Του Λευτέρη Τσουκαλά
Πριν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια ένας ώριμος αστέρας ολοκληρώνοντας τον αστρικό του βίο με μια εντυπωσιακή σουπερνόβα κληροδότησε στον κόσμο τα βαρέα στοιχεία που υπάρχουν σήμερα στο σώμα μας (στοιχεία βαρύτερα από τον σίδηρο) καθώς και τα πολύτιμα πυρηνικά καύσιμα του ουρανίου και του θορίου. Αυτά τα ουράνια δώρα, που βρίσκονται παντού στη Γη, και μάλιστα συναντώνται σε αφθονία σε πολλά από τα αρχέγονα πετρώματα της Ελλάδας, αποτελούν τα βασικά καύσιμα των πυρηνικών αντιδραστήρων.
Η αξία τους έγκειται στην υψηλή ενεργειακή πυκνότητα που τα χαρακτηρίζει. Ένα κιλό ουρανίου όταν «καίγεται» παράγει εκατομμύρια φορές περισσότερη ενέργεια σε σχέση με ένα κιλό πετρελαίου, λιγνίτη ή φυσικού αέριου. Το δεδομένο αυτό καθώς και οι αρχές της εφαρμοσμένης Θερμοδυναμικής που ευνοούν την ενεργειακή πυκνότητα, καθιστούν τους πυρηνικούς αντιδραστήρες ιδανικές μηχανές για την παραγωγή φτηνής ηλεκτρικής ενέργειας. Μια πυρηνική μεγαβατώρα κοστίζει περίπου 20 ευρώ.
Στην Ελλάδα σήμερα το κόστος της ηλεκτρενέργειας είναι υπερδιπλάσιο από τις γειτονικές χώρες, κάτι που συνεισφέρει αρνητικά στην ανταγωνιστικότητα της χώρας. Μια ελληνική μεγαβατώρα κοστίζει περίπου 80 ευρώ ενώ μια βουλγαρική ή τουρκική περίπου 40. Η διαφορά αυτή αναμένεται να αυξηθεί στα επόμενα χρόνια λόγω κόστους εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και του νέου μοντέλου ανάπτυξης (όπου ο ρύπαιναν πληρώνει) μια πραγματικότητα που την υπαγορεύει η απειλή της κλιματικής αλλαγής. Οι γείτονες μας, όπως και τόσες άλλες χώρες, προσπαθούν να αποκτήσουν πυρηνικούς αντιδραστήρες για φτηνή ηλεκτρενέργεια με επάρκεια εφοδιασμού και χωρίς εκπομπές.
Η πυρηνική τεχνολογία δεν είναι «εμπορική» τεχνολογία. Ο αστικός μύθος που μιλάει για το «πυρηνικό λόμπυ» το οποίο κερδοσκοπεί από την αγορά της είναι ένας ακόμα από τους πολλούς μύθους που περιβάλλουν την υπόθεση της πυρηνικής ενέργειας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια «ειδική» τεχνολογία που αποκτάται με διακρατικές συμφωνίες υπό γεωπολιτικούς όρους. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Τουρκίας. Μετά από πέντε ανεπιτυχείς προσπάθειες να αποκτήσει την τεχνολογία από την Δύση αποκτά πυρηνικούς αντιδραστήρες από τη Ρωσία στο πλαίσιο μιας νέας γεωπολιτικής στρατηγικής με άξονα την παραγωγή και μεταφορά ενέργειας στην Ευρασία.
Στην Ελλάδα η πυρηνική ενέργεια είναι ταμπού. Όμως η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες στον κόσμο που απέκτησαν ερευνητικό πυρηνικό αντιδραστήρα (Δημόκριτος, τέλη της δεκαετίας του ‘50) εκπαίδευσε πυρηνικούς μηχανικούς και πρωτοστάτησε σε ερευνητικές και ιατρικές εφαρμογές. Στη δεκαετία του ‘70 η ΔΕΗ έκανε εξονυχιστικές μελέτες του Ελλαδικού χώρου για την ανάδειξη κατάλληλων τοποθεσιών για πυρηνικούς αντιδραστήρες και η χώρα έφτασε πολύ κοντά στο να καταθέσει φάκελο στον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ). Σήμερα τηρεί πολλές από τις αναγκαίες προϋποθέσεις πρόσβασης στην πυρηνική τεχνολογία.
Τι γίνεται όμως με την ασφάλεια των πυρηνικών αντιδραστήρων και το πρόβλημα των απόβλητων;
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες και με βάση τα συσσωρευμένα 13.500 έτη λειτουργίας πυρηνικών αντιδραστήρων για ηλεκτροπαραγωγή καθώς και τα μαθήματα από τα ατυχήματα τού Τσερνόμπιλ και Three Mile Island, έχει σημειωθεί τεράστια πρόοδος στην τεχνολογία πυρηνικής ασφάλειας.
Το πρόβλημα της ασφάλειας θεωρείται λυμένο για πυρηνικούς αντιδραστήρες 3ης Γενιάς (τελευταίου τύπου) όπως ο γαλλικός EPR (European Power Reactor) ή ο Ιαπωνικός ABWR (Advanced Boiling Water Reactor). Έχοντας λύσει το πρόβλημα της ασφάλειας, η επόμενη γενιά αντιδραστήρων (4η Γενιά) που είναι ακόμα σε φάση έρευνας και ανάπτυξης στοχεύει στην βελτίωση της συμπαραγωγής ενέργειας και καυσίμου και αυτόματης ανακύκλωσης καυσίμων.
Πολλοί πολίτες πιστεύουν ότι έως ότου λυθεί το μέγα πρόβλημα των αποβλήτων δεν έχει νόημα οποιαδήποτε συζήτηση για την πυρηνική ενέργεια. Το πρόβλημα όμως είναι λυμένο από τεχνικής άποψης. Η λύση είναι η ανακύκλωση. Τα «απόβλητα» είναι ένα πρόβλημα πολιτικής φύσης που προκύπτει από την απαγόρευση ανακύκλωσης ως ανάχωμα για τη διασπορά της τεχνογνωσίας (που μπορεί να οδηγήσει κάποιες χώρες σε πολεμικές εφαρμογές). Ας σημειώσουμε ότι τα «απόβλητα» πυρηνικών αντιδραστήρων είναι πολύτιμο υλικό, κατά 95% καύσιμο.
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε η απόκτηση καθαρής και φτηνής ηλεκτρικής ενέργειας με ασφάλεια εφοδιασμού που θα συνεισφέρει θετικά στην ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας καθιστά επιτακτική την εισαγωγή της πυρηνικής ενέργειας στο ενεργειακό μίγμα της χώρας. Με εμπιστοσύνη στην απομυθοποιητική δύναμη της γνώσης ας εκπονήσουμε το συντομότερο δυνατό ένα σύγχρονο και τεχνολογικά άρτιο σχέδιο πυρηνικής τεχνολογίας.
* Ο κ. Λευτέρης Χ. Τσουκαλάς είναι καθηγητής πυρηνικής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Purdue των ΗΠΑ.
Πηγή:www.capital.gr
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1019957
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου