Πάνος Θεοδωρίδης
Τρίτη, 5 Οκτωβρίου 2010 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
Τα Φαραωνικά
Τελευταία, καταγγέλλονται, βγαλμένα από τα προγράμματα υπηρεσιών και αναγγελίες πολιτικών, αρκετά έργα της Θεσσαλονίκης ως «φαραωνικά». Καθώς ο κόσμος γνωρίζει τη λέξη από μερικά κινηματογραφικά έργα όπου χιλιάδες κομπάρσοι κουβαλάνε χρυσές Σφίγγες και τρελές βασίλισσες σε εξέδρες, ο συνειρμός δεν έχει δυσκολίες. Φαραωνικό είναι ένα άσκοπο, πολυτελές, πανάκριβο, έως και επικίνδυνο έργο που θα μας κοστίσει μαλλιοκέφαλα κι επιπλέον θα μας βαράει κι ο επιστάτης με το μαστίγιο.Μερικοί μόνο που δολώνουν με το σκουλήκι «φαραώ» μπορεί να έχουν μια πιο προσγειωμένη γνώμη. Αν μάλιστα έχετε υπομονή και διαβάζετε εξαγγελίες, γρήγορα θα καταλάβετε ότι υπό τη σκέπη του «φαραωνικού» δεν κρύβεται παρά ένα και μόνον έργο: η ζεύξη Αγγελοχωρίου - Παλιομάνας, δηλαδή η παράκαμψη της πόλης από νότο.
Φυσικά, σε μια χώρα που ένα Ολυμπιακό ακίνητο, εκείνο το μεγάλο μέσα στο Ολυμπιακό χωριό, κόστισε όσο μισό τραμ της Σαλονίκης και μετά άρχισαν να το ανταλλάσσουν με διαφόρους μουστερήδες, είναι τουλάχιστον κωμικό να μιλάς για έργα φαραωνικά, όταν φτάνει και περισσεύει ο όρος «άχρηστα». Ειδικά, η γεφύρωση του έσω Θερμαϊκού έχει τόσο ευνοϊκές επιπτώσεις στην ίδια την πόλη, ώστε ακόμη και το 1960 τη σκέφτηκαν και την αποτύπωσαν σε χάρτη, στη λεγόμενη μελέτη Τριανταφυλλίδη. Αλλά στον αρχαίο εμπορικό κώδικα των Μπαγιάτηδων, όπου το γνωμικό «ζάντα να βλέπω από το ταμείο κι ας πτωχεύσω» δηλαδή η μανία να πιστεύουμε πως ο βιαστικός σοφέρης που διπλοπαρκάρει και μένει ατιμώρητος είναι η καρδιά της οικονομίας, η παράκαμψη της Σαλονίκης είναι έγκλημα καθοσιώσεως και θυμηθείτε πόση μπετζίνα και πόσα δεκάωρα ξοδεύαμε δεκαετίες σε Τρίγλια και Αγιο Παύλο για να περνάει ο δρόμος της Χαλκιδικής μέσα από τα χωριά.
Φυσικά, τόσο τα κόμματα, όσο και οι μηχανικοί, ξέρουν τι λένε ονομάζοντας «φαραωνικά» αρκετά έργα, αλλά ας τους φρεσκάρω τη μνήμη, θυμίζοντας ότι φαραωνικό είναι μάλλον το άσκοπο, το αλαζονικό, το πεισματικά κολλημένο στην παράδοση κι όχι το επιβλητικό ή το φανταχτερό. Μικρό παράδειγμα: το πτωχό κατά τα άλλα υπουργείο Πολιτισμού, μαθαίνω ότι θα εντάξει στο ΕΣΠΑ 850 χιλιάδες ευρώ για το οικόπεδο της Απελλού. Αυτό είναι πεντακάθαρα Φαραωνικό έργο. Που αν αναλυθεί ο προϋπολογισμός του (δεν τον ξέρω, αλλά δεν πειράζει) τουλάχιστον οι δύο από τους τρεις της τρόικας θα πηδήξουν από κάποιο παράθυρο, εύχομαι από ισόγειο. Το χαρακτηριστικό ενός Φαραώ είναι ότι, ανεξάρτητα από τη μοίρα του βασιλείου, αυτός φρόντιζε τον τάφο του. Οταν κάνεις ένα έργο, όπου η μελέτη και η φροντίδα του, συν οι εισαγωγές υλικού και τα εργολαβικά και οι φόροι απαιτούν το 95% του κόστους, δουλεύεις για κάποιον Φαραώ. Ή κάποια Φαραώνα. Οπως λέγεται ένα πουλί, με φουσκωμένο σώμα και ένα καρφιτσοκέφαλο, αλλέως φραγκόκοτα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου