Συσπείρωση καταξιωμένων ευρωπαϊστών;;;

Από το άρθρο "Ποια Ευρώπη, Αντώνη;" του Σταύρου Θεοδωράκη (σίγουρα όχι το καλύτερο, λόγω γεωπολιτικής αφέλειας - ένα πράγμα έκανε καλό ο Σαμαράς, με το Σκοπιανό, μην του το καταλογίζουμε στα...αρνητικά του!) 

«Μπαίνω και τι να δω; Τον Ψωμιάδη! Για μια στιγμή νόμιζα ότι έβλεπα εφιάλτη αλλά όχι, ήταν ο ίδιος και ήταν εκεί». Με αυτά τα λόγια μου περιέγραψε κορυφαίο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας την «συνάντηση» του με τον εκπεσόντα περιφερειάρχη Κ. Μακεδονίας, στην πρώτη συνεδρίαση της γαλάζιας κοινοβουλευτικής ομάδας. Είχαν περάσει ώρες από την συνάντηση των γαλάζιων βουλευτών (υπό το βλέμμα του Ψωμιάδη) αλλά ο συνομιλητής μου, παρέμενε έκπληκτος και τρομαγμένος. «Λες και είχαμε επιστρέψει στο 2000». «Όχι», τον καθησύχασα, «είμαστε στο 2012, απλά, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης ανέλαβε τον συντονισμό του προεκλογικού αγώνα της Νέας Δημοκρατίας στη Βόρεια Ελλάδα».

Ο Ψωμιάδης (στην Βόρεια Ελλάδα), η Ευρώπη (στη Νότια) και η Ντόρα (στην Κρήτη) είναι, από ό,τι φαίνεται, οι τρεις μεγάλες εμπνεύσεις της Συγγρού, για να «διορθωθεί» το κακό εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου...
......................................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................................
... Αυτό είναι το ευρωπαϊκό όραμα της Ελλάδας; «Η ήττα μας βοήθησε να βρούμε το φως μας» θα μπορούσαν να πουν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Καμία αντίρρηση, ζητήστε όμως και κανένα συγνώμη για όλα τα προηγούμενα. Εδώ ακόμη και ο Βενιζέλος - που  ξεχειλίζει από εγωισμό – ζήτησε προεκλογικά καμιά δεκαριά συγνώμη – έστω για τα μάτια του κόσμου. Η (σύγχρονη ευρωπαϊκή) Νέα Δημοκρατία αντιθέτως δεν έχει επιδείξει ποτέ ίχνος αυτοκριτικής. Ούτε καν για τον Καραμανλή (της). Ούτε για τις εξαλλοσύνες (της) τα δύο πρώτα χρόνια της κρίσης. Ο Αντώνης Σαμαράς, έλεγε – για δύο χρόνια!- ότι ακριβώς λένε σήμερα και αυτοί που ο ίδιος αποκαλεί «επικίνδυνοι αντιευρωπαϊστές». Τα πρωτοπαλίκαρα του μιλούσαν για «προδοσία» και «κατοχή». Στα σκαλιά της Βουλής οι Νεοδημοκράτες βουλευτές έβριζαν την Μέρκελ, τον Σαρκοζί και τον «άλλο με το καροτσάκι». Και οι γαλάζιοι συνδικαλιστές, χόρευαν αντάρτικα και έκαναν προπόσεις για την απελευθέρωση της χώρας από τους «ξένους». Και να δεχτώ έστω, ότι όλοι έχουν δικαίωμα στο λάθος και στην υπερβολή. Αρκεί όμως κάποια στιγμή να σκύβουν το κεφάλι και να το παραδέχονται. Εκτός αν νομίζουν ότι η Ευρώπη είναι σαν την Coca Cola και πάει με όλα. Και βοηθάει στην χώνεψη κάθε λογής λαϊκισμού.