ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΕΡΓΟ Ο ΑΞΟΝΑΣ ΜΕΣΤΗΣ – ΣΑΠΩΝ – ΟΡΜΕΝΙΟΥ

Η κατασκευή του νέου οδικού άξονα μήκους 120 χλμ. Αποτελεί έργο Στρατηγικής σημασίας – Δυστυχώς δεν βρήκε ανταπόκριση από την  Πολιτεία – Ο Τεχνητός Φράχτης, η οχυρωματική Τάφρος και οι υπόγειες κρύπτες στον Έβρο που δρομολόγησε ο Στρατηγός ε.α.  Φραγκούλης ΦράγκοςΟ λεγόμενος «φράκτης του Εβρου» που ολοκληρώθηκε πρόσφατα και η κατασκευή της τεχνητής τάφρου που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη είναι δύο κεφαλαιώδους σημασίας οχυρωματικά έργα που έχουν επικριθεί επανειλημμένα τόσο από κυβερνητικούς παράγοντες όσο και από τα ΜΜΕ της Τουρκίας. 

Αυτό που αγνοούν οι περισσότεροι είναι ότι οι τουρκικές αντιδράσεις δεν σχετίζονται με το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης.Ο μεν φράκτης μήκους 10.365 μέτρων αποτελεί τεχνητό εμπόδιο, ανυπέρβλητο χωρίς μηχανικά μέσα, το οποίο καλύπτει το χερσαίο κομμάτι των Ελληνοτουρκικών συνόρων που δεν ορίζεται από το φυσικό όριο των νερών του Έβρου. Συγκεκριμένα εκτείνεται από το φυλάκιο των Καστανιών (Μεθοριακή Πυραμίδα 2) μέχρι το σημείο συνάντησης με τον ποταμό Έβρο νοτιότερα (Μεθοριακή Πυραμίδα 23), αποκόπτωντας καταρχήν το προγέφυρωμα του Κάραγατς ενώ σε δεύτερη φάση, με την τοποθέτηση θερμικών καμερών και αισθητήρων ανίχνευσης κίνησης, ο φράκτης θα παρέχει έγκαιρη προειδοποίηση για οποιαδήποτε ενέργεια του τουρκικού 5ου Σώματος Στρατού.

Για το ιδιαίτερο ως προς την κατασκευή αυτό έργο, χρησιμοποιήθηκαν περίπου 6.000 κυβικά μέτρα σκυρόδεμα, 800 τόνοι χάλυβα, 20.700 μέτρα συρματοπλέγματος, 140.000 μέτρα κονσερτίνας και 210.000 μέτρα σύρματος (ούγια). Το ύψος του φράκτη είναι στα τέσσερα μέτρα, ενώ η θεμελίωση των χαλύβδινων πασσάλων που τον στηρίζουν έγινε με σκυρόδεμα στα 2,5 μέτρα βάθος. Αποτελείται από δύο συρματοπλέγματα, το μπροστινό προς την πλευρά της Τουρκίας πάνω από δύο μέτρα και στη συνέχεια ένα δεύτερο ύψους πάνω από τρία μέτρα, ενώ το συνολικό ύψος του με την ενδιάμεση κονσερτίνα φτάνει τα τέσσερα μέτρα.Η κατασκευή της τάφρου στον Έβρο, εκτός από τα πολλαπλά οφέλη κοινωνικού χαρακτήρα, ισχυροποιεί σημαντικά την αμυντική ικανότητα. 

Συγκεκριμένα, η αντιαρματική τάφρος παρέχει σημαντική εξοικονόμηση στρατιωτικών δυνάμεων για την αντιμετώπιση ενδεχόμενης τουρκικής επιθετικής ενέργειας, εξασφαλίζει την έγκαιρη προειδοποίηση σε στρατηγικό επίπεδο σε περίπτωση προετοιμασίας του αντιπάλου για επιθετική ενέργεια, καθόσον η διάβαση δυο διαδοχικών κωλυμάτων (Έβρου ποταμού και αντιαρματικής τάφρου) απαιτεί μεγάλη συγκέντρωση δυνάμεων, μεγαλύτερο χρόνο προετοιμασίας και δύναται να αποτελέσει χώρο καταστροφής των εχθρικών δυνάμεων ενώ δεν είναι εφικτή η γεφύρωσή της με τα διατιθέμενα από τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις μέσα γεφύρωσης κωλυμάτων.

Η μελέτη για την κατασκευή της τάφρου υποβλήθηκε στις 22 Αυγούστου 2006, από τον τότε Διοικητή της ΧVI Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Φραγκούλη Φράγκο μετά από σύνταξη των σχετικών μελετών από ομάδα του Μηχανικού υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Παναγιώτη Εσκίογλου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του αναπληρωτή καθηγητή Γρηγόρη Σαμαρά του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, οι οποίοι προσέφεραν τις επιστημονικές τους γνώσεις αμισθί. Η τάφρος πλάτους 30 μέτρων και βάθους 7 μέτρων προορίζεται να καλύψει το σύνολο σχεδόν της μεθορίου σε απόσταση 130 χιλιομέτρων. Το έργο έχει κατασκευαστεί σήμερα σε ποσοστό άνω του 50% αποκλειστικά από προσωπικό, μέσα και χρηματοδότηση του Ελληνικού Στρατού.Το μέτωπο μιας ελληνοτουρκικής σύρραξης στη Θράκη θα έχει κατά την έναρξη των επιχειρήσεων ένα ανάπτυγμα 150 χιλιομέτρων, όσο περίπου το μήκος των σημερινών ελληνοτουρκικών συνόρων, που διαμορφώνονται από την κοίτη του ποταμού Έβρου. Η Ανατολική Θράκη είναι γενικά πεδινή ενώ μεταξύ των ελληνοτουρκικών συνόρων και της Κων/πολης βρίσκονται δύο κύριοι οδικοί άξονες, ένας βόρειος Αδριανούπολη-Λουλεμπουργαζ-Κων/πολη, κι ένας νότιος Γέφυρα Κήπων-Κεσανη-Σιλιβρία-Κων/πολη. H Δυτική Θράκη είναι περιοχή περιορισμένου πλάτους και έκτασης, ημιορεινού εδάφους και περιορισμένου οδικού δικτύου, αν εξαιρέσουμε τον οριζόντιο άξονα της Εγνατίας Οδού.Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό Ελληνική Άμυνα & Τεχνολογία, ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας και Επίτιμος Α/ΓΕΣ Στρατηγός ε.α. Φρ. Φράγκος αποκάλυψε ότι ομάδα του Μηχανικού ολοκλήρωσε την αναγνωριστική μελέτη του κάθετου οδικού άξονα Μέστης – Σαππών – Ορμενίου, μήκους 120 χιλιομέτρων, έργου στρατηγικής σημασίας για την άμυνα της χώρας. Όπως σημείωσε ο Φρ. Φράγκος, για το έργο έχει κατατεθεί ήδη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και τρεις προτάσεις χρηματοδότησης, μεταξύ των οποίων χρηματοδότηση μέσω ΕΣΠΑ ή ακόμα και προσφορά των μηχανημάτων του ΕΣ για τη μείωση του κόστους κατασκευής, χωρίς όμως μέχρι στιγμής ανταπόκριση από την Πολιτεία.Στην ίδια συνέντευξη, ο Στρατηγός ε.α. Φρ. Φράγκος αποκάλυψε επίσης την κατασκευή εκατοντάδων υπόγειων στεγάστρων οπλισμένου σκυροδέματος στον Έβρο για προστασία των κύριων οπλικών συστημάτων από εχθρικά πυρά. Η προσπάθεια ξεκίνησε το 2006 με την ανάληψη της Διοίκησης της ΧVI Μεραρχίας και εντατικοποιήθηκε όταν ανέλαβε Αρχηγός ΓΕΣ.
http://www.elthraki.gr/details.php?id=5760 

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/12/blog-post_5633.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+InfognomonPolitics+%28InfognomonPolitics%29#.UODPLuRX2-k

Σε πολιτική περιδίνηση τα Σκόπια

Τριτοκοσμικές σκηνές στη Βουλή με αφορμή την ψήφιση του προϋπολογισμού

Του Σταύρου Tζίμα

Τα όσα κωμικοτραγικά σημειώθηκαν τη Δευτέρα στο Κοινοβούλιο της FYROM κατά την ψήφιση του προϋπολογισμού της χώρας έδειξαν ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο του Νίκολα Γκρούεφσκι.

Οι εικόνες με βουλευτές να ξυλοκοπούνται εντός της Βουλής από αστυνομικούς, δημοσιογράφους να εκδιώκονται βίαια από τα θεωρεία για να μην απαθανατίσουν τις τριτοκοσμικές σκηνές και οπαδούς κυβέρνησης και αντιπολίτευσης να δέρνονται μπροστά στο κτίριο της Βουλής, μόνο τιμή δεν περιποιούν για την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα μιας χώρας που διεκδικεί την άμεση ένταξή της στην Ε.Ε. Οι δύο πλευρές, κυβέρνηση και αντιπολίτευση δηλαδή, εκτόξευσαν αλληλοκατηγορίες σε υψηλούς τόνους όσον αφορά στις ευθύνες περί τα επεισόδια, αλλά και τις πολιτικές επιδιώξεις τους.

Η κεντροαριστερή αξιωματική αντιπολίτευση (SDMS) χαρακτήρισε «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα» τη σπουδή της κυβέρνησης να περάσει χωρίς ουσιαστική συζήτηση τον προϋπολογισμό του 2013 και ανακοίνωσε δυναμικές κινητοποιήσεις, ενώ ο πρωθυπουργός Νίκολα Γκρούεφσκι έκανε λόγο για «προσπάθεια βίαιης ανατροπής της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης».

Το πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνει επικίνδυνα μετά και τα γεγονότα της «μαύρης Δευτέρας». Ο οξύτατος κομματικός ανταγωνισμός έρχεται να προστεθεί στον υποβόσκοντα εθνοτικό διχασμό και η χώρα βυθίζεται στην αβεβαιότητα και τη φτώχεια, με την ευρωπαϊκή προοπτική να απομακρύνεται.

Η πολιτική παντοδυναμία του Γκρούεφσκι και της κυβέρνησής του θα περίμενε κανείς ότι θα λειτουργούσε ως όχημα που θα οδηγούσε τη χώρα στον δρόμο της δημοκρατίας, των μεταρρυθμίσεων, της ανάπτυξης και στα «σαλόνια» του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.

Οι προσδοκίες όσων, στη Δύση κυρίως, ήλπιζαν πως η άνοδος στην εξουσία ενός νέου ηγέτη θα άλλαζε προς το καλύτερο τα πράγματα, απαλλάσσοντας τη χώρα από τον παλαιοκομματισμό, τις απαρχαιωμένες τιτοϊκές δομές και την καλπάζουσα διαφθορά διαψεύστηκαν. Αντ’ αυτού, παρακολουθούν τον απόλυτο έλεγχο του κράτους από το κόμμα και τους ημετέρους, τη φίμωση των ΜΜΕ, την αλαζονεία, μα κυρίως την πολιτική του εξαρχαϊσμού και της διχαστικής εθνικιστικής ρητορικής που την έχουν φέρει σε αντιπαράθεση με το σύνολο των γειτονικών χωρών και στο εσωτερικό με το πανίσχυρο αλβανικό στοιχείο. Οι ετήσιες εκθέσεις προόδου της Κομισιόν για την υλοποίηση των κριτηρίων ώστε η FYROM να περάσει το κατώφλι της Ε.Ε., περισσότερο χαϊδεύουν αυτιά παρά απεικονίζουν την πραγματικότητα.

Στις Βρυξέλλες, η γραφειοκρατία δείχνει να προσπαθεί να σπρώχνει το πρόβλημα κάτω από το χαλί, παραβλέποντας ή υποβαθμίζοντας τη δραματική κατάσταση στην οποία έχει οδηγήσει το νευραλγικής σημασίας για τις βαλκανικές ισορροπίες κράτος η πολιτική Γκρούεφσκι. Όμως, η εικόνα είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που εμφανίζουν οι κατά καιρούς απεσταλμένοι της Ε.Ε.

Στο οικονομικό επίπεδο η χώρα κατρακυλάει στη φτώχεια, με την ανεργία να καλπάζει, τη βιομηχανική παραγωγή να πέφτει, τους ρυθμούς ανάπτυξης να καταγράφονται μηδενικοί και την κυβέρνηση να μην μπορεί να δανειστεί σχεδόν από πουθενά.

Ο Γκρούεφσκι έχει φυσικά το «αντίδοτο» για τα δεινά τα οποία υπομένει ο «λαός του». Κατ’ αυτόν, για όλα ευθύνεται ο κακός γείτονας, δηλαδή οι Έλληνες, που εμποδίζουν την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και κυρίως στην Ε.Ε. Οικοδομεί την πολιτική και κερδίζει εκλογές με όπλο την επιτυχημένη προπαγάνδα ότι οι Έλληνες, οι Αλβανοί, προσφάτως οι Βούλγαροι, επιβουλεύονται το όνομα, την εθνική συνείδηση την ίδια την ύπαρξη των Σλαβομακεδόνων. Αισθάνεται ισχυρός για τον επιπλέον λόγο ότι έχει απέναντί του μια παντελώς αναξιόπιστη αντιπολίτευση. Δυτικοί διπλωμάτες στα Σκόπια, πάντως, εκτιμούν ότι η καλπάζουσα οικονομική κρίση σε συνδυασμό με τη σοβούσα ένταση του διεθνικού ζητήματος είναι θέμα χρόνου να τον αποσταθεροποιήσουν. «Οι όποιες εξελίξεις μπορεί να προέλθουν από το εσωτερικό του κόμματός του», υποστηρίζουν.

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

http://history-of-macedonia.com/2012/12/30/%cf%83%ce%b5-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%b4%ce%af%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b1-%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%b1/

«Ένας γνώστης της τουρκικής, απόστρατος στρατηγός δημιουργεί κόμμα στην Ελλάδα»

Στην Ελλάδα που μαστίζεται από την οικονομική κρίση ένας απόστρατος στρατηγός που γνωρίζει την τουρκική γλώσσα, ετοιμάζεται να δημιουργήσει ένα κόμμα.

Θα καλύψει το δεξιό χώρο, αν ακολουθήσει την πολιτική του στάση, ο πρώην διοικητής των χερσαίων δυνάμεων, απόστρατος Στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης (61 ετών) που αποστρατεύθηκε πέρσι, όπως του έχει προταθεί.

Σύμφωνα με την εβδομαδιαία ελληνική εφημερίδα ‘Παραπολιτικά’ μέσα στο στείρο πολιτικό φάσμα, θα επιδιώξει να ιδρύσει ένα νέο κόμμα με τη φιλοδοξία να δώσει ελπίδα στο λαό.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, θα καλύψει το χώρο δεξιά από το κεντροδεξιό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Το θέμα εκτός και την εφημερίδα ‘Παραπολιτικά’ έγινε γνωστό και από ειδησεογραφικές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, όπου αναφέρουν τη νέα πολιτική πρωτοβουλία ως «Ένας Παπάγος» (πρώην αρχηγός ΓΕΣ και αναπληρωτής πρωθυπουργός) είναι απαραίτητος για τη χώρα».

Ο Φράγκος Φραγκούλης γεννήθηκε στη ‘Δυτική Θράκη’ στην Κομοτηνή και μιλά τα τουρκικά.

Ο Φραγκούλης υπηρέτησε δύο θητείες στην Άγκυρα και πριν από λίγο καιρό έγραψε ένα βιβλίο «Ποια Τουρκία ; Ποιοι Τούρκοι ;» και είχε στο εξώφυλλο τον Μωάμεθ Β΄ τον Κατακτητή, τον Μουσταφά Κεμάλ και τον Ερντογάν διατυπώνοντας την άποψη ότι δεν είναι Τούρκοι.

Ο Φράγκος, όμως, σε συνέντευξή του υποστήριξε ότι ο Ερντογάν «είναι ένας ηγέτης παράδειγμα για εμάς».

Ο Φράγκος Φραγκούλης πριν αποστρατευθεί ήταν επικεφαλής του Υπουργείου Άμυνας, γράφει το δημοσίευμα.

The Hellenic Information Team

 © Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

Οι Γερμανοί Χρυσαυγίτες θα δικαστούν για τον φόνο Ελλήνων μεταναστών

Γερμανία: Δίκη πρόκειται να ξεκινήσει για τις ρατσιστικές δολοφονίες Ελλήνων και Τούρκων από νεοναζιστική ομάδα

Μια δίκη «μαμούθ» αναμένεται να ξεκινήσει στη Γερμανία την Άνοιξη σχετικά με τις ρατσιστικές δολοφονίες που διέπραξε μια νεοναζιστική οργάνωση και κόστισε τη ζωή σε 10 ανθρώπους.Οι δολοφονίες σε «μοτίβο» εκτέλεσης Ελλήνων και Τούρκων ανδρών, καθώς και μίας γυναίκας αστυνομικού έχουν αποδοθεί σε μια ακροδεξιά ομάδα τριών ατόμων που αυτοαποκαλούνται «Εθνικοσοσιαλιστικό Υπόγειο» (NSU).Όπως μεταδίδει το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων, οι δύο άνδρες της ομάδας πέθαναν το 2011 όταν μη μπορώντας να διαφύγουν από την αστυνομία που τους καταδίωκε για μια ληστεία τράπεζας, αφαίρεσαν οι ίδιοι τη ζωή τους. Η γυναίκα, το τρίτο μέλος της ομάδας, βρίσκεται υπό κράτηση και σύντομα πρόκειται να δικαστεί.
Οι ρατσιστικές δολοφονίες προκάλεσαν βαθιές ανησυχίες στη Γερμανία, ένα έθνος που εξακολουθεί να βρίσκεται υπό τη σκιά του τρομερού ναζιστικού παρελθόντος του, αναφέρει το γερμανικό πρακτορείο. Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ είχε χαρακτηρίσει τις αποτρόπαιες δολοφονίες ως «ντροπή για τη χώρα μας». «Είχαν φερθεί πολύ άσχημα στα θύματά τους για πολλά χρόνια. Τους αντιμετώπιζαν ως υπόπτους», δήλωσε στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων η Αγκέλικα Λεξ, δικηγόρος που εκπροσωπεί τη χήρα του Έλληνα Θεόδωρου Βουλγαρίδη, ο οποίος ήταν ανάμεσα στους δολοφονηθέντες. Συνέχισε υποστηρίζοντας ότι «μας φαίνεται απίθανο ότι η NSU ήταν μια μεμονωμένη ομάδα τριών ατόμων, με αρκετούς υποστηρικτές και ότι μόνο αυτοί είναι υπαίτιοι για τις δολοφονίες».

Επί 7 ολόκληρα χρόνια –από το 2000 έως το 2007- οι έρευνες της αστυνομίας ήταν ανεπιτυχείς στο να αποτρέψουν τις αιματοχυσίες και έχουν εγείρει ανησυχητικά ερωτήματα όσον αφορά τα θέματα ασφαλείας στη χώρα. Η δίκη αναμένεται να ξεκινήσει μεταξύ του Απριλίου και του Μαΐου.
Φ.Κ.
News Room «Κέρδος» με πληροφόρηση από το ΑΠΕ - ΑΜΠ

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/12/blog-post_3491.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+InfognomonPolitics+%28InfognomonPolitics%29#.UN9DSORX2-k

Καζαντζιδης - Το φαινόμενο, 60 χρόνια μετά τον πρώτο δίσκο

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Από το 1952 που ηχογραφήθηκαν τα δύο πρώτα τραγούδια, οι σύλλογοι θαυμαστών του τραγουδιστή αυξάνονται σε όλη την Ελλάδα και οι εκδηλώσεις λατρείας γύρω από το πρόσωπό του επαναφέρουν έναν μύθο α λα... Ελβις Πρίσλεϊ

Του Δημήτρη Ν. Μανιάτη

Ηταν ένα τραγούδι έξω από τα νερά του. Λίγο μποέμικο. Το ημερολόγιο έγραφε 5 Ιουλίου 1952 όταν ηχογραφήθηκε το «Για μπάνιο πάω» του Απόστολο Καλδάρα για λογαριασμό της Columbia, με αφορμή τον καύσωνα εκείνου του καλοκαιριού.

Ο ερμηνευτής του θυμίζει - φωνητικά - τον Πρόδρομο Τσαουσάκη, έχει παχύ μουστάκι, έως τότε δούλευε στο εργοστάσιο της Λανατέξ, λίγο αργότερα στην ταβέρνα του Βουτσά στην Καλογρέζα και σε άλλες ταβέρνες μέχρι το πέρασμα του στη δισκογραφία - κατόπιν της βοήθειας του μπουζουξή Σπύρου Καλφόπουλου, του μαέστρου Στέλιου Χρυσίνη και του ακορντεονίστα Αλέκου Παπαγεωργίου - με το εν λόγω πρώτο του κομμάτι. Λέγεται Στέλιος Καζαντζίδης. Μάλιστα και παρά τον μετέπειτα μύθο που δημιουργείται γύρω από το όνομά του, εκείνο το πρώτο δισκογραφικό λάκτισμα είναι παραπάνω από ατυχές. Και λίγο κόντεψε να αποβεί μοιραίο για την εν γένει πορεία του αφού σημειώνει παταγώδη αποτυχία.

Με τον χρόνο που φεύγει κλείνουν και εξήντα χρόνια από την πρώτη αλλά και τη δεύτερη ηχογράφηση του Καζαντζίδη, που έμελλε να βάλει τα θεμέλια του μύθου του - μιλώ για το «Δεν θέλω το κακό σου» των Γιάννη Παπαϊωάννου και Κώστα Μάνεση που ηχογραφήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1952 - και με αφορμή τα πρώτα τραγούδια του μεγάλου ερμηνευτή μία σειρά αφιερωμάτων που έγιναν, όπως ραδιοφωνικές εκπομπές του γκουρού της ροκ Γιάννη Πετρίδη, επαναψηλαφίζουν το φαινόμενο Καζαντζίδης.

Ετσι η σημερινή δημοφιλία του, οι εκδηλώσεις λατρείας για το πρόσωπό του, έντεκα χρόνια μετά τον θάνατό του και εξήντα από τα πρώτα δύο τραγούδια του, ενισχύουν τον μύθο του πολύ περισσότερο όταν ανατρέχοντας στο στόρι του πρώτου τραγουδιού του πέφτεις πάνω σε μια αποτυχία για την εποχή. Ας δούμε όμως τι είχε πει ο ίδιος ο Καζαντζίδης στον αξέχαστο Πάνο Γεραμάνη για την πρώτη του εμπειρία στο στούντιο: «Το πρώτο μου τραγούδι σε δίσκο "Για μπάνιο πάω", του Καλδάρα είχε ρεμπέτικο χρώμα. Ηταν από τα ελάχιστα λαϊκά τραγούδια με χορωδία. Γιατί τα μέλη της ορχήστρας ήταν καλλίφωνοι και έπαιζαν τον ρόλο μιας μικρής χορωδίας. Ο δίσκος δεν πούλησε, εγώ απογοητεύθηκα και παρά λίγο να κλείσει η πόρτα της Κολούμπια. Μερικοί, μόλις μπήκα στο στούντιο, με είδαν με διαφορετικό μάτι. Ηταν αγριεμένη η φάτσα μου απ' τις ταλαιπωρίες της Ομόνοιας και των εργοστασίων και μ' έβλεπαν σαν μαγκάκι».

ΦΛΟΓΕΡΟ ΕΙΔΥΛΛΙΟ. Ο νεαρός Στέλιος έχει μόλις βγει από ένα βραχύβιο και φλογερό ειδύλλιο με την τραγουδίστρια Σεβάς Χανούμ, ενώ οι επιρροές του από τον Πρόδρομο Τσαουσάκη - όπως προαναφέραμε - είναι παραπάνω από εμφανείς. Λίγο μετά, ο Παπαϊωάννου, ο Χρυσίνης, ο Χιώτης και ο Καραπατάκης είναι αυτοί που καθοδηγούν τον νέο τραγουδιστή να βρει τη δική του ταυτότητα.

Και βέβαια η επιλογή του να εγκαταλείψει τα νυχτερινά κέντρα από 34 ετών αλλά και η απουσία του από τη δισκογραφία (από το 1975 έως το 1987), το ευρύ ρεπερτόριό του, οι διάσημες κόντρες του, οι ερμηνευτικές ικανότητές του, τα ερωτικά του ειδύλλια, η ασκητική ζωή του στον Αγιο Κωνσταντίνο συναρμολόγησαν το φαινόμενο Καζαντζίδης, που εξήντα χρόνια μετά τις πρώτες ηχογραφήσεις του συνεχίζει να δεσπόζει στο ελληνικό τραγούδι.

Το γραμματόσημο
Το γραμματόσημο με τον Στέλιο Καζαντζίδη κυκλοφόρησε το 2010, ως μέρος σειράς με πρόσωπα θρύλων του λαϊκού τραγουδιού. Οι προσπάθειες και οι πιέσεις συλλόγων φίλων του τραγουδιστή έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην κυκλοφορία του

http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4778002

Εξελίξεις από τις αποκαλύψεις σχετικά με την «λίστα Λαγκάρντ»

Εκτός ΠΑΣΟΚ ο Παπακωνσταντίνου - Για «τεράστιο ζήτημα ευθύνης» μιλά η Ιπποκράτους

Τη διαγραφή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου από το ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε το απόγευμα της Παρασκευής η Ιπποκράτους, μετά τις αποκαλύψεις σχετικά με την «λίστα Λαγκάρντ».

Στην ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίζεται λυπηρό το γεγονός ότι από την εισαγγελική έρευνα προέκυψε αλλοίωση της λίστας που αφορά συγγενικά πρόσωπα του κ. Παπακωνσταντίνου, για τον οποίο υπάρχει πλέον «τεράστιο ζήτημα ευθύνης».

Στην ανακοίνωσή του, το ΠΑΣΟΚ αναφέρει ότι ο πρώην υπουργός χειρίστηκε το θέμα «με το χειρότερο δυνατό τρόπο», ζητεί να κινηθούν όλες οι διαδικασίες που προβλέπονται από το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής και επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ καλώντας την ηγεσία του να ζητήσει συγγνώμη για την «επιχείρηση συκοφάντησης» του προέδρου του κινήματος, Ευάγγελου Βενιζέλου.

Ολόκληρη η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ έχει ως εξής:

Είναι λυπηρό ότι σύμφωνα με την έρευνα της εισαγγελίας προκύπτουν σαφείς ενδείξεις ότι υπήρξε αλλοίωση της λίστας, όσον αφορά συγγενικά πρόσωπα του πρώην Υπουργού Οικονομικών κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
Προκύπτει συνεπώς προφανές και τεράστιο ζήτημα ευθύνης του κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου, καθώς ήταν αυτός που χειρίστηκε το θέμα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο και επιπλέον μετά από δυο χρόνια δήλωσε ότι έχασε το πρωτότυπο CD.

Είναι σαφές ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν ανήκει πλέον στο ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ ζητεί να κινηθούν όλες εκείνες οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες που κατά το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής θα οδηγήσουν, με τον πιο πρόσφορο τρόπο, στην απόδοση όλων των ευθυνών.
Μετά τις εξελίξεις αυτές είναι εμφανές ότι όχι μόνο πέφτει στο κενό η επιχείρηση συκοφάντησης και στοχοποίησης του Ευάγγελου Βενιζέλου, αλλά και ότι οι εμπνευστές και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, οφείλουν να ζητήσουν συγγνώμη από το ΠΑΣΟΚ και τον Πρόεδρό του.

Πρέπει ίσως να ξαναθυμίσουμε στο ΣΥΡΙΖΑ ότι η έρευνα αυτή κατέστη δυνατή μετά από την άμεση αντίδραση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ να θέσει στην διάθεση των αρχών το άτυπο αντίγραφο που είχε διατηρηθεί άθικτο στο γραφείο του, όταν άλλοι έλεγαν ότι έχασαν το πρωτότυπο CD και άλλοι ότι δεν διατήρησαν το υλικό στο αρχείο της αρμόδιας υπηρεσίας. Πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε - γιατί παραδόξως κάποιοι το λησμονούν αυτό - ότι το αντίγραφο αυτό προερχόταν από το ΣΔΟΕ που ενημέρωσε τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ως τότε υπουργό οικονομικών, δυο μήνες μετά την διαβίβαση του υλικού στο ΣΔΟΕ και μετά την αξιολόγηση του από αυτό.

Εκκρεμεί επίσης - το ερώτημα που αφορά την «πηγή» που ενώ δήλωσε στη Βουλή και τη δικαιοσύνη ότι δεν διαθέτει τη «λίστα» τη διοχέτευσε προς δημοσίευση σε συγκεκριμένο έντυπο με την ενθουσιώδη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.Αυτή είναι η άκρη του νήματος για την αποκάλυψη όλης της ιστορίας που χρησιμοποιήθηκε ως μοχλός φθοράς και επίθεσης κατά του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Το εθνικό συμφέρον απαιτεί την αλήθεια για όλα και για όλους. Δεν έχει πια κανείς περιθώριο για μικροκομματικά τεχνάσματα, παιχνίδια συνωμοσίας και σκόπιμες συγχύσεις ως προς τη στάση συγκεκριμένων προσώπων.

Νωρίτερα σε γραπτή του δήλωση ο κ. Παπακωνσταντίνου αρνήθηκε κάθε ανάμειξη στην υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ», προειδοποιώντας ότι δεν πρόκειται να γίνει «εξιλαστήριο θύμα».

Στη δήλωσή του ανέφερε:

Τις τελευταίες ώρες γίνεται μια άθλια διαδικασία διαρροών και περιγραφών ονομάτων γύρω από τη "λίστα Λαγκάρντ", σύμφωνα με την οποία "φωτογραφίζονται" άτομα του ευρύτερου συγγενικού μου περιβάλλοντος και γίνονται εικασίες περί "αλλοίωσης".
Δηλώνω κατηγορηματικά τα εξής:

Καμμία απολύτως σχέση δεν είχα και δεν έχω με οποιονδήποτε λογαριασμό στη λίστα.
Καμμία απολύτως παρέμβαση στα στοιχεία που εγώ ζήτησα και έλαβα από τις Γαλλικές αρχές δεν έχω κάνει - παρέδωσα στους αρμόδιους τα πλήρη στοιχεία που μου παραδόθηκαν.
Εάν υπάρχουν λογαριασμοί στη λίστα που αφορούν σε πρόσωπα του ευρύτερου συγγενικού μου περιβάλλοντος, είναι κάτι το οποίο δεν εγνώριζα μέχρι σήμερα.
Είναι αυτονόητο ότι όλοι αυτοί οι λογαριασμοί θα ελεγχθούν πλήρως για να φανεί η αλήθεια.
Δεν πρόκειται να αποδεχθώ την κατασκευή ενοχής εκεί που δεν υπάρχει ούτε να γίνω εξιλαστήριο θύμα σε αυτήν την υπόθεση. Άλλωστε με δική μου πρωτοβουλία φρόντισα να έρθουν τα στοιχεία αυτά στην Ελλάδα και τα παρέδωσα στον ΣΔΟΕ για να γίνει έλεγχος.

Ζητώ να έρθουν όλα τα στοιχεία στο φως - ονομαστικά και άμεσα - και να γίνει πλήρης διερεύνηση.

Νωρίτερα Νωρίτερα, σε δηλώσεις του στο 1ο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, ο πρώην υπουργός, ο οποίος βρίσκεται στην Ολλανδία, υποστήριξε ότι δεν έχει προβεί σε καμία αλλοίωση και διερωτήθκε «αν είναι ποτέ δυνατόν» να έπαιρνε «αυτό το 'ηλίθιο' ρίσκο».

Τέσσερα νέα πρόσωπα + Δύο λογαριασμοί
Ο εποπτεύων το οικονομικό έγκλημα, αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Νίκος Παντελής, με έγγραφό του προς τον πρόεδρο της Βουλής «δια του κ. υπουργού Δικαιοσύνης» Αντώνη Ρουπακιώτη, διαβίβασε την αξιολόγηση των δύο οικονομικών εισαγγελέων Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρου Μουζακίτη από τη σύγκριση που έγινε μεταξύ της πρώτης “λίστας Λαγκάρντ”, που παρέδωσε στο Μέγαρο Μαξίμου ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος και αυτής (της δεύτερης) που έστειλε πρόσφατα το γαλλικό υπουργείο Οικονομικών.

Ο κ. Παντελής διαβίβασε στη Βουλή και αντίγραφο ψηφιακού δίσκου (CD) με το περιεχόμενο της λίστας Λαγκάρντ, όπως αυτό «παραδόθηκε εκ νέου από το γαλλικό υπουργείο Οικονομικών την 20.12.2012 σε αντιπροσωπεία του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών, κατόπιν αιτήματος διοικητικής συνδρομής, που υπέβαλε ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών στα πλαίσια της διμερούς συμβάσεως μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας για την αποφυγή διπλής φορολογίας».

Κατά «τις διαβεβαιώσεις δε αρμοδίων του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών», σημειώνει ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, «ο εκ νέου παραδοθείς ψηφιακός αυτός δίσκος είναι πανομοιότυπος με εκείνον που είχε παραδοθεί στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών και κατά το παρελθόν».

Από τη σύγκριση που έγινε από τους δύο οικονομικούς εισαγγελείς προέκυψε ότι η μόνη διαφοροποίηση που είχε γίνει στην πρώτη λίστα σε σχέση με τη δεύτερη, είναι ότι είχαν αφαιρεθεί δύο τραπεζικοί λογαριασμοί. Ο ένας εξ' αυτών περιείχε κατάθεση 1.222.000 δολαρίων, ενώ ο δεύτερος είναι κλειστός και δεν αναφέρεται ποσό. Οι δύο αυτοί τραπεζικοί λογαριασμοί συνδέονται με τα ονόματα τεσσάρων συγγενικών προσώπων του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου.

Υπενθυμίζεται ότι η πρώτη λίστα Λαγκάρντ είχε παραδοθεί από τις Γαλλικές αρχές στον κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος στη συνέχεια την παρέδωσε στον αντικαταστάτη του και μεταγενέστερα πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος με τη σειρά του παρέδωσε τη λίστα στο Μαξίμου, το πρώτο δεκαήμερο του περασμένου Οκτωβρίου.

Το έγγραφο των κκ Πεπόνη και Μουζακίτη ήδη έχει διαβιβαστεί από τον κ. Παντελή στο υπουργείο Δικαιοσύνης και μέσα στις επόμενες ώρες θα σταλεί στον πρόεδρο της Βουλής Ευάγγελο Μεϊμαράκη.

ΝΔ: Βαρύτατες οι ευθύνες
«Η διαπίστωση από τη Δικαιοσύνη ότι η αυθεντική “Λίστα Λαγκάρντ” διαφέρει από εκείνη που είχε παραδοθεί προ διμήνου στις αρμόδιες αρχές, εγείρει σοβαρότατα ερωτήματα που πρέπει άμεσα και πειστικά να απαντηθούν. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν τα αποκρυβέντα ονόματα είναι συγγενείς πολιτικού προσώπου που παρέλαβε και διαχειρίστηκε τη λίστα αυτή».

Αυτό αναφέρει σε ανακοίνωσή η ΝΔ, μετά τη διαπίστωση πως το παλιό αρχείο της λίστας Λαγκάρντ ήταν «πειραγμένο».
Η ΝΔ τονίζει πως «οι ευθύνες όποιου παρενέβη και αλλοίωσε το περιεχόμενο της λίστας είναι βαρύτατες» και επισημαίνει πως «η αλήθεια πρέπει να έρθει άμεσα στο φως, όπως άμεση πρέπει να είναι και η απόδοση ευθυνών σε όποιον ανήκουν».

ΔΗΜΑΡ: Να αποδοθούν πολιτικές και ποινικές ευθύνες
Την άμεση δημοσιοποίηση της λίστας και την αντιμετώπισή της από τη δικαιοσύνη ζητεί η ΔΗΜΑΡ σε ανακοίνωσή της, στην οποία αναφέρει: «Άμεση πρέπει να είναι η αντιμετώπιση της λίστας Λαγκάρντ από τη δικαιοσύνη και τη Βουλή, με πλήρη δημοσιοποίησή της. Το δημόσιο συμφέρον έχει προσβληθεί, όπως και η ελληνική κοινωνία η οποία δοκιμάζεται. Το ελληνικό δημόσιο πρέπει να λάβει αυτά που του ανήκουν. Πρέπει άμεσα να αποδοθούν τόσο οι ποινικές, όσο και οι πολιτικές ευθύνες στους υπαιτίους».

ΣΥΡΙΖΑ: Τεραστίων διαστάσεων πολιτικές ευθύνες
«Η διαφαινόμενη αλλοίωση της πρώτης λίστας Λαγκάρντ όπως προκύπτει από το πόρισμα των οικονομικών εισαγγελέων, επιφέρει τεραστίων διαστάσεων πολιτικές ευθύνες σε όσους την αλλοίωσαν, την απέκρυψαν και προσπάθησαν να την υποβαθμίσουν. (...) Στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ αποτυπώνεται με τον πλέον εύγλωττο τρόπο η διαφθορά, η ελεγχόμενη ανομία και η παθογένεια του δικομματικού συστήματος των προηγούμενων δεκαετιών, έτσι όπως αυτό υπηρετήθηκε από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Τα δύο κόμματα προσπάθησαν μάταια να κρύψουν την πολιτική προστασία που επεφύλαξαν σε όλους όσοι προσπάθησαν να θάψουν τα στοιχεία της λίστας, ενώ διαμόρφωσαν διαχρονικά ένα σύστημα ασυλίας των κομματικών ημετέρων, καθώς και σχέσεων διαπλοκής ισχυρών οικονομικών κέντρων με την πολιτική», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ τοποθετούμενος επί του θέματος.

Τι προβλέπει ο κανονισμός Βουλής και ο νέος νόμος περί ευθύνης υπουργών
Τη δυνατότητα, η Βουλή να αναθέσει σε Τριμελές Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, τον νομικό έλεγχο των στοιχείων της κατηγορίας και την αξιολόγηση της βασιμότητας τους, προβλέπει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών ο οποίος ψηφίστηκε τον Απρίλιο του 2011 επί υπουργού Δικαιοσύνης Χάρη Καστανίδη.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις, η πρόταση για άσκηση ποινικής δίωξης υποβάλλεται από 30 τουλάχιστον βουλευτές με συγκεκριμένη αναφορά στα στοιχεία της αξιόποινης πράξης και μνεία των διατάξεων που παραβιάστηκαν.
Η Βουλή πάντως, μπορεί, αφού έχει υποβληθεί το αίτημα για τη σύσταση Επιτροπής Προκαταρκτικής εξέτασης, να αποφασίσει με πλειοψηφία 151 ψήφων την ανάθεση της υπόθεσης στο Τριμελές Γνωμοδοτικό Συμβούλιο που αποτελείται από έναν αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου και δύο εισαγγελείς. Εντός ορισμένης προθεσμίας θα πρέπει να παραδοθεί η γνωμοδότηση του Συμβουλίου στον πρόεδρο της Βουλής.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63758939

Άσκηση του Ρωσικού Στόλου στο Αιγαίο τα επόμενα 24ωρα Read more: http://www.newsbomb.gr/diethnh/story/265215/askisi-toy-rosikoy-stoloy-sto-aigaio-ta-epomena-24ora#ixzz2GCxn5CBP

Στην μεγαλύτερη άσκηση που έγινε ποτέ στην περιοχή, αναμένεται να προχωρήσει σύμφωνα με το RIA Novosti ο Ρωσικός Στόλος στο Αιγαίο τις παραμονές της πρωτοχρονιάς.

Τα ρωσικά πολεμικά πλοία κατευθύνονται προς την Συρία και δεν αποκλείεται πέρα από την ετοιμότητα για κάθε ενδεχόμενο να επιλέγουν σαν πεδίο άσκησης το Αιγαίο για να στείλουν και εκείνοι τα δικά τους μηνύματα στους άμεσα ...«ενδιαφερόμενους» σε Δύση και Ανατολή.

http://www.newsbomb.gr/diethnh/story/265215/askisi-toy-rosikoy-stoloy-sto-aigaio-ta-epomena-24ora

Διαβάστε επίσης:

Βίντεο:Η άφιξη στον Πειραιά των «Γολιάθ» του Ρωσικού Ναυτικού

Read more: http://www.newsbomb.gr/diethnh/story/265215/askisi-toy-rosikoy-stoloy-sto-aigaio-ta-epomena-24ora#ixzz2GCxVyPTd

Νέα μεγάλη απάτη σε βάρος του ΕΟΤ

Μια απάτη – σκάνδαλο σε βάρος του ΕΟΤ ήρθε στο φως της δημοσιότητας.

Πέντε άτομα συνελήφθησαν, με τις κατηγορίες για υπεξαίρεση από την υπηρεσία, απάτη, πλαστογραφία και σύσταση συμμορίας, όλες σε βαθμό κακουργήματος.

Μεταξύ των συλληφθέντων είναι και ο Κώστας Βασιλάκος, πρώην ειδικός σύμβουλος του πρώην Γενικού γραμματέα του ΕΟΤ, Νίκου Καραχάλιου ένας 44χρονος επιχειρηματίας, ένας άνδρας και μία γυναίκα 29 ετών, μέτοχοι εταιρείας, και ένας επίσης 44χρονος άνδρας, εξωτερικός συνεργάτης της εταιρείας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι κατηγορούμενοι «έστηναν εταιρίες» και στη συνέχεια έκοβαν από τον ΕΟΤ επιταγές πληρωμών σε αυτές.

Η υπόθεση άρχισε να ξεδιαλύνεται όταν προσπάθησαν να εξαργυρώσουν επιταγή ύψους 147.000 ευρώ, που είχε κοπεί από τον ΕΟΤ.

Την Παρασκευή μια γυναίκα εμφανίστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος για να εισπράξει μια επιταγή των 147.000 ευρώ κι όταν η τράπεζα ζήτησε επιβεβαίωση, ο ΕΟΤ ζήτησε να «παγώσει» η διαδικασία.

Η επιταγή αφορούσε σε ξενοδοχείο της Σύρου, ωστόσο το τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων διαπίστωσε πως ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου δεν γνώριζε τίποτα και πως ο ΕΟΤ δεν είχε καμία οφειλή προς τον ίδιο.

Για την υπόθεση ενημερώθηκε άμεσα η υπουργός Τουρισμού, Όλγα Κεφαλογιάννη.

Εν τω μεταξύ, ο εισαγγελέας αναζητεί τον πρώην γενικό γραμματέα του ΕΟΤ, Νίκο Καραχάλιο, προκειμένου να δώσει διευκρινήσεις σχετικά με την υπόθεση.

http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/265091/nea-megali-apati-se-varos-toy-eot

Οι Κούρδοι δύναμη εκδημοκρατισμού στην Ανατολή. Γιόρτασαν τα Χριστούγεννα στην Άμιδα (Ντιγιαρμπακίρ)

Οι Κούρδοι είναι ο μοναδικός μη σημιτικός και μη μογγολικός λαός στη Μέση Ανατολή, μαζί με τους Πέρσες και θεωρούνται ο μόνος λαός που είναι απελευθερωμένος από δογματισμούς και μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης στην εμπέδωση της Δημοκρατίας στην ευρύτερη περιοχή, εν αντιθέσει με τους Τούρκους και τους Άραβες, που επιμένουν σε πρακτικές ρατσιστικού και θρησκευτικού ολοκληρωτισμού.
Γι' αυτό, μετά την πρόσφατη επίσημη λειτουργία της Αρμενικής εκκλησίας, σήμερα γιόρτασαν τα Χριστούγεννα στην Εκκλησία της Παναγίας των Ασσυρίων, στην Άμιδα (Ντιγιαρμπακίρ), ιστορική πρωτεύουσα του εννιαίου Κουρδιστάν.

Στη σημερινή εορταστική Χριστουγεννιάτικη λειτουργία εκτός από τους Χριστιανούς συμμετείχαν και Μουσουλμάνοι, ενώ διαβάστηκαν προσευχές και έγιναν ευχές για τους δοκιαζόμενους λαούς της Συρίας και των άλλων αραβικών κρατών.

Στη λειτουργία, που άρχισε τις πρώτες πρωινές ώρες, κατά το τυπικό των Χριστιανών της Ανατολής, συμμετείχαν πολλοί Χριστιανοί καθώς και Μουσουλμάνοι, που δεν διακατέχονται από τον σκοταδισμό των Τούρκων και Αράβων Μουσουλμάνων.

Η σημερινή λειτουργία, που τελείται με την υποστήριξη του Δημάρχου του Ντιγιαρμπακίρ αλλά και της Κουρδικής δημοκρατικής κοινωνίας, έχει ιδιαίτερο συμβολισμό και ιστορική σημασία για την ειρηνική συμβίωση λαών, πολιτισμών και θρησκειών, σε μια περιοχή που δοκιμάστηκε από τις σφαγές και τη Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, που υπήρξαν θύματα των Τούρκων εθνικιστών και των κεμαλιστών, ενώ συνεχίζονται οι διακρίσεις και οι διωγμοί των Τούρκων σουνιτών και του τουκρικού κράτους εναντίον των Χριστιανών και του Οικουμενικού Πατριαρχείου μέχρι σήμερα.

Μουσουλμάνι με καλπάκι καί Μουσουλμάνες με μαντήλα στην Εκκλησία του Ντιγιαρμπεκίρ (της Βυζαντινής ΄Αμιδας)

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/12/blog-post_1321.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+InfognomonPolitics+%28InfognomonPolitics%29#.UNnYUeRX2-k

Σημείωση δική μου 

Ο αρθογράφος σωστά αναφέρει πως οι Κούρδοι δεν αποτελούν κομμάτι ούτε των Σημιτικών ούτε των Μογγκολοτουρκικών λαών. Οι Κούρδοι πρωτοαναφέρονται από τον Ξενοφώντα σαν Καρδούχοι, κάτοικοι της ίδια περιοχής, καί η Κουρδική γλώσσα είναι γλώσσα του Ιρανικού κλάδου της Ινδοευρωπαϊκής καί μάλιστα συγγενής με την Περσική Φαρσί.  Ο έταιρος λαός της Μέσης Ανατολής που μιλά Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα είναι οι Αρμένιοι, που οικάζεται πως προέρχεται από τον Ελληνικό κλάδο της Ινδοευρωπαϊκής και προέρχεται από την Φρυγική, η οποία με την σειρά της συγγένευε με την Παιονική καί την Ελληνική καί προερχόταν από την Μακεδονία. 

ΜΗΜ

ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΗΜΙΜΑΘΕΙΑΣ»

Ιστορικό άρθρο του ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 24, 2012

Ραγισμένες εποχές. Ραγισμένοι κόσμοι. Χιλιοραγισμένοι άνθρωποι…

ΤΟ ΑΧΟΡΤΑΓΟ ΡΗΓΜΑ απληστίας των λίγων σε βάρος των πολλών

δεν ανακόπτεται. Βαθαίνει. Γιγαντώνει το σχίσμα.

Κόβει τις “φλέβες της ανθρωπότητας”. Ανατρέπει ισορροπίες.

Διαγράφει μονοκονδυλιά δίκαιο. Ηθική.

Οι πλούσιοι της γης έχουν παραφρονήσει.

Τους τυφλώνει το χρυσάφι. Θέλουν συνεχώς και άλλο πλούτο.

ΟΛΟ, ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ!!!

Τα δισεκατομμύρια πολιτών -οι τεράστιοι πληθυσμοί

αδικημένων- υποφέρουν. ΛΙΜΟΚΤΟΝΟΥΝ. Τους πονάει περισσότερο

η ΧΑΜΕΝΗ ΤΟΥΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ από τους κόπους και μόχθους που τους κλέβουν.

Η χρηματοκρατία προκαλεί. Κάθε μέρα τους κάνουν να νιώθουν “ζώα με λουρί στο λαιμό”…

και αυτό είναι το ακραίο λάθος των πλουτοκρατών. Ίσως, και το τέλος τους.

Γιατί οπλίζουν ΒΟΜΒΑ ΕΚΡΗΞΗΣ δισεκατομμυρίων ζωών, που μόλις σκάσει…

θα ψάχνουν και δε θα βρίσκουν που να κρυφτούν…

Αυτές τις ώρες που κυριαρχεί το Θαύμα της γέννησης… Ο σακατεμένος άνθρωπος

(όπου γης) στρέφεται στον Ιησού -τον ΗΓΕΤΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ- την ελπίδα του!

Παραμένει στις ψυχές παντοδύναμη η αθάνατη διακήρυξή του: ότι ο άθρωπος γεννιέται με ίσα δικαιώματα. Που ΚΑΝΕΝΑΣ δε μπορεί να του τα πάρει.

Αν ο ΙΔΙΟΣ δε θέλει…

Αυτές τις ώρες της Γέννησης νομίζω ότι είναι και η κατάλληλη στιγμή να θυμίσω

Οδυσσέα Ελύτη. Τον νομπελίστα ποιητή του Άξιον Εστί.

Έδωσε στην Ελλάδα και στην ανθρωπότητα ένα ιστορικό κείμενο με τον τίτλο:

“ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΗΜΙΜΑΘΕΙΑΣ”.

Άρθρο πρόβλεψης. Μαχαιριά συνείδησης.

Ο ανήσυχος ποιητής είδε πριν δεκαετίες την ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ.

Ύψωσε ανάστημα. Έστησε (εγκαίρως) στον τοίχο ημιμάθεια και ημιμαθείς…

που στη σημερινή Ελλάδα της παρακμής έχουν κάνει ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ στην πολιτική, παιδεία, λογοτεχνία, ποίηση, δημοσιογραφία. Παντού…

Επικίνδυνοι οι ημιμαθείς προειδοποιεί ο Οδυσσέας Ελύτης.

Οι “παντός καιρού” κόλακες που για τον Μολιέρο είναι χειρότεροι εγκληματίες

και από τους ποινικούς εγκληματίες…

Και πράγματι, παραμένουν ΑΚΡΩΣ επικίνδυνοι.

Ο αμαθής λέει, “δεν ξέρω”.

Αυτοί ποτέ. Τα ξέρουν όλα!!!

“Αυτά τα όλα που ξέρουν” -το ΤΙΠΟΤΑ- έχει σήμερα μια λέξη. ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ!

                                                                                                ΝΑΣΟΣ ΤΣΑΓΚΑΝΕΛΗΣ

Τα κυριότερα σημεία από το ιστορικό κείμενο του Ελύτη:

«Ή ρηχή κουβεντολογία κι ή ανόητη σημειωματογραφία είναι από πριν καταδικασμένες — μαζί με τους πιστούς της ημιμάθειας πού τις έγέννησαν.

Κι είναι αυτοί ακριβώς οί πιστοί της ημιμάθειας, πού πάνε πάλι να κυριέψουν τον τόπο μας, είναι αυτοί πού μ” ενοχλούν, οδηγώντας με στις γραμμές ετούτες. Ή απαράδεχτη αύτη κατάσταση πρέπει να στιγματισθεί και να εκλείψει από ένα έθνος πού θέλει να έχει αλη­θινή πνευματική ζωή.

Άλλα πώς να αισιοδοξεί κανείς όταν βλέπει τους ελπιδοφόρους της παράταξης του ’30 να εγκαταλείπουν το επίπεδο τους, να προβαίνουν σε συνεχείς υποχωρήσεις, να κολακεύουν το κοινό, το κοινό πού —γιατί να το κρύβουμε— είναι ακόμη βάρβαρο και άκαθοδήγητο; Ήρθαν για να το γλιτώσουν από τους δημοσιογραφισμούς, να το ποδηγετήσουν, να το πάνε σιγά-σιγά σε πηγές καθαρότερες· και αντί γι αυτό, μεταμορφώνονται σε σκλάβους του, ε­παιτώντας ένα χειροκρότημα πού μπορούσε με την ΐδια επιπολαιό­τητα να δοθεί στο πρώτο τυχόν ταγκό ή χρονογράφημα.

Και παρα­κολουθεί κανείς με θλίψη το συναγελασμό των εκλεκτών με το φι­λολογικό όχλο, τη φθορά και την πτώση τους: romans de concierge, διηγηματάκια γραμμένα στο γόνατο, χρονογραφικές εντυπώ­σεις, συνεντεύξεις όλων των αποχρώσεων του γελοίου, συζητήσεις με λογοτέχνες του υποστρώματος και στήλες διθυράμβων σε ποιη­τές της υποστάθμης. Άλλα και πώς πάλι να αισιοδοξεί κανείς όταν οί “ίδιοι οί κριτικοί του τόπου μας, πού έδειχναν δτι θα τοποθετού­σαν τα πράγματα στη σωστή βάση τους, δεν είναι σε θέση να εκτε­λέσουν τη στοιχειωδέστερη κριτική πράξη, να ξεχωρίσουν τις τυ­πικές μορφές του «γνήσιου» και του «νόθου» μοντέρνου;

Ωστόσο, βρισκόμαστε στην αρχή του κακού ακόμη. Οι ίδιοι αυτοί πού δημιουργήσανε, με την προσωρινή τους ταλάντευση, τη γενική δυσπιστία μπορούν, στερεώνοντας τη θέση τους στο αρχικό υψηλό σημείο, να αποκαταστήσουν τα πράγματα. Λίγο θάρρος, και το υπόστρωμα θα σβήσει και θα ισοπεδωθεί με τη λάσπη πού του αξίζει. Ή αυστηρότητα και ή μόρφωση ας δώσουν τον τόνοˑ ή βα­θιά επίγνωση των ελληνικών προβλημάτων καί, σύγχρονα, ή νίκη της φοβίας του ευρωπαϊσμού ας ανοίξουν το δρόμο.

Γιατί δεν είναι η φοβισμένη άπομάκρυνση από τον πολιτισμό της Δύσης (πού καταντάει άρχοντοχωριατισμός από την ανάποδη), μα ή θαρραλέα προς αυτόν προσέγγιση καί το ξεπέρασμα του, πού θα μας οδηγήσει στην ανεύρεση των αληθινών ανανεωτικών δρό­μων. Την ημέρα πού μια παράταξη ανθρώπων με διεθνή πνευματι­κό εξοπλισμό θα προσπαθήσει να κάνει μια εσωτερική καί γόνιμη αύτοεκκαθάριση, σκύβοντας μ” άσίγαστον έρωτα στην πατρική γη, για ν” ανάψει από κει την καινούρια φλόγα της νόησης, την ήμερα πού θα προσαρμόσει το καθαρά ελληνικό υλικό στα εκφραστικά μέσα της σύγχρονης εποχής, πού πάνω από καθετί ζητάει θάρρος, ειλικρίνεια κι ελευθερία, θα λάμψουν από παντού οί ευτυχισμένες δυνατότητες της δημιουργίας ενός καινούριου καί πραγματικά έθνικοΰ πολιτισμού».

http://www.nasostsaganelis.gr/2012/12/%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%83/

Περί καταγωγής των Αλβανών από Πελασγούς καί Ιλλυρίους

Ιστορικές καί γλωσσικές σημειώσεις 

με αφορμή μιά είδηση που μας ήλθε από τα Σκόπια: Παρουσίαση βιβλίου 

για την καταγωγή των Αλβανών από Πελασγούς καί Ιλλυρίους

Μιλτιάδης Η. Μπόλαρης
23 Δεκεμβρίου, 2012.

“Στις εγκαταστάσεις του Δήμου Σαράϊ των Σκοπίων έγινε σήμερα παρουσίαση του βιβλίου «Πελασγοί- Ιλλυριοί» του συγγραφέα Abelin Krosi. Πρόκειται για ένα ογκώδες συγγραφικό έργο που αναδεικνύει τα ιστορικά στοιχεία για την προέλευση του αλβανικού λαού μέσα στους αιώνες, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η αλβανική Τζουρνάλ....Ο συγγραφέας δήλωσε ότι το βιβλίο για τους Πελασγούς και Ιλλυριούς αποτελεί προώθηση των αξιών του αλβανικού έθνους.”
http://www.echedoros-a.gr/2012/12/blog-post_5085.html

Η Ιλλυρία ξεκινούσε από την βόρειο Αλβανία καί 

κάλυπτε περίπου όλη την Γιουγκοσλαυϊα

Στην μυθολογία της  αυτοχθονικότητας  προστρέχουν διάφοροι εθνικά ανασφαλείς Βαλκάνιοι που αισθάνονται,  σαν ανώριμα παιδιά, την ανάγκη να βυζάξουν ομαδικά το εθνικιστικό δάχτυλό τους. Σ΄αυτήν προσφεύγουν όχι μόνον Σκοπιανοί ψευδο-Μακεδονιστές, Βούλγαροι Θρακιστές, Σλοβένοι Βενετιστές καί Έλληνες αυτοχθονιστές αλλά καί Ιλλυριομανείς Αλβανοί υπερεθνικιστές. Εδώ θα ασχοληθούμε με τους μύθους των τελευταίων καί θα καταδείξουμε πως η ιστορική πραγματικότητα είναι μάλλον διαφορετική από ότι φαντάζονται ή θέλουν να αποδεχτούν οι Πελασγομανείς καί Ιλλυριομανείς φίλοι μας. 

ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Ξεκινούμε με τα ιστορικά δεδομένα. Γνωρίζουμε πως οι Ιλλύριοι καί όλοι οι άλλοι λαοί της Βαλκανικής εξελληνίζονται ή εκλατινίζονται μετά την Μακεδονική καί Ρωμαϊκή κατάκτησή τουςⁱ. Χάνονται η Παιονική, η Θρακική, η Φρυγική καί η Ιλλυρική γλώσσαⁱⁱ. Η νέα Χριστιανική θρησκεία λειτουργεί σαν καταλύτης στον εξελληνισμό ή εκλατινισμό, μέσα από την επίσημη Εκκλησία καί την αντίστοιχη Ελληνική ή Λατινική λειτουργική. Στην περιοχή της σημερινής Αλβανίας όλα τα αρχαιολογικά δεδομένα καταδεικνύουν πως όσες επιγραφές παράγονται, είτε αυτές απαντώνται σε κοσμήματα, είτε εκκλησιαστικές ή ταφικές είναι πλέον κατεγραμμένες στην Ελληνική καί στην Λατινική. Οι Ιλλύριοι εξαφανίζονται,από την ιστορία καί οι Αλβανοί καί οι Σλαύοι δεν έχουν εμφανιστεί ακόμη. Οι Αλβανοί, επί του προκειμένου,  δεν εμφανίζονται παρά μόνον σε αναφορές ιστορικών πηγών περί τον 11ο αιώνα. Η πρώτη αναφορά σε Ἁλβανούς” αλλά καί "Αρβανίτες" γίνεται αναφορικά με γεγονότα γύρω στά 1043 από τον Μιχαήλ Ατταλειάτηⁱⁱⁱ όπου αναφέρεται σε Αλβανούς "σελ. 9...και οί ποτε σύμμαχοι και της ισοπολιτείας ημίν συμμετέχοντες, ως και αυτής της θρησκείας, Αλβανοί και Λατίνοι όσοι μετά την εσπερίαν Ρώμην τοις Ιταλικοίς πλησιάζουσι μέρεσι,...", και “σελ. 18...ο προμνημονευθείς Γεώργιος, ώ Μανιάκης επώνυμον, εκ της Ιταλικής αρχής επαναστάς μετά των εκείσε συνόντων στρατιωτών Ρωμαίων και Αλβανών,..."^iv αλλά και σε Αρβανίτες "σελ. 297...είχε γαρ και Ρωμαίων πολλών στρατιωτικόν, Βουλγάρων τε και Αρβανιτών,...". Η Άννα Κομνηνή στην Αλεξιάδα περιγράφοντας την στα 1081 εισβολή των Νορμανδών από την Ιταλία στο Δυρράχειο καί τις επιχειρήσεις του πατέρα της Αλεξίου Κομνηνού, αναφέρεται σε “εποίκους” από την περιοχή Άλβανον ή Άρβανον “...τας περί το Άρβανον ανατεθείκει κλεισούρας...”^v, “επί δε τινα των ομορούντων τω Αρβάνω πολίχνεια προέφθασαν των Βαϊμούντω προσχωρήσαι, οι τούτων έποικοι τας του Αρβάνου ατραπούς ακριβώς επιστάμενοι προσελθόντες πάσιν...”^vi. Έναν αιώνα αργότερα ακούμε γιά ύπαρξη στην περιοχή του Αρβάνου πριγκιπάτου στα (1190–1255), εξαρτημένου από την Κωνσταντινούπολη αρχικά καί από το Δεσποτάτο της Ηπείρου αργότερα. Τα μέλη της (μάλλον Ελληνικής καταγωγής, άν κρίνει κανείς από το όνομα) πριγκιπικής οικογένεια των Προγόνων διατηρούν τους Βυζαντινούς τίτλους “Άρχων”, “Μέγας Άρχων” καί “Υπερσέβαστος”, ενώ ο Πρόγονος Σγούρος στα 1294-5 αναφέρεται σαν γαμβρός του Αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β' Παλαιολόγου.^vii Ο Νίκολας Χάμοντ που πιστεύει πως οι Αλβανοί αποτελούν απομεινάρια των Ταυλαντίων, θεωρεί πως το Άρβανον είναι το δίδυμο των βουνών Ντάϊτι (Dajti) καί Μάλι με Γκρόπε (Mali me Grope), αφού αναφέρεται καί σαν Άρβανα (των Αρβάνων), στά βόρεια της Εγνατίας οδού, ανατολικά του Δυρραχίου.^viii

Άς ανατρέξουμε όμως στην θεωρούμενη ώς αρχή της Αλβανικής προϊστορίας. Άν καί οι Βαλκανικές γλώσσες όπως προαναφέραμε έχουν ήδη κατά την ύστερη παλαιοχριστιανική εποχή εξαφανισθεί καί αντικατασταθεί από την Λατινική καί την Ελληνική, η Αλβανική πρέπει να θεωρηθεί η εξαίρεση. Σε αντίθεση με τα Τουρκικά, τα Ουγγρικά ή τα Σλαβικά, η Αλβανική είναι σίγουρα Βαλκανική γλώσσα (στην ξεπερασμένη σήμερα θεωρία περί ταυτίσεως των καθ΄ ημάς Αλβανών με τους Αλβανούς του Καυκάσου θα αναφερθούμε πιό κάτω).

ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ

Θεωρούμε πως οι θεωρίες περί Πελασγικής καταγωγής των Αλβανών είναι τόσο ανιστόρητα αστήρικτες καί τουλάχιστον τόσο φαιδρές όσο καί ο ψευδο-"Μακεδονισμός" των Σκοπίων ή ο ψευδο-"Χιττιτισμός" των Τούρκων. Δεν χρειάζεται να χαλάσουμε πολύ φαιά ουσία σε παραμύθια, πρέπει όμως να αναφερθούμε σε αυτά, μιάς καί αποτελούν το μυθολογικό εθνικιστικό υπόβαθρο των διαφόρων Ουτσεκάδων καί άλλων Τσαμουριωτών. Γιά να θεωρήσουμε πως υπάρχει συγγένεια μεταξύ δύο γλωσσών θα πρέπει να έχουμε συγκρίσημα στοιχεία που να μπορούν να ταυτοποιηθούν καί στις δύο γλώσσες. Η μόνη γλώσσα που αυτονόητα εμπεριέχει Πελασγικές λέξεις καί τοπωνύμια είναι η Ελληνική. Υπάρχουν λέξεις φυτών καί τοπωνύμια που πρωτογνώρισαν οι Ινδοευρωπαίοι Έλληνες ερχόμενοι με την άφιξή τους στην Ελληνική χερσόνησο λέξεις που περιέγραφαν πράγματα που δεν γνώριζαν καί που αναγκάστηκαν να δανειστούν από τους ντόπιους πληθυσμούς. Γενικά Πελασγικές καί προΕλληνικές θεωρούνται γενικά όσες λέξεις περιέχουν τα συμφωνικά συμπλέγματα "-νθ-" (πχ υάκινθος, τεθέβινθος, άψινθος, πλίνθος, λαβύρινθος, Κόρινθος, Τύρινς/Τύρινθος, Ερύμανθος), "-ττ-" καί "-σσ-" (πχ κυπάρισσος, Αττική, Υμηττός, Ιλυσσός, Λυκαβηττός, Παρνασσός, Βριλησσός, Κηφισσός, Λάρισσα αλλά καί θάλασσα). Επίσης λέξεις ψαριών που δεν έχουν Ελληνική ετυμολογία (σκάρος, σπάρος, σμέρνα, πέρκα, σκαρμός, σαργός, γόπα, καθώς καί όλες σχεδόν οι ονομασίες των μεγάλων νησιών (Νάξος, Κύθνος, Τήνος, Λήμνος, Κάλυμνος, Σάμος, Σκύρος, Ίος, Κίμωλος, Σίφνος, Κρήτη, Σίκινος, Ζάκυνθος, κλπ κλπ). Πελασγικά θεωρούνται καί πολλά ονόματα βουνών, όπως Όλυμπος, Όσσα, Μίνθη, Άθως, Πάρνηθα, κλπ. Από τις ιστορικές πηγές αλλά καί από την γλωσσολογική έρευνα είναι καταφανές πως η Πελασγική γλώσσα προφανώς δεν ήταν μία καί ενιαία, αλλά μάλλον πολλές. Κάποιες Πελασγικές θεωρείται πως ήταν Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες, όπως πχ τα Θρακικά που αναφέρουν οι πηγές στην Χαλκιδική καί αλλού, αλλά καί η γλώσσα που μας έδωσε τοπωνύμια συγγενή με άλλα παρόμοια της ΝΔ Μικρασίας. Όπως έχουμε Κνωσσός καί Τυλισσός έχουμε καί Αλικαρνασσός. Άλλες Πελασγικές γλώσσες ήταν σχεδόν σίγουρα μή Ινδοευρωπαίκές, όπως τα Ετεοκρητικά τηε γραμμικής “Α” αλλά καί η Λημνιακή γλώσσα που καταγράφεται στην στήλη των Καμινίων (ταυτίζεται με τα Τυρρηνιακά της Ιταλίας καί έιναι προφανώς συνδεδεόμενη με γλώσσες της Ανατολίας, μάλλον της περιοχής της Τροίας). 
Είναι επιβεβαιωμένο πως καμία Πελασγική γλώσσα ή διάλεκτος δεν επέζησε πέραν των κλασσικών χρόνων, πέραν ίσως της Θρακικής εκτός Ελλάδος (εάν μπορεί η Θρακική θεωρηθεί [ίσως σωστά] σαν μία από τις "Πελασγικές" γλώσσες),  καί μόνον σαν πρό του 2000 πΧ γλωσσικό υπόβαθρο της Ινδοευρωπαϊκής Ελληνικής επιβιώνουν πολλές λέξεις της ενσωματωμένες παλαιόθεν οργανικά σε αυτήν. Στην Αλβανική δεν φαίνεται να έχουν επιβιώσει (άν ποτέ υπήρχαν) καμία από τις προαναφερθείες Πελασγικές λέξεις, όπως καί κανείς άλλωστε δεν θα το ανέμενε. Διάφορες διαδικτυακές καί παλαιότερες προσπάθεις Αλβανικής επεξήγησης αρχαίων Ελληνικών θεοτήτων^ix όπως ο “Χρόνος” από το Αλβανικό kruje (πηγή), ή το kohe (χρόνος,στα Αλβανικά), το “Χάος” από το has (φαγάς), η Ηρα από το ere (άνεμος), “Δευκαλίων” από το dhe ka lene (αυτός που έφυγε από την γή) καί φυσικά ο “Αλέξανδρος” από το ale si anderr (γεννιέται σαν όνειρο) μπορούν μέν να προσφέρουν όπιο αυτοϊκανοποίησης στους εκ δεδομένου εθνικά πεπεισμένους, αλλά σε σκεπτικιστές καί σε μή Αλβανούς προκαλούν μειδιάματα οίκτου. Έχουμε κι εμείς άλλωστε, στην Ελλάδα  τους δικούς μας φαιδρούς ΕΛ, να μην τα λέμε τώρα - θα χάσουμε το σήριαλ με τον Σείριο!

Η προσπάθεια επομένως γλωσσικής σύνδεσης μεταξύ των λεγομένων "Πελασγικών" καί οποιονδήποτε άλλων συγχρόνων γλωσσών πλήν της Ελληνικής είναι ιστορικά αστήριχτη καί τουλάχιστον άστοχη - όταν δεν είναι εθνικιστικά κατευθυνόμενη.  Ο καθένας μπορεί να ισχυριστεί πως τα Αφρικανικά Σουαχίλι πχ συγγενεύουν με την γλώσσα των Αζτέκων του Μεξικού. Η επιβεβαίωση κάθε θεωρίας βρίσκεται στην απόδειξή της μέσα από εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία με ατράνταχτα στοιχεία. Κανένας από τους Αλβανούς ή άλλους Αλβανο-πελασγιστές δεν προσπάθησε ποτέ να εξηγήσει με τρόπο που να πείσει τους σύγχρονους γλωσσολόγους γιά οποιαδήποτε σχέση μεταξύ Πελασγικών καί Αλβανικών. Λόγια, λόγια, λόγια...με άλλα λόγια!

Οι σημερινές ψευδεπιστημονικές φαιδρότητες που κατακλύουν το διαδίκτυο δεν περιέχουν κανένα ίχνος πρωτοτυπίας: είναι αναμυρικασμός εθνικιστικών θεωριών του 19ου ή καί των αρχών του 20ου αιώνα. Ο Αλβαναμερικανός Konstandin Cekrezi έγραφε στα ήδη στα 1919 στο Albania Past and Present πως "θεωρείται γενικά αποδεκτό (sic) σήμερα πως οι Αλβανοί είναι οι πιό παλιά φυλή στην νοτιοανατολική Ευρώπη. Όλες οι ενδειξεις επικεντρώνονται στο γεγονός (sic) πως είναι οι απόγονοι των πρωϊμοτέρων Άρειων μεταναστών που αντιπροσωπεύθησαν στους ιστορικούς χρόνους από τους συγγενείς λαούς, τους Ιλλυρίους, Μακεδόνες καί Ηπειρώτες." Αυτοί οι "πρωϊμότεροι Άρειοι μετανάστες", ήταν σύμφωνα με τον Κωνσταντίν Τσεκρέζι, οι Πελασγοί.^x Οι Αλβανοί, είχε υποστηρίξει στα 1917 o Kristo Dako στο άρθρο του The Albanians,^xi υπήρξαν "το αποτέλεσμα του συνδυασμού των αρχαίων Ιλλυριών, Μακεδόνων καί Ηπειρωτών, που όλοι τους είχαν καταγωγή από τους πιό αρχαίους Πελασγούς. Αυτοί οι Πελασγοί ήταν οι πρώτοι που ήλθαν στην Ευρώπη...". Αυτή η "Πελασγική" θεωρία, επισημαίνει ο Noel Malcolm στο (πολύ εύστοχα τιτλοφορούμενο) έργο του "Μύθος της Αλβανικής Εθνικής Ταυτότητας" - Myth of Albanian National Identity: Some Key Elements, στα 2002, που προσέδωσε στους Αλβανούς μιά κάποια φυλετική υπεροχή υπέρ πάντων των υπολοίπων λαών της νοτιοανατολικής Ευρώπης -ή ακόμη καί σε ολόκληρη την Ευρώπη tout court- απετέτελε τον θεμέλιο λίθο επάνω στον οποίο στηρίχθηκαν όλα τα υπόλοιπα τμήματα του μυθικά-φορτισμένου οικοδομήματος της Αλβανικής ταυτότητας. Οι Πελασγικές ψευδοθεωρίες των πρωτοπόρων του Αλβανικού εθνικισμού, στηρίχθηκαν επάνω σε ιστορικά παντελώς αστήρικτες θεωρίες του Αλβανοιταλού διανοούμενου Angelo Masci στις αρχές του 19ου αιώνα.^xii Από τον Άντζελο Μάσκι πρωτακούμε γιά Ιλλυρίους, Μακεδόνες καί Ηπειρώτες που ομιλούσαν την "Πελασγική"). Την ψευδοθεωρία του Masci μετέφρασε στην Γαλλική ο Conrad Malte-Brun. Με έναν "πολύ μπερδεμένο τρόπο", όπως ισχυρίζεται ο Noel Malcolm, ο Μalte-Brun "προχωρεί ένα βήμα παραπέρα" καί υποστηρίζει πως "οι Αλβανοί προέρχονται από Ιλλυρίους ιθαγενείς που ομιλούσαν μιά γλώσσα "αδελφική" με αυτή των Πελασγών, Δαρδανών, Ελλήνων, καί Μακεδόνων"...."η Αλβανική γλώσσα είναι ένας αρχαίος, σημαντικός καί ξεχωριστός κρίκος στην μεγάλη αλυσίδα των Πελασγο-Ελληνικών γλωσσών". "Ο Malte-Brun" κατά τον Noel Malcolm "περιέγραψε τη Πελασγική σαν μία πρωτόγονη μορφή των Ελληνικών, καί την διαχώρησε από την ιλλυρική, την οποία θεώρησε σαν κλάδο της Θρακικής γλώσσας".^xiiiΕδώ θα πρόσθετα πως σε κανένα σύγχρονο γλωσσολογικό δένδρο δεν καταδεικνύεται γλωσσολογική ενότητα μεταξύ Ιλλυρικής καί Θρακικής. Το οξύμωρο Ιλλυρικοθρακική είναι σαν να λέμε Γαλλογερμανική, ή έστω Λατινογοτθική. 

ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΕΔΩ

"Η πρωταρχική λειτουργία αυτής της Πελασγικής θεωρίας ήταν, φυσικά, να εμπεδώσει απαιτήσεις προϋπαρξης", αφού "...οι υπαινιγμοί της Πελασγικής θεωρίας πήγαιναν πολύ πιό   πέρα από απλές απαιτήρεις "ιστορικού δικαιώματος" επάνω σε εδάφη", μας υπενθυμίζει ο Noel Malcolm. 


"Στην αρχή, οι προπάτορες ήταν οι μυθικοί Πελασγοί. Αλλά προοδευτικά, καθόσον το Αλβανικό εθνικό κίνημα ενηλικιωνόταν, οι ρομαντική Πελασγική θεωρία καί άλλες παρόμοιες αντικατεστάθησαν από την θεωρία της Ιλλυρικής προέλευσης, που ήταν πιό πιστευτή αφού υποστηριζόταν από ικανό αριθμό διανοουμένων. Η θεωρία της Ιλυρικής προέλευσης γρήγορα έγινε ένας από τους κυρίαρχους πυλώνες του Αλβανικού εθνικισμού λόγω της της σημασίας της σαν ένδειξη Αλβανικής ιστορικής συνέχειας στο Κόσοβο, όπως καί στον νότο της Αλβανίας, δηλαδή σε περιοχές που αμφισβητούνται από Έλληνες καί Σέρβους", μας λέγει ο Piro Misha στην Ανακάλυξη ενός Εθνικισμού : Μύθοι καί Αμνησία (Ιnvention of a Nationalism: Myth and Amnesia στο Albania Identities, 2002). ^xiv

Στην ίδια συλλογή ο Fatos Ljubonja στο κεφάλαιο Ανάμεσα σε έναν Ιδεατό Κόσμο καί σε έναν Πραγματικό Κόσμο (Between a Virtual World and a Real World)  επιβεβαιώνει πως "Ἁνάμεσα στους κυρίαρχους μύθους είναι αυτοί που επιδοξάζουν την αρχαιότητα του Αλβανικού λαού καί της Αλβανικής σαν μίας από τις παλαιότερες γλώσσες. Μιάς καί θεωρήθηκε σημαντικό το να διαφοροποιηθούν οι Αλβανοί από τους Έλληνες καί τους Σλαύους -ή ακόμη καί να τονιστεί η υπεροχή των- ανακαλύφθηκε πως η απαρχή των Αλβανών βρισκόταν στους Πελασγούς, που σύμφωνα με την μυθολογία ήταν οι κάτοικοι των Βαλκανίων πρίν από τους Έλληνες (αργότερα οι Πελασγοί αντικατεστάθησαν από τους Ιλλυρίους). " 


Η ΙΔΕΑΤΗ ΙΛΛΥΡΙΑ: ILIRIA εκ του liri

Εφόσον καί οι επίσημη εθνική Αλβανική προπαγάνδα απέρριψε πλέον τον Πελασγισμό, αυτό που θα εξετάσουμε εδώ είναι κατά πόσον οι Αλβανοί είναι ή δεν είναι Ιλλύριοι. Τα δεδομένα φαίνεται να συγκλίνουν προς το συμπέρασμα πως οι Αλβανοί είναι Βαλκάνιος λαός, προϋπάρχων της καθόδου των Σλαύων καί της εισβολής των Τούρκων, άν καί όχι από την Ιλλυρία. Mελετώντας προσεκτικά τα όσα ιστορικά και γλωσσολογικά στοιχεία με φειδώ μας προσφέρει η επιστήμη γιά το θέμα μας, φτάνουμε αβίαστα στο συμπέρασμα πως οι Αλβανοί δεν μπορεί να είναι απόγονοι των Ιλλυρίων της Δυτικής καί μάλιστα της Νότιο-Δυτικής Βαλκανικής. Την πιό πιθανή εξήγηση της εθνογέννεσης των Αλβανών μας την δίνει η θεωρία πως προέρχονται από τους Δάκες της Βόρειο-Ανατολικής Βαλκανικής. Αυτό σημαίνει πως στο μακρινότερο παρελθόν (1500 χρόνια πρίν) είχαν άμεση συγγένεια με τους προγόνους των Λατινοφώνων - εκλατινισμένων Δακικών - πληθυσμών της σημερινής Ρουμανίας.

Πέρα από τα ιστορικά υπάρχουν καί αδιάψευστα γλωσσολογικά δεδομένα στα οποία μπορούμε να ανατρέξουμε. Κατ΄αρχήν "Η Ιλλυρική γλώσσα αποτελεί μιάν ασυνύθιστη περίπτωση. Ενώ οι Ιλλύριοι είναι ένας καλά αποτυπωμένος λαός της αρχαιότητας, ουδεμία εξακριβωμένη επιγραφή δεν επέζησε που να είναι γραμμένη στην Ιλλυρική γλώσσα", μας επισημάνει ο Ρότζερ Γούνταρντ, στην εισαγωγή του βιβλίου οι Αρχαίες γλώσσες της Ευρώπης.^xv Επομένως μόνον από ονόματα καί περιορισμένο σχετικά λεξιλόγιο που συνήθως καταγράφηκε από Έλληνες ή Λατίνους μπορούμε να κρίνουμε την Ιλλυρική.  Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως Ιλλυρία στην αρχαιότητα δεν ήταν ακριβώς η σημερινή Αλβανία αλλά περίπου όλη η μέχρι πρότινος Γιουγκοσλαυία, μέχρι καί τμήμα της Πανονίας στην σημερινή Ουγγαρίας, καθώς καί το βόρειο μόνον τμήμα της Αλβανίας.

Από μεθοδολογική άποψη επομένως οι γλωσσολόγοι έπρεπε να ψάξουν καί να βρούν Α. Στοιχεία Ιλλυρικά που είναι κοινά στις χώρες όπου έζησαν οι αρχαίοι Ιλλύριοι, καί να εντοπίζουν πιθανές λεκτικές επιβιώσεις, καί Β. Να εντοπίσουν άλλες σύγχρονες γλώσσες με τις οποίες να συγγενεύει  γλωσσολογικά η Αλβανική. Από γλωσσολογικές αναλύσεις φαίνεται πως η μόνη άλλη γλώσσα με την οποία η Αλβανική έχει κοινές λέξεις αρχαίου γλωσσολογικού "υποβάθρου" (καί που να μην αποτελούν Ελληνικά, Λατινικά, Ιταλικά, Σλαβωνικά ή τέλος Τουρκικά δάνεια)  είναι η Ρουμανική. 

Στο έγκυρο διαδικτυακό Παλαιολεξικόν, διαβάζουμε: "Καί τα Αλβανικά; Άν καί η Ιλλυρική ήταν η πρώτη γλώσσα που συγκρίθηκε με την Αλβανική, τα Θρακο-Δακικά αποτελούν την καλύτερη πιθανότητα. Μια σειρά από γλωσσολόγους έχουν εξετάσει τη δυνατότητα της Αλβανικής να είναι απόγονος ενός υπολείμματος Δακικής. Η αρχική Ρωμαϊκή κατάκτηση μέρους της Δακίας δεν αποτελείωσε την συγκεκριμένη γλώσσα, αφού ελεύθερες Δακικές φυλές όπως οι Κάρποι (Carpi) μπορεί να συνέχισαν να μιλούν την Δακική στη Μολδαβία και σε όμορες περιοχές ακόμη καί έως τον 6ο ή 7ο αιώνα μ.Χ., διατηρώντας την δυνατότητα να μπορούν  να επιρρεάσουν μερικώς στην διαμόρφωση των Σλαβικών γλωσσών. Σύμφωνα με την υπόθεση της Hasdeu (1901), ένας κλάδος της Δακικής συνέχισε ως Αλβανική γλώσσα. Μια πιό εκλεπτυσμένη εκδοχή αυτής της υπόθεσης θεωρεί την Αλβανική ώς μια Δακο-Μυσική διάλεκτο που αποσπάστηκε πριν από το 300 π.Χ., και πως η Δακική εξαφανίστηκε. Ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία αυτής της θεωρίας είναι το κοινό υπόβαθρο των λέξεων στη Ρουμανική γλώσσα και τα Αλβανικά (http://www.palaeolexicon.com/default.aspx?static=14&Language_ID=16).  
Ο Ρουμάνος ιστορικός Ι.Ι. Ρούσσου, στα 1970 εκδίδει την μελέτη του στο Βουκουρέστι όπου αναφέρεται σε “Αυτόχθονα στοιχεία στην Ρουμανική. Κοινό Ρουμανο-Αλβανικό υπόβαθρο”, καί υποστηρίζει την κοινή προέλευση Ρουμανικής καί Αλβανικής γλώσσας.^xvi “Η Ρουμανική γλώσσα”, μάς λέγει ο σύγχρονος Ρουμάνος διανοούμενος καί μελετητής Δανιήλ Αλέξε στην μελέτη του “Σχετικά με τους συνδέσμους της Ρουμανικής με την Αλβανική”, στο Ρουμανικό λεξικό DEX-online, “συγγενεύει με την Αλβανική πολύ περισσότερο από ότι αποδέχονται η παραδοσιακή ιστοριογραφία καί γλωσσολογία στην Ρουμανία” καί συνεχίζει : “Αυτό που δεν έχει ειπωθεί ακόμη, μέχρι στιγμής είναι πως το Λατινικό υπόβαθρο των δύο γλωσσών, που ήταν αρχικά αδελφές, είναι πανομοιότυπο, καί πως η διαδικασία εκλατινισμού ήταν ταυτόχρονη καί ακολουθούσε τους ίδιους μηχανισμούς”. ^xvii

Γνωρίζουμε πως πως οι λέξεις υποβάθρου της Ρουμανικής είναι Δακο-Μυσικές. Αυτό που μας εκπλήσσει είναι το πόσες λέξεις Δακικής προέλευσης είναι κοινές στο γλωσσικό υπόβαθρο των δύο γλωσσών.^xviii

ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ	ΑΛΒΑΝΙΚΑ	ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ	ΔΑΚΟ-ΘΡΑΚΙΚΑ
abur	avull	ατμός	*abhula
alac	lakër	σίτος/σιτοβολώνας	v
baci	bacë	αρχηγός	v
Bălaur, balaur	bollë	τέρας/φίδι	Σερβικά: blavor (σκουλήκι)
baligă	bajgë	κοπριά	v
baltă	baltë	βάλτος/λάσπη	v
barză	barth, f. bardhë	πελαργός/λευκό	v
bîr	berr	πρόβατο	v
bîrsă	vërz	κομμάτι ξύλου/εργαλείο	v
boare	borë	κρύος αέρας/χιόνι (βλ "Βορέας")	v
Brad (archaic form*bradzŭ)	bradh	έλατο	v
brîu	bres (or brezi)	ζώνη	v
bucura, bucuros	Zbukuroj, bukurosh	όμορφος, χαρούμενος	v
bunget	bunk	δασύ δάσος	v
burtă	barku	κοιλιά	v
buză	buzë	χείλος	v
căciulă	kësul'ë	σκούφος, καπέλο χωρίς γείσο	v
căpușă	këpushë	έντομο/τσιμπούρι	v
căpută	Këpucë or këputë	πόδι, πατούσα	v
cătun	katund	οικισμός, χωριό	v
cioară	sorrë	κόρακας	v
cioc	çok	ράμφος, σφυρί	v
ciomag	çomage	ρόπαλλο/σφύρα	v
cîrlig		αγκίστρι	Βουλγαρικά: кърлик kărlik
codru	koder	δάσος/λόφος	v
copac	kopaçe	δένδρο/κούτσουρο κορμού	v
copil	kopil	παιδί/νόθος	v
cruța	kursej	διαμοιράζω	v
curma	kurmue	σφιγμένο/κομμένο	v
curpăn	kurpen	κλίμα, twining stem	v
cursă	kurth	παγίδα	v
dărîma	dërrmoj	γκρεμίζω	v
daș	dash	κριάρι	v
droaie	droe or droje	πλήθος/αγοραφοβία	v
Eşti bucuros	Bukur-esht	είναι όμορφο	v
fărîmă	thërrime	ψίχουλο, τεμμάχιο	v
foarte frumos	fort bukur	πανέμαρφο	v
gâdila  (related to: gudura)	gudulis	γαργαλώ	v
gălbează	gëlbazë, këlbazë	Φασιόλωσις, ηπατικό οίδημα /φλέγμα	v
gard	gardh	φράχτης	v
gata	gati	τελειωμένο, έτοιμο	v
gheară	darë	δαγκάνη/τανάλια, πένσα	v
gheară	Dorë	νύχι ζώου/πατερίτσες, γροθιά	v
gheară	çjerr	νύχι ζώου, γρατζούνισμα	v
ghimpe	gjëmp, gjemb	αγκάθι	v
ghionoaie	gjon	δρυοκολάπτης/νυχτοπούλι	v
ghiuj	gjysh	γέρος/παππούς	v
gorun		τύπος δρυός	Βουλγαρικά: горун gorun
grapă	grep, gërepë	μακρύ εργαλείο, καμάκι/καλάμι ψαρέματος, αγκίστρι
gresie	gëresë  grihë	πέτρα τροχίσματος	v
groapă	gropë	τρύπα, οπή	v
grumaz	gurmaz or gërmaz	σβέρκος/λαιμός	v
grunz	grundë	βώλος, εξώγκομα-οίδημα	v
gușă	gushë	διπλοσάγωνο/καρύδι λαιμού	Βουλγαρικά: guša (throat)
măgură	magulë	λόφος	v
mămăligă	mëmeligë	τραχανάς/χυλός	v
mazăre	modhë and modhullë	φασόλι	v
mînz	mëz	πουλάρι	Θρακικό: ΜΕΖΗΝΑΙ: “ιππέας”
mire	mirë	καλός/γαμπρός	v
mistreț	mistrec	κάπρος/κατεργάρης	v
moș	moshë	γέρος/ηλικία	v
mugure	mugull	μπουμπούκι	v
murg	murg	σκούρο καφέ/καλόγερος	v
năpîrcă	nepërkë, nëpërkë	οχιά	v
păstaie	pistaë, bishtajë	λοβός, περικάρπιο, θαλαμίσκος, κάψουλα/όσπρια	v
pîrîu	përrua	ρυάκι	v
rață	rosë	πάπια	v
rînză	rrëndës (rennet)	κοιλόπονος	v
Sarbăd-searbăd	tharbët	άγευστο/πικρο	v
scăpăra	sqepar	κρούση πυρόλιθου/μικρό τσεκούρι / "σκεπάρνι"	v
scrum	shkrum, shkrumb	στάχτες	Βουλγαρικά: scrum, скрум.
scula	shkul	σηκώνω/ξεριζώνω	v
scurt	shkurtimisht	κοντός	v
șale	shale	ισχύο/γοφός	v
sîmbure	sumbull or thumbull	κουκούτσι/κουμπί	v
stăpîn		ηγέτης	Σλαβικό stopanŭ μέσω Αλβανικής
stejar		οξυά	Βουλγαρικά стежер (στέτζερ)
sterp	shterp	μή γόνιμος, στείρος	v
străghiată	shtrëngatë	καταιγίδα	v
straiţă	strajcë	σάκκος	v
strepede	shtrep	πτωματοσκούλικο/τυροσκούλικο	v
strungă	shtrungë	στάνη, στενό πέρασμα/ "στρούγκα"	v
șut	shyt	χωρίς κέρατα	v
Te Pup	Të puç (or: Të puth)	σε φιλώ	v
traistă	trastë, trajstë	σάκκος	v
țap	cjap	τράγος	v
țarc	Thark  (or cark)	animal enclosure
Țîmburuș, țumburu	thumbullë	στρογγυλο εξώγκωμα/ακίδα, μικτό νύχι
vatră	vatre	εστία/τζάκι
Viezure, viedzure	vjedhullë	ασβός/κλέφτης
zară	dhallë	βουτυρόγαλο
Zăr, zer	dhallë	ξυνόγαλο, αριάνι
zgardă	shkardhë	κολλάρο/αλυσίδα

Η πιό γνωστή διεθνώς Δακική λέξη είναι ομολογουμένως η λέξη bucuros (ευτυχισμένος, χαρούμενος), που όλοι την γνωρίζουμε σαν συνθετικό γνωστού Ρουμανικού τοπωνυμίου. Η λέξη bucuros απαντάται με παραπλήσια έννοια καί παρόμοια προφορά στην Αλβανική σαν bukurosh (όμορφος). "Eşti bucuros" σημαίνει "είσαι χαρούμενος" που με αναγραμματισμό μας δίνει το γνωστό σε όλους μας "ευτυχισμένο" Δακικό "Bucureşti", την πρωτεύουσα πόλη της Ρουμανίας. Η Bucura απαντάται σαν γυναικείο όνομα στην Ρουμανική καί με την ίδια προφορά σαν Bukura καί στην Αλβανική.

Το κοινό Δακικό γλωσσολογικό υπόβαθρο Αλβανικής καί Ρουμανικής ωθεί πολλούς γλωσσολόγουν στο να μιλούν γιά την Ρουμανική ώς μία "πλήρως εκλατινισμένη Δακική γλώσσα", ενώ την Αλβανική ώς μιά "μερικώς εκλατινισμένη Δακική γλώσσα".^xix

Θεωρείται μάλλον βέβαιο, καί γενικά αποδεκτό πλέον από την σύγχρονη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα, πως οι Αλβανοί δεν μπορεί να είναι γηγενείς της σημερινής τους περιοχής, αλλά έποικοι. Αυτός είναι καί ο λόγος άλλωστε που οι Ιλλυριστές Αλβανοί πάντα προτιμούν να παραπέμπουν σε παλιές πηγές. Όσο πιό πολύ 19ος αιώνας τόσο καλύτερα, αφού τότε η γλωσσολογική επιστήμη ήταν ακόμη στα σπάργανά της. Θεωρήθηκε αρχικά αυτονόητο πως οι Αλβανοί έπρεπε να ήταν Ιλλυριακής καταγωγής αφού κανείς δεν γνώριζε κάτι γιά την προέλευση της γλώσσας τους καί άλλωστε ζούσαν σε τμήμα της Αρχαίας Ιλλυρίας. Το γεγονός πως Κροάτες καί Μαυροβούνιοι μπήκαν στο κυνήγι της Ιλλυρίας καταγωγής έμπλεξε λίγο τα πράγματα. Καί οι Σλοβένοι εθνικιστές  θεωρούν εαυτούς βέρους "Βενέτους" καί οι Σκοπιανοί ώς γνωστόν θεωρούν εαυτούς "αρχαίους"... "Μακεδόνες". Οι Αλβανοί όμως δεν μιλούν Σλαβική διάλεκτο, καί εφόσον πράγματι δεν είναι από την Ιλλυρία, τότε το πρόβλημα επικεντρώνεται στην ερώτηση : “πόθεν, από πού”. 

Από τα λίγα που γνωρίζουμε γιά την Ιλλυρική γλώσσα, κυρίως από επιγραφές, ονόματα, λέξεις που διέσωσαν Έλληνες ή Λατίνοι συγγραφείς καθώς καί από Ιλλυρικά τοπωνύμια, δεν φαίνεται να αποδεικνύεται καμία οργανική σχέση συγγένειας της Αλβανικής με την Ιλλυρική. Στο βιβλίο “Οι Αρχαίες Γλώσσες της Ευρώπης” (έκδοση του 2008 του Πανεπιστημίου Καίμπριτζ), ο Roger Goddard γράφει πως η παρόλο που "Εικάζεται πως η σύγχρονη Αλβανική γλώσσα προέρχεται απευθείας από την αρχαία Ιλλυρική", αλλά όμως "Η πιθανή της συγγένεια με την πενιχρά καταγεγραμμένη Ιλλυρική" πρέπει να θεωρηθεί σαν "ελάχιστα περισότερο από μιάν εικασία"...(σελ.8).

Τα Ιλλυρικά τοπωνύμια που επέζησαν, επέζησαν καί μεταφέρθηκαν στην Αλβανικής μέσω της (κυριαρχούσας στην περιοχή κατά τον μεσαίωνα) Λατινικής (βόρεια Αλβανία) , Ελληνικής (Νότια Αλβανία), και της Σλαβικής. Γλωσσολογικά, τα τοπωνύμια αυτά δεν συμπορεύονται με εξελίξεις της Αλβανικής. Αποτελούν ύστερα δάνεια από την Λατινική, την Ελληνική και την Πρωτοσλαβική.  Τα τοπωνύμια Λατινικής προέλευσης καταδεικνύουν Δαλματική Λατινική καί όχι Αλβανική φωνητική εξέλιξη^xx. Παραδείγματος χάριν Τομόρ - Tomor εκ του Τόμαρος - Tomarus (Στράβων, Πλίνιος, κ.ά.), αλλά καί πιό ενδεικτικά τα Σκόδρα - Σκούταρι- Shköder εκ τού Λατινικού Scodra (Τίτος Λίβιος) που μάλλον προέρχεται από Ιλλυρική λέξη που αποδιδόταν στην Αρχαία Ελληνική σαν Σκάρδον από το εθνώνυμο Σκορδίσκοι-Skordisci, που μάλλον ποροέρχεται από το όνομα του όρους Σκάρδος ή Σκόρδος. Είναι αυτονόητο πως η Αλβανική ονομασία Shköder δεν προέρχετραι μέσω γλωσσολογικής συνέχειας από το Σκάρδον αλλά αποτελεί ύστερο, μεταμεσαιωνικό  δάνειο από το Λατινικό Σκόδρα, αφού ακολουθεί το -δρ- αντί του -ρδ-. Σε αντιπαράθεση θα προτείναμε το ιδίας προέλευσης όνομα δύο νησιών της Αδριατικής πού έχουν διατηρήσει το αυθεντικά Ιλλυρικό όνομά τους, το νησί Škarda (-rd-) που αναφέρεται στον Στράβωνα (315)  σαν Σκάρδων (-ρδ-) καί η νησίδα Škrda , που επίσης διατήρησε το (-rd-).

Η μελέτη των τοπωνυμίων από μόνη της αυταπόδεικτα πείθει πως τα Ιλλυρικά είχαν πλέον εξαφανιστεί αιώνες πρίν καί πως οι Αλβανοί αντικατέστησαν ή αναμίχθησαν με Λατινικούς πληθυσμούς στην Βόρειο Αλβανία, με Ελληνικούς στην Νότια καί στην παραλιακή, αλλά καί με Σλάβους. Γιά τα Ελληνικά τοπωνύμια της παράλιας καί Νοτίου Αλβανίας δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογίσουμε: Οι τοπωνυμιακές αποδείξεις βρίθουν. Έτσι έχουμε την πόλη Fier ή Fieri από το Ιταλικό fiera που σημαίνει χώρος εμπορικής έκθεσης, παζαριού, εμποροπανηγυρης (στην περιοχή της αρχαίας Ελληνικής Απολλωνίας), το Δυρράχιον ("δυσ-ράχιον", χτισμένο δίπλα σε απρόσιτη, δύσκολη ράχη - η αρχαία Ελληνική πόλη Επίδαμνος) - Λατινικά Dyrrachium, Ιταλικά Durazzo καί με δάνειο από την Ιταλική (λόγω Βενετικής παρουσίας την εποχή αυτή) προέρχεται το Αλβανικό Durrës. Επίσης, Gjirokastër - Αργυρόκαστρο, Vlora ή Vlorë - Αυλώνα, αλλά στην Γκεκική διάλεκτο Vlonë (που σημαίνει πως το δανείστηκαν από το Ελληνικό Αυλώνα καί όχι από το Ιταλικό-Βενετσιάνικο Valona). Υπάρχει το Αλβανικό Himarë από την Ελληνική Χειμάρα, την Αρχαιοελληνική Χίμαιρα καθώς καί η Επισκοπή /Δρόπολη, ή Βυζαντινή Δρυϊνούπολις (Ρωμαίκή Αδριανούπολις), η κατεστραμένη Voskopoja - Μοσχόπολη, κλπ. Θα κάνουμε εδώ μιά παρένθεση και θα αναφερθούμε στην Αλβανική λαϊκή "ετυμολογία" του "Ιλλυρία" από το Αλβανικό liri καί liria (στα Αλβανικά "ελευθερία"), άρα Ilirët (Iliria - με ένα λάμδα καί Ι αντί του Υ) θεωρούν πως σημαίναι "Γή των Λεύτερων", κατά το Σκιπερία "γή των αετών". Ταιριάζει πολύ γιά διαδικτυακή εθνικιστική κατανάλωση καί σίγουρα πρέπει να ήταν ενδυναμωτική γιά το εθνικό φρόνημα των μαθητών στα σχολεία του Εμβέρ Χότζα, αλλά δεν πείθει. Προφανώς αποτελεί Λατινικό δάνειο (Lirë εκ του Liber,  στα Ρουμανικά Libertate), με αναγραμματισμό καί πτώση του "b". 

Από τα Σλαβικά θα αναφέρουμε το Βεράτι - Berati κτισμένο από τον Κάσσανδρο σαν 

Η Πουλχεριόπολις, Αντιπάτρεια, 
το Albanorum Oppidium 
ή Beli Grad (= Λευκούπολη, Λευκόκαστρο)

Μακεδονική αποικία, Αντιπάτρεια. Οι Ρωμαίοι ονόμασαν το κάστρο της Αντιπατρείας Albanorum Oppidum, που οι Αλβανοί σήμερα μεταφράζουν σαν "κάστρο των Αλβανών".   Η μετάφραση μπορεί να γαργαλά μέν τις εθνικές ευαισθησίες των σημερινών Αλβανών, αλλά το όνομα του κάστρου επιδέχεται καί άλλη μετάφραση, όπως θα δούμε. Η Αντιπάτρεια μετονομάστηκε από τους Βυζαντινούς Πουλχεριόπολις καί μετά την κατάληψή της από τους Βούλγαρους ονομάστηκε στην Σλαβική Бѣлградъ - Βελιγράδι - Beligrad που στα Ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί ώς "Λευκούπολη", αλλά πέρσαε στους Έλληνες αμετάφραστο ως Βελλέγραδα. Η Σλαυϊκή Μπέλι Γκράντ "λευκούπολη" είναι φυσικά συνώνυμη με το Albanorum Oppidum, την λευκή πόλη των Ρωμαίων καί ο λόγος είναι απλός: Η πόλη καί το κάστρο της πόλης ήταν καί ακόμη είναι κτισμένα από λευκό μαρμαρόλιθο! Η Αλβανική παραφθορά του είναι Berati, καί το Albanorum Oppidium δεν έχει φυσικά καμία σχέση με "Αλβανούς" αλλά με λευκές πέτρες. Σλαβικά τοπωνύμια είναι επίσης καί η Κορυτσά, Korçë - Горица καθώς καί το Πόγραδετς Pogradec ή Pogradeci - Подградец (Σλαυϊκά : κάτω πόλη). 

Στην περίπτωση του Elbasan or Elbasani- Ελμπασάν, παρά τις φιλότιμες προσπάθεις Αλβανών να αποδείξουν συγγένεια με το Ινδοευρωπαϊκό alb-, ώστε να δεθεί με  το "Αλβανία", γνωρίζουμε πως επανιδρύθηκε πάνω στο προϋπάρχον Ελληνικό Νιόκαστρο από τον Μωάμεθ τον Β΄, όταν απέτυχε να πορθήσει την Κρούγια, καί ονομάστηκε απλά "il-basan", στα Τούρκικα "το κάστρο". 

Τα Tirana - Τίρανα, παρόλη την φαινομενική ενοιολογική σημασία με το Ελληνικό Τύραννος, είναι πολύ πρόσφατη Τουρκική κτίση, μόλις στα 1614, καίείναι από τις ελάχιστες Αλβανικές πόλεις που το όνομά της προέρχεται από την Αλβανική.  Ετυμολογείται από το Αλβανικό të rrëna, "τα πεσμένα", από την γεωλογική μορφολογία με την ύπαρξης κατολισθήσεων.

Ένα από τα πιό γνωστά άλυτα αινίγματα των "Ιλλυριστών" είναι πως η Αλβανική γλώσσα ώς γνωστόν δεν διαθέτει δική της θαλασσινή-ναυτική ορολογία (οι Ιλλύριοι ήταν γνωστοί ιστορικά σαν δεινοί πειρατές που, άν μή τι άλλο, με τις πειρατείες τους προκάλεσαν την μήνι των Ρωμαίων που γιά να προστατεύσουν την ναυτιλία τους αναγκάστηκαν να επέμβουν στα παράλια της Ιλλυρίας). Την θαλασσινή της ορολογία  την έχει δανειστεί η Αλβανική εξ ολοκλήρου, ακόμη καί γιά τα ψάρια, από την Νέα Ελληνική καί την Ιταλική. Οι Αλβανοί, επομένως, δεν μπορεί να προέρχονται από την Αδριατική καί από την περιοχή από όπου προήλθαν είναι προφανές πως δεν είχαν επαφή με θάλασσα. 

Το γεγονός πώς όλες οι αγροτικές λέξεις της Αλβανικής που έχουν σχέση με άροτρο κάι

Πιθανή κοιτίδα των Αλβανών, στα ορεινά δυτικά Καρπάθια 4ο-6ο μΧ. αι.

καλιέργεια είναι Σλαβικά δάνεια, μας βοηθά στο να συμπεράνουμε πως η Αλβανική ομιλιώταν σε υψηλά υψόμετρα, καί όχι σε πεδιάδες. Άν το συνδυάσουμε αυτό με τον γεγονός πως η Αλβανική διαθέτει πλήρες λεξιλόγιο γιά ποιμενικές εργασίες καί αντικείμενα, με αυθεντικά Αλβανικές λέξεις Εδώ μόνον σποραδικά βρίσκουμε δάνεια, όπως την Τουρκικές λέξεις coban, βοσκός, που υπάρχει καί στην Ελληνική, ο τσομπάνης,  ή ακόμη καί Λατινικές λόγιες λέξεις όπως το grigje (κοπάδι)  που όμως προέρχεται από την Λατινική βιβλική-Χριστιανική ορολογία, που καί αυτό μας υπενθυμίζει πως οι Αλβανοί προέρχονται από μέρος όπου η Χριστιανική λειτουργία γινόταν στην Λατινική. 

Πρόβλημα των Ιλλυριστών είναι καί η παντελής έλλειψη αρχαίων Ελληνικών στην Αλβανική, πέρα κάποιων φυτών που όμως κάλλιστα μπορεί να είναι καί δάνεια στην Ελληνική από την αρχαία Θρακική. Οι Ιλλύριοι ώς γνωστόν συνόρευαν με τους Ηπειρότες Έλληνες καί στην Νότια Αλβανία αλλά καί βορειότερα, στις Δαλματικές ακτές υπήρχαν πάμπολλες Ελληνικές πόλεις που τα αρχαιολογικά τους ευρήματα είναι κατάσπαρτα σε Αλβανία καί Κροατία. Αντίθετα τα μεταβυζαντινά, Νεοελληνικά δάνεια βρίθουν στην Αλβανική. Οι Αλβανοί επομένως δεν μπορεί να προέρχονται από μέρος όπου συνόρευαν άμεσα με Έλληνες. 

Όλες οι Ελληνικές λέξεις στην Αλβανική είναι της Μεσαιωνικής Ελληνικής καί της Νεοελληνική κάτι μάλλον αδύνατον εάν η γλώσσα αυτή προερχόταν από την Ιλλυρική, η οποία βρίσκόταν σε άμεση επαφή με την Eλληνική επί αιώνες κάι στον νότο τουλάχιστον της Αλβανίας απεροφήθη από αυτήν στά νότια της γραμμής Γιαριτσέκ. Επίσης τα Λατινικά της Αλβανικής, που αποτελούν τον κύριο κορμός της Αλβανικής γλώσσας, είναι της Ανατολικοβαλκανικής λαϊκής (Vulgare Latinum) Λατινικής, του προδρόμου των Ρουμανικών. Έχουν δομική σχέση με την Ρουμανική - όχι με τα Λατινικά της δυτικής Βαλκανικής τα Δαλματικά λατινικά, όπως επιβίωσαν στα Ραγκουσιανά του Ντουμπρόβνικ, πχ, καί που έχουν δομική γλωσσική συγγένεια με την Ιταλική. Εξαίρεση αποτελούν ελάχιστες λέξεις όπου άβολα συνυπάρχουν γλωσσικοί τύποι όπως η διπλή λέξη γιά το "ίσιο" derjt, ανατολικής (Ρουμανικής) συγγένειας καί trajtonj δυτικής (Δαλματικής) προέλευσης στο παράδειγμα που μας αναφέρει ο Έρτικ Π. Χάμπ (On the other hand, we have in derjt 'straight' < d(i)rectus and trajtonj a different outcome, which matches Old Dalmatian traita < tract-. (Τhe position of Albanian, Η θέση της Αλβανικής  http://groznijat.tripod.com/balkan/ehamp.html ). Αυτό εξηγείται με την εισαγωγή ανατολικών Δακορουμάνικων πληθυσμών που έφεραν τα ανατολικά λατινικά και αναμίχθησαν με προϋπάρχοντες λατινόφωνους πληθυσμούς στον βορρά της σημερινής Αλβανίας.

O Βούλγαρος Ινδοευρωπαϊστής γλωσσολόγος Βλαδιμίρ Γκεόργκιεφ πως η Αλβανική διαμορφώθηκε μεταξύ 4ου καί 60υ αιώνα μΧ στην περιοχή όπου η πρωτοΡουμανική είχε ήδη αρχίσει να δημιουργείται. Ο Γκεόργκιεφ  μάς δίνει αφοπλιστικά παραδείγματα της  κοινής Ανατολικο-Βαλκανικής γλωσσικής εξέλιξης Αλβανικής καί Ρουμανικής:^xxi

Vulgar Latin caballum 'horse'	Rum. cal, Alb. kal
Vulgar Latin cubitum 'elbow'	Rum. cot. Alb. kut
Vulgar Latin lucta 'struggle, fight'	Rum. luptă, Arum. luftă, Alb. luftë

Επίσης ακολουθεί την γλωσσολογική ταύτιση της εξέλιξης των Αλβανικών από την αρχική Ινδοευρωπαϊκή κοινή μέσω της Δακο-Μυσικής στην σημερινή Αλβανική:  

IE  Δακο-Μυσική		Αλβανική
e	ie	je
	() >  > o	o
	> o	o
	> ö > e	e
	> ü	y, i
ew	e	e
aw	a	a
	ri	ri
	a	a

^xxii

Η Εκκλησιαστική ορολογία της Αλβανικής προέρχεται από την Λατινική, κάτι που φαίνεται απίθανο εάν θεωρήσουμε πως οι Αλβανοί που βρισκόταν περικυκλωμένοι από Ελληνορθοδόξους καί ήταν καί οι ίδιοι Ελληνορθόδοξοι μέχρι που τον ερχομό των Τούρκων, που μας κάνει να υποθέσουμε πως εκχριστιανίστηκαν καί έφεραν την έφεραν την Λατινική Χριστιανική ορολογία από μέρος όπου ο καθολικισμός είχε μεγαλύτερη επιρροή από την Ορθοδοξία, κάτι πού μόνον στις απώτερες περιοχές της βαλκανικής μπορεί να συμβεί, όπως στην Τρανσυλβανία, όπου συναντώνται η Ρουμανική Ορθοδοξία με τον Ουγγρικό Καθολικισμό. 

Αυτά (καί πολλά άλλα) στοιχεία στρέφουν μελετητές σαν τον Βούλγαρο Βλαντιμίρ Γκεόργκιεφ καί Ρουμάνους γλωσσολόγους στο να μιλούν γιά αρχική κοιτίδα των Αλβανών τις δυτικές υπώρειες των Καρπαθίων ορών, όπου αρχικά, πρίν τον ερχομό των Ρωμαίων μιλιώταν η Δακο-Μυσική. Ενδεικτικό άλλωστε είναι πως η μόνη σημασιολογικά βάσιμη ετυμολογία που προτείνεται γιά το όνομα των Καρπαθίων προέρχεται από την Αλβανική λέξη karpë (κάρπ) που σημαίνει πέτρα, λίθος. Η περιοχή αυτή, που είναι ορεινή καί άρα κατάλληλη γιά ποιμενική ζωή, είναι μακρυά από θάλασσα καί δεν προσφέρεται γιά αγροτική καλλιέργεια. Όταν οι μερικά εκλατινισμένοι Δάκες ποιμένες της Τρανσυλβανίας αναγκάστηκαν σε κάποια καμπή της ιστορίας τους να μετακομίσουν, πιεζόμενοι προφανώς από άλλους λαούς, ή απλώς αποφασίζοντας να ακολουθήσουν την τύχη τους σε εσώτερα εδάφη της αυτοκρατορίας, πέρασαν στον αμέσως κοντινότερο χώρο που προσφέροταν γιά χειμαδιά, το Κοσσυφοπέδιο. Το γιατί κανείς Βυζαντινός ιστορικός δεν αναφέρει την μετακίνηση αυτή δεν μας εκπλήσσει. Οι Βυζαντινοί ιστορικοί καί χρονικογράφοι λογικό είναι να αναφέρονται μόνον σε εχθρικούς λαούς, καί μάλιστα σε όσους προκαλούσαν τις μεγαλύτερες καταστροφές (κατά τον κανόνα πως "σκύλος δαγκάνει άνθρωπο" δεν αποτελεί νέο ενώ το "άνθρωπος δαγκάνει σκύλο" ενδιαφέρει καί καταγράφεται) όχι σε κινήσεις ενός ποιμενικού πληθυσμού που τότε δεν θα έπρεπε να ήταν καί πολύ πολυάριθμος. Η μετακινήσεις των ποιμένων αυτών από τα Καρπάθια με μέσο ενδιάμεσο σταθμό την περιοχή μεταξύ των πόλεων Νίς καί Σκοπίων σίγουρα δεν πρέπει ήταν μιά τυπικά βίαια εισβολή Βαρβάρων. Σίγουρα δεν θα είχε καμία σχέση με τις επιδρομές των Βουλγάρων των Σλάβων ή των Κουμάνων, αλλά μιά ειρηνική κατά βάσιν μετακίνηση ενός Χριστιανικού ποιμενικού λαού της αυτοκρατορίας.

Απαριθμώντας τα επιχειρήματα του Βούλγαρου γλωσσολόγου Βλαδιμίρ Γκεόργκιεφ, ο καθηγητής Τζών Βάν Άντβερπ Φάϊν του Πανεπιστημίου Πρίνστον, στο βιβλίο του “Τα Βαλκάνια του Πρώϊμου Μεσαίωνα : Μιά Κριτική ανασκόπηση από τον Έκτο έως τον ύστερο Δωδέκατο Αιώνα” συμπεραίνει πως “είναι σοβαρά (μή σωβινιστικά) επιχειρήματα που δεν μπορούν εύκολα να απορριφθούν. Επί πλέον, κατά την διάρκεια του τέταρτου καί έκτου αιώνα, η περιοχή της Ρουμανίας είχε πληγεί εντατικά από μεγάλης κλίμακας εισβολές Γότθων και Σλάβων, και η κοιλάδα του Μοράβα (στη Σερβία) ήταν μια κύρια διαδρομή εισβολής και η περιοχή άλλωστε με τις πρωϊμότερες γνωστές Σλαβικές εγκαταστάσεις. Θα μπορούσε λοιπόν αυτή να ήταν μια περιοχή την οποία ένας γηγενής πληθυσμός θα είχε φυσιολογικά εγκαταλείψει.” ^xxiii

Δύο γλωσσολογικά σύνορα, το πρώτο αυτό που ξεχωρίζει τους Βούλγαρους καί τους Σέρβους, μας κάνει να υποψιαζόμαστε πως η περιοχή του Κοσσυφοπεδίου σαν ενδιάμεσο σταθμό των Αλβανών ποιμένων πρίν εμφανιστούν στην περιοχή του Αρβανού, βοήθησε στο να ξεκοπούν οι αρχικοί Σλαβικοί πληθυσμοί καί να διαφοροποιηθούν σε δύο διαφορετικές πλέον γλώσσες, την Σερβική καί την Βουλγαρική. 

Το άλλο σύνορο, της Γκέκικης διαλέκτου της βορείου Αλβανίας καί της Τοσκικής της νοτίου, μας κάνουν να υποθέσουμε πως με τον ερχομό τους στις περιοχές αυτές, οι Αλβανοί πάτησαν ακριβώς επάνω στό όριο της γλωσσικής γραμμής Γίρετσεκ (Jireček), που γλωσσολογικά ξεχωρίζει τις Ελληνόφωνες (Νότια Βαλκανική) από τις Λατινόφωνες (Βόρεια Βαλκανική) περιοχές της Μεσαιωνικής χερσονήσου του Αίμου, πριν την εισβολή των Σλάβων καί την κάθοδο των Αλβανών. Το σύνορο αυτό γίνεται ακόμη πιό βαθύ όταν σκεφτούμε πως ο γλωσσικός διαχωρισμός εντείνεται από το θρησκευτικό χάσμα αφού στον κεντρικό κορμό της Αλβανίας επικράτησε μέν ο Μουσουλμανισμός, ο Ελληνόφωνος Νότος όμως είναι κατεξοχήν Ορθόδοξος καί ο Λατινόφωνος πριν την κάθοδο των Αλβανών Βορράς παραμένει καθολικός. 

Παρεπιπτώντος, η ταύτιση των  δικών μας Αλβανών με τους Αλβανούς του Καυκάσου είναι ιστορικά αλλά καί γλωσσολογικά αναπόδεικτη αφού οι Αλβανοί του Καυκάσου που αναφέρει ο Στράβων στα Γεωγραφικά (ΙΑ΄ ΙV. 1-8) αλλά καί άλλοι αρχαίοι συγγραφείς (Πλούταρχος, Αρριανός, κλπ) ήταν τελείως διαφορετικός λαός, Καρτβελιανός, όχι Ινδο-Ευρωπαϊκός, που ποτέ δεν φάνηκε να μεταπήδησε στην Βαλκανική. Άλλωστε Αλβανίες καί Αλβανοί δεν υπήρξαν μόνον στον Καύκασο. Καί οι Σκωτσέζοι "Αλβανοί" είναι καί η Σκωτία Αλβανία ονομάζεται Albany. Καί πρίν εξαγγλιστεί από τους Νορμανδούς Σάξωνες, οι ίδιοι οι Σκωτσέζοι την Γκαιλική Αλβιώνα των Κελτών την εκλατίνισαν σε Αλβανία - Albania, όνομα που χρησιμοποιούσαν οι Σκωτσέζοι μέχρι καί τον 19ο αιώνα. Η Αμερικανική Άλβανία, το Albany της Νέας Υόρκης από Σκωτσέζους μετανάστες κτίστηκε καί όχι από Αλβανούς - Σκιπτάρους της Βαλκανικής.  Yπάρχουν καί στην Σκωτία τοπωνύμια όπως  Bràghad Albainn καί Fàilte gu Alba. Καί ο Δούξ της Αλβανίας - the Duke of Albany, παραδοσιακά ο νεαρότερος πρίγκιπας της Βρετανίας, όπως μας διαβεβαιώνει καί ο Σαίξπηρ στο ξεκίνημα του Βασιλιά Λήρ: ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΛΗΡ - ΠΡΑΞΙΣ ΠΡΩΤΗ 

Αίθουσα εν τω ανακτόρω του Ληρ.

(Εισέρχονται ο ΚΕΝΤ, ο ΓΛΟΣΤΕΡ και ο ΕΔΜΟΝΔΟΣ). 

" Ενόμιζα ότι ο βασιλεύς ευνοούσε τον δούκα της Αλβανίας περισσότερον από τον δούκα της Κορνουάλλης" ...από την Σκωτία (δηλαδή την Κελτική "Αλβανία"), παίρνει το όνομά του, καί είναι Δούκας στην Σκωτία, όχι στα Τίραννα.

Το ιδιαίτερο εθνώνυμο των Αλβανών είναι Σκιπτάροι, καί η Αλβανία στην γλώσσα τους ονομάζεται Σκιπερία. Στη Αλβανική εθνική μυθολογία, Σκιπερία υποτίθεται πως σημαίνει "χώρα των αετών" καί υποστηρίζεται αντιϊστορικά μάλιστα πως προέρχεται δήθεν από κάποιο "ξόανο" με δικέφαλο αετό που κουβαλούσαν οι στρατιώτες του Γεωργίου Καστριώτη. Δύο πράγματα πρέπει να διευκρινίσουμε εδώ: Πρώτον το γεγονός πως ο στρατός του Καστριώτη δεν είχε  ξόανα αλλά την Χριστιανική σημαία της Ρωμανίας, του δικέφαλου αετού του Βυζαντίου, το σύμβολο της Ευρω-Ασιατικής πόλης του Κωνσταντίνου. Μιάς αυτοκρατορίας που κυριαρχούσε κάποτε σε Δύση καί Ανατολή καί που το σύμβολό της ήταν ο Ρωμαϊκός αετός που τώρα κοιτούσε στις δύο πλευρές του Bυζαντινού Βοσπόρου, σε Ανατολή καί Δύση. 

Σκιπ (shqip) στην Αλβανική σημαίνει αλληλοκατανόηση, καί ο Γκούσταβ Μέϋερ Gustav Meyer επιχειρηματολογεί πως το Shqiptar προέρχεται από το ''shqipoj'' (το ομιλείν ευκρινώς) καί το ''shqiptoj'' (εκφέρω, προφέρω), τα οποία με την σειρά τους προέρχονται από το Λατινικό ρήμα ''excipere'', εξάγω, βγάζω, ακολουθώ.  Θεωρείται πολύ λογική  ετυμολογία σαν όνομα μιάς κοινότητας που η γλώσσα της είναι ακατανόητη σε όλους τους υπόλοιπους, όπως κατα αντισιαστολή το εθνώνυμο των Γερμανών στην Σλαβική είναι Немцы - Νιέμτσι...Μουγκοί! Καί σήμερα ακόμη το "προφέρω" στην Αλβανική λέγεται shqiptoj", το "δυνητικά προφερόμενο" shqiptue-shem καί η "προφορά" shqiptim. Το Shqiperi-Σκιπέροι (Aλβανοί) είναι όνομα που αποκτούν γιά τον εαυτό τους οι Αλβανόφωνοι μόνον στα μέσα χρόνια της Τουρκοκρατίας. H εθνικά αποδεκτή καί "πολιτικά σωστή" ψευδετυμολογία εκ τού shqiponjë - αετός "χώρα των αετών" είναι πρόσφατη, καί σίγουρα μετά την καθιέρωση του Βυζαντινού δικέφαλουτου Γεωργίου Καστριώτη σαν σύγχρονο πλέον εθνόσημο όλων των Αλβανών, ακόμη καί των Μουσουλμάνων, που ταυτίζονται τρόπον τινά κατά τα άλλα με τον Τουρκισμό καί τον Οθωμανικό ζυγό. Οι υπόλοιποι γείτονές τους πάντως συνεχίζουν να τους ονομάζουν με το Βυζαντινό-Ρωμαϊκό τους όνομα, Αλβανοί, Αρβανοί, Αρναβούτ, Αρναούτ, κλπ,  όλα παράγωγα του Λατινικού Alban.

Το Αλβανία καί Αλβανοί είναι εθνώνυμα που δόθηκαν στους Αλβανούς από τους Βυζαντινούς. Πρωτοαναφέρονται από την  Άννα Κομνηνή, στην Αλεξιάδα (1081) που μιλά γιά το Άρβανον, περιοχή κοντά στο Δυρράχιο μεταξύ των ποταμών Devolli καί Shkumbi, με "κλεισούρες", "πολίχνια" καί "ατραπούς" καί ονοματίζει τους κατοίκους της Αλβανούς ή Αρβανούς κατά το αδελφός ή αδερφός. Στα 1081 στην "Ιστορία" του, ο επίσης Βυζαντινός ιστορικός Μιχαήλ Ατταλιάτης θεωρείται πως είναι ο πρώτος λόγιος που πρωτοαναφέρει τους "Αλβανούς"  υποτελείς του Δούκα του Δυρραχίου που βοήθησαν Έλληνες της περιοχής στην στάση τους εναντίον της κεντρικής εξουσίας της Κωνσταντινούπολης στα 1043 μ.Χ. 

Το Αρβανόν ή Αλβανόν θεωρείται γενικά  (χωρίς να είναι σίγουρο, όπως μας λέγει πιό κάτω ο Wilkes) παραφθορά του ονόματος της Ρωμαϊκής κολωνίας (στρατιωτικής αποικίας) αποστράτων λεγεωναρίων που ονομαζόταν Αλβανόπολις.  Η Αλβανική εθνομυθολογία, ώς συνήθως ταυτίζει τους Αλβανούς του Πτολεμαίου με Ιλλυρίους, καί προτείνει την Αλβανόπολη σαν πόλη μιάς (άγνωστης στην ιστορία) φυλής Ιλλυρίων. Τέτοια φυλή Ιλλυρίων, με το όνομα Αλβανοί, φυσικἀ δεν αναφέρεται ΠΟΥΘΕΝΑ καί η ταύτισή τους προδίδει τουλάχιστον προχειρότητα, άν μη άλλα κίνητρα σε όσους την προτείνουν. Ο Πτολεμαίος αναφέρει στην Αλβανόπολη, καί στους κατοίκους της ώς Αλβανούς (Αλβανών - Αλβανόπολις), κατά το "εθνικόν" Αθηναίων - Αθήναι, Θεσσαλονικέων - Θεσσαλονίκη. Το αυθαίρετο της ταύτισης των κατοίκων της Αλβανόπολης με κάποια υποθετική "Ιλλυρική φυλή" φαίνεται όταν από άλλα παραδείγματα αποδείξουμε πως η ταύτιση δεν έχει σχέση με εθνικότητα κατά την σύγχρονη έννοια (το "έθνος" είχε ευρύτερη σημασία στην Αρχαία μας γλώσσα, καί δεν καθόριζε συγκεκριμένα μόνον αυτό που θα λέγαμε “εθνική ομάδα” αλλά και τον “λαό” καί την “φυλή” καί “ιδιαίτερη ομάδα ανθρώπων”.^xxiv Ο Ηροδοτος (1, 148) που πρώτος 

Αλβανών Αλβανόπολις κάι Αλμώπων Εύρωπος

αναφέρεται στο Ελληνικό έθνος, αναφέρεται ταυτόχρονα καί σε Αθηναίους καί Αρκάδες, Μίνυες καί Φωκαείς σαν "έθνη") αλλά με το όνομα απλώς των κατοίκων. Ο Πτολεμαίος πχ, αναφέρει τα "εθνικά" Ακαρνάνων με την πόλη Αστακό, Λοκρών Οζολών με Ναύπακτο, Θεσσαλών την πόλη Ύπατα ή επίσης Αλμώπων με την πόλη Εύρωπο. Δεν μας λέγει εάν οι Θεσσαλοί ή οι Άλμωπες ή οι κάτοικοι της Λοκρίδος ή της Ακαρνανίας είναι Έλληνες, ή οτιδήποτε άλλο, αυτο τυγχάνει να το γνωρίζουμε από άλλες πηγές. Ούτε αναφέρει πουθενά καί ουδεμία νύξη κάνει γιά  την εθνικότητα των "Αλβανών" της Αλβανουπόλεως. Ο Πτολεμαίος είναι γεωγράφος, δεν γράφει ιστορία. Απλώς μας δίδει το όνομα της περιοχής ή των κατοίκων, το όνομα της πόλης καί το γεωγραφικό μήκος καί πλάτος. Τα υπόλοιπα επομένως είναι είτε εκ του (εθνικιστικά) πονηρού είτε εξ αγνοίας είτε εκ του συνδυασμού καί των δύο. 

Τι σημαίνει όμως Αλβανία; Η ετυμολογία της λέξης Αλβανία είναι γνωστή καί δεν έχει σχεση ούτε με την Αλβανική ούτε με την Ιλλυρική. Στο μεγάλο Ινδοευρωπαϊκό λεξικό του Ποκόρνυ, το Indo-European Etymological Dictionary - Indogermanisches Etymologisches Woerterbuch, βρίσκουμε το λήμμα : albho- (*hele-bho-), που σημαίνει "λευκό".  Το albho- μας δίνει το Χιττιτικό "al-pa-áš" (alpas), "σύννεφο", τα Λατινικά "olor", "κύκνος", "alburnus (Ελληνικά "αλβούρνος" ή λευκίσκος, κοινώς "ασπρόψαρο", "albarus" "λεύκη", "albūcus", "ασφόδελος", το Αρμενικό Arm. "aɫauni".  "περιστέρι" (= "λευκό" πουλί), το Λιθουανικό "al̃vas" καί Ρωσσικό "ólovo", "λευκοσίδηρος" καί τα δύο, αλλά καί τα Ελληνικά ἔλαφος (αρχικά το ελάφι με "λευκα στίγματα"), η δερματική πάθηση "αλφός",  "λευκή τις παραλλαγή εν τω σώματι" κατά τον Ησύχιοⁱ, αλφιτόχρους, "λευκή", το δένδρο "αλφινία", "λεύκη", αλλά καί η Ομηρική "αλφίτου ακτή", καί "έλφιτα",  "κριθάλευρα ή σιτάλευρα" (="λευκή" σκόνη), πάντα κατά τον Ησύχιο, όπως καί το λήμμα "αλφούς", "λευκούς", ή "λευκάς" κατά τον ίδιο. 

i

Στό βιβλίο "Εισαγωγή στην Πρωτο-Ινδο-Ευρωπαϊκή καί στον Πρωτο-Ινδο-Ευρωπαϊκό Κόσμο, της Οξφόρδης" (των Μάλλορυ καί Άνταμς, 2006), σελ. 331-332, βρίσκουμε πως η Ινδοευρωπαϊκή ρίζα albho- μας δίνει επίσης ονόματα ποταμών, με την έννοια "ασπροπόταμος - λευκά νερά" όπως το Γερμανικό όνομα του ποταμού Elbe (του οποίου το όνομα στα Λατινικά ήταν Albis ή Albia, από το Γερμανικό *Alƀī, γενική Alƀiōz, καί κατά τον Στράβωνα Άλβις). Τα Γαλλατικά υδρώνυμα Albis καί Albā, το Λατινικό Albula, καί στα καθ΄ ημάς ο ᾽Αλφειός στην Πελοπόννησο καί στην Σικελία Αλαβών κατά τον Στέφανο Βυζάντιο που συνεχίζει "έστι καί ποταμός Άλβας, ο νύν Τίβερις", το παλιό όνομα δηλαδή του ποταμού που διατρέχει την Ρώμη. Άλβα "λευκή" είναι καί "πόλις της Ιταλίας, ήν έκτισαν οι από του Λαυυινίου Λατίνοι, Τρώες όντες. έστι δ΄η Άλβα καθ΄ Ελλάδα λευκή...", καί συνεχίζει ο Στέφανος Βυζάντιος: "...λέγεται καί Άλβη. ο πολίτης Αλβανός, ώς καί οίνος Αλβανός ηδύς τε καί καλός. λέγεται καί Αλβανός εν Ιταλία τόπος εν ώ ιεροποιείαι εγένοντο, καί λίμνη Αλβανίς" Καί μας πληροφορέι επίσης πως "έστι καί Άλβη πόλις Κρήτης, το εθνικόν Αλβαίος, ώς Θηβαίος", όπως επίσης καί η γνωστή "Αλβανία, χώρα προς ανατολικοίς Ίβηρσιν" δηλαδή την Καυκάσια Αλβανία δυτικά της Καυκασίας Ιβηρίας (Γεωργίας). Υπάρχει γιά να τελειώνουμε με τον Στέφανο Βυζάντιο καί "Αλβίων, νήσος Πρεττανική...το εθνικόν Αλβιώνιος". Η τελευταία αυτή φυσικά δεν είναι άλλη από την Γηραιά Αλβιώνα, των Κελτών της Βρεττανίας, από το κατάλευκο των ασβεστολιθικών βράχων της όπως αυτή φαίνεται από την ευρωπαϊκή πλευρά. 

Η Ινδοευρωπαίκή ρίζα albho- συναντάται καί στην πάθηση των albino, albinism, στην Ελληνική αλφισμός ή αλμπινισμός ή λευκοπάθεια, στο άλμπουμ φωτογραφιών που προέρχεςται από την Λατινική λέξη albus (=λευκό). Αlbum αρχικά σήμαινε λευκή επιφάνεια γιά γραφή αλλά αργότερα πήρε την έννοια του καταλόγου. Βρίσκεται επίσης στο όνομα Άλπεις, τα

Nόμισμα της ΑΛΒΑ του Λατίου, 350 πΧ.

πάντοτε χιονισμένα Λευκά όρη, στις πηγές Albulae Aquae (Λευκά Νερά)  στο Ρωμαϊκό Τίβολι, αλλά καί  στους ηφαιστιακούς λόφους έξω από την Ρώμη με το λευκό, ηφαιστιακής τέφρας, χώμα που παράγει "οίνον ηδύ", όπως μας είπε ο Στέφανος Βυζάντιος. Εκεί βρίσκουμε καί την πόλη Άλβανο του Λατίου - Albano Laziale, το βουνό Aλμπάν - Mons Albanus καί την λίμνη Άλβανο - Lago Albano, που έχουν διατηρήσει τα "λευκοχώματα" ονόματά τους από την πρό-Ρωμαϊκή ακόμη εποχή τότε που στην Άλβα Λόνγκα- Alba Longa ζούσαν οι Ιταλιώτες (οι αυθεντικοί, όχι οι "καθ' ημάς") Αλβανοί - Albani. "Άλβα δε Λόγγαν, ετέραν πόλιν έκτισαν, από της χοίρου", μας λέγει ο Δίων ο Κάσσιος ξεκινώντας την Ιστορία του, "τουτέστι Λευκήν Μακράν. Καί το εκείσε όρος Αλβανόν εκάλεσαν ομοίως...Μέχρι τούτου τα περί Άλβης καί Αλβανών". 

Επιστρέφουμε τώρα στην Αλβανόπολη καί την καθ΄ημάς Αλβανία, καί στους Ρωμαίους Λεγεωνάριους που υπηρετούσαν έξω από την Ρώμη, στην περιοχή των ηφαιστιακών λόφων πού λόγω του λευκού τους χρώματος ονομάζονται Αλβανοί λόφοι, οι Colli Albani. 

Η εξήγηση του ονόματος  της Αλβανόπολης επομένως είναι πολύ απλούστερη από το να ταξιδεύσουμε στον Καύκασο και  στην Αλβανόπολη του Καυκάσου, στην "Αλβανία, χώρα προς τοίς ανατολικοίς Ίβηρσιν" (Στ. Βυζ.), ή να ψάχνουμε γιά κάποια κατά φαντασίαν Ιλλυρική φυλή που ονομαζόταν "Αλβανοί". Άλλωστε η Αλβανόπολις δεν αναφέρεται παρά στα 150 μΧ, καί καμία μνεία της δεν γίνεται πρίν ούτε μετά. Τα τα περί Ιλλυρίων επομένως είναι ιστορικά παντελώς αστήρικτα. Κάποιοι υπέθεσαν πως οι Αλβανοί μετακόμισαν μέν από την Ρωμαϊκή Άλβα όχι όμως σαν Ρωμαίοι αλλά σαν Αλβανοί, φέροντας όχι μόνον το όνομα αλλά καί την γλώσσα τους στην απέναντι πλευρά της Αδριατικής. ^xxvi Αυτή η θεωρία σίγουρα δεν στέκει. Οι Χριστιανοί Αμπερέσοι της Ιταλίας πέρασαν στην Ιταλία μετά την κατάληψη της Βαλκανικής ενδοχώρας από τους Τούρκους, γιά να αποφύγουν την σκλαβιά καί τον εξισλαμισμό, καί όχι κατά την αρχαιότητα. Στην Αρχαιότητα σαν Αλβανούς μόνον τους κατοίκους της Ρωμαίκής Άλβας γνωρίζουμε να ονομάζονται Αλβανοί, εξ΄ού καί οι κάτοικοι της Αλβανουπόλεως, Αλβανοί αντί του αναμενόμενου ίσως Αλβανοπολίται, κατά το Κωνσταντινούπολις Κωνσταντινουπολίυται. Η εξήγηση είναι απλή, καί βρίσκεται στον Στέφανο Βυζάντιο, όπου "Άλβα, πόλις Ιταλίας...λέγεται καί Άλβη, ο πολίτης Αλβανός...λέγεται καί Αλβανός εν Ιταλία τόπος..." 

Γνωρίζουμε ότι οι Ρωμαίοι ίδρυσαν πολλές αποικίες, coloniae στην Ιλλυρία. Στο κεφάλαιο "Ρωμαίοι Ιλλύριοι" του βιβλίου οι Ιλλύριοι, ο John Wilkes^xxvii (σελ212)  αναφέρεται στις στρατιωτικές οδούς που διένοιξαν οι Ρωμαίοι σαν όργανο επιβολής της επικυριαρχίας τους στην Ιλλυρική, καί συνεχίζει : "Το δεύτερο εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε από τους Ρωμαίους γιά την εδραίωση των κατεκτημένων κτήσεών τους ήταν η αποικιακή εγκατάσταση Ρωμαίων σε εδάφη απαλλοτριωμένα από τους ντόπιους κατοίκους...Στην Μακεδονική Ιλλυρία αποικίες εγκαταστάθηκαν στην Βύλλιδα, καί στο Δυρράχιο κατά τους εμφυλίους πολέμους. Στις Δαλματικές ακτές αρκετές προϋπάρχουσες Ρωμαϊκές πολίχνες φαίνεται να ενδυναμώνονται καί να οργανώνονται σαν αποικίες, συμπεριλαμβανομένων καί των Σαλώνων, της Ναρόνας της Επιδαύρου, του Ιαδέρ καί της Σένια...Μιά ύστερη γενιά Ρωμαϊκών αποικιών, συχνά εγκαθιδριωμένων πάνω ή δίπλα σε χώρους εγκατελειμένων στρατοπέδων λεγεώνων, που σκοπό είχαν την οικιστική ταχτοποίηση βετεράνων που είχαν αποστρατευθεί από την λεγεώνα τους." Σαν παραδείγματα αναφέρει ο Wilkes την Εμόνα την Σαβαρία, την Σισκία καί το Σίρμιο, μεταξύ άλλων.  

Αλβανοί καί Αλβανίες Σκωτίας, Ισπανίας, 
Καυκάσου, Ιταλίας, Ιλλυρίας...

Η Albanopolis είναι σχεδόν βέβαιο πως είναι μία από αυτές τις αποικίες. Οι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι, που αρχικά αποτελούσαν  φρουρά του Λατίου, καί συγκεκριμένα στην περιοχή των Αλβανών λόφων (ακόμηκαί σήμερα ονομάζονται colli Albani από τους Ιταλούς) της Ρώμης, όταν απεστρατεύθηκαν στάλθηκαν στην Ιλλυρία.  Γνωρίζουμε πως δεν ήταν Ιλλύριοι, από το γεγονός πως ο Δίων ο Κάσιος (75.2. 6) μας διαβεβαιώνει  πως η λεγεώνα που στρατωνιζόταν στο Άλμπανουμ  μόλις επί Σεπτημίου Σεβήρου, στα 193μΧ (πενήντα χρόνια μετά την αναφορά του Πτολεμαίου) απέκτησε Ιλλύριους λεγεωνάριους (καί συγκεκριμένα από την Πανονία – σημερινή βόρεια Σερβία, κοντά στην σημερινή Ουγγαρία- που έκαναν μάλιστα πολύ άσχημη εντύπωση στους Ρωμαίους με τις χονδροκοπιές καί τους γλωσσικούς βαρβαρισμούς τους. 
Πρίν από το 193μΧ μόνον λεγεωνάριοι επιστρατευμένοι από την Ιταλία την Ισπανία, το Νόρικουμ (σημερινή Αυστρία)  καί την Μακεδονία υπηρετούσαν στους στρατώνες του Albanum. Στους απόστρατους λεγεωνάριους του Albanum δόθηκε η συγκεκριμένη περιοχή της Ιλλυρίας γιά να ιδρύσουν  κολωνία (στρατιωτική αποικία) και να βιοπορίζονται καλιεργώντας τα κτήματα που τους παρεχώρησε το κράτος, σαν συνταξιοδότηση (όπως γινόταν με όλους τους Ρωμαίους λεγεωνάριους αποστράτους). Οι Ρωμαίοι, πιστοί στην αυτοκρατορική πολιτική τους προφανώς δεν θα έστελναν Ιλλυριούς ως άποίκους στην Ιλλυρία.

Αυτό μπορεί να αποδειχθεί αμέσως μόλις έλθουμε στην περίφημη επιγραφή όπου πρωτοαναφέρονται υποτίθεται οι "Αλβανοί"-"Ιλλύριοι". Πολλοί αναφέρονται σ΄αυτήν την επιγραφή αλλά κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μας την παρουσιάζει. Παραθέτουμε εδώ αυτούσια την επιγραφή που βρέθηκε κοντά στην σημερινή πόλη των Σκοπίων. Κατ΄αρχήν τονίζουμε πως δεν αναφέρεται σε "Αλβανούς". Αναφέρεται σε δύο Ρωμαίους πολίτες που προέρχονται από την Αλβανόπολη. Είναι από τον τάφο του (Θρακικής καταγωγής, όπως θα δούμε) καί Ρωμαίου πολίτου Πόσιδος Μεστύλου  (Posís Mestylu) καί της (εν ζωή ακόμη όταν στήθηκε το τάφος) αδελφής του, της Φλαυϊας Ντέλους Μουκάτης (Flavia Delus Mucati):

Moesia Sup. (SE) — Scupi (Skopje): Gorno Solnje — late 1st c. AD

Posís Mes-

tylu f(ilius) Fl(avia)

Delus Mu-

cati f(ilia) dom(o)

Albanop(oli)

ịp̣sạ Dẹlụs

— — — —]

Ποσίς Μεσ-

τύλου υ(ιός) Φλ(αύια)

Δέλους Μου-

κάτη θυγάτηρ 

εξ Αλβανουπόλεως

η Δέλους ιδία^xxviii

Τονίζουμε καί πάλι πως δεν υπάρχει καμία μνεία γιά "Αλβανούς", όπως διατυμπανίζουν οι Ιλλυριομανείς, αλλά γιά κατοίκους με καταγωγή "εξ Αλβανουπόλεως", από την συγκεκριμένη πόλη. Με μιά ανάλυση των ονομάτων θα δούμε πως το Flavia είναι φυσικά Λατινικό, άρα μιλούμε αμέσως γιά Ρωμαία πολίτισα. To Posis - Πόσις  είναι είτε Θρακικό είτε Ελληνικό, καί συνάδει με το Ινδοευρωπαϊκό Πότις που στην Ελληνική τουλάχιστον απαντάται στα Ποσειδών, δεσπότης, Δέσποινα, Πότνια, οικοδεσπότης κλπ. Απαντάται καί σαν Πόσσης ή Πόσσεις, καί σε τάφο Θράκα ή Δάκα Ιππέα από το χωριό Saraiuτης Κωνστάντζας (Ρουμανία), άρα θα το θεωρήσουμε μάλλον Θρακικό ή Δακικό.

Άττας Πόσσει

Ζών εαυτώ καί

συμβίω Μάμμα

Κρήσκεντος 

Θυγατρί ζή

σασα έτη ζ΄

την στηλείδα 

ανέστησεν

χαίρε^xxix

Το Mucatis είναι όνομα καθαρά Θρακικό, που συνάδει με τα Θρακικά Mukakakaes, Mukatralis, Mukazeras, Mukakenthos, Mukaporis, Mukazenis, Mukaboris, Mukabur, Mukaburis Mukas, Mukos, Muka (Muca), Mokas, Moca, Mokkas, Mokkos, Mokkus, Mukazeis, Mukases, Mucasis, Mukasos, Mukalas, Muccala, Mucalus, Mokasokos, Mukaboris, Mukabur, Mukaburis, κλπ. ^xxxΤο Mestylus, παρά την Λατινική του κατάληξη είναι επίσης Θρακικό που φωνητικά επιβιώνει στο (Θρακικό)  όνομα του Ελληνικού χωριού Mέστη, της Ροδόπης, κοντά στην Κομοτινή, αλλά καί στο Βουλγαρικό (αρχικά Θρακικό) όνομα του ποταμού Νέστου: Μέστα - Mesta - Места. Η κατάληξη του ονόματος όμως δηλώνει πως ο Μέστυλους είναι εκλατινισμένος, δηλαδή Ρωμαίος πολίτης. 

Το Delus θα μπορούσε να είναι είτε Θρακικό, είτε Ιλλυρικό αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως προέρχεται από τάφο (Θρακικής μάλλον καταγωγής-λόγω του προαναφερθέντος Mestylus) Αλβανουπολιτών Ρωμαίων πολιτών. 

Τονίζουμε πως η στήλη των Σκοπίων αναφέρεται στην Αλβανόπολη πενήντα τουλάχιστον χρόνια νωρίτερα από τον Πτολεμαίο αφού αρχαιολογικά θεωρείται πως ανοίκει στον ύστερο 10ν αιώνα πΧ.  (Moesia Sup. (SE) — Scupi (Skopje): Gorno Solnje — late 1st c. AD). Το γεγονός πως βρίσκουμε εκλατινισμένους Θράκες στην Αλβανόπολη αποτελεί μία ακόμη ισχυρή ένδειξη πως η Αλβανόπολις αποτελούσε Ρωμαϊκή κολωνία, καί όχι πόλη κάποιας ανήκουστης καί πουθενά αναφερόμενης "φυλής Ιλλυριών", όπως αφελέστατα καί χωρίς καμία ένδειξη ή απόδειξη καλούμαστε να αποδεχτούμε. 

Το σύγχρονο Αλβανικό κράτος θα ένιωθε γυμνό χωρίς την πόλη του γεννητήριου μύθου. ότι δεν υπάρχει το δημιουργείς, έστω το φαντάζεσαι...ακόμη καί εάν η φαντασία κάποτε σε προδίδει. Κάποιοι στα Τίρρανα απεφάσισαν καί διέταξαν πως η Αλβανόπολη έπρεπε να υπάρχει, να έχει τα απτά της πέτρινα κόκκαλα, καί να μπορεί το έθνος καί οι τουρίστες να τα επισκέπτονται. Κάπως έτσι προέκυψε καί η ταύτιση της αρχαίας Αλβανόπολης με τα αρχαία ερείπεια δίπλα στο σημερινό Zgërdhesh, μιά ταύτιση προβληματική καί τουλάχιστον αυθαίρετη. Οι αρχαιολόγοι πιθανόν να αντέδρασαν, αλλα στα χρόνια του Σταλινικού πατερούλη της σοσιαλιστικής πατρίδας η λογική δεν αντιδρούσε στην εξουσία.

Οι αρχαιότητες στο Zgërdhesh βαφτίστηκαν σε Αλβανόπολη. Απόφαση πολιτικά
επιβληθείσα^xxxi γιά προφανείς εθνικο-τουριστικούς λόγους. Εν πρώτοις το πιό πιθανόν είναι πως μάλλον πρόκειται γιά αρχαία Ελληνική πόλη αφού στις ανασκαφές βρέθηκε μεταξύ άλλων καί μαρμάρινο άγαλμα της Αρτέμιδος. Το βέβαιο είναι πως δεν θα μπορούσε να είναι η Αλβανόπολη αφού σύμφωνα με τα πορίσματα των ίδιων των αρχαιολόγων η πόλη αυτή εγκαταλήφθηκε  τον 2ο αιώνα πΧ, τριακόσια με τριακόσια πενήντα ολόκληρα (300-350) χρόνια προτού ιδρυθεί η ομώνυμη Ρωμαϊκή κολωνία της Αλβανουπόλεως.^xxxii 

Το λήμμα "Αλβανοί" της Αλβανουπόλεως του  Πτολεμαίου είναι δηλωτικό ονομαστικό  πολιτών πόλεως καί όχι εθνώνυμο κάποιας φυλής "Ιλλυριών". Επαναλαμβάνω πως από πουθενά δεν συνεπάγεται καί πουθενά δεν αναφέρεται πως οι κάτοικοι της Αλβανουπόλεως ήταν "έθνος" καί μάλιστα Ιλλυρικό.  Στην περιοχή αυτή της Μακεδονικής Ηπείρου ζούσαν Ηπειρότες, Φρύγες, Έλληνες άποικοι από άλλα μέρη, Ιλλύριοι, Μακεδόνες, Θράκες, ίσως ακόμη καί κάποιοι Παίονες καί αργότερα Ρωμαίοι άποικοι.  Εξυπακούεται πως κανένα κανένα σταθερό σκηνικό Αλβανικής αυτοχθονίας δεν μπορεί να στηθεί πάνω στο όνομα μιάς πόλης με άπειρα ἀλλωστε Αλπικά, Αλφικά, Αλμπικά, Αρβικά, Αρφικά καί άλλα συναφή "Αλβανικά" συνώνυμα τοπωνύμια σκορπισμένα σε όλα τα μήκη καί πλάτη της Ινδοευρωπαϊκής παρουσίας ανά την Ευρασία καί όχι μόνον. 

Το Άρβανον στα 1210 

H Αλβανόπολις χάθηκε με το πέρασμα των χρόνων (άλλωστε μικρή κώμη πρέπει να ήταν, καί ο Στέφανος Βυζάντιος που μας δίνει χιλιάδες όσες μικρές καί μεγάλες πόλεις και χωριά σε όλη την γνωστή Οικουμένη την αγνοεί στα μέσα του 6ου Αιώνα μχ.) καί εικάζεται πως μόνον ίσως το όνομά της παρέμεινε, παρεφθαρμένο κι αυτό, σαν Αλβανόν ή Αρβανόν (σύμφωνα με την γλωσσική μεταλλαγή του "λ" καί "ρ" κατά το αδεΛφός-αδεΡφός, όπως προαναφέραμε). Πάντως κατά τον σοβαρότερο αναλυτή της Ιλλυρικής Ιστορίας τον Γουϊλκες, ούτε κάν αυτή η ταύτιση δεν είναι σίγουρη..^xxxiii Με τον Wilkes, παρεπιπτώντος, συμφωνεί καί ο δικός μας γνωστός γλωσσολόγος Γεώργιος Μπαμπινιώτης που αμφιβάλει γιά την γλωσσολογική συνάφεια καί ταύτιση του “Αλβανόν” καί “Αρβανόν” με την εξαφανισμένη από αιώνες άλλωστε Αλβανόπολη, άν καί δέχεται σαν σίγουρη την προέλευση του Αρβανίτης καί Αλβανός από το Αρβανόν καί Αλβανόν. ^xxxivΤο Αλβανόν, επιπροσθέτως, ή Αρβανόν της Άννας Κομνηνής δεν αναφέρονται σε πόλη αλλά σε περιοχή, καί μάλιστα σε βουνό. Το Ινδοευρωπαϊκό πρόθεμα Αλπ-, Αλβ-, Αλμπ-, Αλφ- καί Άρβ- (ανάλογα με την περιοχή, την γλώσσα καί την περίσταση) είναι γνωστό από εκατοντάδες ποτάμια καί όρη σαν τοπονύμιο ποταμών καί ορέων. Γιά τις "Άλπεις καί Άλπεια όρη καί Άλβια" του Στέφανου Βυζάντιου γνωρίζουμε αλλά μεταξύ άλλων υπάρχει καί "Άλπωνος, πόλις καί όρος εν Μακεδονία"(Στ. Βυζ.). Δεν είναι καθόλου απίθανο επομένως το Άρβανον να μην έχει καμία απολύτως σχέση με την Αλβανόπολη αλλά να αποτελεί τοπονύμιο καθοριστικό όρους.  Αρχικά θεωρείται μία περιοχή στα βόρεια της σημερινής Αλβανίας, βορειοανατολικά από το Δυρράχιο, όπως προανέφερε ο Νίκολας Χάμοντ, αλλά σίγουρα δυτικά από την Αχρίδα. Η ονομασία Άρβανα δόθηκε αρχικώς στην οροσειρά Mat καί Ischmi – δυτικά της Αχρίδας), κατά τον Μπαμπινιώτη^xxxv από την οποία οι Ρωμιοί κάτοικοι της περιοχής έδωσαν το όνομα στους νεοφερμένους “έποικους”: Αλβανοί εκ του Αλβάνου καί προφανώς Αρβανίτες εκ του Αρβάνου, ονόματα Λατινικής πιθανόν προέλευσης καί τα δύο, με κατάληξη όμως καί τα δύο (“-οι”, “-ίτες”) καθαρά Ελληνική. Το υπενθυμίζω πως τα ονόματα αυτά δεν χρησιμοποιούνται από τους ίδιους τους Αλβανόφωνους εντός Αλβανίας, καί το Σκιπέριοι είναι όπως προαναφέρθηκε πολύ υστερότερο, άρα δεν γνωρίζουμε το εθνώνυμο του ποιμενικού αυτού λαού κατά την έλευσή του στην περιοχή.

Πέρα από την (Ρωμαϊκή) Αλβανόπολη, καί το (Τουρκικό) Ελμπασάν, ο Αλβανικός μύθος περιπλέκεται ακόμη πιό πολύ με την ταύτιση της Αλβανουπόλεως αφ΄ενός καί του Άρβωνα που αναφέρει ο Πολύβιος, τον οποίο επίσης μνημονεύει καί ο Στέφανος Βυζάντιος:

"Αρβών, Ιλλυρίας πόλις. Πολύβιος δευτέρα. Το εθνικόν Αρβώνιος και Αρβωνίτης, ως Αντρώνιος και Ασκαλωνίτης". ^xxxvi

Πόλη της Ιλλυρίας, λοιπόν, ο Αρβών, αλλά πού; Στην Αλβανία, μήπως, όπως στα θολά προσπαθούν να μας το περάσουν διάφοροι καλοθελητές του Αλβανικού αυτοχθονισμού σα τους φίλους μας στον Αλβανικό διαδυκτυακό χώρο zeriyt.com, όπου κάτω από την επεξήγηση του τοπονυμίου “Αlbania” διαστρεβλώνουν κάθε έννοια ιστορικής αλήθειας, προσπαθώντας να μας πείσουν πως “Ο Πολύβιος στην Ιστορία του Κόσμου αναφέρει μιά φυλή που ονομάζονταν Άρβων, κάπου στην σημερινή κεντρική Αλβανία”!^xxxvii Φυλή στην κεντρική Αλβανία είπατε; Άς το ψάξουμε, ανατρέχοντας στις πηγές:

Ανατρέχουμε λοιπόν στον Πολύβιο, εκεί που περιγράφει το πώς οι Ρωμαίοι πέρασαν με διακόσια καράβια να δώσουν ένα μάθημα στην αυθἀδη βασίλισσα των Ιλλυριών Τεύτα, που ορμώμενη από τα παράλια του σημερινού Μαυροβουνίου έδινε άδειες πειρατικές στους κατόχους Ιλλυρικών λέμβων που έγιναν σύντομα η κατάρα το Ελληνικού καί Ρωμαϊκού εμπορίου. Ιλλύριοι πειρατές εφορμούσαν σε παράλιες Ελληνικές πόλεις της Ηπείρου καί της Αδριατικής αλλά ακόμη καί στο Αιγαίο: 

"[12] ἀφικόμενοι δὲ καὶ λύσαντες τὴν πολιορκίαν προσεδέξαντο καὶ τοὺς Ἰσσαίους εἰς τὴν ἑαυτῶν πίστιν." Ερχόμενοι, δηλαδή, έλυσαν την πολιορκία καί δέχτηκαν τους Έλληνες της ΄Ισσας υπό την προστασία τους. Η Ίσσα, παρεπιπτόντως είναι νησί καί πόλη που ακόμη διατηρεί παρεφθαρμένο το Ελληνικό της όνομα, καί είναι η Κροατική Βίς-Vis,^xxxviii σε αντίθεση με την Ίσσα του Αιγαίου που άλλαξε ήδη από τα αρχαία χρόνια το όνομά της σε Λέσβο!^xxxix

"[13] εἷλον δὲ καὶ πόλεις τινὰς Ἰλλυρίδας ἐν τῷ παράπλῳ κατὰ κράτος....". Καί ο στόλος κατέλαβε αρκετές πόλεις της Ιλλυρίδος με επίθεση, όπως κατέπλεε πλάϊ στις ακτές...

"[14] ἐκυρίευσαν δὲ καὶ λέμβων εἴκοσι τῶν ἀποκομιζόντων τὴν ἐκ τῆς χώρας ὠφέλειαν."

Kαί εκυρίευσαν καί είκοσι λέμβους που μετέφεραν τα διερπαγμένα λάφυρα από την χώρα.

Άρα αναφερόμαστε ακόμη γιά ναυμαχίες καί μάχες δίπλα στην θάλασσα, όχι στην ενδοχώρα.

"[15] τῶν δὲ πολιορκούντων τὴν Ἴσσαν οἱ μὲν ἐν τῇ Φάρῳ διὰ τὸν Δημήτριον ἀβλαβεῖς ἔμειναν, οἱ δ᾽ ἄλλοι πάντες ἔφυγον εἰς τὸν Ἄρβωνα σκεδασθέντες."  Όσοι δηλαδή από τους πολιορκητές της Ίσσας βρισκόντουσαν στον Φάρο, με παρέμβαση του Δημητρίου (πρός τους Ρωμαίους) παρέμειναν εκεί αβλαβείς. Όλοι οι υπόλοιποι όμως διέφυγαν πρός τον Άρβωνα καί διερκορπίστηκαν.

Γνωρίσουμε ήδη πού βρίσκεται οι πόλεις καί νησιά  Iσσα/Vis  καί Φάρος/Hvar: Στις Δαλματικές ακτές, στην Κροατία, μακράν της Αλβανίας. Άς δούμε τώρα στον χάρτη το που βρίσκεται καί ο Άρβωνας, στον οποίο έσπευσαν να διαφύγουν οι κυνηγημένοι από τον Ρωμαϊκό στόλο Ιλλύριοι του Δημητρίου. Πρός τον νότο δεν θα πήγαιναν, αφού οι Ρωμαίοι σάρωναν παραλία καί νησιά. Φεύγοντας από τα νησιά Ίσσας καί Φάρου, μόνον πρός βορράν θα μπορούσαν να διαφύγουν καί μάλιστα όσο πιό μακρυά μπορούσαν, σε περιοχή παράλια που οι Ρμαίοι δεν θα τους έβρισκαν. Γιά τον λόγο αυτό επέλεξαν τον Αρβώνα, ένα νησί γεμάτο πυκνά δάση. Τα ονόματα των μεγάλων νησιών ποτέ σχεδόν δεν αλλάζουν καί εύκολα περνούν από την μία γλώσσα στην άλλη. Ο Ελληνικός Ἀρβών στα Λατινικά παραφράστηκε σε Arba, καί με αυτό το όνομα εμφανίζεται σε μεσαιωνικούς χάρτες. Οι Δαλματικοί Λατινόφωνοι πληθυσμοί αφομοιώθηκαν τελικά από την Σλαβική πλημύρα του Μεσαίωνα. Έγιναν Σέρβοι, Μαυροβούνιοι, Σλοβάκοι, Κροάτες. Οι τελευταίοι ντόπιοι Λατινόφωνοι πληθυσμοί έφυγαν προς την Ιταλία μετά τον Β'ΠΠ, σαν Ιταλοί πλέον, από την Γιουγκοσλαυία του Τίτο. 

Ο Ἀρβών όμως είναι ακόμη εκεί καί διατηρεί μέχρ σήμερα το -Σλαβικά αλλοιωμένο πλέον- αρχαίο όνομά του. Ψάχνουμε στον χάρτη των Δαλματικών ακτών καί τον βρίσκουμε: είναι το Κροατικό νησί καί πόλη Ράμπ/Rab, που στα Ιταλικά ονομάζεται Arbe. ^xlΕίναι περιττό το να πούμε πως οποιαδήποτε προσπάθεια ταύτισης στά θολά και μουλωχτά του Άρβωνα με την Αλβανόπολη του Πτολεμαίου ή το Άρβανον της Άννας της Κομνηνής στο στύλ “τί Λωζάνη, τι Κοζάνη” είναι όχι μόνον ανιστόρητη αλλά καί αγεωγράφητα άτοπη. Όσο γιά τα παραμύθια γιά υποθετική κατά τον Πολύβιο καί κατά φαντασίωσιν “φυλή που ονομαζόταν Αρβων” καί μάλιστα “στην σημερινή κεντρική Αλβανία”, τί να προσθέσουμε εμείς; Η μύτη του Πινόκιο με κάθε ψέμα συνεχίζει να μεγαλώνει.

Καί σαν χαριστική βολή προς τους Ιλλυριομανείς φίλους μας, πέρα από τον πολύ μακράν της “σημερινής κεντρικής Αλβανίας” Άρβωνα της Κροατίας, ο Στέφανος Βυζάντιος μας υπενθυμίζει πως υπάρχει καί το “Αρβάνιον, πόλις προς τω Πόντω...”, καθώς επίσης καί “Άρβις, ποταμός της Ινδικής. έθνος Άρβιες ή Αρβίται.” καί επίσης “Έστι καί εν Κρήτη Άρβιον όρος, ένθα τιμάται Άρβιος Ζεύς. Άρβιος ούν καί ο κατοικών το όρος.”^xli

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ – ΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ

Tα ονόματα των Ρωμαϊκών Επαρχιών Παλαιάς Ηπαίρου
καί Ελληνικής Ιλλυρίας προδίδει το σύνορο μεταξύ των
παλαιόθεν Ελληνικών καί των μετά την Μακεδονική
κατάκτηση εξελληνισμένων Ιλλυρικών περιοχών

Αφήνοντας κατά μέρος τους Αρβώνιους “Αλβανούς” της Κροατίας, τους Αρβανίους “Αρβανίτες” τ

ου Πόντου, τους Άρβιους ¨Αρβανίτες” της Κρήτης καί τους Αρβίτες “Αλβανούς” της Ινδίας, επικεντρωνόμαστε γιά λίγο στους αυθεντικούς Ρωμιούς Αρβανίτες της Ελλάδας, που προφανώς έχουν ρίζα από το Βυζαντινό Άρβανον. Επειδή πολλοί στην Ελλάδα αρνούνται να διαβάσουν ιστορία καί προσπαθούν να δημιουργήσουν τα δικά τους ψευδομυθοκατασκευάσματα όπως καί ἀλλωστε οι Αλβανοί καί οι Σκοπιανοί εθνικιστές αντίστοιχα, πέφτουν στην παγίδα του να ταυτίζουν το γλωσσικό ιδίωμα με την εθνότητα. Έλληνες που στο πέρασμα των αιώνων έχασαν την Ελληνική λαλιά στην Ανατολία καί στα Βαλκάνια, τον Πόντο, την Κριαμία, την Αζοφική καί την Καύκασο ή ακόμη καί την Κεντρική Ασία κράτησαν την Ρωμαίϊκη-Βυζαντινή αυτοσυνείδησή τους καί θεωρούν εαυτόν Έλληνες. Αντίθετα, εκατομμύρια Έλληνες που ασπάστηκαν τον Μουσουλμανισμό θεώρησαν τον εαυτόν τους Τούρκο ή Άραβα, στα Βαλκάνια, στην Μέση Ανατολή καί στην Ανατολία, παρά την Ελληνική τους καταγωγή καί γλώσσα. Η γλώσσα, η θρησκεία, η καταγωγή όλα παίζουν σημαντικό έως καί καθοριστικό ρόλο αλλά κανένα από μόνο τους ή καί σε συνδυασμό δεν αρκεί να αποτελέσει αμετάγκλητα καί απόλυτα τον καθοριστικό παράγοντα ταυτότητος εάν καί εφόσον λείπει η ατομική καί ομαδική αυτοσυνείδηση. Πολλοί Ελληνικής καταγωγής Ιταλοί στην Magna Grecia μιλούσαν καί μιλούν την Ελληνική αλλά μέχρι πρόσφατα δεν γνώριζαν κάν πως η διάλεκτός τους είναι Ελληνική, ή πως οι ίδιοι είναι Έλληνες στην καταγωγή. Το ίδιο καί χιλιάδες Ρωμιοί Πόντιοι Μουσουλμάνοι, ακόμη καί τώρα μιλούν την Ρωμαίϊκη διάλεκτο του Πόντου αλλά μόνον πρόσφατα, κυρίως σε επαφή με Έλληνες Ποντίους στην Γερμανία συνειδητοποίησαν πως η διάλεκτος της Τουρκικής που νόμιζαν πως μιλούσαν ήταν τελικά...Ελληνική.^xlii Οι Χριστιανοί Αρβανίτες έχουν ταυτιστεί με την Ρωμιοσύνη εδώ καί πάνω από χίλια χρόνια. Επαναστάτησαν, πολέμησαν καί θυσιάστηκαν γιά την απελευθέρωση της Ελλάδας όσο κανείς άλλος, σε στεριά καί θάλασσα, από το Σούλι καί το Μεσολόγγι μέχρι την Ύδρα, τις Σπέτσες καί τα Ψαρά. Οι Αρβανίτες είναι καί θεωρούν εαυτόν Έλληνες, καί άλλωστε είναι επό αιώνες τώρα δίγλωσσοι. Κατ΄ αντιπαράθεσιν, οι Ελληνικής καταγωγής εξισλαμισθέντες της Τουρκίας, της Μέσης Ανατολής, σε μέρη που ανθούσε παλιότερα ο Ελληνισμός, που θεωρούν εαυτόν Άραβες ή Τούρκους, δεν είναι πλέον Έλληνες.

Το ίδιο κριτήριο, αυτό της αυτοσυνείδησης ισχύει καί γιά όλους εμάς τους ένδεκα εκατομμύρια καί δεν γνωρίζω πόσα ακόμη στην διασπορά Έλληνες μικτής Αρχαιοελληνικής, Σλαβικής, Ιταλικής, Εβραϊκής, Γαλλικής, Πομακικής, Αρμενικής  ή άλλης καταγωγής Έλληνες, γιά να μήν πάμε πιό παλιά, στους Πελασγικής, Ετεοκρητικής, Συριακής, Περσικής, Φρυγικής, Περσο-Καπαδοκικής, Αιγυπτιακής, Θρακικής, Λατινικής καί άλλους Έλληνες.  Η μίξη της καταγωγής δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Ούτε το χρώμα των ματιών ή των μαλλιών, ούτε το σχήμα της μύτης ή το μελαμψό ή όχι του προσώπου. Έλληνες, σε τελική ανάλυση, είναι όσοι θέλουν να αισθάνονται Έλληνες, Ορθόδοξοι καί Καθολικοί,^xliii Εβραίοι,^xliv Δωδεκαθεϊστές, Βουδιστές,^xlv Μουσουλμάνοι,^xlvi αγνωστικιστές καί άθεοι.

Δεν είναι το “αίμα” που καθορίζει την εθνότητα, πουθενά καί σε καμιά περίπτωση. Άν ίσχυε αυτό, τότε οι μισοί καί πάνω Τούρκοι θα ήταν τώρα Έλληνες, τό ίδιο καί οι μισοί Σύριοι, και άλλοι τόσοι Νότιοι Ιταλοί, Βούλγαροι, Παλαιστίνιοι, καί πολλοί Αιγύπτιοι. Τον ορισμό της εθνότητας καί του Ελληνισμού δεν τα ορίζουν ούτε πρέπει να τα καθορίσουν οι άναρθρες κραυγές των ανορθογράφων

ροπαλοφόρων μπράβων του υποκόσμου, με αλλαλαγμούς μεταφρασμένων γκαιμπελικών συνθημάτων Blut und Ehre^xlvii (αίμα & τιμή) από τους κοπραυγή του Ναζισμού. Έλληνας, όπως άλλωστε καί Άγγλος, Γάλλος, Αλβανός, Τούρκος, Ρώσσος, Κινέζος, Γερμανός δέν γεννιέσαι...αισθάνεσαι!

Ο σημερινός γλωσσικός χάρτης των Αλβανόφωνων περιοχών

Μπορεί η ιστορική πραγματικότητα να βγάζει κάποιους κάποιους αυτοχθονιστές καί άλλους πιστούς της αιματικής καθαρότητας έξω από την νηπιακή τους αιώρα, αλλά θα πρέπει από κάποιο σημείο καί πέρα να αρχίσουμε να ξεπερνούμε τις βρεφικές μας εθνανασφάλεις. Τα σύγχρονα έθνη, όπως όλοι οι λαοί καί πάντοτε άλλωστε ειναι μικτής προέλευσης. Οι Γάλλοι έχουν εκτός των άλλων Γαλατικές-Κελτικές καταβολές, μιλούν την μιά διάλεκτο της Λατινικής γλώσσα των Ρωμαίων κατακτητών, καί έχουν Γερμανικό εθνώνυμο (France-Francais), δανεισμένο από τους Φράγκους Franks. Στην Γαλλία υπάρχουν Βάσκοι Γάλλοι, Κορσικανοί Γάλλοι, Γερμανοί Γάλλοι καί Βρεττόνοι Γάλλοι εκτός των άλλων, όσων ήλθαν από τις πάλαι ποτέ Γαλλικές αποικίες. Οι Άγγλοι προέρχονται από το δημιουργικό μίγμα ντόπιων Βρεττανών, Κελτών, Ρωμαίων, Δανών, Βίκιγκ, Γάλλων, καί πρόσφατα επίσης Ινδών, Αφρικανών, Αμερικανών, Κυπρίων καί άλλων. Στην Μεγάλη Βρετανία μιλώνται εκτός της Αγγλικής καί η Ουαλλική, η Κελτική καί η Σκωτική διάλεκτος της Αγγλικής μεταξύ πολλών άλλων. Οι Ιταλοί είναι μίγμα Ετρούσκων, Λατίνων, Ελλήνων, Κελτών, Γερμανών, Αράβων, Γάλλων, Αυστριακών, Αλβανών, καί πολλών άλλων δούλων ρωμαίων από όλα τα μήκη καί πλάτη της γής. Το ίδιο καί οι Έλληνες, που  όπως άλλωστε  καί κάθε πρώην αυτοκρατορικός λαός, έτσι καί αυτοί καί αυτοί με τον Μεγαλέξανδρο και τα Ελληνιστικά βασίλειά τους καί το Βυζάντιο, έσπειραν το ΔΝΑ τους σε όλα τα μήκη καί πλάτη της Αφρικανικής καί Ευρασιατικής Ηπείρου από την Βόρειο Αφρκή μέχρι την Ινδία καί τις στέπες της Κεντρικής Ασίας. Όπως πήραμε έτσι καί δώσαμε. Οι ελεύθεροι πολίτες της Αρχαίας Ελλάδας δεν ήταν οι μόνοι που γεννοβολούσαν. Τον έρωτα τον γνώριζαν καί οι δούλοι, καί γιά κάθε ελεύθερο πολίτη υπήρχαν από ένας έως δέκα δούλοι καί Είλωτες που άφησαν κι΄αυτοί απογόνους. Όσοι Λάκωνες περηφανεύονται γιά την κατευθείαν καταγωγή τους από τον Λεωνίδα, άς αναλογιστούν πως γιά κάθε έναν Σπαρτιάτη υπήρχαν στην δεκάδες ή καί εκατοντάδες καί αργότερα χιλιάδες είλωτες, γιά να μήν αναφερθούμε στις μεσαιωνικές επιδρομές των Σλάβων κατά τον 9ου μ.Χ. αιώνα. Κατά την Ρωμαίκή εποχή αλλα καί το Βυζάντιο, το φαινόμενο της κινητικότητας των λαών συνεχίστηκε. Με άλλα λόγια, κανείς δεν είναι “καθαρός”, με την ρατσιστική, Ναζιστική έννοια, καί ευτωχώς, αλλιώς θα είχαμε καταντήσει όλοι κρετίνοι από την επιμιξία.

Στο άκαιρο ερώτημα του εάν οι Αρβανίτες είναι Έλληνες ή του εάν ο Μάρκος Μπότσαρης αισθανόταν Αλβανός που δεν γνώριζε κάν Ελληνικά, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε μιάν άλλη ερώτηση. Πόσο Έλληνας ήταν ο Κρητικής καταγωγής Μπουλέντ Ετσεβίτ, που η γιαγιά του δεν γνώριζε κάν Τουρκικά, καί πόσο Έλληνας μπορεί να θεωρείται ο τεκμηριωμένα Ελληνόφωνος Πόντιος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν; Το αίμα καί η καταγωγή δεν έχουν καμία σημασία παρά μόνον εάν υπάρχει καί η συνείδηση που να τα ακολουθεί. Όπως οι Αρβανιτόφωνες Ορθόδοξοι  Ρωμιοί-Βυζαντινοί πρόγονοι των σημερινών Αρβανιτών της Ελλάδας αναμίχθησαν κατά τον ύστερο Μεσαίωνα με τα επί τόπου Ελληνόγλωσσα στοιχεία στις περιοχές όπου εγκαταστάθηκαν, καί έγιναν δίγλωσσοι Νεοέλληνες,  παρομοίως καί οι περισσότεροι θεωρούμενοι σήμερα Αλβανοί της Αλβανίας είναι μίγμα Ελληνόφωνων Ορθόδοξων Ρωμιών Ηπειρωτών, Βλάχων, Ιταλικών, ακόμη καί Τουρκικών καί Σλαβικών πληθυσμών με Δακομυσικής καταγωγής ποιμενικούς, νεοφερμένους από τα Καρπάθια μέσω Κοσσυφοπεδίου κατά τον 11ο αιώνα, πληθυσμούς.^xlviii  Το πόσο Έλληνας αισθάνεται ο κάθε Αρβανίτης στην Ελλάδα είναι απάντηση που ήδη δοθεί. Την έχουν δώσει γενιές ολόκληρες από Αρβανίτες (από τους Σουλιώτες καί τους Υδραίους μέχρι τον απελευθερωτή του Αιγαίου ναύαρχο Κουντουριώτη κατά τον Α' Βαλκανικό πόλεμο). Οι Αρβανίτες πολεμώντας τους Οθωμανούς κατακτητές διεχώρησαν την θέση τους από τους Τουρκαλβανούς γιά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον Οθωμανικό ζυγό, μάχη στην οποία βρήκαν πολλούς εξισλαμισμένους Έλληνες απέναντί τους. Στο ερώτημα κατά πόσον γνώριζε Ελληνικά ο Μάρκος Μπότσαρης η απάντηση είναι το χειρόγραφο Ελληναλβανικό λεξικό που συνέταξε ο ίδιος, ώντας στην Κέρκυρα, γιά τον Πουκεβίλ, λεξικό που απετέλεσε την βάση γιά το πρώτο Αλβανογαλλικό λεξικό.^xlix Όσο γιά το πόσο Έλληνας αισθανόταν ο Μπότσαρης ή η Μπουμπουλίνα καί ο Μιαούλης, θα πρέπει όσοι το ρωτούν ίσως παράλληλα να αναρωτηθούν...πόσο Γάλλος άραγε αισθανόταν ο (Κορσικανός) Ναπολέων Βοναπάρτης;

ΚΟΛΟΙΟΣ ΚΑΙ ΟΡΝΕΙΣ

Καί μιάς καί αναφερθήλαμε στον Μάρκο Μπότσαρη, άς επιστρέψουμε καί πάλι στο βιβλίο 

«Πελασγοί-Ιλλυριοί» του Αμπελίν Κρόσι που ο συγγραφέας του θεωρεί “ότι το βιβλίο για τους Πελασγούς και Ιλλυριούς αποτελεί προώθηση των αξιών του αλβανικού έθνους.” Τον θάνατο του Μάρκου Μπότσαρη ύμνησε η Μούσα μέσω της πέννας του Διονυσίου Σολωμού. Ο Διονύσιος Σολωμός είναι αυτός ο ίδιος που σοφά συνέστησε στο στο έθνος των Ελλήνων να μάθει “να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθές”. ^l Υπάρχει καί ο μύθος του Αισώπου, “Κολοιός καί Όρνεις” όμου μαθαίνουμε το πώς όσον χρόνο τα άλλα πουλιά χτενίζονταν καί καλωπίζονταν δίπλα στο ποτάμι, καί κάποια φτερά τους έπεφταν, “Κολοιός δε, συνιών εαυτώ περικειμένην δυσμοφίαν, απελθών καί τα αποπίπτοντατων ορνέων πτερά συλλαξάμενος, εαυτού περιέθηκέ τε καί προσεκόλλησε”.^li Επειδή υποθέτω πως ο συγγραφέας του «Πελασγοί-Ιλλυριοί» μάλλον δεν γνωρίζει Ελληνικά, Αρχαία ή Νέα, γιά αυτό καί θα του πρότεινα να διαβάσει το ποίημα του William B. Yeats με το οποίο (γιά προφανείς λόγους) ξεκινά σαν προμετωπίδα (πρίν ακόμη από την εισαγωγή!) το βιβλίο “Αλβανικές Ταυτότητες - Μύθοι καί Ιστορία” ("Albanian Identities - Myth and History")^lii:

A Coat^liii, by William Buttler Yeats

I made my song a coat                                     Έφτιαξα ένα πανωφόρι γιά το τραγούδι μου

Covered with embroideries                             Καλυμμένο με κεντήματα

Out of old mythologies                                     Από παλιές μυθολογίες

From heel to throat;                                        Από τη φτέρνα ώς τον λαιμό.

but the fools cought it,                                     ανόητοι όμως το έπιασαν,

Wore it in the world's eyes                             Το φόρεσαν μπρός στα μάτια του κόσμου

As though they'd wrought it.                          Σαν να το είχαν αυτοί δημιουργήσει.

Song, let them take it,                                     Τραγούδι, άσε τους να το πάρουν,

For there's more enterprise                           Αφού υπάρχει περισσότερη παλικαριά

In walking naked.                                            Στο να περπατάς γυμνός.

Τελειώνοντας θα ήθελα να μπορούσα να επεκταθώ καί στην πιθανή γλωσική συγγένεια της Ιλλυριών με τους Έλληνες ή έστω τους πρωτο-Ελληνες, αλλά η διεθνής επιστημονική έρευνα δεν έχει προχωρήσει στο θέμα αυτό καί η Ελληνική ακαδημαϊκή κοινότητα ώς συνήθως στα ζητήματα αυτά αγρόν αγοράζει. Αυτό που λέγω είναι πως γνωρίζοντας την Ιλλυρική ονοματοπροσωπογραφία, καί ονόματα όπως τα Γάλαυρος, Γλαυκίας, Πλευρίας, Πλευράτος, Κλείτος,  Γέντιος, Γραύος, Τεύτα, Δημήτριος, Άγρων, κλπ, είτε έχουν Ελληνική γλωσσολογική συνάφεια, καί Ελληνική ετυμολογία, ή τουλάχιστον ακούγονται σαν να έχουν παραπλήσια με την Ελληνική κοινή γλωσσική πηγή. Οι έρευνες του Νίκολας Χάμμοντ απέδειξαν πως τελευταίος σταθμός των πρωτο-Ελλήνων Ινδοευρωπαίων πρίν ξεχυθούν στην Δυτική Ελλάδα, καί την Πελοπόννησο ήταν η σημερινή κεντρική καί νότια Αλβανία με σειρά από κυκλικά ταφικά κουργκάν, γνωστότερα των οποίων αποτελούν οι κυκλικοί ταφικοί περίβολλοι Α καί Β, στις Μυκήνες.  Ο Όμηρος αναφέρεται στους Σελλούς καί τον Δία της Δωδώνης σαν πανάρχαιους καί Πελασγικούς. Οι Μακεδόνες γνωρίζουμε πως από την Ήπειρο προέρχονται πρίν εκδιώξουν Παίονες καί Θράκες καί εγκατασταθούν στην Μακεδονία. Την ίδια διάλεκτο μιλούσαν άλλωστε, καί οι Ηπειρώτες στρατιώτες του Πύρρου με τους Μακεδόνες στρατιώτες σον στρατό του Δημητρίου την ίδια διάλεκτο μιλούσαν. Το Κλείτος είπαμε είναι όνομα κοινό σε Ιλλύριους καί Μακεδόνες καί έχει την ίδια ετυμολογία με το Κλεοπάτρα, το Κλεομένης το Θεμιστοκλής κλπ - το "κλέος", την "δόξα".  Μέχρι πρόσφατα η γλωσσολογική συγγένεια  Ελλήνων, Παιόνων [“TheAncient Kingdom of Paionia,” Irwin L. Merker, Balkan Studies 6 (1965) 35] καί Φρυγών (Claude Brixhe, καί εκτενέστερες πληροφορίες στο άρθρο μου  http://www.scribd.com/doc/44668910/Midas-and-the-Phrygians) μέσα σε ένα ευρύτερο κλάδο της πρωτο-Ελληνικής ήταν άγνωστη. Όλα αυτά δεν πρέπει να τα προσπερνούμε ασυζητητί, είναι ισχυρές ενδείξεις. Σίγουρα δεν αποτελούν από μόνες τους αποδείξεις. Μιά εικασία είναι πως Ιλλύριοι καί πρωτο-Έλληνες πιθανόν να αποτελούσαν τμήματα του ίδιου Ινδοευρωπαϊκού κλάδου καί ενώ κάποιοι από τους πρωτο-Έλληνες άφησαν τις στέππες γύρω στα 2500 πΧ καί πρωτο-εμφανίστηκαν στην σημερινή κεντρική Αλβανία καί στην Ήπειρο γύρω στο 2000 πΧ, κάποιοι άλλοι ίσως δεν ξεκίνησαν παρά αρκετά αργότερα, προς την ίδια κατεύθυνση, ή, πιθανότερα να είχαν φύγει μαζί αλλά κάποιοι να παρέμειναν ενδιάμεσα, στα κεντρικά Βαλκάνια καί να εμφανίστηκαν αργότερα, στα 1200 πΧ, περίπου, σαν Ιλλύριοι,  την εποχή των μεγάλων κοσμογονικών μετακινήσεων λαών. 
Η εικασία αυτή δεν είναι απόδειξη, παρά μιά θεωρία που έχει μέν κάποια βάση γλωσσολογική (τα Ιλλυρικά, άλλωστε, όπως καί τα Ελληνικά ανοίκουν στην γλωσσολογική ομάδα των Ινδοευρωπαϊκών κέντουμ, σε αντίθεση πχ με γλώσσες όπως τα Θρακικά, τα Δακικά καί τα Αλβανικά) καί ίσως να δένει καί στα χρονικά δεδομένα. Την απόδειξή της  όμως μόνον η Αρχαιολογία, η Ιστορία καί η Γλωσσολογία με περισσότερη καί επίμονη έρευνα μπορούν να τις προσφέρουν καί όχι ο συγγραφέας του παρόντος. 

Μιλτιάδης Ηλία Μπόλαρης
Σικάγο

Σημειώσεις - 
Α. Το παρών κείμενο δεν είναι τελικό. Η συγγραφή του συνεχίζεται μέσα από ανανεώσεις, αναθεωρήσεις καί διορθώσεις. 
Β. Οι πηγές στην Ρουμανική γιά γλωσσολογική συνάφεια της Ρουμανικής με την Αλβανική (κάτι που τρομάζει καί τους δύο εθνικισμούς, γιά τον Ρουμανικό που φοβάται άρνηση της ταύτισής με τους Δάκες, καί γιά τον Αλβανικό γιά τον φόβο άρνησης της ταύτισης με τους Ιλλυρίους) είναι πάμπολλες. Τα συμπεράσματα είναι πολλές φορές ασαφή καί συγκεχυμένα.  Κάθε βοήθεια από αναγνώστες αυτού του άρθρου για εντοπισμό καί μετάφραση από την Ρουμανική ή καί αντίστοιχα Αλβανών επιστημόνων των κυρίων στοιχείων Ρουμανων γλωσσολόγων καί άλλων επιστημόνων είναι ευπρόσδεκτα καί θα αναφερθούν. 
Γ.  Οι παρατηρήσεις, οι διορθώσεις καί τα σχόλια όλα ευπρόσδεκτα. Οι ύβρεις όχι.

ΜΗΜ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

"The Illyrians" John Wilkes, στην σειρά The Peoples of Europe, Blackwell, Oxford, 1992, είναι η καλύτερη άν όχι ίσως η μοναδική μονογραφία γιά τους Ιλλύριους, στην Αγγλική τουλάχιστον γλώσσα.

Τhe Ancient Languages of Europe, edited by Roger Woodard, Cambridge University Press, 2008

"The Position of Albanian", Έρικ Χάμπ (του καλύτερου αναμφισβήτητα μελετητή-ερευνητή της Αλβανικής γλώσσας διεθνώς, του Ινδοευρωπαϊστή γλωσσολόγου καί κοσμήτορα επί σειράν ετών της Σχολής Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου του Σικάγου, γνώστη 32 γλωσσών, τον οποίο είχα την ευτυχία να γνωρίσω) http://groznijat.tripod.com/balkan/ehamp.html

Palaeolexicon, Word study tool of ancient languages - Thracian 
http://www.palaeolexicon.com/default.aspx?static=14&Language_ID=16

"The genesis of the Balkan Peoples", Βλαδιμίρ Γκεόργκιεφ 

Vladimir Georgiev (The Slavonic and East European Review 44, no. 103, 1960, pp. 285-297),  http://groznijat.tripod.com/vg/vg.html

"Albanian Identities - Myth and History" (Πολύ καλή συλλογή άρθρων γιά τον Αλβανικό εθνικισμό καί την Αλβανική εθνικιστική μυθοπλασία γενικά) που επιμελήθηκαν οι Stephanie Schwandner-Sievers καί Bernd j. Fischer. Hurst & Company, Λονδίνο, 2002

Fine, JA. The Early medieval Balkans. Univ. of Michigan Press, 1991. σελ.11.

"Η Καταγωγή των Αλβανών", Σε Ελληνική "Γκουγκλο”-μετάφραση.

http://shelf3d.com/i/Origins%20of%20the%20Albanians

"Εθνικά Α-Ι", Στέφανος Βυζάντιος, Αρχαία Ελληνική Γραμματεία -"Οι Έλληνες", Εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος, Κάκτος, Αθήνα, 1992

La Façade Maritime De L' Albanie Au Moyen Age, par Alain Ducellier, Ecole Pratique Des Hautes Etudes, Institute for Balkan Studies, 177, Thessaloniki, 1981

"The Oxford Introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European World, J.P. Mallory & D.Q. Adams ("Εισαγωγή στην Πρωτο-Ινδο-Ευρωπαϊκή καί στον Πρωτο-Ινδο-Ευρωπαϊκό Κόσμο, της Οφόρδης" - Μάλλορυ καί Άνταμς, 2006), Oxford Linguistics, Oxford university Press, 2006.


Indo-European Etymological Dictionary - Indogermanisches Etymologisches Woerterbuch (Jpokorny), http://dnghu.org/indoeuropean.html

“Λεξικόν, Συναγωγή πασών λέξεων κατά στοιχείον”, Πρώτος Τόμος, Α-Β, Ησύχιος, Αρχαία Ελληνική Γραμματεία -"Οι Έλληνες", Εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος, Κάκτος, Αθήνα, 2004

“Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας”, Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Κέντρο Λεξικολογίας, Αθήνα, 2002

“Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης”, Ιωάννου Σταματάκου, Εκδόσεις Δεδεμάδη, Αθήνα, 1972



ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

iWilkes, J. J. The Illyrians, 1992,ISBN 0631198075,page 218,"Τhus the Illyrians disappeared into the Roman Empire”...and page 266 “the Illyrians, like the Celts and Thracians, 'dissolved in the sea of later conquerors, simply for the reason that during the long period of Roman rule they had lost their native culture and were unable to utilize their lnguage as a means to a political life of their own'"

iiWilkes 1995, p. 67: "Though almost nothing of it survives, except for names, the Illyrian language has figured prominently in several theories regarding the spread of Indo-European languages into Europe."

iiihttp://www.documentacatholicaomnia.eu/03d/1034-1079,_Michael_Attaliotes,_Historia_(CSHB_Bekkero_Curante),_GR.pdf

ivhttp://www.documentacatholicaomnia.eu/03d/1034-1079,_Michael_Attaliotes,_Historia_(CSHB_Bekkero_Curante),_GR.pdf

vhttp://archive.org/stream/corpusscriptorum03niebuoft#page/198/mode/2up

vihttp://archive.org/stream/corpusscriptorum03niebuoft#page/200/mode/2up

viihttps://ujdigispace.uj.ac.za/bitstream/handle/10210/2576/13239.pdf?sequence=22

viii “This 'Arbanon' was a mountain, since she wrote of passes and paths through it (13.5), and it lay somewhere between Dyrrachium and 'Deure' (Dibra) in the valley of the Black Drin. The most likely candidate is Mt Dajti, east of Cape Pale (now Rodoni). A plural form in the neuter gender was used by Anna Comnena at 4.8, where "Korniskortes set out from Arbana” (11). As in the case of the Acroceraunia' (sc. 'ore'), a mountainous area was being named ‘Arbana', i.e. Mt Dajti and Mali me Grope most probably.” Albanian Ethnogenesis , N.G.L. Hammond, http://www.forumilir.com/viewtopic.php?f=34&t=682

ix Albanian Identities - Myth and History" Stephanie Schwandner-Sievers καί Bernd j. Fischer, editors. Σελ. 79, Hurst & Company, Λονδίνο, 2002

x"Albanian Identities - Myth and History",  Stephanie Schwandner-Sievers & Bernd j. Fischer, editors, σελ. 73, Hurst & Company, Λονδίνο, 2002

xiKristo Dako, “The Albanians”,  Ylli i Mengiezit, 1917, vol 1, no 3,

xii “Discorso sull' origine, costumi e stato attuale della nazione albanese”,  Napoli, 1807

xiii"Albanian Identities - Myth and History",  Stephanie Schwandner-Sievers & Bernd j. Fischer, editors, σελ. 76, Hurst & Company, Λονδίνο, 2002

xiv “Albanian Identities - Myth and History" Stephanie Schwandner-Sievers καί Bernd j. Fischer, editors. Σελ. 42, Hurst & Company, Λονδίνο, 2002

xv ¨Τhe Ancient Languages of Europe”, edited by Roger Woodard, Cambridge University Press, 2008, σελ. 8

xvi Ι.Ι. RUSSU, Elemente autohtone în limba română. Substratul comun româno-albanez. București: Editura Academiei, 1970.

xvii “Despre legăturile Românei cu Αbaneza”, Dan Alexe, DEX-Online, 2011

http://dexonline.ro/articol/Despre_leg%C4%83turile_rom%C3%A2nei_cu_albaneza

xviii http://anthrocivitas.net/forum/showthread.php?t=7772

xix "Rumanian and Albanian took shape in the Daco-Mysian region; Rumanian represents a completely Romanised Daco-Mysian and Albanian a semi-Romanised Daco-Mysian." -V. Georgiev, 'Albanisch, Dakisch-Mysisch und Rumanisch. Die Herkunft der Albaner' [Linguistique Balkanique, II, 1960, pp. 1 ff. and pp. 15 ff.]. 

xx "Toponyms of Latin origin in Albania show Dalmatian, not Albanian, phonological development." -Weigand, [Βalkan-Archiv 3.227-251]

xxi “The genesis of the Balkan Peoples”,

Vladimir Georgiev (The Slavonic and East European Review 44, no. 103, 1960, pp. 285-297) http://groznijat.tripod.com/vg/vg.html

xxii Παραδείγματα κατά τον Γκεόργκιεφ:

IE e > D.-M. ie:
Μία Δακική φυλή ονομάζεται "Βιέσσοι", αλλά μία Θρακική "Βέσσοι".
Δακική PN Diegis εκ τού IE dheg^wwh-.
Δακικό όνομα ποταμού "Ιέρασος" εκ τού IE *erðs-.
Δακική λέξη dielina 'Bilsenkraut' εκ τού IE *dhel-.

IE ē > D.-M. ē > ā > o:

IE *dhēwā > D.-M. dēva > dāva > dova, cf. Pulpudeva ( 4ο αιώνα π.Χ.), Buridava (1ο αιώνα μ.Χ.), Pelendova (μετά τον 4ο αιώνα μ.Χ.).

IE ō > oi > ö > e:
Salmor-ude 'αλμύρα', αλμυρά λίμνη στην Μικρά Σκυθία, που στα Ελληνικά ονομαζόταν "Αλμυρίς" - 'Αλμυρά (λίμνη)' καί στα Λατινικά  palus Salameir; στην Δακική ude εκ του IE *udo(r)'ύδωρ'.
 "Πολόν-δα(υα) (2ος αιώνας μ.Χ..) > Pelendova (μετά τον 4ο αιώνα μ.Χ.) εκ τού *pōl-ōm *dhewā 'Stutt-gart', cf. Aλβ. pelë 'φοράδα'.

IE ū > oi (= ü) > ü (i):
"Μύσοι" > "Μοισοί", Moesi, Mysi.

xxiii “these are serious (non-chauvinistic) arguments that cannot be summarily dismissed. Furthermore, during the 4^th to 6^th centuries, the Rumanian region was heavilly affected by large scale invations of Goths and Slavs, and the Morava valley (in Serbia) was a main invasion route and the site of the earliest known Slavic sites. Thus this would have been a region from which an indigenous population would have naturally have fled.”, Fine, JA. The Early medieval Balkans. Univ. of Michigan Press, 1991. σελ.11.

xxiv “Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης”, Ιωάννου Σταματάκου, σελ. 303. Εκδόσεις Δεδεμάδη, Αθήνα, 1972

xxv “Λεξικόν, Συναγωγή πασών λέξεων κατά στοιχείον”, Πρώτος Τόμος, Α-Β, Ησύχιος, σελ. 174, Αρχαία Ελληνική Γραμματεία -"Οι Έλληνες", Εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος, Κάκτος, Αθήνα, 2004

xxvi “If, then, the modern Albanians came directly from Alba, in Italy, as some assert, what can have become of that ancient tribe and dialect?”, James Henry Skeene: The Albanians, 1848. http://www.albanianhistory.net/texts19_1/AH1848_2.html

xxviiWilkes 1995, p. 212-213: "The second instrument used by the Romans for consolidating their conquered territories was the colonial settlement of Romans on lands confiscated from the natives. Refined in the Italian peninsula, the institution was soon being employeed successfully in overseas territories such as Gaul, Spain and Africa. In the Late Republic, colonies in Italy and overseas, became a device used by leading commanders to reward their veterals, a system later perfected by Augustus and his successors. In Illyrian Macedonia, colonies were settled at Byllis, and Dyrrhahium during the civil wars, On the Dalmatian coast several existing Roman settlements appear to have been strengthened and organized as colonies, including Salona, Narona, and Epidaurum, Jader and Senia...A later generation of Roman colonies, often established aty or near the sites of vacated legionary bases, were intended to accommodate the veterans discharged from legionary service."

xxviii Regions : Upper Danube : Moesia Superior IMS VI 143

Moesia Sup. (SE) — Scupi (Skopje): Gorno Solnje — late 1st c. AD

xxix Moesia Inferior (Romanian Section) and Dacia, Volume 74, Part 4, σελ 54-55, Nubar Hapartumian.

xxx “Ezikyt na Trakite” (Η γλώσσα των Θρακών) του Ιβάν Ντουριντάνωφ, Σόφια, 1976)

xxxi Περιοδικό New Albania - Issues 1-2 - Page vi http://books.google.com/books?id=lFUoAQAAMAAJ&q=albanopolis&dq=albanopolis&hl=en&sa=X&ei=CI6FUdu_OIjkywGa64GgCQ&ved=0CDwQ6AEwAzgK

xxxii "The city seems to have flourished for 300 or 400 years before being largely abandoned in the 2CBC" http://albania.shqiperia.com/kat/m/shfaqart/aid/2285.html). 

xxxiii "We cannot be certain that the Arbanon of Anna Comnena is the same as Albanopolis of the Albani, a place located on the map of Ptolemy" -  Wilkes, J. J. The Illyrians,  page 279, 1992.  

xxxiv “Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας”, σελ. 268, Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Κέντρο Λεξικολογίας, Αθήνα, 2002

xxxv “Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας”, σελ. 268 Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Κέντρο Λεξικολογίας, Αθήνα, 2002

xxxvi"Εθνικά Α-Ι", Στέφανος Βυζάντιος, sel. 111, Αρχαία Ελληνική Γραμματεία -"Οι Έλληνες", Εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος, Κάκτος, Αθήνα, 1992

xxxvii “Polybius's History of the World mentions a tribe named Arbon in present-day central Albania”, http://www.zeriyt.com/albania-toponym-t59366.0.html

xxxviiihttp://www.visinfo.org/

xxxixhttp://books.google.com/books?id=MKcfth24gQUC&pg=RA1-PA101&lpg=RA1-PA101&dq=%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%B2%CE%BF%CF%82+%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1&source=bl&ots=EOOoTuzEqU&sig=c2m2Y7PCC94bxNs0Dogdba2XFCg&hl=en&sa=X&ei=6n2FUdqXB6yLyAH4w4DABg&ved=0CEsQ6AEwAw#v=onepage&q=%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%B2%CE%BF%CF%82%20%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1&f=false

xl http://it.wikipedia.org/wiki/Arbe

xli "Εθνικά Α-Ι", Στέφανος Βυζάντιος, σελ. 111. Αρχαία Ελληνική Γραμματεία -"Οι Έλληνες", Εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος, Κάκτος, Αθήνα, 1992

xlii Οι Πόντιοι μουσουλμάνοι στο στόχαστρο της Τουρκίας, του Νίκου Δούκα .

http://republic-pontus.blogspot.com/2010/09/blog-post_22.html

xliii http://www.sansimera.gr/biographies/348

xliv http://en.wikipedia.org/wiki/Romaniotes

xlv http://en.wikipedia.org/wiki/Greco-Buddhism#The_Indo-Greek_kingdom_and_Buddhism_.28180_BCE_.E2.80.9310_CE.29

xlvi http://www.tsantiri.gr/ethnika-themata/i-pomaki-den-imaste-mionotita-imaste-ellines.html

xlvii http://archive.org/details/Rosenberg-Alfred-Blut-und-Ehre

xlviii “...the present day Albaninas, lika ll Balkan peoples, are an ethnic mixture, and in addition to this main ancestor they contain an admixture of Slavic, Greek, Vlach and Romano-Italian ancestry.” Fine, JA. The Early medieval Balkans. Univ. of Michigan Press, 1991. σελ.12.

xlixΤο Ελληνο-Αλβανικόν Λεξικόν του Μάρκου Μπότσαρη, Γιοχάλας, Τίτος, http://www.scribd.com/doc/47759686/%CE%A4%CE%BF-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BF-%CE%91%CE%BB%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD-%CE%9B%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%9C%CF%80%CF%8C%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B7-%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%82-%CE%A4%CE%AF%CF%84%CE%BF%CF%82

l http://www.pfy.gr/forum/index.php?topic=2450.0;wap2

li“Κολοιός καί Όρνεις”, #200, Αισώπειων Μύθων Συναγωγή (Fabulae Aesopicae Collectae), Teubneri, Lipsiae, 1852, σελ. 99

lii"Albanian Identities - Myth and History" Stephanie Schwandner-Sievers καί Bernd j. Fischer, editors. Hurst & Company, Λονδίνο, 2002

liiiW.B. Yeats, Collected Poems, London, 2^nd ed.n, 1950, p. 142