Η «νέα» Ευρώπη φοβίζει

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ «E»

Γεννιέται μια νέα Ευρώπη μέσα από την κρίση που προκάλεσε η αχαλίνωτη απληστία των τραπεζιτών. Μια Ευρώπη με ανάλγητο, αποκρουστικό κοινωνικό πρόσωπο. Να περικόψουμε τις δαπάνες για τους παιδικούς σταθμούς, λένε στη Γερμανία. Σε μια χώρα όπου είναι πολλές οι χωρισμένες γυναίκες με παιδιά και όπου δεν υπάρχει η κουλτούρα των γιαγιάδων για να τα κρατούν και να εργάζονται οι μητέρες, οι οποίες με τις περικοπές κινδυνεύουν να μην μπορούν να δουλέψουν για να ζήσουν. Να κόψουμε τα επιδόματα για τα παιδιά, να κόψουμε και τα δωρεάν βιβλία στα σχολεία, λέει το κόμμα που κέρδισε τις εκλογές στην Ολλανδία.

Σαρώνει η Ακροδεξιά σε όλες τις χώρες της ΕΕ που γίνονται εκλογές. Στην Ουγγαρία πήρε 16,7% και βγήκε τρίτο κόμμα από 2,2% που είχε το 2006 το φιλοναζιστικό κόμμα.

Στην Ολλανδία σχεδόν τριπλασίασε τις έδρες της και τις έκανε 24 από 9 που είχε. Βγήκε τρίτο κόμμα κι εκεί και ετοιμάζεται να συμμετάσχει στην κυβέρνηση. Ανοδος των ακροδεξιών κομμάτων αναμενόταν στις χθεσινές εκλογές της Σλοβακίας και τις σημερινές του Βελγίου.

Λιτότητα παντού. Ακόμη και στη Γερμανία, στη Βρετανία, στη Γαλλία. Μειώνουν τις δαπάνες για τη δημόσια υγεία και παιδεία. Παγώνουν ή περικόπτουν μισθούς και συντάξεις. Καταλύουν το κράτος πρόνοιας. Εκτινάχθηκαν τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος την τελευταία διετία, λένε.

Σύμφωνοι, αλλά τι σχέση έχουν με αυτό οι μισθοί και οι συντάξεις, οι οποίοι σε καμιά χώρα δεν αυξήθηκαν αξιοσημείωτα τα τελευταία δύο χρόνια, ώστε να προκαλέσουν την αύξηση των ελλειμμάτων; Είναι προφανές ότι άλλοι τα πήραν και άλλοι πληρώνουν.

Τώρα ομολογούν όλοι ότι το πρόβλημα της ΕΕ δεν ήταν οι λαθροχειρίες του Καραμανλή με την παραποίηση των στατιστικών στοιχείων, ούτε η «άσωτη» ζωή των «τεμπέληδων» Ελλήνων που χρηματοδοτούν με δανεικά. Το ομολογούν ακόμη και οι Γερμανοί ότι το πρόβλημα είναι πολύ ευρύτερο. «Από την κρίση της Ελλάδας σε μια άλλη Ευρώπη» ήταν ο χαρακτηριστικός τίτλος αφιερώματος της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», της κατεξοχήν εφημερίδας του γερμανικού οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου.

Αβεβαιότητα για το μέλλον διακατέχει ακόμη και τους Γερμανούς. «Η σύγχρονη ιστορία σε γρήγορη κίνηση. Αυτό που άρχισε το φθινόπωρο του 2009 ως ελληνική κρίση χρέους, εξελίχθηκε τους πρώτους μήνες αυτής της χρονιάς σε πραγματική νομισματική κρίση, στο προσωρινό τέρμα της οποίας στέκεται μια άλλη Ευρώπη με άγνωστες οικονομικές και πολιτικές προοπτικές» γράφει η ίδια εφημερίδα. «Η βοήθεια έκτακτης ανάγκης παρέχει ούτως ή άλλως μόνο προσωρινή ανακούφιση. Οι θεμελιώδεις δυσκολίες παραμένουν άλυτες» προσθέτει.

Θα επιβιώσει το ευρώ; Αυτό είναι πλέον το ερώτημα που κυριαρχεί στο ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο πολιτικοοικονομικό σκηνικό - και όχι αν θα πετάξουν την Ελλάδα έξω από την ευρωζώνη.

Τώρα οι περισσότεροι πλέον γνωστοί σοβαροί οικονομολόγοι εκφράζουν ισχυρότατες αμφιβολίες γύρω από την επιβίωση του ευρώ μετά από λίγα, ίσως και πολύ λίγα χρόνια, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ενδεχομένως υπερβάλλουν, αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί.

Η κοινωνική αναταραχή επεκτείνεται σιγά σιγά σε όλη την Ευρώπη. Οι εργαζόμενοι απεργούν κατά εκατομμύρια. Οχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στη Γαλλία. Γενικές απεργίες προετοιμάζονται στην Ιταλία και στην Ισπανία. Μαίνονται στη Ρουμανία, όπου αυτή την εβδομάδα ίσως ανατραπεί η κυβέρνηση. Κι είμαστε στην αρχή της κρίσης ακόμη.

Τώρα εξαγγέλλονται τα προγράμματα λιτότητας. Το φθινόπωρο, τον χειμώνα, την άνοιξη θα φανούν οι επιπτώσεις των αντιλαϊκών μέτρων σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Αν οι αντιστάσεις των εργαζομένων της Γηραιάς Ηπείρου δεν κατορθώσουν να αποτρέψουν την εφαρμογή των προγραμμάτων λιτότητας, το μέλλον