ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΒΙΤΗΣ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ ΑΡΑΠΑΚΗΣ, ΑΡΧΗΓΟΣ ΣΩΜΑΤΟΣ

Γεννήθηκε το 1883, στην περιοχή Ανωπόλη Χανίων - Κρήτης. Οπλίτης στο σώμα του Καούδη, στην περιοχή Φλώρινας και Καστοριάς και στο σώ­μα του Παύλου Μελά μαζί με άλλους Κρητικούς. Το 1904 η παρουσία του ι­σχυρότατου σώματος του Μελά είχε προκαλέσει κλίμα τρόμου στις τάξεις των βουλγαρικών ομάδων. Το Φεβρουάριο του 1905 αναχώρησε για την Αθήνα, για να επιστρέψει λίγο αργότερα. Παρά τις δυσμενείς καιρικές συν­θήκες του 1905 και τις σημαντικές ελλείψεις που αντιμετώπιζαν οι Έλληνες αντάρτες συνέχιζαν με ακαταπόνητο ζήλο την δράση τους, η οποία κορυ­φώθηκε στα τέλη του Μαρτίου με την φοβερή επιχείρηση της Ζαγορίτσανης (Βασιλειάδα Καστοριάς), όπου αιφνιδίασαν τους Βουλγάρους προκαλώντας τεράστιες απώλειες. Ένας από τους πρωταγωνιστές της επιχείρησης και ο Ιωάννης Καραβίτης, ο οποίος στη συνέχεια προωθήθηκε ως αυτόνομος ο­πλαρχηγός στην περιοχή Μοριχόβου, όπου κατάφερε σημαντικά πλήγματα σε ανοιχτές αναμετρήσεις με βουλγαρικές συμμορίες. Τον Ιούλιο του 1905 μαζί με το σώμα Μακρή εκτέλεσαν 17 εξαρχικούς στο χωριό Κλαδοράχη, γε­γονός που προκάλεσε προστριβές με το Προξενείο Μοναστηρίου και καθο­δήγησε τελικά στην προσωρινή απομάκρυνσή του από την Μακεδονία. Επανήλθε στη Μακεδονία και στο Μορίχοβο τον Ιούλιο του 1906 και μαζί με άλ­λους γενναίους και παράτολμους Κρητικούς ενσάρκωσαν την εμπροσθοφυ­λακή της Ελληνικής Αντίστασης στο Βόρειο Μακεδονικό χώρο. Από χωριό σε χωριό και από σπίτι σε σπίτι μετακινούνταν ακατάπαυστα, για να αποφεύ­γουν τα χτυπήματα του εχθρού και να τον αιφνιδιάζουν. Λίγες μέρες μάλι­στα μετά την επιστροφή του στη Μακεδονία επιτέθηκε με το σώμα του Νι­κολούδη εναντίον της Κέλλης. Πέρασε το χειμώνα του 1906 -1907 στη Μα­κεδονία, συνεργαζόμενος με τον Βάρδα, για να επιστρέφει στην Αθήνα το Μάρτιο του 1907. Τον Νοέμβριο επανεμφανίστηκε στην περιοχή Περιστερί­ου και αργότερα (Μάρτιος 1908) στο Μορίχοβο, όπου πέτυχαν μαζί με άλ­λες ομάδες της περιοχής ν' αποδυναμώσουν και να εξουδετερώσουν τους βουλγαρικούς πυρήνες σε διάφορα χωριά του βόρειου τμήματος του. Στο Μορίχοβο παρέμεινε ως γενικός διοικητής μέχρι το Νεοτουρκικό Κίνημα του 1908. Λίγες μέρες νωρίτερα (8-7) κατανίκησε ενωμένες βουλγαρικές συμμο­ρίες στην μάχη της Πιπερίτσας. Το Νοέμβριο του 1908 αναχώρησε με το Βο­λάνη με το ατμόπλοιο "Θεσσαλία", με προορισμό την Μακεδονία. Το καλο­καίρι του 1909 αναφέρουν, τουρκικές εκθέσεις, εισβάλλει με αντάρτες στη Μακεδονία και στις αρχές του Οκτωβρίου του 1912 έδρασε και πάλι στο χώρο της Δυτικής Μακεδονίας με άλλους Κρητικούς οπλαρχηγούς, (Γεώρ­γιος Δικώνυμος Μακρής, Ευθύμιος Καούδης, Ηλίας Δεληγιαννάκης). Πολέμη­σε και για την ανεξαρτησία της Β. Ηπείρου το 1914. Πέθανε στην Αθήνα την 29-10-1949 και κηδεύτηκε με τιμές στρατηγού. Έξι μήνες πριν το θάνατό του εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων μάθημα ανορθόδοξου πολέμου, με τίτλο: "Τακτική Καραβίτη".


Εργασία του 2ου Δημοτικού Σχολείου της Φλώρινας με θέμα τα αγάλματα της Πόλης, 5/6/1996

http://florina-history.blogspot.com/2011/07/blog-post.html