ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ της Θεσσαλονίκης
Ώρα 7 το πρωί, μπροστά στον Ερυθρό Σταυρό στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Περιμένω τον Μάρκο Μπόλαρη. Η ατμόσφαιρα είναι μουντή, ο ουρανός πιο γκρίζος δε γίνεται και από την προηγούμενη μέρα ρίχνει εκείνο το εξοντωτικό ψιλόβροχο, που καταστρέφει τις αισθήσεις και τη διάθεση.
Το μαύρο αυτοκίνητο καταφθάνει και ο υποψήφιος περιφερειάρχης που κατεβαίνει με εκπλήσσει. Κεφάτος και χαμογελαστός μου ανοίγει την πόρτα για να περάσω. «Από πού ήρθατε;», τον ρωτάω, χωρίς n ερώτηση μου να έχει απολύτως κυριολεκτικό νόημα. «Από την Καμάρα. Έχουμε εκεί το σπίτι της Δέσποινας της κόρης μου, της πρώτης. Σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες εδώ και μας φιλοξενεί», απαντά. Είχε λόγο που διευκρίνισε ότι είναι n πρώτη. Δεν είναι ευρέως γνωστό, αλλά ο Μάρκος Μπόλαρης είναι από τους λίγους -ίσως ο μοναδικός από τους πολιτικούς που δίνει γροθιά στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας με τα έξι του παιδιά! Ο δευτερότοκός του, ο Ηλίας ο δεύτερος, όπως μου συστήνεται, κάθεται δίπλα μου στο αυτοκίνητο. Είναι κι αυτός φοιτητής Πολιτικών Επιστημών, αλλά στην Αθήνα. Αυτές τις μέρες έχει «επιστρατευτεί» στον προεκλογικό αγώνα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν άφησε ούτε λεπτό τον πατέρα του από τα μάπα του. Δεχόταν και απαντούσε σε όλα τα τηλεφωνήματα που γίνονταν στο κινητό του υποψηφίου, συνεννοούνταν με τους συνεργάτες του και διακριτικά, στο μεσοδιάστημα από τη μία επίσκεψη στην άλλη, τον ενημέρωνε μόνο για ό,τι ήταν απαραίτητο.
Ένιωθα λίγο σαν τον... Big Brother που μπήκε στα άδυτα του Μάρκου Μπόλαρη! Ωστόσο, ο ίδιος μιλούσε με άνεση για την οικογένειά του. Ο Πρόδρομος, φοιτητής Πληροφορικής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, μόλις τελειώσει με τις Εξετάσεις που δίνει τώρα θα βοηθήσει επίσης στην προεκλογική εκστρατεία, μου είπε. Η Αναστασία είναι πρωτοετής της Νομικής στην Αθήνα «και τα δύο μικρά είναι στα Σέρρας», n Ζηνοβία μαθήτρια της τρίτης λυκείου όπως και «n καλλιτέχνιδα της οικογένειας», n Άννα, που πηγαίνει σε μουσικό σχολείο.
Πάντως, ο Κίμωνας, ο νεαρός ταχυδρόμος στο Κέντρο Διαλογής των ΕΛΤΑ στη Νέα Εγνατία, όπου βρεθήκαμε μισή ώρα αργότερα, γνώριζε για το... εύρος της οικογένειας Μπόλαρη. «Πόσα παιδιά είπαμε πως έχετε; Έξι; Είστε παράδειγμα προς μίμηση», του είπε.
«Ο γιος του Δημητρό από τη Νικόκλεια...» Μπορεί ο Μάρκος Μπόλαρης να μην έχει την ίδια αναγνωρισιμότητα με τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, αλλά τον βοηθάει πολύ n καταγωγή του και το γεγονός ότι στη Θεσσαλονίκη ζουν 100.000 - 150.000 Σερραίοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι την πιο θερμή υποδοχή στα ΕΛΤΑ του την επιφύλαξε ένας «γαλάζιος» μεν, Σερραίος δε, συνδικαλιστής. «Αγόρι μου θα σε ανεβάσω στο σάϊτ της ΔΑΚΕ», του είπε κι ας είχε πάνω από το γραφείο του ένα αυτοσχέδιο πλακάτ με το όνομα υποψήφιου περιφερειακού συμβούλου του Ψωμιάδη.
Αργότερα στο αμαξοστάσιο του ΟΑΣΘ, άλλος Σερραίος υπάλληλος, απογοητευμένος του ΠΑΣΟΚ αυτός, του είπε, κρατώντας του σφιχτά το χέρι: «Είχα σκοπό να μην ψηφίσω αυτήν τη φορά. Τόσο αγανακτισμένος είμαι...». Κι όταν τον ρώτησα, αφού είχε απομακρυνθεί ο κ. Μπόλαρη, αν όντως θα τον ψηφίσει, με κοίταξε επιτιμητικά και μου είπε: «Εεεε, είναι πατριώτης>>. Ακόμη και στο δρόμο υπό βροχή, στη γωνία Κατούνη και Ι. Δραγούμη, τον σταμάτησε Σερραίος. «Επ’ γεια, τι γίνεται; Του Δημητρό του δεσπότη ο γιος είμαι από τη Νικόκλεια», του είπε. Μετά ο κ. Μπόλαρη μας εξήγησε ότι ο δεσπότης ο Δημητρός κράτησε ψηλά την προοδευτική σημαία σε δύσκολες στιγμές σε εκείνη την περιοχή.
Παρ' όλα αυτά, δεν είναι από τους πολιτικούς που αρέσκονται στις χειραψίες. «Με το να σφίγγουμε χέρια, δεν κάνουμε πολιτική», είπε στους «πράσινους» συνδικαλιστές που τον συνόδευαν.
Προτιμά να μιλά έστω και για λίγα λεπτά σε μικρές συγκεντρώσεις εργαζομένων όπου πηγαίνει, για να εξηγήσει τη σημασία του νέου θεσμού της αιρετής Περιφέρειας. χωρίς μάλιστα να μασάει τα λόγια του. «Το κέντρο δεν την αντιλαμβάνεται τη μεταρρύθμιση ούτε θέλει να την προβάλει. Στην Κεντρική Μακεδονία, όμως, όπου μένουμε 1 στους 5 Έλληνες, το στήσιμο μιας διοικητικής μηχανής που θα σέβεται το χρήμα των πολιτών, θα σέβεται την ιστορία του τόπου και θα αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πόλης, όπως το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που μπορεί να γίνει το λιμάνι της Κεντρικής Ευρώπης, μας κάνει να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Γιατί τα παιδιά μας, μας κοιτάνε και μας ρωτούν αν πρέπει να μείνουν εδώ ή να φύγουν στο εξωτερικό. Κάποτε στέλναμε έξω ανειδίκευτους εργάτες, τώρα στέλνουμε επιστήμονες με μεταπτυχιακά...», λέει. Όσο για τους αντίπαλους του στην κούρσα των εκλογών, αποφεύγει συστηματικά κι από επιλογή, παρόλο που οι συνεργάτες γκρινιάζουν, να επιδίδεται σε επιθέσεις εναντίον τους. «Ο κόσμος ξέρει. Μπορεί να κρίνει και να ξεχωρίσει τη σοβαρότητα, την υπευθυνότητα και το σχέδιο» είναι n μόνιμη απάντηση του. Και οι ακροατές του είναι εντυπωσιακό ότι τον αντιμετωπίζουν με μεγάλη ευγένεια, ακόμη κι όταν δηλώνουν ή καταλαβαίνει πως έχουν κάνει άλλη επιλογή. Άλλωστε, την επιβάλλει ο ίδιος με τη συμπεριφορά του. «Με συγχωρείτε που σας κόβω από τη δουλειά σας», λέει με ήρεμο χαμόγελο καθώς τους πλησιάζει και δείχνουν να εκτιμούν ότι μιλάει και συμπεριφέρεται όπως ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος. Στη μόνη περίπτωση που δεν ήταν ευγενής την ημέρα που τον ακολούθησα, ήταν όταν δύο κοπέλες σε κεντρικό κατάστημα τράπεζας του έτειναν δύο κουτιά με γλυκά, προτείνοντάς του να τα δοκιμάσει. Ο κ. Μπόλαρης τα απέφυγε διακριτικά, παραχωρώντας παρακάτω. Όπως μου ψιθύρισαν μετά συνεργάτες του, τον έχουν σε... δίαιτα, γιατί τελευταίως έβαλε επιπλέον κιλά. Με τον ίδιο να επιδεικνύει αξιοθαύμαστη αυτοσυγκράτηση. Απ' όπου πέρασε τη μέρα εκείνη έπινε καφέ, αλλά χωρίς καθόλου (ζάχαρη: ελληνικό σκέτο στα ΕΛΤΑ, εσπρέσο χωρίς ζάχαρη και γάλα στο Κέντρο Επεξεργασίας και Διακίνησης Χρηματικού Αποθέματος της Τράπεζας της Ελλάδος στην Πυλαία και ξανά ελληνικό σκέτο στην Αγροτική. Στο τέλος μιας δύσκολης μέρας και μιας κουραστικής περιοδείας, το περπάτησα στους βρεγμένους δρόμους της Θεσσαλονίκης και n κουβεντούλα για το «μπερεκέτι» της βροχής έδειξε να τον χαλαρώνει. «Η βροχή είναι γούρι -μπερεκέτι λένε στις Σέρρες.
Ξέρεις γιατί; Το '85 με καταρρακτώδη βροχή έγινε με τον Αντρέα n μεγαλύτερη πολιτική συγκέντρωση στην ιστορία της πόλης. Του έλεγαν να μη βγει στο μπαλκόνι αλλά αυτός επέμενε. Κι εκεί βγήκε το σύνθημα «μαζί, μαζί, μαζί και στη βροχή».
Το μαύρο αυτοκίνητο καταφθάνει και ο υποψήφιος περιφερειάρχης που κατεβαίνει με εκπλήσσει. Κεφάτος και χαμογελαστός μου ανοίγει την πόρτα για να περάσω. «Από πού ήρθατε;», τον ρωτάω, χωρίς n ερώτηση μου να έχει απολύτως κυριολεκτικό νόημα. «Από την Καμάρα. Έχουμε εκεί το σπίτι της Δέσποινας της κόρης μου, της πρώτης. Σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες εδώ και μας φιλοξενεί», απαντά. Είχε λόγο που διευκρίνισε ότι είναι n πρώτη. Δεν είναι ευρέως γνωστό, αλλά ο Μάρκος Μπόλαρης είναι από τους λίγους -ίσως ο μοναδικός από τους πολιτικούς που δίνει γροθιά στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας με τα έξι του παιδιά! Ο δευτερότοκός του, ο Ηλίας ο δεύτερος, όπως μου συστήνεται, κάθεται δίπλα μου στο αυτοκίνητο. Είναι κι αυτός φοιτητής Πολιτικών Επιστημών, αλλά στην Αθήνα. Αυτές τις μέρες έχει «επιστρατευτεί» στον προεκλογικό αγώνα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν άφησε ούτε λεπτό τον πατέρα του από τα μάπα του. Δεχόταν και απαντούσε σε όλα τα τηλεφωνήματα που γίνονταν στο κινητό του υποψηφίου, συνεννοούνταν με τους συνεργάτες του και διακριτικά, στο μεσοδιάστημα από τη μία επίσκεψη στην άλλη, τον ενημέρωνε μόνο για ό,τι ήταν απαραίτητο.
Ένιωθα λίγο σαν τον... Big Brother που μπήκε στα άδυτα του Μάρκου Μπόλαρη! Ωστόσο, ο ίδιος μιλούσε με άνεση για την οικογένειά του. Ο Πρόδρομος, φοιτητής Πληροφορικής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, μόλις τελειώσει με τις Εξετάσεις που δίνει τώρα θα βοηθήσει επίσης στην προεκλογική εκστρατεία, μου είπε. Η Αναστασία είναι πρωτοετής της Νομικής στην Αθήνα «και τα δύο μικρά είναι στα Σέρρας», n Ζηνοβία μαθήτρια της τρίτης λυκείου όπως και «n καλλιτέχνιδα της οικογένειας», n Άννα, που πηγαίνει σε μουσικό σχολείο.
Πάντως, ο Κίμωνας, ο νεαρός ταχυδρόμος στο Κέντρο Διαλογής των ΕΛΤΑ στη Νέα Εγνατία, όπου βρεθήκαμε μισή ώρα αργότερα, γνώριζε για το... εύρος της οικογένειας Μπόλαρη. «Πόσα παιδιά είπαμε πως έχετε; Έξι; Είστε παράδειγμα προς μίμηση», του είπε.
«Ο γιος του Δημητρό από τη Νικόκλεια...» Μπορεί ο Μάρκος Μπόλαρης να μην έχει την ίδια αναγνωρισιμότητα με τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, αλλά τον βοηθάει πολύ n καταγωγή του και το γεγονός ότι στη Θεσσαλονίκη ζουν 100.000 - 150.000 Σερραίοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι την πιο θερμή υποδοχή στα ΕΛΤΑ του την επιφύλαξε ένας «γαλάζιος» μεν, Σερραίος δε, συνδικαλιστής. «Αγόρι μου θα σε ανεβάσω στο σάϊτ της ΔΑΚΕ», του είπε κι ας είχε πάνω από το γραφείο του ένα αυτοσχέδιο πλακάτ με το όνομα υποψήφιου περιφερειακού συμβούλου του Ψωμιάδη.
Αργότερα στο αμαξοστάσιο του ΟΑΣΘ, άλλος Σερραίος υπάλληλος, απογοητευμένος του ΠΑΣΟΚ αυτός, του είπε, κρατώντας του σφιχτά το χέρι: «Είχα σκοπό να μην ψηφίσω αυτήν τη φορά. Τόσο αγανακτισμένος είμαι...». Κι όταν τον ρώτησα, αφού είχε απομακρυνθεί ο κ. Μπόλαρη, αν όντως θα τον ψηφίσει, με κοίταξε επιτιμητικά και μου είπε: «Εεεε, είναι πατριώτης>>. Ακόμη και στο δρόμο υπό βροχή, στη γωνία Κατούνη και Ι. Δραγούμη, τον σταμάτησε Σερραίος. «Επ’ γεια, τι γίνεται; Του Δημητρό του δεσπότη ο γιος είμαι από τη Νικόκλεια», του είπε. Μετά ο κ. Μπόλαρη μας εξήγησε ότι ο δεσπότης ο Δημητρός κράτησε ψηλά την προοδευτική σημαία σε δύσκολες στιγμές σε εκείνη την περιοχή.
Παρ' όλα αυτά, δεν είναι από τους πολιτικούς που αρέσκονται στις χειραψίες. «Με το να σφίγγουμε χέρια, δεν κάνουμε πολιτική», είπε στους «πράσινους» συνδικαλιστές που τον συνόδευαν.
Προτιμά να μιλά έστω και για λίγα λεπτά σε μικρές συγκεντρώσεις εργαζομένων όπου πηγαίνει, για να εξηγήσει τη σημασία του νέου θεσμού της αιρετής Περιφέρειας. χωρίς μάλιστα να μασάει τα λόγια του. «Το κέντρο δεν την αντιλαμβάνεται τη μεταρρύθμιση ούτε θέλει να την προβάλει. Στην Κεντρική Μακεδονία, όμως, όπου μένουμε 1 στους 5 Έλληνες, το στήσιμο μιας διοικητικής μηχανής που θα σέβεται το χρήμα των πολιτών, θα σέβεται την ιστορία του τόπου και θα αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πόλης, όπως το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που μπορεί να γίνει το λιμάνι της Κεντρικής Ευρώπης, μας κάνει να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Γιατί τα παιδιά μας, μας κοιτάνε και μας ρωτούν αν πρέπει να μείνουν εδώ ή να φύγουν στο εξωτερικό. Κάποτε στέλναμε έξω ανειδίκευτους εργάτες, τώρα στέλνουμε επιστήμονες με μεταπτυχιακά...», λέει. Όσο για τους αντίπαλους του στην κούρσα των εκλογών, αποφεύγει συστηματικά κι από επιλογή, παρόλο που οι συνεργάτες γκρινιάζουν, να επιδίδεται σε επιθέσεις εναντίον τους. «Ο κόσμος ξέρει. Μπορεί να κρίνει και να ξεχωρίσει τη σοβαρότητα, την υπευθυνότητα και το σχέδιο» είναι n μόνιμη απάντηση του. Και οι ακροατές του είναι εντυπωσιακό ότι τον αντιμετωπίζουν με μεγάλη ευγένεια, ακόμη κι όταν δηλώνουν ή καταλαβαίνει πως έχουν κάνει άλλη επιλογή. Άλλωστε, την επιβάλλει ο ίδιος με τη συμπεριφορά του. «Με συγχωρείτε που σας κόβω από τη δουλειά σας», λέει με ήρεμο χαμόγελο καθώς τους πλησιάζει και δείχνουν να εκτιμούν ότι μιλάει και συμπεριφέρεται όπως ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος. Στη μόνη περίπτωση που δεν ήταν ευγενής την ημέρα που τον ακολούθησα, ήταν όταν δύο κοπέλες σε κεντρικό κατάστημα τράπεζας του έτειναν δύο κουτιά με γλυκά, προτείνοντάς του να τα δοκιμάσει. Ο κ. Μπόλαρης τα απέφυγε διακριτικά, παραχωρώντας παρακάτω. Όπως μου ψιθύρισαν μετά συνεργάτες του, τον έχουν σε... δίαιτα, γιατί τελευταίως έβαλε επιπλέον κιλά. Με τον ίδιο να επιδεικνύει αξιοθαύμαστη αυτοσυγκράτηση. Απ' όπου πέρασε τη μέρα εκείνη έπινε καφέ, αλλά χωρίς καθόλου (ζάχαρη: ελληνικό σκέτο στα ΕΛΤΑ, εσπρέσο χωρίς ζάχαρη και γάλα στο Κέντρο Επεξεργασίας και Διακίνησης Χρηματικού Αποθέματος της Τράπεζας της Ελλάδος στην Πυλαία και ξανά ελληνικό σκέτο στην Αγροτική. Στο τέλος μιας δύσκολης μέρας και μιας κουραστικής περιοδείας, το περπάτησα στους βρεγμένους δρόμους της Θεσσαλονίκης και n κουβεντούλα για το «μπερεκέτι» της βροχής έδειξε να τον χαλαρώνει. «Η βροχή είναι γούρι -μπερεκέτι λένε στις Σέρρες.
Ξέρεις γιατί; Το '85 με καταρρακτώδη βροχή έγινε με τον Αντρέα n μεγαλύτερη πολιτική συγκέντρωση στην ιστορία της πόλης. Του έλεγαν να μη βγει στο μπαλκόνι αλλά αυτός επέμενε. Κι εκεί βγήκε το σύνθημα «μαζί, μαζί, μαζί και στη βροχή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου