Πεσούσα Δρύς, γραφειοκρατικό ρεζίλι υaίνων καί σκυλιών καί όνειδος των βαλκανίων

Στο κατώτατο σκαλοπάτι του εξεφτελισμού μας έχει σύρει πλέον το ανίκανο, αναξιοκρατικό, απόλυτα διεφθαρμένο καί τριτοκοσμικά αντιπαραγωγικό καρεκλοκενταυρικό σύστημα που έχει καταστέψει την ευλογημένη αυτή χώρα. Γελούν μαζί μας τώρα καί οι βουλγαρόψυχες ύενες...εκεί καταντήσαμε! Όταν δεν κοιτούμε το γενικό, κοινό καλό αλλά μόνον το εγωϊστικά προσωπικό καί στενά ενδοπαραταξιακό μας συμφέρον, σαν μεγαλογιατροί, ταξιτζήδες ή εφοριακοί καί συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ, εκεί καταλήγουμε.
Στό ίδιο καζάνι καταλήγουν καί όσοι δραχμοδίαιτοι φατουρατζήδες επιχειρηματίες του γλυκού νερού που βλέπουν τώρα τις επενδύσεις στα Σκόπια με τις οποίες τάϊζαν ώς χθές το καθεστώς της Μακεντόνιγιας να καταρέουν (στην "τρίτη θέση" τους κατατάσει τώρα ο Γκρούης, περιφρονητικά), αλλά δεν έχει πρόβλημα να βλέπει τους Ελληνάρες να στήνονται γραμμή στα Σκοπιανά οδοντιατρεία και βενζινάδικα.
Οι ζήτουλες γείτονες που ακόμη εκδίδουν τις αδελφές τους στα καζίνα του Μοναστηριού καί της Γευγελής (σαρκική euro-βορά στην επιδοτούμενη περήφανη αγροτιά μας) βγαίνουν τώρα από πάνω καί μας λοιδωρούν διεθνώς. 
Δρυός πεσούσης πάς ανήρ ξυλεύεται, θα έλεγα, αλλά εδώ γιά ένα φανταχτερό χριστουγεννιάτικο δέντρο μάλλον θα έπρεπε να μιλούμε, που το κλωτσούν τον Γενάρη οι περαστικοί στο πεζοδρόμιο, αφού έχασε πλέον τα φανταχτερά του μπαλάια.


Σε επίσκεψη που πραγματοποιεί στο Βερολίνο ο Γκρούεφσκι μίλησε στην εφημερίδα «Welt» όπου ανάμεσα στα άλλα αναφέρθηκε καί "στα γραφειοκρατικά εμπόδια που ανέκαθεν εμπόδιζαν στη γειτονική μας προς νότο χώρα". 

Κόκκαλο στον λαιμό του αρχικομιτατζή των Σκοπίων είναι η Ελλάδα που ούτε το όνομά της δεν καταδέχεται να προφέρει σαν κάτι το μιαρό...είμαστε η απαξιωτέα "γειτονική προς νότο χώρα", κάτι σαν "το κρατίδιο"που λέγαμε κι εμείς...
Eμείς όμως - η Αθήνα, το ΥΠΕΞ το ΕΛΙΑΜΕΠ - είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε στο ΒΜΡΟίτικο σκυλολόϊ την Μακεδονία καί το όνομά της, έστω καί σαν πόρνη...δήθεν "Βόρεια"!

Ιδού τι ακριβώς είπε λοιπόν ο λυσσαλέος αυτός εχθρός του Ελληνισμού:

"...Εξάγουμε όλο και περισσότερο κρασί, αγροτικά προϊόντα, μέταλλα καθώς επίσης και υφάσματα, καθώς είμαστε μια χώρα με χαμηλά ημερομίσθια. Και οι οικονομικές σχέσεις με την Ελλάδα;
Βρίσκονται στην τρίτη θέση. Παρατηρούμε ωστόσο ότι αυξάνεται το ενδιαφέρον ελληνικών επιχειρήσεων για επενδύσεις από τη δική μας πλευρά των συνόρων. Αυτό συμβαίνει αφενός λόγω των χαμηλών μισθών αλλά κυρίως επειδή δεν έχουμε τα γραφειοκρατικά εμπόδια που ανέκαθεν εμπόδιζαν στη γειτονική μας προς νότο χώρα τη δημιουργία επιχειρήσεων και τη βιομηχανική ανάπτυξη...!"

Τί άλλο να πώ, όποιος θέλει να ζήσει, ζεί, καί όποιος θέλει να αυτοκτονήσει αυτοκτονεί.
Μιά κοινωνία που έχει ταυτιστεί με τον αχαλίνωτο αναξιοκρατικό κομματισμό (τα κόμματα κομματόσκυλα θέλουν, την δουλειά τους κάνουν), την ενδημική ατιμωρησία, την καρεκλοκένταυρη ανικανότητα, την ατελείωτη γραφειοκρατική τυράνια του πολίτη καί την διαφθορά σε κάθε επίπεδο της κοινωνίας δεν μπορεί να συνεχίσει εσαεί. Δεν μπορούν τα ζιζάνια μιά ζωή να πνίγουν τα λουλούδια, στην χώρα αυτή, να στραγγαλίζουν την δημιουργική νεανική ενέργεια του τόπου αυτού. Η Τουρκία ήδη μας άφησε χρόνους πίσω, τα χνώτα της Βουλγαρίας ήδη ζεσταίνουν την πλάτη μας, όλες οι επενδύσεις εκεί πάνε (πρώτοι καί καλύτεροι οι Έλληνες), και σε λίγο θα μας περάσουν Σκόπια καί Αλβανία...και εμείς θα μιλούμε ακόμη γιά τις άδειες φορτηγών και ταξί, τις ώρες των φαρμακείων, τα επιδόματα τυφλότητας και τα συνδικαλιστικά κεκτημένα των εφοριακών και άλλων συμπαθών της ΑΔΕΔΥ.
ΚΑΤΙ πρέπει να αλλάξει, κι' αυτό το κάτι είναι περίπου ΟΛΑ!

Μ.Η.Μ.