Βούληση, θάρρος να αλλάξει η Ελλάδα, να ανοίξει ο δρόμος για την ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Φίλες και φίλοι, έτσι ξεκινήσαμε πέρυσι. Ζητώντας απ' όλους τους Έλληνες να πάμε μαζί σε μια καλύτερη, σε μια δικαιότερη Ελλάδα. Και σήμερα, αυτό τον αγώνα δίνουμε όλοι μαζί. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Παρά τις δυσκολίες. Δεν σταματάμε τον αγώνα. Πάμε μπροστά. Κοιτάμε στο μέλλον με αισιοδοξία και ελπίδα, για να κάνουμε και πάλι δικαίωμα την ελπίδα του Έλληνα πολίτη.
Σύντροφοι και συντρόφισσες από κάθε γωνιά της Ελλάδας, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη στήριξή σας, κάθε μέρα, όλους αυτούς τους 11 μήνες, για την συμπαράστασή σας σε έναν κοινό αγώνα να αντιστρέψουμε τον κατήφορο που έπαιρνε η χώρα. Γι' αυτό, θα ήθελα και πάλι να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τον αγώνα που δίνει ο καθένας από σας κάθε μέρα.
Δεν θα ξεχάσω τον πόνο και την οργή που ένιωσα για το πόσο απαξιωμένη κατάντησε τη χώρα μας η προηγούμενη κυβέρνηση, στα μάτια όλης της διεθνούς κοινής γνώμης.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την βαθύτατη δυσπιστία, ακόμα και τον χλευασμό για την Ελλάδα, όταν προσπαθούσα να τους πείσω ότι, αυτή τη φορά, η ελληνική Κυβέρνηση εννοεί όσα λέει. Γι' αυτό, η στήριξή σας δεν ήταν απλά πολύτιμη για μένα, προσωπικά. Ήταν καίρια για την πατρίδα μας.
Ξέραμε ότι η Ελλάδα έπρεπε να αλλάξει. Το σύνθημα «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» αποτύπωσε πριν από 11 μήνες μια ιστορική αλήθεια. Διακηρύξαμε την επανάσταση του αυτονόητου στην πατρίδα μας, για μια κοινωνία δικαίου, ισότητας, διαφάνειας, ευνομίας, αρχών και κανόνων, βαθιάς δημοκρατίας και συμμετοχής, ασφάλειας, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης - αρχές που υπηρετούμε.
Ξέραμε τι έπρεπε να αλλάξει. Και η κριτική μας ως αντιπολίτευση ήταν ήπια, μπροστά στην κληρονομιά που τελικά μας άφησαν. Μια οικονομία ύφεσης, που είχε σπαταλήσει όλο το αναπτυξιακό της απόθεμα. Τεράστια κρυφά και φανερά ελλείμματα, με την Ελλάδα δεύτερη φορά σε επιτήρηση. Τους νέους Έλληνες, πιο απαισιόδοξους σε όλη την Ευρώπη. Διόγκωση του σπάταλου κομματικού κράτους. Προνόμια για τους λίγους και αρεστούς. Διάλυση των εισπρακτικών μηχανισμών. Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους λιγότερα. Χωροταξικό σχεδιασμό με επίκεντρο το «τσιμέντο παντού». Το Εθνικό Σύστημα Υγείας στην εντατική. Τεράστια φοροδιαφυγή. Ένα ασφαλιστικό σε κατάρρευση. Ένα ανενεργό Ταμείο Αλληλεγγύης των Γενεών. Ρημαγμένα Ολυμπιακά ακίνητα. Ανομία παντού.
Αυτά ήρθαμε να αλλάξουμε. Για μας, είναι αυτονόητο αυτά να αλλάξουν. Όμως, η πρώτη μας προτεραιότητα, το ιστορικό μας χρέος ήταν να αποφύγουμε την χρεοκοπία, να σώσουμε την χώρα.
H Διεθνής Κοινότητα περίμενε το προδιαγεγραμμένο τέλος. Για μήνες ολόκληρους, αναρίθμητες αναλύσεις προφήτευαν την χρεοκοπία μας. Το ερώτημα γι' αυτούς δεν ήταν το «εάν», αλλά το «πότε».
Και η χώρα βρέθηκε στα πρόθυρα μιας ταπεινωτικής χρεοκοπίας - καταστροφή, που μας έφερνε ιστορικά πολλά χρόνια πίσω. Και όπως έχω πει πολλές φορές, το μεγαλύτερο έλλειμμά μας, ήταν το έλλειμμα αξιοπιστίας.
Για να αντιστρέψουμε την κατάσταση που βρήκαμε, αναγκαστήκαμε να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις. Χωρίς να υπολογίζουμε πολιτικό κόστος. Γιατί το πραγματικό κόστος θα ήταν η χρεοκοπία της χώρας. Και μαζί, η χειρότερη αδικία - ιδιαίτερα για τους αδύναμους - όχι για χρόνια, αλλά ακόμα και για δεκαετίες. Έχει γίνει πολύς λόγος γι' αυτές τις αποφάσεις, για τις ενδεχόμενες συνέπειές τους, για τις αντιδράσεις.
Κανείς όμως από εκείνους που έκαναν και εξακολουθούν να κάνουν εύκολη κριτική, δεν μίλησε ευθέως στους Έλληνες πολίτες για το τι θα συνέβαινε αν δεν παίρναμε τις αποφάσεις. Αν κρυβόμασταν πίσω από το πρόβλημα. Αν βάζαμε πάλι το κεφάλι στην άμμο, όπως έκαναν αυτοί.
Τότε, η φτώχεια θα ήταν τεράστια, με πρώτα θύματα τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα. Η ύφεση, διαρκής. Η δυνατότητα του κράτους να πληρώνει μισθούς και συντάξεις, ανύπαρκτη. Η Ελλάδα δεν θα γυρνούσε απλώς λίγο πίσω. Θα έμπαινε στη μαύρη τρύπα της εξαθλίωσης για πολλά χρόνια μπροστά.
Αυτό ήταν που ανατρέψαμε. Και ναι, έχουμε να καλύψουμε ένα μεγάλο χρέος προς την Διεθνή Κοινότητα, δυστυχώς. Και προς τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αυτοί μας δάνεισαν.
Αλλά θέλω σήμερα να πω ότι αν έχουμε ένα ακόμα μεγαλύτερο χρέος, όχι κοινωνικό, αλλά πατριωτικό, αυτό είναι απέναντι στον Έλληνα εργαζόμενο. Θέλω να εξάρω την επιμονή, αντοχή και αποφασιστικότητα του Ελληνικού λαού, που αναγνωρίζεται πια και διεθνώς. Θέλω να εξάρω την επιμονή, την αντοχή αυτών που πόνεσαν περισσότερο. Τον Έλληνα και την Ελληνίδα χαμηλοσυνταξιούχο, που με τη δική τους δύσκολη θυσία συνέβαλαν και αυτοί στο να σωθεί η πατρίδα.
Γι' αυτούς να είμαστε περήφανοι. Αυτούς να ευχαριστήσουμε πρώτα απ' όλα. Σε αυτούς, με την πρώτη ανάκαμψή μας - και είναι δέσμευσή μας - χρωστάμε να τους στηρίξουμε με καλύτερες συντάξεις.
Βέβαια, δεν είναι οι μόνοι. Η ιστορία απέδειξε ότι σε στιγμές σαν και αυτές, η πατρίδα μας αποκαλύπτει το μεγαλείο και τις ικανότητές της. Τα τεράστια ψυχικά της αποθέματα.
Τίποτα δεν μπορεί να κάμψει το πείσμα αυτού του λαού να χτίσει μία νέα, διαφορετική, δίκαιη και αξιόπιστη Ελλάδα.
Φίλες και φίλοι, τίποτα δεν ήταν εύκολο τους μήνες που πέρασαν. Σήμερα, μπορούμε να είμαστε περήφανοι ως Έλληνες, ότι η Ελλάδα έχει χτίσει ξανά, με κόπο, με πόνο, με αυτοθυσία, μια νέα αξιοπιστία. Και δεν είναι λίγοι ούτε οι έπαινοι, ούτε η αναγνώριση, ούτε η αποδοχή των προσπαθειών μας.
Βάλαμε τη βάση. Τα θεμέλια, για να χτίσουμε μια καλύτερη Ελλάδα. Τώρα είναι η ώρα για μεγάλες αλλαγές και ανατροπές. Κάνοντας την επανάσταση του αυτονόητου.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, είμαι περήφανος για το έργο μας, τους 11 αυτούς μήνες. Παρά τις απίστευτες δυσκολίες, παρά τα όποια στραβοπατήματα, ποτέ άλλοτε μία κυβέρνηση, μια Κοινοβουλευτική Ομάδα, δεν παρήγαγε τόσο έργο, τόσο γρήγορα και μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες.
Αντί να κοιτάμε τη συνεχιζόμενη απαξίωση της Αυτοδιοίκησης, αλλά και της κεντρικής διοίκησης, προχωρήσαμε άμεσα στη ριζική αναμόρφωσή της, στην επαναστατική θεσμική αλλαγή του «Καλλικράτη».
Δίνοντας ώθηση στη λογοδοσία, συμμετοχή, διαφάνεια, αποκέντρωση, περιφερειακή ανάπτυξη και κάνοντας πράξη την αλλαγή του κράτους, που δεσμευόμασταν να κάνουμε, ώστε να υπηρετεί τον πολίτη και κανέναν άλλον.
Αντί να θλιβόμαστε μόνο με την εξαγορά συνειδήσεων των νέων για την ψευδή υπόσχεση «για μία θέση στο Δημόσιο», κόψαμε από την πρώτη στιγμή κάθε δυνατότητα να συνεχιστεί αυτό το απαράδεκτο ρουσφετολογικό φαινόμενο, με την καθολική υπαγωγή στο ΑΣΕΠ όλων ανεξαιρέτως των προσλήψεων. Κάνοντας πράξη τη δέσμευσή μας για αξιοκρατία.
Αντί να περιγράφουμε πόσο αναξιοκρατικά γινόταν η επιλογή προϊσταμένων στο Δημόσιο, αλλάξαμε ριζικά το σύστημα με νόμο, υιοθετώντας πρωτόγνωρες αξιοκρατικές διαδικασίες.
Αντί να υπογραμμίζουμε γενικόλογα την ανάγκη για συμμετοχή, καθιερώσαμε την ηλεκτρονική δημόσια διαβούλευση, που βελτιώνει την ποιότητα του παραγόμενου νομοθετικού έργου και κάνει τον πολίτη συμμέτοχο στη διαμόρφωση του μέλλοντός του.
Αντί να μιλάμε μόνο για την ανάγκη να περικοπεί το «μαύρο» πολιτικό χρήμα, προχωρήσαμε ήδη στον δραστικό περιορισμό και τον ουσιαστικό έλεγχο των εκλογικών δαπανών στις αυτοδιοικητικές εκλογές, με πλήρη ονομαστικοποίηση των συνδρομών. Το ίδιο θα κάνουμε και με τον εκλογικό νόμο που φέρνουμε, κάνοντας πράξη την αυτονομία του πολιτικού συστήματος, για να εκφράζει πραγματικά τον Ελληνικό λαό και κανέναν άλλον.
Αντί να περιοριζόμαστε σε ευχές για δίκαιη κατανομή των φόρων, προχωρήσαμε ήδη στη μεγαλύτερη επανάσταση φορολογικής δικαιοσύνης, με το νέο φορολογικό σύστημα, που το 2011 θα ελαφρύνει τα βάρη στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, καταργεί το ΕΤΑΚ, φορολογεί δίκαια τη μεγάλη ακίνητη περιουσία και βάζει τέλος στην φορολογική ασυλία τεράστιων πηγών πλούτου. Κάνοντας πράξη τη δέσμευσή μας για κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη και για αναδιανομή των εισοδημάτων.
Αντί να περιγράφουμε απλά πόσο σπάταλο είναι το κράτος, προχωρήσαμε σε ενέργειες χωρίς προηγούμενο. Βάλαμε τέλος στον προκλητικό στόλο των κρατικών αυτοκινήτων. Παγώσαμε τη λειτουργία εκατοντάδων αμειβόμενων επιτροπών. Βάλαμε μαχαίρι στα έξοδα για δημόσιες σχέσεις και, συνολικά, μειώσαμε τις λειτουργικές δαπάνες του Δημοσίου κατά 50% μέσα σε ένα χρόνο.
Κάνοντας πράξη τη δέσμευσή μας για συνεχή μείωση της κρατικής σπατάλης, που για χρόνια οδηγούσε τα δημόσια Ταμεία στο κόκκινο, ενώ παράλληλα αφαιρούσε τη δυνατότητα να δαπανήσουμε χρήματα σε υπηρεσίες ποιότητας, για τους ίδιους τους πολίτες.
Αντί να οργιζόμαστε ότι πολλοί πλούσιοι φοροδιαφεύγουν προκλητικά, διασταυρώσαμε τα στοιχεία για το εισόδημα με την περιουσία. Κυνηγήσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη περιπτώσεις προκλητικής φοροδιαφυγής. Από εδώ και πέρα, όσοι δεν παίζουν με τους κανόνες, τιμωρούνται και μάλιστα αυστηρά.
Αντί να συνεχίσουμε την απαράδεκτη εξάρτηση της δικαστικής εξουσίας από την επιρροή της εκτελεστικής εξουσίας, αλλάξαμε τον τρόπο επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, δίνοντας καίριο ρόλο στη Βουλή κατά την επιλογή της ηγεσίας των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας.
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ναι, για πρώτη φορά επί των ημερών μας, γιατροί του ΕΣΥ που συνελήφθησαν επ' αυτοφώρω με φακελάκι, τέθηκαν επί τόπου σε αργία.
Δημόσιοι λειτουργοί, που χρηματίζονταν εδώ και χρόνια, αλλά κανένας δεν τους άγγιζε, απολύθηκαν, οδηγήθηκαν στη Δικαιοσύνη και τους επιβλήθηκε πρόστιμο.
Αποφασίσαμε τη δήμευση όλων των περιουσιακών στοιχείων που δεν δηλώνονται στο «πόθεν έσχες». Αποφασίσαμε την έκπτωση από το πολιτικό αξίωμα όσων έχει αποδειχθεί ότι συμμετείχαν σε off shore εταιρείες.
Δώσαμε κίνητρα για να σπάσει η «ομερτά» της συγκάλυψης, με την ευνοϊκή ποινική μεταχείριση αυτών που θα συνεργαστούν με τη Δικαιοσύνη, για την αποκάλυψη πράξεων διαφθοράς πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων.
Αποφασίσαμε τη σύσταση Εξεταστικών Επιτροπών, για να βγάλουμε πραγματικά όλη την αλήθεια στο φως. Όποιους και να αφορά. Όσο ψηλά κι αν είναι.
Περιμέναμε αυτό το θάρρος και από τη σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση, αλλά ακολουθεί τα χνάρια της δικής της κυβέρνησης: αδιαφάνεια, συσκότιση, φόβο για την αλήθεια, ατιμωρησία. Μια κυβέρνηση, που άφησε πίσω της μόνο την απογραφή και την παραγραφή. Κρίμα.
Εμείς, κάθε μέρα που περνά, κάνουμε πράξη τη διαφάνεια και τον έλεγχο. Και μ' αυτή την αφορμή, θα ήθελα να καλέσω την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη να κάνει το ίδιο.
Να κάνει το δικό της χρέος απέναντι στην κοινωνία, απέναντι στους πολίτες που δοκιμάζονται. Να δείξει το ίδιο σθένος που έχει αυτή η Κυβέρνηση. Μια κοινωνία και μια Πολιτεία, χωρίς γρήγορη, χωρίς ποιοτική Δικαιοσύνη, δεν πάει μπροστά.
Και είμαι βέβαιος ότι και η συντριπτική πλειοψηφία των δικαστών και των λειτουργών της Δικαιοσύνης είναι έτοιμη να κάνει το καθήκον της απέναντι στην πατρίδα και στους πολίτες. Το χρειαζόμαστε, για να χτίσουμε μια χώρα ευνομίας.
Φίλες και φίλοι, οι πράξεις μας δείχνουν την αλλαγή που έρχεται παντού. Αντί απλά να σηκώνουμε τα χέρια μπροστά στο πόσο δύσκολη είναι η γραφειοκρατία για τη δημιουργία επιχειρήσεων στην Ελλάδα, απλοποιήσαμε ήδη τις διαδικασίες ίδρυσής τους, για να γίνεται σε ένα βήμα και μία μέρα.
Και τις επόμενες μέρες, παρουσιάζουμε τη δραματική απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησής τους. Κάνοντας την αρχή, για μια χώρα ελκυστική στους δημιουργικούς ανθρώπους, ανοιχτή στην επιχειρηματικότητα και την επένδυση.
Αντί να παραπονιόμαστε ότι δεν έρχονται κρουαζιέρες στην Ελλάδα, προχωρήσαμε στην άρση του «cabotage», με σίγουρα πολλαπλά οφέλη για όλους τους Έλληνες τα επόμενα χρόνια, από την ενίσχυση του τουρισμού και τη δημιουργία πολλών νέων θέσεων εργασίας, μέχρι την τόνωση της ανάπτυξης και την προβολή της Ελλάδας.
Αντί να κοιτάμε μοιρολατρικά το μέλλον και να παραδοθούμε μπροστά στην εφιαλτική προοπτική, τα παιδιά μας να μην πάρουν ποτέ σύνταξη - αυτή ήταν η προοπτική - κάναμε την πιο θεμελιώδη αλλαγή στο ασφαλιστικό σύστημα που έγινε ποτέ, κρατώντας τα Ταμεία μας ζωντανά και διασφαλίζοντας το δικαίωμα των σημερινών νέων να πάρουν σίγουρα σύνταξη.
Κάναμε πράξη τη δέσμευσή μας να εγγυηθούμε ότι τα σπασμένα της δικής μας γενιάς, αλλά και προηγούμενων γενεών, δεν θα τα πληρώσουν τα παιδιά μας, ούτε οι επόμενες γενιές. Θέλουμε τη συμμετοχή του νέου με λόγο και για το σήμερα και για το αύριο.
Αντί απλά να περιγράφουμε πόση ενέργεια θα μπορούσαν να μας δώσουν ο ήλιος μας, ο αέρας και η θάλασσα, ψηφίσαμε νόμο που επιταχύνει δραστικά την αξιοποίηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Και αντί να σπαταλάμε την ενέργειά μας, προχωρήσαμε σε ρυθμίσεις και δράσεις εξοικονόμησης στα κτίρια, στα σπίτια μας.
Αντί να χτίζουμε τα δάση μας, ανοίξαμε επιτέλους την διαδικασία για την ανάρτηση και την κύρωση των δασικών χαρτών για πρώτη φορά, για να δούμε επιτέλους σε αυτή τη χώρα τι είναι δάσος και τι όχι.
Δίνουμε μια μάχη κατά των πυρκαγιών, συντονίζοντας αποτελεσματικά τις υπηρεσίες και τους εθελοντές που εργάζονται με αυτοθυσία και, μέχρι σήμερα, παρά τις δύσκολες φετινές καιρικές συνθήκες, έχουμε καταφέρει να μειωθούν οι καμένες εκτάσεις στο 1/5 σε σχέση με πέρυσι.
Αντί να πετάμε τα σκουπίδια μας χωρίς καμιά επεξεργασία, δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις για να αυξηθεί η ανακύκλωση και να δημιουργηθούν αγορές γύρω από τα ανακυκλώσιμα υλικά.
Κάνοντας την αρχή για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας μας, στρεφόμενοι στην πράσινη ανάπτυξη, όπως ήταν και η δέσμευσή μας, που φέρνει δουλειές, αλλά και για την ενεργειακή θωράκιση της χώρας μας απέναντι σε οποιαδήποτε μελλοντική ενεργειακή κρίση και εξάρτηση.
Αντί να βλέπουμε το ΕΣΥ να βυθίζεται στην ανυποληψία, αρχίσαμε να ξεπληρώνουμε τα χρέη δισεκατομμυρίων ευρώ. Μειώνουμε κάθε μήνα το κόστος λειτουργίας των νοσοκομείων. Ψηφίσαμε νόμο για να είναι τα νοσοκομεία μας ανοιχτά για τους πολίτες όλη την ημέρα. Ανοίξαμε κλειστές εντατικές κλινικές.
Αντί να μιλάμε απλώς για την εγκληματικότητα, σήμερα βγάζουμε τις ομάδες «ΔΙΑΣ» στο δρόμο, δίπλα στον πολίτη, δίπλα στη γειτονιά.
Και αντί να κομπάζουμε για την εξωτερική πολιτική και τον στρατηγικό ρόλο της Ελλάδας - χωρίς να έχουμε πουθενά παρουσία - βρισκόμαστε ξανά ενεργοί, παίκτες της περιοχής, με πρωτοβουλίες για την ειρήνη και τη συνεργασία.
Η Ελλάδα, φίλες και φίλοι, σήμερα είναι παρούσα και παντού. Οι διεθνείς εξελίξεις αφορούν και το δικό μας μέλλον. Και μου έγινε η μεγάλη τιμή να αποφασίσουν 160 σοσιαλιστικά κόμματα, να τους εκπροσωπώ ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Και με την ιδιότητα αυτή, η φωνή μας, η συλλογική μας φωνή, έχει καταθέσει προτάσεις ενάντια στην αδικία, την φτώχεια, την ασυδοσία, την υπερσυγκέντρωση πλούτου και εξουσίας, την αδιαφάνεια, την ανομία, που τόσες φορές βλέπουμε σε αυτή την νέα «άγρια δύση» της παγκοσμιοποίησης. Εμείς καταθέσαμε προτάσεις για τον εξανθρωπισμό της παγκόσμιας οικονομίας. Εξανθρωπισμός, που μας αφορά άμεσα στην Ελλάδα.
Όπως με προτάσεις καταγγέλλουμε το απαράδεκτο των φορολογικών παραδείσων. Όπου ο πλούτος μπορεί να αποδράσει. Πράγμα που αποτελεί αδικία και απειλή για το κοινωνικό κράτος κάθε χώρας.
Έχουμε προτείνει τη διαφάνεια στο πιστωτικό σύστημα, ώστε να μην μπορούν να υπάρξουν ξανά τοξικά ομόλογα, φούσκες τις οποίες πληρώνει ο πολίτης ενώ τα «golden boys» θησαυρίζουν με τον πόνο συνταξιούχων, νοικοκύρηδων και εργαζομένων.
Έχουμε προτείνει τον φόρο «Tobin», δηλαδή τον φόρο στις χρηματιστηριακές συναλλαγές και στην Ευρώπη και διεθνώς, ώστε να μην αιχμαλωτίζεται το πολιτικό σύστημα από την απειλή της φυγής του κεφαλαίου, αλλά να φορολογείται για πολιτικές ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής.
Έχουμε καταθέσει προτάσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου κυριαρχεί μια αντίληψη λιτότητας. Εμείς προτείνουμε, αντί πολιτική λιτότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μια πολιτική υπευθυνότητας, ευθύνης για την πράσινη ανάπτυξη, ευθύνης για την παιδεία, ευθύνης για την καινοτομία, ευθύνης για την επένδυση για εργασία, ευθύνης για τις απαραίτητες υποδομές για μια Ευρώπη πραγματικά ανταγωνιστική. Που θα χρηματοδοτείται μέσα από πράσινους φόρους, πράσινα ομόλογα και μέρος των φόρων συναλλαγών.
Έχουμε καταθέσει προτάσεις κατά της υπερεκμετάλλευσης εργαζομένων σε άλλες ηπείρους, την υποβάθμιση του περιβάλλοντος σε φτωχότερες περιοχές, που δημιουργούν προσωρινά αθέμιτους όρους ανταγωνισμού προς τις αναπτυγμένες χώρες.
Σε αυτή τη μάχη, συγχαίρω για την πρόσφατη εκλογή του στο Συμβούλιο της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Συνδικάτων τον Γιάννη Παναγόπουλο, όπως συγχαίρω για την πρόσφατη εκλογή του ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΟΑΣΕ τον Πέτρο Ευθυμίου και ως Αντιπρόεδρο της Ευρωβουλής τον Σταύρο Λαμπρινίδη.
Ναι, αυτό το κίνημά μας έχει φωνή. Και μαζί μας, μαζί με τη δική μας φωνή, έχει και η πατρίδα μας φωνή παντού, με κύρος, με αγώνες, για μια παγκόσμια κοινωνία δικαίου, δημοκρατίας και πράσινης ανάπτυξης.
Ξέρουμε όμως ότι η έκβαση αυτών των αγώνων δεν εξαρτάται μόνο από μας. Γι' αυτό επαναλαμβάνω, αυτό που μπορούμε εμείς να καθορίσουμε είναι τα του οίκου μας. Να βάλουμε τάξη στο δικό μας σπίτι. Να δημιουργήσουμε όλες τις προϋποθέσεις, ώστε όποιες και να είναι οι διεθνείς εξελίξεις, θετικές ή αρνητικές, να μπορούμε να βασιζόμαστε επιτέλους στις δικές μας δυνάμεις, στα δικά μας συγκριτικά πλεονεκτήματα, στη δική μας εφευρετικότητα, στη δική μας πνευματική παράδοση και δημιουργία. Χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς δάνειες δυνάμεις. Με τις δικές μας δυνάμεις.
Με ρωτάνε πολλοί, «θα τα καταφέρουμε ως χώρα;». Και απαντώ, «ναι, θα τα καταφέρουμε». Αλλά δεν μου αρκεί. Δεν μας αρκεί. Αυτός είναι ένας πήχης πολύ χαμηλός. Μπορούμε και πρέπει πολύ καλύτερα.
Καλούμαστε σήμερα, σύντροφοι και συντρόφισσες, να ανοίξουμε νέους ορίζοντες. Να γίνει η Ελλάδα πρωτοπόρα. Να κάνουμε κυριολεκτικά μια επανάσταση στην χώρα. Δεν είμαι εδώ ούτε για να ανακοινώσω αποσπασματικές παροχές, ούτε ψεύτικες υποσχέσεις. Είμαι πάντα ειλικρινής και με ειλικρίνεια χτίζουμε πραγματικά, σε σίγουρα θεμέλια, το αύριο της Ελλάδας.
Είμαι όμως εδώ για να σας διαβεβαιώσω ότι, όπως είχαμε το θάρρος να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις για να σωθεί η Ελλάδα, έτσι έχουμε την βούληση και το θάρρος για να αλλάξει η Ελλάδα. Είμαι εδώ για να σας διαβεβαιώσω, ότι μπορούμε να ανοίξουμε τον δρόμο και για την ανάπτυξη και για την κοινωνική δικαιοσύνη. Είμαι εδώ για να σας διαβεβαιώσω ότι, με την συνεπή και σκληρή μας δουλειά, μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον αυτής της χώρας. Και θα το αλλάξουμε με σκληρή δουλειά, όχι με εύκολα λόγια.
Αλλά δεν αρκούν ούτε νόμοι, ούτε υπουργικές αποφάσεις. Ο νέος πατριωτισμός ξεκινά από μας. Μια μάχη με τον εαυτό μας.
Γιατί μπορεί αυτή τη στιγμή το «οικονομικό» να είναι το πιο ορατό σύμπτωμα του ελληνικού προβλήματος. Το πρώτο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Το πρόβλημα όμως της Ελλάδας, ούτε ήταν, ούτε είναι μόνον οικονομικό. Μικρή σημασία για το μέλλον μας θα έχει να περιορίσουμε το έλλειμμα, να μειώσουμε το χρέος, αν παράλληλα δεν αντιμετωπίσουμε όλα τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν τη χώρα στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα.
Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα σήμερα. Πάμε πάλι πίσω σε όσα μας οδήγησαν εδώ ή δημιουργούμε μια Ελλάδα διαφορετική, καλύτερη, δικαιότερη, βιώσιμη; Μία Ελλάδα που δεν θα κινδυνεύσει ξανά από μια τέτοια κρίση.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που γέννησε την έννοια του μέτρου, καθώς και τις βάσεις της λογικής, πάνω στην οποία χτίστηκε ολόκληρος ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός.
Μπορεί η λογική και το μέτρο εδώ και καιρό να χάθηκαν από κάποιες κυβερνήσεις. Μπορεί και εμείς να υιοθετήσαμε συμπεριφορές και αντιλήψεις, που θεωρούσαμε σύγχρονες, έξυπνες, μαγκιά. Αλλά ήταν πολλές φορές οι χειρότερες εκδοχές του καταναλωτικού πολιτισμού.
Όταν διεθνώς συζητιέται η απεξάρτηση από το πετρέλαιο, όταν θεωρείται η υπερκατανάλωση βοδινού κρέατος ως δεύτερη μεγαλύτερη αιτία του φαινομένου του θερμοκηπίου, αλλά και πολλών νοσημάτων στον αναπτυγμένο κόσμο, όταν η μεσογειακή ή η Κρητική δίαιτα είναι η καλύτερη διαφήμιση της χώρας μας, όταν οι υδάτινοι πόροι γίνονται πολύτιμοι και δυσεύρετοι, όταν έχουμε εξαίσια παράδοση στον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα, εμείς εισάγουμε αγροτικά προϊόντα διπλάσια από όσα παράγουμε. Όμως, για τη γεωργία μας καταναλώνουμε το 80% των υδάτινων πόρων της χώρας. Καταναλώνουμε τόσο - και συνήθως - εισαγόμενο βοδινό κρέας, που σε ευρώ συνολικά κοστίζει όσο όλη η κατανάλωση πετρελαίου στη χώρα μας.
Και το αντίστοιχο ελληνικό σπίτι καταναλώνει 4 φορές περισσότερο πετρέλαιο ή ρεύμα, σε σύγκριση με το αντίστοιχο σκανδιναβικό σπίτι, με καιρικές συνθήκες πολύ πιο δυσοίωνες στον Βορά.
Το πρώτο βήμα ήταν και εξακολουθεί να είναι να αφήσουμε πίσω μας όσα πλήγωσαν τη χώρα μας και την έφτασαν σε όλα όσα ζήσαμε. Και ήμασταν εμείς, το ΠΑΣΟΚ, που δείξαμε την τόλμη και την αποφασιστικότητα να συγκρουστούμε με νοοτροπίες και αντιλήψεις, που κράτησαν την Ελλάδα καθηλωμένη.
Αφήνουμε πίσω τα σφάλματα της περιόδου της μεταπολίτευσης. Όλα εκείνα τα μικρά και τα μεγάλα βαρίδια, που σιγά-σιγά έγιναν ασήκωτα για όλους μας.
Αφήνουμε πίσω όλοι τη σκανδαλώδη εύνοια των λίγων σε βάρος της πλειοψηφίας, που κάποιοι την ονόμασαν «κεκτημένα».
Αφήνουμε πίσω την οικονομία της επιδότησης ή των ενισχύσεων χωρίς παραγωγή, χωρίς σεβασμό και αξιοποίηση του πλούτου της χώρας μας.
Αφήνουμε πίσω τη νοοτροπία, που έλεγε ότι η φοροδιαφυγή είναι ένδειξη προσωπικής μαγκιάς.
Αφήνουμε πίσω την πρακτική, όπου κανόνας έγινε η εξαίρεση από τον κανόνα.
Αφήνουμε πίσω όλα αυτά τα φαινόμενα που άνθισαν πάνω στο γόνιμο έδαφος της ανοχής ή της αδιαφορίας.
Αυτά αλλάζουμε. Αλλά είναι μια δική μας - όλων μας - επανάσταση. Αν ο καθένας, στο δικό του χώρο δουλειάς, γειτονιάς, σχολείου, πολιτισμού, κατανάλωσης, παραγωγής, κάνουμε ένα μικρό βήμα, θα κάνει η Ελλάδα ένα τεράστιο βήμα συλλογικά.
Και τόσα, μα τόσα, δεν έχουν κόστος. Όπως το να χαμογελάσει και να πει έναν καλό λόγο ένας υπάλληλος στον συνταξιούχο, όταν κάτι ζητά. Ναι, ας κάνουμε πρώτα απ' όλα αυτονόητα πράγματα, που δεν έχουν κόστος. Ίσως να έχουν κόπο, γιατί ναι, ξεβολευόμαστε.
Όπως για παράδειγμα το νομοσχέδιο για τη διαφάνεια και την ανάρτηση όλων των αποφάσεων της Κυβέρνησης στο διαδίκτυο, που μάλιστα πολύ γρήγορα θα μας εξοικονομήσει τεράστια ποσά που χάνονται και πληρώνει ο φορολογούμενος, συνταξιούχος και εργαζόμενος.
Ποτέ στην ιστορία - τουλάχιστον την πρόσφατη - του Δημοσίου δεν υπήρχε καταγραφή των υπαλλήλων που υπηρετούν στο Δημόσιο. Δεν μας κόστισε - έγινε με καινοτόμο τρόπο - η απογραφή. Χρειαζόταν όμως αποφασιστικότητα και φαντασία.
Απογραφή, όχι απλά για να γνωρίζουμε πόσους, αλλά για να έχουμε ένα εργαλείο, ώστε να εντοπίσουμε τις ειδικότητες, τις γνώσεις, την εμπειρία, τις σπουδές όλων εκείνων που μπορούν να βοηθήσουν για να αλλάξουμε το κράτος.
Αλλά ακόμα και πράγματα απλά και καθημερινά, που δείχνουν όμως ότι στη χώρα κάτι αλλάζει, σε όφελος του πολίτη. Όπως η απόφασή μας να αφαιρέσουμε από τους δρόμους μας όλες τις παράνομες, αλλά και επικίνδυνες διαφημιστικές πινακίδες.
Ή η απόφασή μας να γκρεμίσουμε τα κιγκλιδώματα, που εμποδίζουν την ελεύθερη πρόσβαση των κατοίκων της Αττικής στις παραλίες τους. Τα γκρεμίσαμε και προχωράμε στη διάνοιξη ενός παραλιακού μετώπου των 2 χιλιομέτρων. Και θα ανοίξουν κι άλλα.
Φίλες και φίλοι, σε αυτή την προσπάθεια, καλούμε όλους τους πολίτες να συμμετάσχουν. Διότι όταν μου λένε - χρειάζεται ανάπτυξη - απαντώ, συμφωνώ απολύτως. Αλλά προσθέτω: ποια ανάπτυξη, σε ποια θεμέλια, με ποιες αρχές, με ποια πρότυπα, με ποιο στόχο, με ποια υπεραξία.
Όταν υπάρχουν μελέτες, που θεωρούν ότι χάνουμε μέχρι και 8% του ΑΕΠ από την αδιαφάνεια και την διαφθορά, δηλαδή 20 δις εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, για ποια ανάπτυξη θα μιλήσουμε; Ποιος θα επενδύσει στην χώρα μας; Θα παράξουμε αξία ή απαξία; Πού θα πάνε οι πόροι; Σε ποιανού τα χέρια;
Βρισκόμαστε σε εκείνο το κομβικό σημείο και είμαστε αποφασισμένοι να αλλάξουμε την Ελλάδα, για να δούμε την ανάπτυξη υπέρ του πολίτη, υπέρ του Ελληνισμού, υπέρ του λαού και κανενός άλλου.
Είναι κομβικό σημείο στην ιστορία μας, αλλά αυτό το σημείο μπορεί να γίνει η μεγαλύτερη ευκαιρία στη σύγχρονη ιστορία μας. Θέλει δουλειά, για να πάμε από μια χώρα που καταναλώνει, σε μια χώρα που όχι απλώς παράγει, αλλά και δημιουργεί.
Από μια χώρα που δανείζεται όχι μόνο χρήματα, αλλά ακόμα και πολιτισμό, πρότυπα και αξίες, σε μια χώρα που δημιουργεί υπεραξίες για τη νέα γενιά της, που πατάει στα πόδια της, βασισμένη γερά στις δικές της δυνάμεις, στα δικά της οράματα.
Να ξαναπιστέψουμε στις δυνατότητές μας, στις διαχρονικές μας αξίες. Το κέφι, το μεράκι, το φιλότιμο, η φιλοξενία, η ανθρωπιά, η ντομπροσύνη, ο πολυμήχανος, είναι έννοιες ελληνικές - διαχρονικές. Όχι, δεν πάμε στο παρελθόν. Ξαναζωντανεύουμε τις καλύτερες παραδόσεις μας. Οι παραδόσεις μας, οι αξίες μας, όπως και οι παραδόσεις και αξίες του ΠΑΣΟΚ - και δεν τις βλέπουμε, απλώς για να κρεμάμε εικονίσματα - πρέπει να γίνουν ξανά μέρος και ζωντανό κομμάτι της ζωής μας.
Πρώτη ύλη, πάνω στην οποία η ανάπτυξη της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, του τουρισμού μας, της ναυτιλίας, της πράσινης και καθαρής ενέργειας, θα εδραιωθεί, ώστε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα να γίνουν όχημα για να είναι η Ελλάδα πρωτοπόρα στους τομείς αυτούς.
Ναι, ο πήχης αυτός είναι: ο τουρισμός μας, η γεωργία μας, η ναυτιλία μας, η καθαρή ενέργεια, να αποτελέσουν πρότυπα παγκοσμίως. Σε αυτά θα επενδύσουμε, αυτός είναι ο στόχος τα επόμενα χρόνια. Και θα επενδύσουμε όχι απλά με υποδομές, αλλά πρώτα απ' όλα στο ανθρώπινο δυναμικό.
Η παιδεία, το εκπαιδευτικό μας σύστημα, η κατάρτιση, η επανακατάρτιση, η μετεκπαίδευση, μαζί και η έρευνα και καινοτομία, είναι για μας καθοριστική για την στροφή σε ένα άλλο πρότυπο ανάπτυξης.
Αποτελεί λοιπόν για τα επόμενα χρόνια το μεγάλο στοίχημά μας η αλλαγή της παιδείας στη χώρα μας. Μαζί και το κράτος πρόνοιας. Το κράτος πρόνοιας, διότι η ασφάλεια, η σιγουριά, η προστασία του πολίτη, η στήριξη του πιο αδύναμου ανθρώπου, εγγυάται όχι μόνο ανθρωπιά, αλλά και πολίτες συμμέτοχους, ισχυρούς, δημιουργικούς.
Για μας, το κράτος πρόνοιας είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη και για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας. Προτεραιότητές μας, η ανεργία, ο συνταξιούχος, τα ΑΜΕΑ, η οικογένεια και το παιδί.
Προτεραιότητα, η πρόσβαση - και εγγύηση για όλους - σε σωστές υπηρεσίες πρόνοιας και υγείας και η ασφάλιση.
Προτεραιότητά μας, όχι η παθητική επιδοματική πολιτική, αλλά η στοχευμένη πολιτική, που βοηθά τον καθένα να είναι ενεργό μέλος αυτής της μεγάλης προσπάθειας.
Και στις συζητήσεις που θα γίνουν αύριο στα εργαστήρια, όπου θα συμμετάσχουμε - αυτός είναι ο ρόλος του Κινήματός μας, της συμμετοχής και της διαβούλευσης - θα κάνουμε όλοι μαζί γόνιμο και δημιουργικό διάλογο, ώστε να καταλήξουμε σε αποτελεσματικές κατευθύνσεις, καινοτόμες και στοχευμένες πολιτικές για την κοινωνική πρόνοια και τη στήριξη του πιο αδύναμου.
Και με την ευκαιρία, θα ήθελα προσωπικά να ευχαριστήσω, που είναι εδώ μαζί μας και θα μας βοηθήσει το επόμενο χρονικό διάστημα, τον Joakim Palme, ο οποίος έχει πολύτιμη εμπειρία στα θέματα του κοινωνικού κράτους και προέρχεται από μια χώρα με βαθιά παράδοση στις πολιτικές πρόνοιας.
Όπως θα ήθελα να ευχαριστήσω και τις δύο διαθεσμικές Επιτροπές για την ανάπτυξη και την πρόνοια, που δούλεψαν το καλοκαίρι και στις οποίες βοήθησαν βουλευτές μας, συνεργάτες, μέλη του κόμματος, το ΙΣΤΑΜΕ, ώστε να καταλήξουν σε δύο εξαιρετικής σημασίας κείμενα προτάσεων εφαρμοσμένων πολιτικών. Μία πρόταση για το κράτος πρόνοιας, που θα αξιοποιήσει η Κυβέρνησή μας για να αλλάξει ριζικά το κράτος πρόνοιας στη χώρα μας. Επιτέλους, να αισθάνεται ο πολίτης σιγουριά, να αισθάνεται το κράτος δίπλα του, όταν υπάρχει αυτή η ανάγκη.
Και βέβαια, μία πρόταση για σοβαρή ανάπτυξη. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω και τους άλλους φιλοξενούμενούς μας, που θα βοηθήσουν σε όλα τα εργαστήρια αύριο.
Ανάπτυξη, φίλες και φίλοι, σημαίνει και ένα κράτος ευνομούμενο, αποτελεσματικό. Γι' αυτό ακριβώς, ακόμα και οι εκλογές που έρχονται, οι εκλογές για την Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, είναι ένα καθοριστικό βήμα για την κατάκτηση αυτού του στόχου. Με τον Καλλικράτη κάνουμε ένα τεράστιο βήμα απελευθέρωσης των παραγωγικών, τοπικών και περιφερειακών δυνάμεων του τόπου.
Η σπατάλη, η υπερσυγκέντρωση εξουσιών, η ασυνεννοησία και η έλλειψη συντονισμού μεταξύ Υπουργείων, τα φέουδα και οι κάθε λογής μεσάζοντες, η πολυδαίδαλη γραφειοκρατία, η απρόσωπη και αυταρχική πολλές φορές Διοίκηση, είναι όλα φαινόμενα του σημερινού ελληνικού πελατειακού κράτους. Ενός πελατειακού καπιταλισμού, που εκπροσώπησε η προηγούμενη κυβέρνηση.
Ο Καλλικράτης αποτελεί ένα καίριο χτύπημα στα φαινόμενα αυτά, μία τεράστια ευκαιρία για τις υγιείς δυνάμεις του τόπου να δημιουργήσουν, να καινοτομήσουν, να συμμετέχουν, να αλλάξουν την πορεία του τόπου. Βασικό αναπτυξιακό εργαλείο για τη χώρα. Που ανοίγει, απελευθερώνει δυνατότητες.
Αποτελεί επίσης βασικό εργαλείο κοινωνικής μέριμνας, όπου υπηρεσίες από το σχολείο, το νοσοκομείο, την πρόνοια, τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, τα ΚΑΠΗ, τη Βοήθεια στο σπίτι, το ολοήμερο σχολείο, την επαγγελματική κατάρτιση και επανακατάρτιση ανέργων, τη σύνδεση σχολείου και τριτοβάθμιας παιδείας με την ανάπτυξη της Περιφέρειας, όλα αυτά θα περάσουν πια από την νέα Αυτοδιοίκηση.
Για μας, ο Καλλικράτης δεν είναι μια εκλογική διαδικασία. Είναι μια διαδικασία αναμόρφωσης της Ελλάδας. Για μας, οι υποψήφιοι για Δήμους και Περιφέρειες δεν φοράνε μια φανέλα για έναν κομματικό αγώνα.
Επωμίζονται τις ιστορικές ευθύνες να γίνουν ανατροπείς και καινοτόμοι δημιουργοί μιας διαφορετικής Ελλάδας. Είναι εκείνοι που αντιπροσωπεύουν τη δύναμη για αλλαγή.
Είναι οι ευρύτερες δυνάμεις, ικανές και ανοικτές, με πίστη στο νέο εγχείρημά μας. Γι' αυτό και οι εκλογές του Νοεμβρίου είναι μια σύγκρουση δυνάμεων για το αύριο της χώρας.
Όπως συμβαίνει εδώ και 11 μήνες, κάθε μέρα που περνά, έτσι και στις περιφερειακές εκλογές, θα συγκρουστούν το χθες με το αύριο. Η υστερία να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν από τη μια μεριά, με την αναγκαιότητα να αλλάξουν εκ βάθρων.
Η ανασφάλεια και ο φόβος, με την τόλμη και την ελπίδα. Η Ελλάδα της μεταπολίτευσης, με την Ελλάδα του αύριο. Η αταξία, με την ευταξία. Η ασχήμια, με την καλαισθησία.
Το κομματικό κράτος και η ανισότητα, με την ισονομία και την ισοπολιτεία. Η ατιμωρησία, με τη λογοδοσία. Τα αθέμιτα προνόμια, με το δικαίωμα κάθε εργαζόμενου να απαιτεί και να δικαιούται αξιοπρεπή μισθό.
Η παθητικότητα, με τη δουλειά και τη δημιουργικότητα. Ο μικροελλαδιτισμός, με τον Έλληνα πολίτη του κόσμου. Ο εθνικισμός, με τον πατριωτισμό.
Είναι η σημερινή έκφραση του διαρκούς πολέμου για το παρελθόν και το παρόν και το μέλλον. Κάποιοι θέλουν να μετατρέψουν τις εκλογές δήθεν σε «ψήφο κατά του μνημονίου», όπως λένε.
Οι δυνάμεις της συντήρησης, πολύ εύκολα, όπως και να βαφτίζονται, δεξιοί ή και αριστεροί, μας λένε ότι για όλα φταίει η Τρόικα. Δηλαδή, για τη διαφθορά στα νοσοκομεία, μάς φταίει η Τρόικα;
Για τη φοροδιαφυγή, μάς φταίει η Τρόικα; Για τις πελατειακές σπατάλες της προηγούμενης κυβέρνησης, μάς φταίει η Τρόικα; Για την ντροπή με τις φαρμακευτικές δαπάνες; Για την πρωτιά μας στις ανθυγιεινές συνήθειες;
Αυτά τα λένε κυρίως εκείνοι που κατέστρεψαν την Ελλάδα και μας οδήγησαν στο μνημόνιο. Αυτοί μας έφεραν σε αυτή την εξάρτηση.
Εμείς είμαστε εκείνοι που παλεύουμε, και θα το καταφέρουμε, να απεξαρτηθούμε και να πάμε μπροστά, με το κεφάλι ψηλά. Και έχουμε το κεφάλι ψηλά. Το ΠΑΣΟΚ πάντα έχει το κεφάλι ψηλά. Πάντα πάλεψε γι' αυτές τις αρχές, γι' αυτές τις αξίες.
Είναι εκείνοι που έλεγαν «όχι» στο λαό, αλλά «ναι» στο εξωτερικό. Εκείνοι που σήμερα αναγνωρίζουν ότι πήραμε τη σωστή απόφαση, για να σώσουμε την Ελλάδα από τη χρεοκοπία. Δηλαδή, εκείνοι που σήμερα ομολογούν ότι ήθελαν να ψηφίσουν υπέρ, αλλά ψήφισαν κατά, λόγω πολιτικού κόστους.
Εκείνοι που θέλουν τα 110 δις, τους πάνε τα 110 δις του μηχανισμού, αλλά όχι τους όρους, το λογαριασμό της στήριξης. Γιατί γνωρίζουν ότι αυτός ο λογαριασμός, είναι λογαριασμός που πληρώνουμε όλοι μας σήμερα για τα δικά τους εγκλήματα, για τις δικές τους πολιτικές. Είναι η ταφόπλακα της πολιτικής τους και δεν ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν.
Αν όλα αυτά που λένε είναι για μετά, όταν θα βγούμε από την κρίση, έχω κι εγώ, έχουμε κι εμείς να πούμε πολλά. Αλλά όταν η χώρα είχε δυσκολίες, πάντα αναλάμβανε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα να τη βγάλει από αυτές. Και το έκανε πάντα. Αυτό κάνουμε και σήμερα και θα τα καταφέρουμε.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι,
Υπάρχει επιλογή. Είμαστε με όσους και όσα δημιούργησαν την κατάσταση ή με εκείνους που έχουν το θάρρος να αναλάβουν να αλλάξει η κατάσταση;
Είμαστε με αυτούς που σήμερα σιωπούν και κρύβονται για τις ευθύνες τους, ή είμαστε με τις δυνάμεις που δεν φοβούνται να μιλήσουν ειλικρινά, που έχουν το θάρρος να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους;
Είμαστε με τις δυνάμεις που ψάχνουν άλλοθι στους ξένους, σε συνομωσίες, για να ρίξουν εκεί τις ευθύνες και να αρνηθούν κάθε αλλαγή ή είμαστε με τις δυνάμεις που διεκδικούν μια διαφορετική Ελλάδα; Κι ας ξεβολευτούμε - μια πατρίδα όμως που θα είναι πιο δίκαιη, ανθρώπινη, βιώσιμη, με σιγουριά και ευημερία και για τον ασθενέστερο, όταν βγούμε από αυτή τη δύσκολη περίοδο. Και στην πορεία μας, θα διορθώνουμε και θα εκσυγχρονίζουμε ένα κράτος με τεράστια προβλήματα, αγκυλώσεις και συντηρητικές αντιλήψεις.
Προχωράμε με δομικές αλλαγές, όταν και όπου χρειάζεται. Διορθωτικές αλλαγές μπροστά σε κάθε νέο εμπόδιο. Οι θυσίες θα πιάσουν τόπο, εφόσον δώσουμε όλοι τη μάχη για την ανατροπή.
Ζητώ απ' όλους να κάνουμε για τη χώρα μας ό,τι θα κάναμε για το σπίτι μας. Γιατί η χώρα είναι το σπίτι μας και η ζωή μας είναι εδώ. Γιατί οι φόροι - φόροι, ναι - σε μια κοινωνία δικαιοσύνης, όπου το κράτος ξοδεύει το δημόσιο χρήμα σε όφελος του πολίτη, για την παιδεία, για την υγεία, για την πρόνοια, για την ανάπτυξη, και δεν το σπαταλά, δεν είναι χαράτσι.
Είναι κοινωνική υποχρέωση όλων μας, η οποία συμβάλλει στο να χτίσουμε μια κοινωνία αλληλεγγύης, ευημερίας και ίσων ευκαιριών. Αλληλεγγύη απέναντι στον χαμηλοσυνταξιούχο, που πληρώνει σήμερα τις δουλείες του παρελθόντος.
Τον μισθωτό, που επίσης ανέλαβε να φέρει στις πλάτες του μεγάλα βάρη. Δεν με ενδιαφέρει αν ο πλούτος που κρύβεται είναι σε off shore, δεν με ενδιαφέρει αν φταίνε οι αποδείξεις που δεν κόβουν, ή αν οι βίλες, τα κότερα και οι λιμουζίνες τους, είναι περιουσιακά στοιχεία των εταιρειών τους.
Δεν θα επιτρέψω να αφήσουμε τους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους να δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα και όσοι πλούτισαν σε βάρος του Δημοσίου να συνεχίζουν να πίνουν στην υγεία του «κορόιδου».
Οι μέρες, οι εβδομάδες και οι μήνες που θα έρθουν δεν θα είναι εύκολοι, αλλά απαιτώ να είναι πραγματικά δύσκολοι για όσους πλουτίζουν αθέμιτα σε βάρος της χώρας.
Δεν βάζουμε απέναντι την υγιή επιχειρηματικότητα, δεν βάζουμε απέναντι το κεφάλαιο που επενδύεται, που δημιουργεί θέσεις δουλειάς, δεν είναι απέναντί μας οι επιχειρηματίες που αγωνίζονται να διατηρήσουν έντιμα την επιχείρησή τους και μαζί τις θέσεις εργασίας για τους υπαλλήλους τους.
Βάζουμε απέναντι τον πλούτο που δεν είναι αποτέλεσμα μόχθου και προσπάθειας, που δεν είναι αποτέλεσμα αξίας, αλλά χτίστηκε μέσα από πλιάτσικο στην περιουσία των σημερινών και των μελλοντικών γενιών.
Γι' αυτό και ζητώ απ' όλους, τους ίδιους τους πολίτες, να συνδράμουν. Ξέρω επίσης, κυρίες και κύριοι, ότι υπάρχει σχεδόν κάθε βράδυ στις οθόνες, μια εικόνα τρομοκρατίας και φόβου. Καταλαβαίνω τα ΜΜΕ, που και αυτά, στο κυνήγι της τηλεθέασης, χρειάζεται να αγγίξουν τα πιο βασικά μας ένστικτα, αυτά του φόβου και της αυτοσυντήρησης.
Χωρίς να αρνούμαι ότι περάσαμε πολύ κοντά από το χάος, όμως το αποτρέψαμε και δεν μπορώ να συμφωνήσω στην ηττοπάθεια και στη μιζέρια. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε στην μαυρίλα και την απαισιοδοξία.
Δεν σας ζητώ, φίλες και φίλοι, να σπάσετε τις τηλεοράσεις. Ζητώ όμως από όλους σας να σπάσετε την εικόνα της μιζέριας. Να σπάσουμε την εικόνα της μαυρίλας. Ξέρουμε ότι μπορούμε. Μπροστά στα δύσκολα, δεν παραιτούμαστε.
Δεν κάνουμε απόδραση, όπως έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση. Η Ελλάδα δεν παραιτείται. Ο λαός μας δεν παραιτείται.
Καλώ όλους τους νέους σε αυτό τον αγώνα της αλλαγής. Να έρθουν κοντά μας. Τους δίνουμε βήμα, λόγο, ρόλο, συμμετοχή. Να φτιάξουν το δικό τους μέλλον, τη δική τους πατρίδα, το δικό τους όραμα.
Όπως καλώ και όλους τους δημόσιους υπαλλήλους. Η ανασυγκρότηση του ελληνικού κράτους είναι όρος επιβίωσης. Είναι όρος για την εθνική μας ανεξαρτησία.
Καλώ γιατρούς, δασκάλους, καθηγητές, τον πνευματικό και καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας, τον επιχειρηματία. Όλοι, και πρέπει και μπορούμε να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας.
Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες σήμερα είμαστε όλο και πιο αποφασισμένοι να αλλάξουμε. Μια κοινωνία ενωμένη σαν γροθιά, να παλέψουμε για να αλλάξουμε την πατρίδα μας, το κοινό μας σπίτι. Να κάνουμε - όπως κάνουμε - την κρίση ευκαιρία. Να τα αλλάξουμε και να τα αλλάξουμε όλα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
Σήμερα, 36 χρόνια μετά την ίδρυσή μας, την ίδρυση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος από τον ιδρυτή μας, τον Ανδρέα Παπανδρέου, και όπως αυτός δεν το έβαζε κάτω, δεν το βάζουμε κι εμείς κάτω. Διότι αν τότε πιστεύαμε στη μιζέρια και τη μαυρίλα, το 1974, όταν ξεκίναγε μια χούφτα ανθρώπων για την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, αν τότε το είχαμε βάλει κάτω, δεν θα είχαμε πάει την Ελλάδα μπροστά.
Αλλά φτάσαμε στο '81, φτάσαμε στο 2000, στο 2004, φτάσαμε να μπούμε στην ΟΝΕ, να βάλουμε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να γίνουμε μια χώρα με ανάπτυξη. Και όταν θέλουμε, μπορούμε.
Και η δική μας παράδοση, το ιστορικό μας χρέος απέναντι στη χώρα, τους πολίτες και τα παιδιά μας, είναι τεράστιο. Αλλά και η παράδοση του '74 είναι ότι πιστεύουμε στην Ελλάδα και ξέρουμε ότι υπάρχουν δυνάμεις για να αντιμετωπίσουμε και τις πιο δύσκολες καταστάσεις.
Ακόμη και αυτοί που ποτέ δεν μας ψήφισαν, σήμερα αναγνωρίζουν ότι αν αποτύχουμε εμείς, θα αποτύχει η Ελλάδα. Και απαιτούν να τα καταφέρουμε.
Και είναι χρέος δικό μας και απέναντί τους, σε κάθε Έλληνα πολίτη. Δίνουμε συλλογικό όρκο να υπηρετήσουμε την απαίτηση αυτή με κάθε ικμάδα των δυνάμεών μας. Να κάνουμε τώρα ό,τι δεν κάναμε για δεκαετίες. Να πάρουμε τώρα όσες αποφάσεις καθυστερήσαμε για χρόνια.
Φίλες και φίλοι,
Κλείνω με κάτι που έγραψε ένας ξένος δημοσιογράφος. Πριν λίγες μέρες, έγραψε ο Pierre Briancon για τη χώρα μας, στο ειδησεογραφικό site «breakingnews» του πρακτορείου Reuters:
«Στην πρόσφατη ιστορία, καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει κάνει αυτό που καταφέρνει να κάνει η Ελλάδα. Περιστολή των δαπανών, μεγάλες δομικές αλλαγές, μάχη κατά της φοροδιαφυγής, αναμόρφωση του δημόσιου τομέα, τεράστια μείωση του ελλείμματος μέσα σ' ένα χρόνο. Αυτοί είναι οι Έλληνες, που πυροδότησαν την κρίση δημοσίου χρέους στην Ευρώπη».
Ναι, φίλες και φίλοι, αυτοί είμαστε οι Έλληνες. Αποδεικνύουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε. Μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Πάμε λοιπόν όλοι μαζί, να δημιουργήσουμε αυτή τη νέα Ελλάδα, όπου δικαιούνται να ζουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες.
Σας ευχαριστώ και πάλι από καρδιάς για τον αγώνα σας, την υποστήριξή σας και την πίστη σας.
Φωτογραφίες : "www.papandreou.gr"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου