Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

«Σπίτια και τρακτέρ έγιναν οι επιδοτήσεις»

Εκλογές 2010 - Δήμοι & Περιφέρειες

Ημερομηνία: 23/10/2010
"MAKEDONIA"
http://www.makthes.gr/news/politics/elections2010/63685/
Ο Μ. Μπόλαρης μιλά στη «Μ» για τα εγκλήματα στη γεωργία.

Παραδέχεται τις ευθύνες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Από το 1981 έως σήμερα έχουν δοθεί από την ΕΕ στους έλληνες αγρότες περισσότερα από 100 δισ. ευρώ.
 
Συνέντευξη στη Φανή Χαρίση

Σπίτια, τρακτέρ και οτιδήποτε άλλο έγιναν οι επιδοτήσεις που πήραν οι αγρότες από την Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με όσα λέει σε συνέντευξή του στη "Μ" ο υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Μάρκος Μπόλαρης.
Μιλά για τους μηχανισμούς αδιαφάνειας που στήθηκαν γύρω από τις επιδοτήσεις, για το θεσμικό κενό που υπήρχε στους συνεταιρισμούς, ακόμα και για τα τοξικά φυτοφάρμακα που μπαίνουν στη χώρα μας χωρίς έλεγχο. Βαθύτατος γνώστης του αγροτικού ζητήματος, ο κ. Μπόλαρης παραδέχεται ότι και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν ευθύνες για το ότι τελικά δεν υπήρξε αγροτική πολιτική στη χώρα μας και επισημαίνει ότι τώρα με τον "Καλλικράτη" είναι η μεγάλη ευκαιρία της Κεντρικής Μακεδονίας να αφυπνίσει την ύπαιθρο και να την εκμεταλλευτεί σωστά.

Κύριε Μπόλαρη, έχουν δοθεί εκατομμύρια ευρώ τα τελευταία χρόνια για επιδοτήσεις αγροτών στην Ελλάδα. Πού πήγαν όλα αυτά τα λεφτά;
Πού πήγανε; Ανάλογα με το πώς έφθασαν. Μπορεί να έγιναν σίδερα, να έγιναν τρακτέρ. Στην Ελλάδα έχουμε τόσα τρακτέρ, που μπορεί να οργωθεί ακόμη και η πρώην Σοβιετική Ένωση. Τι τα χρειαζόμασταν τόσα τρακτέρ; Όταν όμως κάθε φορά σε κάθε πρόγραμμα βελτίωσης βάζεις ένα τρακτέρ, είναι σαν να λες στον αγρότη: ‘Έλα, πάρε την αντιπροσωπεία’. Στο τέλος τι θα κάναμε, δηλαδή; Θα μας έδιναν οι Ευρωπαίοι λεφτά, κι εμείς θα κάναμε… εκσυγχρονισμό, και αντί να αλλάξουμε εποχή, εμείς αλλάζαμε τρακτέρ.

Ήταν λάθος η πολιτική των αγροτικών επιδοτήσεων;
Ήταν λάθος ο τρόπος με τον οποίο μοιράστηκαν οι επιδοτήσεις. Να δώσουμε ένα παράδειγμα. Αντί να πάει η επιδότηση κατευθείαν στον βαμβακοπαραγωγό, πήγαινε μέσω του εκκοκκιστηρίου. Λοιπόν, αυτό στο τέλος τι σήμαινε; Σήμαινε εξάρτηση του παραγωγού από το εκκοκκιστήριο. Σήμαινε ότι περνούσε εκεί η διαχείριση και η συναλλαγή. Δεν υπήρξαν μηχανισμοί διαφάνειας.

Μπορούμε σήμερα να υπολογίσουμε πόσα χρήματα κατέληξαν στα χέρια των αγροτών και πόσα πήγαν σε αυτούς τους... μεσάζοντες;
Πάντως, στην πλειοψηφία, και αυτά που κατέληξαν στους αγρότες δεν αξιοποιήθηκαν για να κάνουμε τη μετάβαση από τη μια εποχή στην άλλη. Εγώ χαίρομαι, γιατί μπορεί να έγιναν διαμερίσματα, μπορεί να έγιναν σπίτια, πράγματα δηλαδή που τα είχαν ανάγκη οι αγρότες, αλλά αυτοί που είναι στην επιχείρηση καταλαβαίνουν ότι η επιχείρηση κάνει το σπίτι. Όταν έχεις λεφτά, επενδύεις. Δηλαδή, βάζεις τα λεφτά στην επιχείρηση, κι αυτά που σου μένουν από την επιχείρηση τα αξιοποιείς για να κάνεις το σπίτι.

Ποιοι έχουν ευθύνες, κ. Μπόλαρη;
Για να κάνουμε κατανομή ευθυνών, υπάρχει θέμα. Και ευθύνες έχουν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, διότι δεν ασκήθηκε αγροτική πολιτική. Από ένα σημείο και έπειτα, δηλαδή, άλλη είναι η αγροτική πολιτική την οποία εξήγγειλε το ΠΑΣΟΚ το ’78 ή το ’81, άλλες είναι οι παρεμβάσεις με τις οποίες ξεκίνησε, και αλλιώς στράφηκε και μεταστράφηκε η δουλειά όταν μπήκαμε στο κύμα των επιδοτήσεων. Εξαιτίας της έλλειψης αγροτικής πολιτικής, έχοντας έναν θεσμό ο οποίος κατέρρεε, κατέρρεαν και οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, κατέρρεαν και οι ενώσεις των αγροτικών συνεταιρισμών. Σε αυτή την έλλειψη προστέθηκε και μία φοβερή πολιτική επιδοτήσεων. Δηλαδή, αντί να έχουμε ισχυρά εργαλεία που θα τα παρείχαμε στον αγροτικό χώρο -τέτοια εργαλεία έπρεπε να είναι οι αγροτικοί συνεταιρισμοί-, είχαμε κατάρρευση αυτών των εργαλείων επειδή υπήρχε τεράστιο κενό στο θεσμικό πλαίσιο. Όταν το θεσμικό πλαίσιο επιτρέπει σε κάποιον να διαχειρίζεται τα ζητήματα του συνεταιρισμού ή της ένωσης χωρίς κόστος για τον εαυτό του, και αυτός κάνει τις επιλογές του φεύγει, χωρίς κόστος, τότε ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και δημιουργούνται τεράστια προβλήματα κακοδιαχείρισης, υπεξαιρέσεων, κατάρρευσης, τα οποία δεν λύνονται με τα ποινικά δικαστήρια με τα οποία επιχειρήθηκε να λυθούν.

Είναι κοινή αίσθηση ότι πια δεν παράγουμε, κ. Μπόλαρη. Ότι οι αγρότες το μόνο που περιμένουν είναι να βρέξει, για να πάρουν αποζημιώσεις.
Αν θα κάνετε μια βόλτα -εγώ κάθε Σάββατο συνοδεύω τη γυναίκα μου και βοηθώ στα ψώνια-, θα δείτε πολλά. Ξέρετε ότι φτάσαμε στο σημείο να παίρνουμε καρότα από την Ολλανδία; Όταν λοιπόν σε αυτόν τον τόπο, που έχει τεράστιες αγροτικές δυνατότητες, φέρνουμε καρότα από την Ολλανδία ή αντίδια από την Ιταλία ή αχλάδια από την Ισπανία, αυτό σημαίνει ότι έχει καταρρεύσει η παραγωγή του τόπου. Εάν, συνεπώς, θέλουμε να σταθεί ο τόπος στα πόδια του, πρέπει να μιλήσουμε για αγροτική πολιτική, για αγροτική πολιτική ποιοτικού προϊόντος, και να αλλάξουμε τα δεδομένα. Και τώρα, με τον “Καλλικράτη”, αυτό είναι θέμα περιφερειακών πολιτικών. Αυτό που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι η ισχυρή περιφέρεια με τον εκλεγμένο περιφερειάρχη αναλαμβάνει δράσεις που έχουν σχέση με την ανάπτυξη.

Γιατί δεν υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός;
Ένα τεράστιο θέμα είναι το θέμα των ελέγχων. Για παράδειγμα, έχουμε συγκεκριμένες καταγγελίες για φυτοφάρμακα τα οποία έχουν απαγορευθεί στην ΕΕ, αλλά, επειδή δεν γίνονται οι κατάλληλοι τελωνειακοί έλεγχοι, περνούνε στη χώρα μας από τη Βουλγαρία και πωλούνται σε τιμές στο ένα τρίτο ή στο ένα τέταρτο από το αντίστοιχο της αγοράς. Χρησιμοποιούνται δε από αγρότες οι οποίοι -θέλετε γιατί δεν έχουν την κατάλληλη ενημέρωση, θέλετε γιατί δεν έχουν τη σωστή πληροφόρηση, θέλετε γιατί έχουν άγνοια κινδύνου, θέλετε στη λογική του κέρδους- τα υιοθετούν στην παραγωγή, με πολύ δυσμενείς συνέπειες.


Τέλος στις επιδοτήσεις και στην άγρα ψήφων

Τι πρέπει να γίνει τώρα, ώστε να αρχίσουμε να τρεφόμαστε και πάλι από τη γη μας και, κατ’ αυτό τον τρόπο να αρχίσουμε να γινόμαστε ανταγωνιστικοί, όπως άλλοι ευρωπαίοι αγρότες;
Είμαστε στο τέλος εποχής για την επιδοτούμενη γεωργία. Οι επιδοτήσεις θα συνεχίσουν αλλά θα είναι ένα μικρό συμπλήρωμα. Είμαστε στο τέλος εποχής για τη χωρίς ποιότητα παραγωγή, είμαστε στο τέλος εποχής των αγροτών οι οποίοι περιμένουν και παρακαλούν να βρέξει, να χιονίσει, να ρίξει χαλάζι, για να πάρουν την αποζημίωση. Και είμαστε στο τέλος εποχής των πολιτικών οι οποίοι διαχειρίζονται τα χρήματα, κοινωνικά ή της ΕΕ, για να αγρεύουν ψήφους.
Και είμαστε στο ξεκίνημα κατά το οποίο μπλέκονται δύο εποχές -η μία τελειώνει, η άλλη ξεκινάει- όπου νέοι άνθρωποι που αγαπούν τη γη, που αγαπούν την περιφέρεια, που αγαπούν το χωράφι, που αγαπούν τα ζώα, που θέλουν τις μυρωδιές της γης, παλεύουν στο χωράφι για να βγάλουν σπαράγγια, για να βγάλουν μανιτάρι τρούφα, για να βγάλουν βιολογική ντομάτα, για να βγάλουν βατόμουρο, για να βγάλουν εξαιρετικής ποιότητας ροδάκινο, σιτάρι βιολογικό πιστοποιημένο, ή παλεύουν στον στάβλο για να έχουν εξαιρετικής ποιότητας γάλα, για να έχουν στο πτηνοτροφείο αβγά από ορτύκια, για να έχουν εξαιρετικής ποιότητας κρέας φασιανού. Είναι μια μετάβαση από τη μια εποχή στην άλλη οι άνθρωποι που σήμερα ξανασπέρνουν φακή στην Ελλάδα, οι άνθρωποι που ξανασπέρνουν φασόλια στην Ελλάδα, οι άνθρωποι που καταλαβαίνουν ότι το ρύζι που πρέπει να βγάλει η Κεντρική Μακεδονία μπορεί και πρέπει να ανταγωνιστεί το καλύτερο αμερικανικό στις αγορές της Φρανκφούρτης. Είναι υποχρέωση δική μας, της ελληνικής περιφέρειας, να επιμείνει στις πολιτικές που λένε “προϊόντα αγροδιατροφής, ονομασίας προέλευσης ποιότητας”, για να μπορέσουμε να αυξήσουμε το εισόδημα του κόσμου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου