Πως θα επιτευχθούν οι νέοι στόχοι της Ευρώπης

Πείτε το «η στιγμή της Κίνας για την Ελλάδα». Σαν μια υπανάπτυκτη οικονομία, που λόγω δεκαετιών σοσιαλισμού, όπως συνέβαινε και στη Κίνα έως το 1978 όπου αναδιαρθρώθηκε η οικονομία της, η οικονομική και πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα απέτυχε. Η Ελλάδα δεν διαλύθηκε από τον Μαοισμό αλλά από το 400 δις δολαρίων εθνικό της χρέος. Όταν η αγορά των ελληνικών ομολόγων κατέρρευσε δραματικά την άνοιξη του 2010, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου, κατάφερε να εξασφαλίσει δάνειο ύψους 140 δις δολαρίων από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο –υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι θα κόψει δραστικά τις δημόσιες δαπάνες, θα αυξήσει την φορολογία και θα αναδιαρθρώσει την ελληνική οικονομία.

Η πλειοψηφία του κόσμου –πιθανότατα και οι περισσότεροι Έλληνες- αμφέβαλλαν σοβαρά ότι το πιο διεφθαρμένο Δυτικό Έθνος, θα μπορούσε ποτέ να αλλάξει. Αυτό όμως ακριβώς προσπαθεί να κάνει ο Παπανδρέου. Ήρθε αντιμέτωπος με απεργίες και διαμαρτυρίες προκειμένου να σπάσει τα μονοπώλια της ελληνικής οικονομίας και να απελευθερώσει για πρώτη φορά τον ανταγωνισμό. Ενώ η Ελλάδα κατατάσσεται διεθνώς ως το πιο αφιλόξενο μέρος να ασκήσει κανείς επιχειρηματική δραστηριότητα στο Δυτικό κόσμο, εντούτοις πρόσφατα απέκτησε νόμο που ενισχύει τα επενδυτικά πρότζεκτ και ίδρυσε υπηρεσίες «μιας στάσης» για την έναρξη νέας επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα σύμφωνο με το σουηδικό πρότυπο – όπου κάποτε έζησε ο Παπανδρέου- το οποίο θα παραχωρεί τον κεντρικό έλεγχο των Πανεπιστημίων και θα τα αναγκάσει να συναγωνίζονται για την απόκτηση φοιτητών. Ένας νέος επαναστατικός νόμος για την διαφάνεια –που στοχεύει στο να ξεριζώσει την διαφθορά αλλά και την κατά το σοβιετικό πρότυπο παραποίηση στατιστικών στοιχείων που απέκρυπτε το πραγματικό χρέος της χώρας- μπορεί σύντομα να κάνει την ελληνική Κυβέρνηση, την πιο ανοιχτή σε όλη την Ευρώπη. Όταν θα υιοθετηθεί πλήρως το 2011 ο νόμος της «Διαύγειας» καμία δημόσια σύμβαση, δαπάνη ή διοικητική απόφαση θα είναι δεσμευτική, αν δεν έχει δημοσιοποιηθεί στο διαδίκτυο.
….
Μέχρι τότε όμως, το στοίχημα της ανάπτυξης μπορεί πολύ εύκολα να χαθεί για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Χωρίς οικονομική ανάπτυξη, τα δημοσιονομικά της χώρας θα παραμένουν σε ύφεση. Μειώνοντας δραστικά τις δημόσιες δαπάνες, όταν η οικονομία είναι ήδη αδύναμη, συχνότατα οδηγεί τη χώρα σε ύφεση. Το γεγονός αυτό με τη σειρά του μειώνει τα έσοδα, αλλά και τους φόρους, δυσκολεύοντας ακόμη περισσότερο την αποπληρωμή του χρέους. Για να αποφευχθεί αυτή η παγίδα του χρέους, η πρόκληση για τον Παπανδρέου και τους άλλους ηγέτες είναι να ενισχύσει άμεσα την ανάπτυξη, ως αντιστάθμισμα στην μείωση των δαπανών. Η Ελλάδα, της οποίας το χρέος ακόμη αυξάνεται ενώ το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 4% το 2010, κινδυνεύει να πέσει σε αυτήν την παγίδα και να οδηγηθεί σε υποτίμηση, όπως είχε γίνει 5 φορές κατά το διάστημα 1826-1832 (παρ’ όλο που ο Παπανδρέου και οι επιτηρητές του ΔΝΤ παρακολουθούν στενά τις πληρωμές της Ελλάδας). Η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία αγωνίζονται εξίσου να ενισχύσουν την ανάπτυξη, ώστε να αποφύγουν την παγίδα αυτή.

(partial) Μετάφραση από το NEWSWEEK, 24 Δεκ. 2010