Πάνος Θεοδωρίδης
Τετάρτη, 29 Σεπτεμβρίου 2010
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
Απέχουμε, συμπολίτες, σαράντα μέρες από την πρώτη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών. Σε σαράντα μέρες, τον παλιό καιρό, μήτε μια λεχώνα δεν μπορούσε να γευτεί τον αέρα της ατμόσφαιρας - ήταν έθιμο να μη βγει από το σπιτικό της. Κι όμως, σήμερα, σαράντα μέρες πριν γεννηθεί ημίν δήμαρχος ή περιφερειάρχης, επιθυμούμε να σταθεροποιηθεί ο τελβές στο φλιτζάνι του καφέ, να βρεθεί μια αδίστακτη καφετζού με ιδιότητες λεκανομαντείας και ανίχνευσης προβατίσιας ωμοπλάτης και να τεκμηριώσει ότι χαμπέμους τοπικόν διακυβερνητήν. Οι πρώτες μη τηλεφωνικές δημοσκοπήσεις κουρτάλησαν τη θύρα των ξενύχτηδων από μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι. Από δημαρχία έχουμε, λέει, ντέρμπι. Από περιφέρεια, ας ξανακοιμηθούμε, διότι Ψωμιάδην είχαμε, Ψωμιάδην θα έχομεν. Υποθέτω ότι το πιο σώφρον που θα έπρεπε να κάνουμε θα ήταν να ζητήσουμε δυο ζάρια να πέσουν στην κουβέρτα και να αναδείξουν δήμαρχο, ακολουθώντας τη μακρά παράδοση του ρεμπέτικου στίχου «Χάνω μ΄άσοι τρεις διακόσιες/άντε και με ντόρτια άλλες τριακόσιες/το ζακέτο βάζω σάνο/άντε φέρνω δυάρες και το χάνω», ενώ στην περιφέρεια, να πάνε οι αγελαδάρηδες στο σαλούν της Τούμπστουν, δυτικά του Πέκος, και να ζητήσουν από τον Μαρκ Μπόλαρ να γυρίσει στας Σέρρας, επειδή η πόλη θα κρατήσει τον Παν Μπρέντι, το σερίφη της.
Δε μετράνε έτσι τα πεκούνια. Ακόμη δεν έγινε οριστικός ο κατάλογος των υποψήφιων δημάρχων. Ο Γκιουλέκας έχει αναδείξει το συνδυασμό του, ο Μπουτάρης όχι. Τον Ψωμιάδη δεν τον ξέρει το 3% του κοινού του, μάλλον οι βαρήκοοι και οι έχοντες γλαύκωμα, ενώ τον Μπόλαρη τον ξέρει ένας στους έξι. Οι μόνες δημοσκοπήσεις που επιτρέπονται για την ώρα είναι οι γενικές, κι αυτές που έχουν σκοπό να δυναμώσουν ή να διαλύσουν την υποστηρικτική ομάδα κάθε υποψηφίου. Εδώ κοντεύουμε να «αποτυπώσουμε» τη στιγμή της δεύτερης Κυριακής, απαντώντας στο ερώτημα: «Θα νικήσει ο Σγουρός τον Μητρόπουλο, αν βεβαίως κατέβει ο Μητρόπουλος, επειδή μην αποκλείετε να κατέβει ο Μπραντ Πιτ;». Συμπαθάτε με, αλλά αυτό δεν είναι αποτύπωση στιγμής. Είναι στεφάνι που ρίπτεται στον υγρό τάφο των απωλειών της ναυμαχίας του Λέιτε, του 1945, αλλά ρίπτεται αρχές της άνοιξης του 1939. Είναι, με άλλα λόγια, είτε καθαρή σπέκουλα, είτε υπεύθυνα στοιχεία των μηχανισμών των κομμάτων, για να ρυθμίσουν τα του οίκου τους.
Τα γνωμικά για την γκαστρωμένη κάλπη είναι πάρα πολλά, και τα περισσότερα, ανατριχιαστικής ακριβείας. Ας περιμένουμε, λοιπόν, συμπολίτες, ας παρακολουθήσουμε τους υποψηφίους και τα στρατεύματά τους στην πορεία τους, ρωτώντας κατευθείαν ένα σωρό πράγματα που ενδεχομένως θα θέλαμε, επειδή μετά το Νοέμβριο όποιος απαντά σε ερωτήματα δικά μας σημαίνει είτε ότι κακώς τον εκλέξαμε, είτε πως θα έχει πολλή δουλειά και δε θα ασχολείται μαζί μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου