Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Ναι μεν αλλά, αγαπητοί μου ένστολοι

ENSTOLOI

Χθες το απόγευμα, στην πλατεία Κολοκοτρώνη – γνωστό μέρος για όσους από τους παροικούντες τον πατριωτικό χώρο κάνουν τον κόπο να κατεβαίνουν σε διάφορες εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις που λαμβάνουν χώρα εκεί εδώ και πολλά χρόνια- οι φορείς των εν ενεργεία και εν αποστρατεία στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Ένστολη μάλιστα συγκέντρωση διαμαρτυρίας, θέλοντας προφανώς έτσι να τονίσουν τον θεσμικό τους ρόλο.

Τα περίπου 2.500 στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων συγκρότησαν στη συνέχεια πορεία και κατευθύνθηκαν στο υπουργείο Οικονομικών, όπου αντιπροσωπεία τους παρέδωσε ψήφισμα. Αντίστοιχο ψήφισμα παρέδωσε η αντιπροσωπεία και στη Βουλή και στο Μέγαρο Μαξίμου.
Η συγκέντρωση αυτή έληξε χωρίς τίποτε περαιτέρω, με εξαίρεση μια συνάντηση... εξ' απροόπτου με τον Πόλ Τόμσεν της τρόικας αλλά και την συνύπαρξη στην ίδια πορεία των βουλευτών των κομμάτων της αντιπολίτευσης – πλήν του ΚΚΕ, το οποίο προφανώς στην επαναστατική του θεώρηση αντιλαμβάνεται τους στρατιωτικούς ως εχθρούς.
Οι παρόντες βουλευτές ήταν οι  Θοδωρής Δρίτσας και Αλέξης Μητρόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ, οι Τέρενς Κουίκ, Παύλος Χαϊκάλης από τους Ανεξάρτητους Ελληνες  και ο Ηλίας Κασιδιάρης της Χρυσής Αυγής. Μετά το τέλος της εκδήλωσης μάλιστα οι βουλευτές προχώρησαν και σε δηλώσεις στήριξης των στρατιωτικών, όπως άλλωστε οι βουλευτές της αντιπολίτευσης είθισται να κάνουν όταν κατεβαίνουν στο πλάι διαμαρτυρόμενων ομάδων.
Η πορεία αυτή διαμαρτυρίας, που κατά πάσα πιθανότητα θα χαρακτηρισθεί ως επιτυχημένη ήλθε μετά από μία περίοδο συντονισμού μεταξύ διαφόρων ενώσεων αποστράτων και εν ενεργεία αξιωματικών, στην διάρκεια της οποίας υπήρξαν διαφόρων ειδών αντιδράσεις από τοπικές ενώσεις, αλλά και από μεμονωμένα άτομα, τα οποία εξ' αρχής τάχθηκαν κατά τέτοιου είδους κινητοποιήσεων διότι πίστευαν ότι δεν ταιριάζουν τέτοιου είδους κινητοποιήσεις με τον ρόλο των αξιωματικών του στρατού στην ελληνική κοινωνία.
Και είναι σαφές ότι οι αξιωματικοί του στρατού και των υπόλοιπων σωμάτων ασφαλείας, πλήττονται βαρέως από τα μέτρα που σκοπεύει να πάρει η κυβέρνηση. Όπως και εκατομμύρια άλλοι Έλληνες εργαζόμενοι, οι οποίοι βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο μέρα με την ημέρα να βουλιάζει.
Και ως Έλληνες εργαζόμενοι και οι στρατιωτικοί έχουν το δικαίωμα – όπως φαίνεται άλλωστε να πιστεύουν οι περισσότεροι- να διαμαρτυρηθούν για την οικονομική επίθεση που δέχονται. Και ακριβώς αυτό έκαναν με ήρεμο και πολιτισμένο τρόπο.
Αυτή είναι η μία άποψη.
Γιατί υπάρχει και η άλλη άποψη, η οποία λέει ότι οι Αξιωματικοί του Στρατού, ενδεδυμένοι καθώς είναι με έναν μανδύα – όπως μου έλεγε αξιωματικός- τιμής και μια αποστολή πολύ συγκεκριμένη, δεν θα έπρεπε να λερώνουν αυτό τον μανδύα κατεβαίνοντας στον δρόμο και προσθέτοντας την δική τους ιδιότητα, δίπλα σε αυτή μια σειρά άλλων καστών, συντεχνιών και ομάδων που διαμαρτύρονται για τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης.
Και ότι οι αξιωματικοί δεν θα έπρεπε να λειτουργούν με βάση τις διαφόρων ειδών “κινητοποιήσεις” που έχουν το δικαίωμα να κάνουν κάθε άλλου είδους εργαζόμενοι, καθώς το δικό τους δεν είναι επάγγελμα και δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται έτσι. Φυσικά η δεύτερη άποψη δεν λέει ότι δεν θα έπρεπε να διεκδικήσουν με κανέναν τρόπο τα “δικαιώματά” τους, αλλά σίγουρα όχι με το να κατεβαίνουν στον δρόμο και να φωνάζουν συνθήματα.
Φυσικά η επιλογή μεταξύ των δύο απόψεων, είναι στην προσωπική κρίση του κάθε ανθρώπου που φέρει την στολή, καθώς αυτός αντιλαμβάνεται με συγκεκριμένο τρόπο την ζωή του. Και από ότι φαίνεται υπάρχουν τουλάχιστον κάποιες χιλιάδες αξιωματικών, που την αντιλαμβάνονται με τον πρώτο τρόπο, ότι δηλαδή θα πρέπει και αυτοί να προβαίνουν σε διαφόρων ειδών κινητοποιήσεις. Λογικό και αποδεκτό.
Εάν όμως με ρωτούσε κάποιος την άποψή μου, θα έλεγα ότι βρίσκομαι κάπου στην μέση. Δεν θεωρώ “ατιμωτικό” το να βρεθεί ένας αξιωματικός στον δρόμο και να διεκδικήσει το να έχει μια αξιοπρεπή ζωή, με αξιοπρεπή τρόπο.
Αυτό το οποίο με ξενίζει στις κινητοποιήσεις των αξιωματικών του Στρατού, του Ναυτικού και της Αεροπορίας– σε αντίθεση π.χ. με τις κινητοποιήσεις των πυροσβεστικών- και αυτό το οποίο με ενοχλεί είναι το ότι οι αξιωματικοί αυτοί, βρέθηκαν στον δρόμο μόνο σήμερα και μόνο για να διαμαρτυρηθούν για τις – άδικες- μισθολογικές περικοπές που δέχονται.
Εάν οι αξιωματικοί – είτε εν ενεργεία είτε εν αποστρατεία – είχαν βρεθεί και άλλες φορές στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι και γι' άλλα θέματα, όπως π.χ. την κατάσταση στην Β. Ήπειρο, ή στην Κύπρο ή ακόμη και την εξόντωση του ελληνικού λαού από την λαθρομετανάστευση – και μιλάω φυσικά συλλογικά, αφού γνωρίζω ότι Έλληνες αξιωματικοί ως άτομα λαμβάνουν μέρος σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις – θα αποδεχόμουν πλήρως και το δικαίωμά τους να διαδηλώνουν για το μισθολογικό τους. Θα το αποδεχόμουν επίσης, εάν οι φορείς που διοργάνωσαν την χτεσινή εκδήλωση, έβρισκαν να πουν και κάποια λόγια για τις γενικότερες περικοπές που προγραμματίζονται να γίνουν στον τομέα της Εθνικής Αμύνης και οι οποίες είναι σαφές ότι θα επηρεάσουν την αμυντική – αποτρεπτική ικανότητα της χώρας μας.
Το να διαδηλώνουν όμως μόνο και αποκλειστικά για τον μισθό τους, θα πρέπει να πώ ότι με ξενίζει και μου αφήνει αν μη τι άλλο μια πικρή γεύση. Εκτός και αν οι ίδιοι οι αξιωματικοί του στρατού, αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι τυχαίνει να βρίσκονται σε ένα ... ειδικό μισθολόγιο. Εάν όμως συμβαίνει αυτό, τίποτε δεν τους ξεχωρίζει τελικά από όλους τους υπόλοιπους κλάδους του δημόσιου τομέα, οι οποίοι επίσης πλήττονται μισθολογικά. Αλλά οι ανακοινώσεις οι οποίες έχουν μέχρις στιγμή βγεί από πλευράς στρατιωτικών, αποδεικνύουν ότι σε επίσημο επίπεδο δεν σκέπτονται με αυτό τον τρόπο.
Έχοντας κάνει την θητεία μου στον στρατό και απολυθεί ως έφεδρος αξιωματικός, γνωρίζω ότι υπάρχουν και των δύο ειδών οι στρατιωτικοί. Και οι “δημόσιοι υπάλληλοι” αλλά και αυτοί που γνωρίζουν και έχουν συναίσθηση του ρόλου τους. Αναρωτιέμαι πραγματικά ποίοι υπερισχύουν. Γιατί κάποτε οι Έλληνες αξιωματικοί ασχολούνταν με πολύ περισσότερα πράγματα από τον μισθό τους. Σήμερα δεν γνωρίζω εάν γίνεται κάτι τέτοιο. Όχι ότι είναι λάθος να ασχολείσαι και με τον μισθό σου. Απλά εγώ άλλη εικόνα έχω.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου