Κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια...

Κάποια φαιδρά προσκοπάκια είναι, μήν τους δίνετε αξία...!

Σήφης Πολυμίλης 

Χρειάστηκε να δούμε σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση τη βία των φασιστοειδών για να ξυπνήσουμε από τον λήθαργό μας. Λες και δεν ξέραμε εδώ και καιρό ότι οι τραμπουκισμοί, οι επιθέσεις, τα μαχαιρώματα, σε μετανάστες και μη, είχαν γίνει πλέον καθημερινή ρουτίνα...

Λες και δεν βλέπαμε ότι η βία σε όλες τις μορφές της είχε αποκτήσει πλέον ενδημικά χαρακτηριστικά, ότι είχε γίνει μέρος της πολιτικής(;) αντιπαράθεσης. Χαζολογούσαμε στα τηλεκαφενεία και δεν θέλαμε να δούμε ότι προετοίμαζαν εδώ και καιρό, με το σκηνικό συγκρούσεων που συνειδητά έστηναν, την τηλεοπτική πασαρέλα της βίας...

Χρειάστηκε να δούμε σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση τη βία των φασιστοειδών για να ξυπνήσουμε από τον λήθαργό μας. Λες και δεν ξέραμε εδώ και καιρό ότι οι τραμπουκισμοί, οι επιθέσεις, τα μαχαιρώματα, σε μετανάστες και μη, είχαν γίνει πλέον καθημερινή ρουτίνα... Λες και δεν βλέπαμε ότι η βία σε όλες τις μορφές της είχε αποκτήσει πλέον ενδημικά χαρακτηριστικά, ότι είχε γίνει μέρος της πολιτικής(;) αντιπαράθεσης. Χαζολογούσαμε στα τηλεκαφενεία και δεν θέλαμε να δούμε ότι προετοίμαζαν εδώ και καιρό, με το σκηνικό συγκρούσεων που συνειδητά έστηναν, την τηλεοπτική πασαρέλα της βίας...

Eμάς δεν μας νοιάζει, ούτε Εβραίοι είμαστε, ούτε Πακιστανοί...

Μήπως είναι καιρός να ξυπνήσουμε λοιπόν και να ξεκαθαρίσουμε μια και καλή ότι οι πρόσκαιρες φραστικές καταδίκες δεν οδηγούν πουθενά; Οτι αν δεν συνειδητοποιήσουμε ως κοινωνία, ως πολιτικό σύστημα, πως έχουμε εκθρέψει, έχουμε ανεχθεί τη βία, ο δρόμος αυτός δεν έχει τελειωμό; Τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής από μια αισχρή μειοψηφία που ήταν, κατάφεραν να γίνουν υπολογίσιμη δύναμη, αφού «νομιμοποιήθηκαν» στην πάνω πλατεία του Συντάγματος... Οταν μαζί με διάφορες αριστερές και αριστερίστικες οργανώσεις, μαζί με οργισμένους πολίτες κραύγαζαν, μούντζωναν και ζητούσαν να καεί το...μπουρδέλο η Βουλή. Σε συνδυασμό βέβαια με την εκμετάλλευση μιας διάχυτης αντίληψης ρατσισμού, εθνικισμού και ξενοφοβίας και την έλλειψη μιας συγκροτημένης και ρεαλιστικής αντιεγκληματικής πολιτικής.

Της αν/αυτόνομης  γαίας πυρί μιχθήτω ακολούθησαν τα Εγέρθητω!

Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι το μονοπώλιο της βίας δεν εξαντλείται στη Χρυσή Αυγή. Η Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις, είχαν πληγεί από τη βία πολύ πριν από το μνημόνιο. Που βέβαια γιγαντώθηκε μετά. Οργιστήκαμε με τους τρεις νεκρούς της Μαρφίν, αλλά σε λίγο τους ξεχάσαμε. Κάποιοι φώναζαν για το ξύλο στον Χατζηδάκη, τα γιαούρτια στους πολιτικούς, τους τραμπουκισμούς στον Νταλάρα, το ξύλο στον Πανούση, αλλά οι περισσότεροι τα ανέχθηκαν ή τα θεώρησαν μια φυσιολογική αντίδραση οργισμένων πολιτών. Και κάποιοι εν ονόματι μιας κινηματικής λογικής που βοηθούσε στην ανάπτυξη της κομματικής τους πελατείας, επένδυσαν στην ανεξέλεγκτη οργή και αγανάκτηση. Και τώρα πληρώνουμε όλοι μαζί τα επίχειρα. Βάλαμε τους νεοναζιστές στη Βουλή, βλέπουμε τα κρούσματα αυτοδικίας να διογκώνονται και το κύμα του φόβου να πλανιέται πάνω από τα κεφάλια μας...

Καταδικάσαμε το σύστημα που μας έφερε ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία και... επενδύσαμε ως εναλλακτική λύση στην αντισυστημική ψήφο που μας οδηγεί στο χάος. Ανεχθήκαμε μια σειρά αντιδημοκρατικές πρακτικές και νοοτροπίες εν ονόματι της αντίδρασης στην κομματοκρατία και της φαυλότητα. Και τώρα που βιώνουμε όλοι το καθεστώς της ανομίας, αγανακτούμε για την ανασφάλειά μας. Δεν θέλαμε να αντιληφθούμε ότι σε μια χώρα υπό κατάρρευση, η διέξοδος δεν βρίσκεται στην ισοπέδωση των πάντων, στην επιβράβευση του λαϊκισμού, αλλά στην κατανόηση των προβλημάτων, των αδυναμιών μας, στην επένδυση στον συμβιβασμό και στην εθνική συνεννόηση. Μια χώρα, μια κοινωνία όμως που απαξιώνει τους δημοκρατικούς θεσμούς, που επιλέγει τη σύγκρουση για να ξεπεράσει τα αδιέξοδά της, που ανέχεται ή δικαιολογεί ακραίες συμπεριφορές, δεν έχει μέλλον, ούτε με το ευρώ ούτε με τη δραχμή... Αν δεν το καταλάβουμε έστω και τώρα, τόσο το χειρότερο για όλους μας...

 http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=461635