Με ποιούς καί από ποιούς θα γίνει το επόμενο βήμα;

Θεωρώ λυπηρή πολιτικάντικη τούμπα την προεκλογικά επιβεβλημένη μέν αλλά θλιβερή υπόσχεση του Μπένυ όσον αφορά την δέσμευση να μην γίνουν καθόλου απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Είναι δηλαδή προτιμώτερο να μας φύγει όλη η νεολαία στην μετανάστευση καί να διαλυθεί καί η τελευταία ελπίδα ανάκαμψης των γονατισμένων από την φορολογία επιχειρήσεων παρά να χάσουν την κρατικοπροστατευμένη ζαχαρένια τους διάφοροι αργόσχολοι του δημοσίου; Δεν θα έπρεπε κάν να αναφερθεί στο θέμα αφού δεν μπορεί να βγεί καί να πεί πως ναι κάποιοι άχρηστοι θα πρέπει να φύγουν για να γλυτωσουν και τους φορους συντήρησής τους οι υπολοιποι. Δεν βλέπω μέλλον, γιά την χώρα αυτή εάν αρνούμαστε να κάνουμε τα αυτονόητα, καί δυστυχώς δεν πάμε πουθενά με αφερέγκυους κολοτούμπες πολιτικάντηδες. Αλλά δεν φτάιει ο Μπένυ, το μέχρι πρόσφατα άεργο βόδι που ούρλιαζε να γίνουν εκλογές πρίν την ώρα τους φταίει, που τους αναγκάζει τώρα όλους να προσφέρουν γήν καί ύδωρ στους φωτόπουλους. Η κατάσταση είναι πολύ πιό σοβαρή όσον αφορά τους δημ. υπαλλήλους, που αντί να ανταγωνίζονται όλα τα κόμματα γιά το ποιός θα τους γλύψει καλύτερα, καλό θα ήταν να μπούν κάποια επιχειρήματα στο τραπέζι που να πείθουν τους σοβαρούς , εργατικούς καί έντιμους δημ. υπαλλήλους (οι άχρηστοι ούτως ή άλλως θα τρέξουν στους δημαγωγούς, μιάς καί θα προτιμήσουν τα φούμαρα καί τις φαντασιώσεις παρά την προσγείωση στην σκληρή πραγματικότητα) πως καί το βιοτικό τους επίπεδο καί η χαμένη πρό πολλού καλή έξωθεν καλή μαρτυρία της κοινωνίας απέναντί τους καί ο αυτοσεβασμός τους θα διασωθεί μόνον μέσα από την ριζική αλλαγή των δημοσιοϋπαλληλικών δεδομένων. Μέσα από την κατανόηση πως δεν μπορούν πλέον να ζούν σε νησάκι πατερναλιτικού κρατικού προστατευτισμού καί επίπλαστης ευημερίας εν μέσω κρίσης που έχει παρασύρει στον βυθό όλους τους φορολογούμενους που με το υστέρημα κάι το μάτωμά τους ταϊζουν τις ορδές των τεμπέληδων της έφορης δημοσιοϋπαλληλικής κοιλάδας. Η χώρα πρέπει να αποκτήσει μιά μικρή αλλά αποτελεσματική δημόσια διοίκηση καί αυτό δεν γίνεται παρά μέσα από τον ανελέητο πόλεμο εναντίον του καρεκλοκενταυρισμού καί της διαφθοράς, τις καταργήσεις άχρηστων υπηρεσιών, εντατικοποιήσεων χρησιμοποίησης του υπάρχοντος προσωπικού (όπως πχ με τους εκπαιδευτικούς που βάζουν ελάχιστες ώρες συγκριτικά με άλλες χώρες), μέσα από απολύσεις διεφθαρμένων καί με την επιβολή κριτηρίων παραγωγικότητας. Αλλαγή με τον συφερτό των αχρήστων καί αυτευνουχισμένων δεν γίνεται, παρά εναντίον της πλειονότητάς του, και σε συμμαχία της κοινωνίας με τα υγιή στοιχεία στην σημερινή αργοκίνητη και αποχαυνωμένη μέν αλλά αγρίως τρομοκρατημένη δημόσιϋπαλληλική κάστα. Καί υγιή στοιχεία παντού υπάρχουθν, όλοι μας τα γνωρίζουμε σε προσωπικό επίπεδο, απλώς χάνονται στα ισοπεδοτικά χωράφια των ανώνυμων καί ισόϋψων σταχυών. Εάν δεν θέλουν κόμματα σαν το ΠΑΣΟΚ να παραμείνουν λυπηρές τροχοπέδες της κοινωνίας, τότε την ιδεολογική νίκη θα την δώσουν σε όποιο κομμάτι της κοινωνίας καί του πολιτικού φάσματος προχωρήσει στο επόμενο βήμα. Όσο γιά την ρεφορμιστική αριστερά, αυτή ήδη αποτελεί πλέον το δημοσιοϋπαλληλικό μαντρί προστασίας par exchellence, και θα βυθιστεί στον βάλτο της καταγγελτικής μέν αλλά ανίκανης να προσφέρει δημιουργική διέξοδο ακινησίας. Όσο γιά την ΝΔ, το κόμμα του της βαλτωμένης στην νιρβάνεια ακινησία καί στα σκάνδαλα Καραμανλικής πενταετίας, ελάχιστες ελπίδες εμπνέει. Κατά πρώτον, πώς είναι δυνατόν ένα κόμμα με το πρόσφατο δείγμα της φαύλης διακυβέρνησης όπου διπλασίασε το έλλειμα καί καταράκωσε κάθε ένοια αξιοκρατίας μέσω των κατάπτυστων γαλάζιων συνεντεύξεων και τις 400 χιλιάδες προσλήψεις να αλλά ξει και να γίνει ώς εκ θαύματος φορέας αλλαγών...με ποιούς, με τον καταδικασμένο από τον Άρειο Πάγο καί έκπτωτο διεφθαρμένο ώς το μεδούλι πρώην Νομάρχη Θεσσαλονίκης, ή με τον ο εν δημοκρατία καί δή "Νέα" προσφάτως ανανήψας κ. Βορίδη, που έγινε ο κατ΄εξοχήν μοχλός αντίδρασης σε όποια σωστά μέτρα πήγαν να πάρουν οι ΠΑΣΟΚοι (Απελευθλερωση αδειών ταξί καί φορτηγών, στρατόπεδο καλογρέζας, κλπ).  

Δύσκολα τα πράγματα, με άλλα λόγια.

Μιλτιάδης Η Μπόλαρης