Αθήνα
Εύκολα μπορούμε να φανταστούμε τι θα γινόταν αν την ώρα που οι Aργοναύτες αντιμετώπιζαν τα δυο τέρατα άρχιζε ο καυγάς για το κατά πόσο ακολουθούσαν τη σωστή ρότα και ποιος έφταιγε που βρέθηκαν εκτεθειμένοι στον κίνδυνο. Ούτε ένας Όμηρος δεν διανοήθηκε να εισάγει τέτοιο θέμα. Αντίθετα, ο ποιητής τονίζει την ομοψυχία και την κοινή δράση (Οδύσσεια, μ 213 κ.ε.). Καλώς ή κακώς έπρεπε να περάσουν από το επικίνδυνο στενό και να αποφύγουν την καταστροφή («όλεθρον υπεκφυγέειν»).
Και σήμερα βρισκόμαστε όλοι στην ίδια βάρκα και ζούμε μια άσχημη περιπέτεια, μόνο πως η δική μας είναι εθνική και μπορεί και να μας στοιχίσει πολύ ακριβά αν δεν προσέξομε. Από τη μια μεριά το Μνημόνιο μοιάζει με την Σκύλλα που με τα έξι κεφάλια και τα τρία σαγόνια στο καθένα καταβρόχθιζε ό, τι έβρισκε μπροστά της. Από την άλλη η χρεοκοπία μοιάζει περισσότερο με τη Χάρυβδη που μετέτρεπε το θαλάσσιο πέρασμα σε τεράστια ρουφήχτρα και κατάπινε ανθρώπους και πλεούμενα. Λέμε και σήμερα «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».
Ενώ λοιπόν κινδυνεύομε, συζητάμε ακόμη πώς βρέθηκε το Μνημόνιο στο δρόμο μας ή πώς θα το αναδιαπραγματευτούμε λες και οι δανειστές μας δεν ξέρουν τη δουλειά τους. Μπορεί να δάνεισαν την Ιρλανδία και Πορτογαλία με ευνοϊκότερους όρους, αλλά οι οικονομίες τους δεν έχουν το χάλι της δικής μας. Εμείς είδαμε το δάνειο σαν τον ναυαγό που του πετάνε το σωσίβιο. Το αρπάξαμε και με τον πανικό ανθρώπου που πνίγεται δεν σκεφτήκαμε πόσο θα πληρώναμε τη «σωτηρία» μας.
Δεσμευτήκαμε ωστόσο να τηρήσομε τους όρους της δανειακής σύμβασης και επειδή εκείνοι θεωρούν (όχι χωρίς λόγο) πως αθετήσαμε τα συμφωνηθέντα μάς επιβάλλουν τώρα σκληρότερα μέτρα. Μας θεωρούν ανίκανους, αναξιόπιστους και τεμπέληδες. Η ρίζα της κακοδαιμονίας του Νεοέλληνα είναι άλλη, αλλά πρέπει να προστατεύσομε την εθνική μας αξιοπρέπεια.
Ποιος φταίει για τη συνεχιζόμενη στέρηση εσόδων (πέρα από την αναμενόμενη καθίζηση του τζίρου); Πηγαίναμε καλύτερα πριν υπογράψομε το Μνημόνιο; Μας έπνιγε (και μας πνίγει) ένα τεράστιο δημοσιονομικό χρέος και ξέρομε ποιοι ευθύνονται για τη δημιουργία και διόγκωσή του. Τι περιμένομε να τιμωρηθούν; Το πολιτικό-οικονομικό σύστημα διαθέτει δυστυχώς δικό του μηχανισμό αυτοπροστασίας που δεν εξαρθρώνεται εύκολα. Όμως: «…απάντων τιμιώτερόν εστιν πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ' ανθρώποις τοις νουν έχουσι…» (Πλάτωνος, «Κρίτων», 51a-51b). Γι αυτό κατακλύζουν τις πλατείες της χώρας οι «αγανακτισμένοι» πολίτες και υψώνουν την ελληνική σημαία, όχι κομματικά λάβαρα.
Ποιος φταίει και δεν περπατάει το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων που συζητάμε εδώ και κάμποσα χρόνια; Πώς να προχωρήσουν οι περιβόητες μεταρρυθμίσεις όταν τα συνδικάτα των ΔΕΚΟ και ελεύθερων επαγγελματιών βρίσκονται στα χαρακώματα από πέρυσι;
Εντωμεταξύ τα πορτοφόλια των φοροφυγάδων γεμίζουν ενώ τα κρατικά ταμεία αδειάζουν. Γιατί κωλυσιεργεί η διαδικασία κατασχέσεων για τους μεγαλοκαρχαρίες και για όλους όσους καταλήστεψαν το Δημόσιο; Όσο αυτοί διαφεύγουν, το βάρος των επιπρόσθετων μέτρων (νομίμων και μη) θα πέφτει μοιραία στα συνήθη «υποζύγια», στους μισθωτούς και συνταξιούχους.
Αντί λοιπόν να τρωγόμαστε ας συμπορευτούμε, αναλαμβάνοντας όλοι τις ευθύνες μας και το κόστος που συνεπάγεται η τιτάνια προσπάθεια. Έστι δίκης οφθαλμός… Κάποτε η ιστορία θα μιλήσει.
Παραμονεύει και η Χάρυβδη. Επισήμως πτωχεύσαμε 4 φορές και ξέρομε, υποτίθεται, τι σημαίνει πτώχευση. Δεν θα γλιτώσομε από τα «τέρατα» με ατέρμονες συζητήσεις και διαφωνίες που δεν ωφελούν αυτή την ώρα.
Η μυθολογία διδάσκει. Δεν υπάρχουν ανυπέρβλητα εμπόδια για τους ικανούς. Οι ήρωες (Ιάσονας, Οδυσσέας) ενεργοποίησαν τις ιδιαίτερες εκείνες δυνάμεις και ικανότητες (θεοποιημένες σε μυθολογικό επίπεδο) που απαιτούσαν οι περιστάσεις. Απώλειες υπήρξαν, αλλά ο τελικός στόχος επιτεύχθηκε. Μπορούμε να κωπηλατούμε όλοι μαζί στα δύσκολα, μια και όλοι, ατομικά και συλλογικά, ευθυνόμαστε λίγο πολύ για τον κίνδυνο που διατρέχει η πατρίδα μας;
Ο Οδυσσέας Τσαγκαράκης είναι Ομότιμος καθηγητής κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και συγγραφέας
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=405266&h1=true
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου