 |
| [Sturmabteilung (SA)] Ναζιστικά ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΦΟΔΟΥ στην Μεσοπολεμική Γερμανία |
(REUTERS/Yannis Behrakis)
 |
| Φουσκωτοί της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Μετά τις εκλογές σκοπεύουν να ιδρύσοτν ένστολα Τάγματα Εφόδου καί τρομοκρατίας |
Πρωτομαγιά 2012, εμπορικό κέντρο της πόλης, ώρα 16.00
Πολλή κουβέντα γίνεται για τη Χρυσή Αυγή και την είσοδό της στο Κοινοβούλιο.
Φωτογραφίες με χρυσαυγίτες που συνοδεύουν υπερήλικες στα ΑΤΜ, που περιμένουν να τελειώσει η συναλλαγή και να τους επιστρέψουν στο σπίτι τους.
Ιστορίες για πλατείες και γειτονιές που τους περιμένουν πώς και πώς για να νιώσουν ασφάλεια.
Σε μια ευνομούμενη πόλη δεν έχουμε ανάγκη από πολιτοφυλακή. Ακόμη και σε μια παρατημένη πόλη δεν έχουμε ανάγκη από πολιτοφυλακή τέτοιου είδους, που η όποια προσφερόμενη υπηρεσία συνοδεύεται και από υπόσχεση ψήφου.
Δεν είναι πολύς καιρός που επιχειρηματίας παλιός του κέντρου μου μετέφερε την παρακάτω ιστορία. Δεν γράφω ονόματα για ευνόητους λόγους, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινή:
«Λίγο καιρό πριν σχολίασα αρνητικά τη Χρυσή Αυγή. Πριν περάσει εβδομάδα δύο δίμετροι γεροδεμένοι, καλοκουρεμένοι και φρεσκοξυρισμένοι πέρασαν την πόρτα της επιχείρησής μου.
Μου συστήθηκαν με τα ονοματεπώνυμά τους, μου είπαν ότι είναι Έλληνες και ότι στόχος τους είναι να είναι ασφαλείς όλοι οι Έλληνες.
Με ρώτησαν αν ποτέ κανείς πείραξε το μαγαζί μου, αν ένιωσα ενοχλημένος, και στην αρνητική μου απάντηση συνέχισαν με μια ακόμη ερώτηση. Δεν αναρωτήθηκα τάχα γιατί κανείς δεν με είχε ενοχλήσει;
Αφού έκαναν ξεκάθαρο το γεγονός ότι η επιχείρηση παρέμενε ακέραια χάρη στη δική τους προστασία, με ρώτησαν ευθέως αν επιθυμώ το μαγαζί να παραμείνει ως έχει, χωρίς καταστροφές.
Έφυγαν με την ευχή να μην ξανακούσουν “κακές” κουβέντες για τους ίδιους και την οργάνωσή τους.
Δεν θέλω να τους ξαναδώ αλλά δεν θέλω και να μου σπάσει κανείς το μαγαζί για να συνετιστώ.
Δεν ξέρω ποιοι είναι πιο επικίνδυνοι. Δεν μπορώ να αλλάξω γειτονιά τώρα και δεν ξέρω αν θέλω. Όμως δεν σου κρύβω ότι πλέον είμαι ανήσυχος. Ή, μάλλον, πιο ανήσυχος».
Είχα ακούσει πολλά για νονούς και προστάτες που παίρνουν κάθε μήνα την αμοιβή τους για να μη σου κάψουν το μαγαζί. Δεν είχα ακούσει για προστάτες που σου προσφέρουν ασφάλεια έναντι της καλής έξωθεν μαρτυρίας.
Άλλοι καιροί, άλλα συναλλακτικά ήθη θα μου πείτε. Όμως ποιος θα κατακρίνει τη γιαγιά που επιστρέφει με ολόκληρη τη σύνταξή της στο σπίτι χωρίς να υποστεί επίθεση και ληστεία ή, το κυριότερο, χωρίς κατάγματα και μώλωπες με μόνη της υποχρέωση να στηρίξει τα «παιδιά» που την προστατεύουν; Εγώ πάντως όχι.
http://www.tovima.gr/blogs/article/?aid=455684&h1=trueΠολλή κουβέντα γίνεται για τη Χρυσή Αυγή και την είσοδό της στο Κοινοβούλιο.
Φωτογραφίες με χρυσαυγίτες που συνοδεύουν υπερήλικες στα ΑΤΜ, που περιμένουν να τελειώσει η συναλλαγή και να τους επιστρέψουν στο σπίτι τους.
Ιστορίες για πλατείες και γειτονιές που τους περιμένουν πώς και πώς για να νιώσουν ασφάλεια.
Σε μια ευνομούμενη πόλη δεν έχουμε ανάγκη από πολιτοφυλακή. Ακόμη και σε μια παρατημένη πόλη δεν έχουμε ανάγκη από πολιτοφυλακή τέτοιου είδους, που η όποια προσφερόμενη υπηρεσία συνοδεύεται και από υπόσχεση ψήφου.
Δεν είναι πολύς καιρός που επιχειρηματίας παλιός του κέντρου μου μετέφερε την παρακάτω ιστορία. Δεν γράφω ονόματα για ευνόητους λόγους, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινή:
«Λίγο καιρό πριν σχολίασα αρνητικά τη Χρυσή Αυγή. Πριν περάσει εβδομάδα δύο δίμετροι γεροδεμένοι, καλοκουρεμένοι και φρεσκοξυρισμένοι πέρασαν την πόρτα της επιχείρησής μου.
Μου συστήθηκαν με τα ονοματεπώνυμά τους, μου είπαν ότι είναι Έλληνες και ότι στόχος τους είναι να είναι ασφαλείς όλοι οι Έλληνες.
Με ρώτησαν αν ποτέ κανείς πείραξε το μαγαζί μου, αν ένιωσα ενοχλημένος, και στην αρνητική μου απάντηση συνέχισαν με μια ακόμη ερώτηση. Δεν αναρωτήθηκα τάχα γιατί κανείς δεν με είχε ενοχλήσει;
Αφού έκαναν ξεκάθαρο το γεγονός ότι η επιχείρηση παρέμενε ακέραια χάρη στη δική τους προστασία, με ρώτησαν ευθέως αν επιθυμώ το μαγαζί να παραμείνει ως έχει, χωρίς καταστροφές.
Έφυγαν με την ευχή να μην ξανακούσουν “κακές” κουβέντες για τους ίδιους και την οργάνωσή τους.
Δεν θέλω να τους ξαναδώ αλλά δεν θέλω και να μου σπάσει κανείς το μαγαζί για να συνετιστώ.
Δεν ξέρω ποιοι είναι πιο επικίνδυνοι. Δεν μπορώ να αλλάξω γειτονιά τώρα και δεν ξέρω αν θέλω. Όμως δεν σου κρύβω ότι πλέον είμαι ανήσυχος. Ή, μάλλον, πιο ανήσυχος».
Είχα ακούσει πολλά για νονούς και προστάτες που παίρνουν κάθε μήνα την αμοιβή τους για να μη σου κάψουν το μαγαζί. Δεν είχα ακούσει για προστάτες που σου προσφέρουν ασφάλεια έναντι της καλής έξωθεν μαρτυρίας.
Άλλοι καιροί, άλλα συναλλακτικά ήθη θα μου πείτε. Όμως ποιος θα κατακρίνει τη γιαγιά που επιστρέφει με ολόκληρη τη σύνταξή της στο σπίτι χωρίς να υποστεί επίθεση και ληστεία ή, το κυριότερο, χωρίς κατάγματα και μώλωπες με μόνη της υποχρέωση να στηρίξει τα «παιδιά» που την προστατεύουν; Εγώ πάντως όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου