Yπουργείο Eξω(φρε)νικών

TO ΠΑΡΩΝ ΤΗς ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://www.paron.gr/v3/new.php?id=61319&colid=39&dt=2010-11-28&page=2&mode=1&page=1&mode=1 — Είναι γνωστό ότι λόγω της γερμανομάθειάς του ο φον Δημήτριος Α’ έχει χρεωθεί τις γερμανόφωνες χώρες, με τις οποίες διατηρεί και προσωπικούς δεσμούς λόγω της μακράς διαμονής του στην Αυστρία. Προσφάτως εξάλλου επισκέφθηκε και το Βερολίνο, δίδοντας διάλεξη με θέμα την «Άσκηση εξωτερικής πολιτικής σε περίοδο κρίσεως», πριν συναντηθεί με τον «γλυκύτατο» υπουργό Εξωτερικών της χώρας κ. Βέστερβελε.

Καθώς η προσπάθεια κρίνεται εκ του αποτελέσματος και με δεδομένη την κλωτσοπατινάδα που ακολούθησε με την κ. Μέρκελ και τους Αυστριακούς, θα αρχίσω να αμφιβάλλω για την ικανότητα επαρκούς αντίληψης της γερμανικής (διπλωματίας). — Βρήκαμε τη Μαριλίζα, χάσαμε τον Σπύρο. Μήπως έχετε εντοπίσει τον άλλο υφυπουργό Εξωτερικών, με την πλούσια κόμη, γιατί έχουμε μέρες να τον δούμε; Εκτός αν επουλώνονται τα τραύματα από τη μετωπική με τον Χάρη για χάρη του Εμίρη. — Ο κ. Παπανδρέου, πριν σπεύσει να γνωριστεί με τους τούρκους διπλωμάτες και να κάνει διάλεξη στο Ερζερούμ, θα όφειλε πολύ περισσότερο και ως πρώτος υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησής του να είχε μεριμνήσει ώστε να συναντήσει και να μιλήσει με τους έλληνες διπλωμάτες... Όσο για την πρόσκληση του κ. Ερντογάν, δεν είναι τυχαίο ότι η συνάντηση οργανώνεται φέτος στο Ερζερούμ. — Η πόλη αυτή έχει ιστορική και συμβολική αξία. Στις 23 Ιουλίου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ εκλέχθηκε πρόεδρος του Συνεδρίου του Ερζερούμ, που διακήρυξε το απαραβίαστο των οθωμανικών συνόρων. Από εκεί ξεκίνησε την πορεία του ο Κεμάλ ως «απελευθερωτής», για να φθάσει τρία χρόνια αργότερα στη Σμύρνη... Στο Ερζερούμ μπήκε το θεμέλιο του κοσμικού τουρκικού κράτους, που δυστυχώς κτίσθηκε πάνω στα απομεινάρια του διωγμού του Ελληνισμού από τη Μικρά Ασία. — Δεν είναι τελικά μόνο το Μνημόνιο που φέρνει πιο κοντά την Ντόρα και τον Γ. Παπανδρέου. Με την πρώτη επίσκεψή της στην Κύπρο η κ. Μπακογιάννη ανέδειξε και το άλλο κοινό σημείο: λύση εδώ και τώρα και απαλλαγή από το βάρος του Κυπριακού. Στήριξη στον Δ. Χριστόφια στον αδιέξοδο δρόμο του. Να μη θυμίσουμε τότε που η κ. Μπακογιάννη στήριζε το Σχέδιο Ανάν, όπως είχε πράξει και ο σημερινός πρωθυπουργός. — Και μόνο το γεγονός ότι είχαν στηρίξει το Σχέδιο Ανάν καταρρίπτει τα σημερινά κροκοδείλια δάκρυα για τον κυπριακό λαό και αναδεικνύει την πρωτοφανή υποκρισία των μεγαλόστομων λόγων περί «δίκαιης» λύσης του Κυπριακού. — Τι ακριβώς ήταν αυτό που είπε στις Βρυξέλλες ο κ. Δρούτσας; Ελσίνκι Νο 2 μας είπαν, προφανώς παρεξηγώντας ορισμένα πράγματα. Πρώτον, ότι ο ίδιος δεν είναι Σημίτης ούτε Γ. Παπανδρέου, η Τουρκία δεν είναι η Τουρκία του Ετσεβίτ της εποχής εκείνης. Ότι το 1999 Γαλλία και Γερμανία είχαν διακαή πόθο να βάλουν στο ευρωπαϊκό άρμα την Τουρκία. Ότι ακόμη και το Ελσίνκι, εάν εξαιρεθεί το θετικό της κυπριακής υποψηφιότητας, περιείχε τον επονείδιστο όρο ότι το 2004, εάν δεν είχαν επιλυθεί οι «μεθοριακές» διαφορές και τα «συναφή θέματα», θα έπρεπε να παραπεμφθούν στη Χάγη… — Τα «μεθοριακά θέματα και τα συναφή» βρίσκονται ήδη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, όμως ο κ. Δρούτσας που ομιλεί περί νέου Ελσίνκι ας εξηγήσει επαρκώς στον ελληνικό λαό τι συζητείται μυστικά για το Αιγαίο. Δεν πρέπει να παρεξηγεί το γεγονός ότι ο ίδιος δεν αντλεί την εξουσία του από τον λαό, θεωρώντας ότι δεν υποχρεώνεται να λογοδοτεί στον λαό. — Επιστρέφοντας στη «Μετερνίχεια» πρόταση του φον Δημητρίου Α’, θα ρωτούσαμε τα εξής: Αντί για νέες προτάσεις, γιατί δεν απαιτεί από τον φίλο του Νταβούτογλου να συμμορφωθεί τώρα με όλες τις υποχρεώσεις που ήδη προβλέπονται στα κείμενα που έχει υπογράψει η χώρα του με την ΕΕ; — Γιατί προσφέρει ο ίδιος στην Τουρκία το άλλοθι των εκλογών του Ιουνίου προκειμένου να δικαιολογήσει από τώρα τη μη συμμόρφωσή της με τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της; Ούτε καν ο ίδιος ο κ. Ερντογάν δεν έχει επικαλεστεί τις εκλογές του... — Η πρόταση του κ. Δρούτσα αποσκοπεί, όπως είπε ο εκπρόσωπός του, στο να επιβεβαιώσει εκ νέου τη δέσμευση για πλήρη ένταξη της Τουρκίας, ώστε να υπάρχει το αναγκαίο κίνητρο για την Άγκυρα να προβεί σε κινήσεις διευκόλυνσης λύσης του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών. — Καθώς είναι προφανές ότι από τη Γαλλία και τη Γερμανία δεν υπάρχει πρόθεση για τέτοια επαναδέσμευση, απορεί και ο πιο καλόπιστος παρατηρητής για τη σκοπιμότητα της πρότασης. Εμφανίζεται ο κ. Δρούτσας να επιδιώκει να αποσπάσει εκβιαστικά την απόρριψη της Τουρκίας από τη Γερμανία και τη Γαλλία, χωρίς να έχει έτοιμο φυσικά το επόμενο βήμα. — Όσο για το ορόσημο του Ιουνίου, είναι προφανές ότι συνδέεται με την εκτίμηση ότι η κυπριακή κυβέρνηση δεν θα ξεφύγει από τη μέγγενη που της έστησαν στον ΟΗΕ με το τελεσίγραφο του Ιανουαρίου, οπότε τον Ιούνιο είτε θα έχει λυθεί το Κυπριακό είτε θα έχει καταλογισθεί η ευθύνη και στα δύο μέρη για το αδιέξοδο. Έτσι, η Τουρκία θα εμφανισθεί στη Σύνοδο Κορυφής του κ. Δρούτσα απαλλαγμένη από τις ευθύνες του Κυπριακού. Και έτσι θα... σφυροκοπηθεί και θα απομονωθεί η «υποκρισία» των Γάλλων, Γερμανών, Αυστριακών και λοιπών, που δεν θα έχουν πια (έτσι νομίζουν οι εμπνευστές της πρότασης) άλλοθι για να μπλοκάρουν την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας… — Δυστυχώς, αλλά η συγκεκριμένη πρόταση παραπέμπει μάλλον στη λογική της «Μονόπολης» και άλλων τέτοιου είδους παιδικών επιτραπέζιων παιγνίων. — Το Ανώτατο Υπηρεσιακό αναβλήθηκε και πάλι, και μάλλον δεν είναι διαδικαστικό το πρόβλημα. Η θέση ΜΑ στο ΝΑΤΟ είναι από τις καλές, τις οποίες εποφθαλμιούν αρκετοί. Φαίνεται όμως ότι η υποψηφιότητα του νυν πολιτικού διευθυντή Τρύφωνος Παρασκευόπουλου, που διαθέτει όμως μόνον ευρωπαϊκή εμπειρία, έχει σκοντάψει στη σοβαρή υποψηφιότητα του Δ. Χριστόπουλου, με εμπειρία στα αμυντικά θέματα και στο ΝΑΤΟ, που τώρα υπηρετεί στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας ως διπλωματικός σύμβουλος του υπουργού. — Υπηρεσιακό μόνο για προαγωγές πραγματοποιήθηκε τελικά και έτσι οι υπόλοιποι της σειράς του 1984 πήραν τον πρεσβευτικό βαθμό, όπως και οι δύο πρώτοι της σειράς του 1985, κ. Βράιλας και Λαλάκος. Στους προαχθέντες της σειράς του 1984 είδαμε και τα ονόματα των κ. Ριζόπουλου, Θεοδώρου και Παναγιωτόπουλου. Είναι μάλλον θλιβερό το γεγονός για την ελληνική διπλωματική υπηρεσία να μένουν οι άνθρωποι στον βαθμό συμβούλου μέχρι και δεκατέσσερα χρόνια για να πάρουν τον βαθμό πρέσβη...

.