Τί κάνεις στην χώρα της γενικής ατιμωρησίας οταν σε ζώνουν τα φίδια της δικαστικής καταδίκης γιά κάθε είδους παράβασης καθήκοντος, οικονομικής ατασθαλίας, παρανομίας, καί μαφιόζικης καταπάτησης κάθε άρθρου του ποινικού κώδικα;
Απλό...
Απλό...
Κάνεις χλαμύδα την γαλανόλευκη καί ιδρύεις το δικό σου κόμμα, αυτό κάνεις!
Καί όταν αρχίζουν να χτυπούν οι καμπάνες αρχίζεις να χτυπιέσαι καί να ωρύεσαι στεντορίως κι εσύ σε κάθε μήκος καί πλάτος πως οι πολιτικοί σου αντίπαλλοι συνωμοτούν εναντίον της ΠΑΤΡΙ.Δ.Α.ς!
Ποιός εισαγγελέας θα πάει να τα βάλει με αρχηγό κόμματος, άλλωστε...κατακραυγή! Ευρώπη είμαστε! Τι θα βγεί να πεί ο Βλαδίμηρος Πούτιν μετά:
"Σας τα έλεγα εγώ γιά την κάλπικη δημοκρατία στην Ελλάδα...πρώτα ρίξανε στα σίδερα τον άγιο Ρασπούτιν (μεγάλη η Βατοπεδινή χάρη του, προεκλογική και αγιοζωναράτη) καί τώρα...πάνε να μπουζουριάσουν την Αρσακειάδα της ΠΑΤΡΙ.Δ.οκΑπηλείας!"
Ηθικό συμπέρασμα γιά κάθε πολιτικό μαφιόζο και Ζορό του Ελληνικού πολιτικού στερεώματος:
Κάνε κόμμα (αχρείαστο νά 'ναι) κι'άσε το
κι΄αν σε συλλάβουν...πιάσου απ΄αυτό!
Μιλτιάδης Η. Μπ.
ΥΓ
ΛΑΟΣ υπάρχει, ΠΑΤΡΙΔΑ υπάρχει, το όνομα του κόμματος του Τσοχατζόπουλου πώς θα το ονομάσουν άραγε...ΑΠΑΤΗ?
Καί γιατί δεν κάνουν όλοιμαζί έναν συνασπισμό, καί να τον ονομάσουν ΦΥΛΑΚΗ?
Να προσθέσουμε εδώ σαν επιμύθιο καί ;eνα άρθρο του Ερρίκου Μπαρτζινόπουλου από το Έθνος, που κολλάει στο θέμα μας:
Επιλογή μας η ατιμωρησία
Σαν χθες το 1964, όπως πληροφορήθηκα διαβάζοντας τη σχετική στήλη του
φίλου Θοδωρή Ρουμπάνη, ο Γεώργιος Παπανδρέου ανακοίνωσε την καθιέρωση
του «πόθεν έσχες» για τους βουλευτές. Και σήμερα, 41 χρόνια μετά
(αφαιρουμένων των 7 της χούντας) εκείνο που ένας βιαστικός απολογισμός
καταγράφει είναι ότι όλο αυτό το διάστημα δεν έχει βρεθεί ούτε ένας
βουλευτής που να έχει δώσει αναληθή στοιχεία για τα οικονομικά του. Δεν
θέλω επιφωνήματα αποδοκιμασίας, αλλά με βάση τον απολογισμό αυτόν έχουμε
τους εντιμότερους πολιτικούς στον κόσμο.
Θα μου πείτε: «Δεν
είναι έτσι». Κι έχετε δίκιο. Πολλά και από πολλούς έχουν γίνει αυτά τα
χρόνια. Αλλά, για να μην κοροϊδευόμαστε, η ατιμωρησία των βουλευτών δεν
είναι αποκλειστικά δικό τους επίτευγμα. Τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο,
με αφορμή τη δημοσιοποίηση των «πόθεν έσχες», καταγγέλλαμε τα μέσα
ενημέρωσης τη γελοιότητα του θεσμού. Υπήρξε ποτέ καμιά ευρύτερη
κοινωνική αντίδραση;
Και μη στέκεστε μόνο στους βουλευτές. Προ
ημερών ήταν που δημοσιεύτηκε η έκθεση για την έρευνα σχετικά με τα
στημένα παιχνίδια, από την οποία προκύπτει ότι και στον τομέα αυτόν οι
επιδόσεις μας είναι «αξιοζήλευτες», πλην όμως και στην περίπτωση αυτή η
ατιμωρησία αποτελεί όχι μόνο τον κανόνα, αλλά την αδιαμφισβήτητη
πραγματικότητα.
Θέλετε να πάμε ακόμη πιο πέρα; Μέχρι πρόσφατα οι
φοροφυγάδες αντιμετωπίζονταν με το «δεν βαριέσαι...», οι παρανομούντες
δημόσιοι υπάλληλοι συχνά επιβραβεύονταν αντί να τιμωρηθούν, τα λαμόγια
χαρακτηρίζονταν «ξύπνιοι» και «μάγκες», κοντολογίς ήμασταν μια κοινωνία
με ασυγχώρητη ανοχή απέναντι σε συμπεριφορές και καταστάσεις που σε
οποιαδήποτε ευνομούμενη πολιτεία ενεργοποιούν τουλάχιστον την κοινωνική
απαξίωση.
Και λέω «ήμασταν», γιατί τελευταία πολλά αλλάζουν. Η
κρίση, βλέπετε. Θέλοντας και μη συνειδητοποιούμε πια οι Ελληνες πως όλες
οι προαναφερθείσες δραστηριότητες περιλαμβάνουν στα θύματά τους κι
εμάς. Είτε άμεσα, είτε έμμεσα. Και πως δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχει
δημοκρατική χώρα που να μην έχουν στηλιτευτεί και να μην έχουν τιμωρηθεί
ποινικά ακόμη και κορυφαία πολιτικά στελέχη τους ή να μην έχουν διωχτεί
και τιμωρηθεί σκληρά μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες και κορυφαίοι
παράγοντες.
Η μόνη διαφορά είναι ότι εκείνοι δεν κουκουλώνουν τις
βρωμιές τους. Εμείς επιλέγαμε τον στρουθοκαμηλισμό. Γι' αυτό κι εύχομαι
να είναι μόνιμο αυτό το κάτι που δείχνει να αλλάζει στη συμπεριφορά
μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου