Réseau International (Γαλλία) (μτφ. Κριστιάν)
Βαλεντίνος Βασιλέσκου*
«Θεωρητικά, ένας πύραυλος Iskander μπορεί να καταστρέψει 8-12 μαχητικά αεροσκάφη και συνεπώς 15 Iskander μπορούν να αφήσουν το Ισραήλ χωρίς κανένα πολεμικό αεροσκάφος μέσα σε 5 λεπτά».
Η επιχείρηση κλοιού και κατάκτησης της Δαμασκού (η οποία ξεκίνησε το Νοέμβριο 2012) με 30.000 αντάρτες της Jabhat al-Nusra και Harakat Ahrar al-Sham Al Islami , έληξε στις 5 Φεβ 2013, μια καταστροφή για το λεγόμενο Απελευθερωτικό Στρατό της Συρίας.
Οι απώλειες μεταξύ των ανταρτών υπολογίζονται στο 1/3 του δυναμικού τους. Αυτές οι ομάδες που συνδέονται με την Αλ-Κάιντα είναι ύπερ-εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Τουρκία, τη Γαλλία, την Κροατία, τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία και το Κατάρ και αποτελούνται από ξένους μισθοφόρους, ως επί το πλείστον πρώην αξιωματικοί , υπαξιωματικοί και στρατιώτες υπό σύμβαση ως τζιχαντιστές που συμμετείχαν στον αντι-ιρακινό συνασπισμό.
Από τότε, η πρωτοβουλία ανήκει στον συριακό στρατό, πιστό στον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ.
Τον Μάρτιο 2013, ξεκίνησε μια αντεπίθεση του συριακού στρατού για να αποδιοργανωθεί και να διαλυθεί το υπόλοιπο του συστήματος καταπολέμησης των ανταρτών, ωθώντας τους 50-60 χλμ βορειοδυτικά της Δαμασκού.
Το κυριότερο σημείο επανασυγκρότησης τους ήταν η πόλη αλ Κουσείρ (Al Quseir) στην επαρχία της Χομς, που βρίσκεται 15 χλμ. από τα σύνορα με το Λίβανο.
Το αλ Κουσείρ έγινε αληθινό προπύργιο των ανταρτών, συστάθηκε για την παρακολούθηση του αυτοκινητόδρομου M5 Ιορδανία-Τουρκία μέσω Δαμασκού και για τον εφοδιασμό των ανταρτών με όπλα εισαγόμενα στη Συρία και στο Λίβανο.
Στα τέλη Απριλίου 2013, το Γενικό Επιτελείο του συριακού στρατού ετοίμασε μια ολοκληρωμένη επιχείρηση αέρος-εδάφους για την εξασφάλιση της λειτουργίας των συνόρων, στοχεύοντας τέσσερις διαύλους τροφοδότησης των ανταρτών σε άνδρες, όπλα και πυρομαχικά μέσω των συνόρων με την Ιορδανία και το Λίβανο.
Η πρώτη πράξη (5 Μάιου 2013) του σχεδίου ορίστηκε από τις συριακές υπηρεσίες πληροφοριών, έτσι ώστε να συμπίπτει με την είσοδο στη Συρία της τριμηνιαίας μεταφοράς όπλων που παρέχονται από τους δυτικούς σπόνσορες των ανταρτών.
Αλλά τις νύχτες 3/4 και 4/5 Μαΐου 2013, στις 1:40, η ισραηλινή πολεμική αεροπορία, υπό την προστασία ενός αεροσκάφους παρεμβολών ξεκίνησε ταυτόχρονα τρεις αεροπορικές επιδρομές, με 12 αεροσκάφη, F-15 και F- 16, οπλισμένους με πυραύλους τύπου AGM-65 Maverick, και βόμβες κατευθυνόμενες με λέιζερ σε τρεις στόχους του συριακού στρατού στο έδαφος της Συρίας.
Ο πρώτος στόχος ήταν μια θωρακισμένη πομπή σε κίνηση, που ανήκε στο 501ο τάγμα αρμάτων, που πλήγηκε από 10 βόμβες στην περιοχή του Barzeh. Το τάγμα ήταν μέρος του 4ου συντάγματος της συριακής φρουράς, κάτω από την διαταγή του συνταγματάρχη Μαχέρ Άσαντ, αδελφού του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ, βασική δύναμη στο σχέδιο επανακατάληψης του Αλ Κουσέιρ.
Ο δεύτερος στόχος ήταν το δεύτερο μηχανοκίνητο τάγμα του 4ου συντάγματος της φρουράς, συγκεντρωμένο στην περιοχή της αλ-Saboura, βόρεια της Δαμασκού, το οποίο είχε ξεκινήσει την μεταφορά του προς το Αλ Κουσέιρ.
Ο 3ος στόχος ήταν η 104η ταξιαρχία του πυροβολικού της συριακής φρουράς, με ένα αρχηγείο και αποθήκες πυρομαχικών στα υψώματα του Qasyoun, βορειοανατολικά της Δαμασκού. Η 104η ταξιαρχία έπρεπε να παράσχει υποστήριξη πυρών στην σχεδιασμένη επίθεση του συριακή στρατού στο Αλ Κουσέιρ.
Από τις ισραηλινές αεροπορικές επιθέσεις πάνω από 300 Σύρους στρατιώτες σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν.
Ωστόσο, η συριακή στρατιωτική επίθεση διεξήχθη σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, δηλαδή, πέρα από το Αλ Κουσέιρ, να επιτεθεί και να κατακτήσει την πόλη Ντεραά που κρατιόταν από τους αντάρτες, σε απόσταση 10 χλμ. από τα νότια σύνορα με την Ιορδανία και 30 χλμ από το Ισραήλ, πολλές άλλες πόλεις που κρατιόνταν από τους αντάρτες στην επαρχία της Χάμα και τη πόλη Al Mayadin που βρίσκονται στη δυτική Συρία.
Οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι πραγματοποίησαν αυτή την επιχείρηση για να εμποδίσουν την μεταφορά συριακών χημικών όπλων στη οργάνωση Χεζμπολάχ στο Λίβανο και ότι ταυτόχρονα κατάφεραν να καταστρέψουν ιρανικούς πυραύλους Fateh-110.
Φυσικά, κανείς δεν τους πίστεψε.
Βασικά, οι Ισραηλινοί αποφάσισαν συνειδητά να παρέμβουν στον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, προσπαθώντας να ματαιώσουν την επικείμενη επίθεση του κυβερνητικού στρατού, παρατείνοντας έτσι την ταλαιπωρία του συριακού λαού.
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών απάντησε αμέσως, ανακοινώνοντας ότι η Μόσχα θα επαναλάβει τις παραδόσεις όπλων των συμβάσεων προμηθειών που υπογράφηκαν το 2007 με τη Συρία, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.
Οι παραδόσεις δεν μπορούν να επηρεαστούν από εξωτερικούς παράγοντες, επειδή βασίζονται σε μια προηγουμένη διμερή συμφωνία που υπογράφηκε μεταξύ της Μόσχας και της Δαμασκού, παρόλο που η Συρία έκτοτε υπόκειται σε εμπάργκο αποστολής όπλων.
Και αν κάποιος έχει αντίρρηση, τη Ρωσία, ένα από τα πέντε μόνιμα μέλη του ΟΗΕ μπορεί να χρησιμοποιήσει το δικαίωμα αρνησικυρίας της.
Επιπλέον, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι το σύστημα αεράμυνας S-300, και άλλα σύγχρονα όπλα, θα μεταφερθούν αμέσως προς τη Συρία.
Πέντε πλοία του Στόλου του Ειρηνικού (ο ανθυποβρυχιακός καταστροφέας Admiral Panteleyev, τα πλοία μεταφοράς και απόβασης στρατευμάτων Peresvet και Admiral Nevelskoi, ένα πετρελαιοφόρο και ένα πλοίο υποστήριξης) πέρασαν από τη Διώρυγα του Σουέζ, και εισήλθαν στη Μεσόγειο για να δέσουν στη βάση της Ταρτούς, όπου ήταν ήδη επτά άλλα πλοία του Στόλου της Βαλτικής και του στόλου της Μαύρης Θάλασσας που περιπολούν στα ανοικτά των ακτών της Συρίας.
Επί τόπου, στο συριακό στρατό, εμφανίστηκαν δυο τάγματα παράκτιας άμυνας εξοπλισμένα με 36 εκτοξευτές πυραύλων Κρουζ (αντι-πλοίων) P-800 Yakhont ανθεκτικών σε παρεμβολές και με εμβέλεια 460 χιλιόμετρα σε ταχύτητα Mach 2.
Στη σύμβαση που υπογράφηκε το 2007 μεταξύ της Ρωσίας και της Συρίας περιέχονται τέσσερις συστοιχίες πυραύλων S-300 x 144 πυραύλους.
Κάθε συστοιχία 300PMU2 μπορεί να στοχέψει 12 εναέριούς στόχους σε υψηλή ή χαμηλή βαλλιστική τροχιά, και μπορεί να εκτοξεύει 6 πυραύλους σε μια ριπή, κάθε πύραυλος καθοδηγείται για τον δικό του στόχο.
Οι πύραυλοι έχουν μέγιστη εμβέλεια 195 χλμ για στόχους όπως τα F-16, F-15, F-18 και 40-70 χλμ στην περίπτωση που ο στόχος είναι πύραυλος cruise που πετά σε χαμηλό ύψος ή που ενσωματώνει τη τεχνολογία «stealth» (που ενσωματώνεται στα F-22, F-35 και Β-2).
Το σύστημα S-300 δεν επηρεάζεται από τα ραδιοηλεκτρονικά αντιμέτρα παρεμβολών, και προστατεύεται από το αμυντικό σύστημα ΑΑ με χαμηλή εμβέλεια, το SA-22 Pantsir S1, το οποίο εξοπλίζει ήδη τον συριακό στρατό.
Η σιδηροδρομική μεταφορά των συστημάτων S-300 από το εργοστάσιο του Nizhny Novgorod (κοντά στη Μόσχα) στο Νοβοροσίσκ (στη Μαύρη Θάλασσα), η επιβίβαση στα μεταφορικά πλοία και η θαλάσσια μεταφορά προς την Ταρτούς διαρκεί μεταξύ 3 η 4 ημερών.
Ποιος ο λόγος της ένταξης των πλοίων μεταφοράς και αποβίβασης στρατευμάτων Admiral Nevelskoi και Peresvet στην ομάδα των ρωσικών πλοίων που περιπολούν στα ανοικτά των ακτών της Συρίας;
Απάντηση: Για την εκπαίδευση του συριακού προσωπικού, να εξοικειωθεί με την τεχνολογία των ρωσικών πυραύλων και τη χρήση τους, και ίσως, για να τοποθετηθούν Ρώσοι εκπαιδευτές, ακόμα και σε συνθήκες εκστρατείας που δεν υπερβαίνει τον ένα μήνα.
Το πρόβλημα του Ισραήλ είναι η ασύμφορη τοπογραφία του εδάφους, ήτοι ότι από τα υψώματα του νότου της Συρίας, τα ραντάρ των συστοιχιών S-300 καλύπτουν όλη την επικράτεια του Ισραήλ.
Αμέσως μετά την απογείωση της, οι πληροφορίες του σχηματισμού μιας μοίρας με περισσότερα από τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη γίνονται αμέσως γνωστές, και μια προληπτική επίθεση είναι δυνατή πριν από την είσοδο στον εναέριο χώρο της Συρίας.
Οι πύραυλοι S-300 δεν αποτελούν καμιά απειλή για τους αντάρτες της Συρίας, για τον απλό λόγο ότι δεν έχουν αεροπορία.
Αλλά η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία και, ενδεχομένως, αυτή του ΝΑΤΟ, όχι μόνο δεν θα επιτύχουν τους στόχους τους στο έδαφος της Συρίας, αλλά θα είχαν επίσης βαριές απώλειες λόγω των συστημάτων S-300.
Η στρατιωτική σύγκρουση στη Λιβύη υπηρέτησε τους Γάλλους, ως ένα είδος βιτρίνας για την εξαγωγή αεροπλάνων Rafale, τα οποία μέχρι τότε δεν είχαν χρησιμοποιηθεί σε στρατιωτικές εκστρατείες.
Δεδομένου ότι το μάρκετινγκ είναι σήμερα της μόδας, γιατί οι Ρώσοι να μη ωφεληθούν εμπορικά με το να παραδώσουν στους Σύρους π.χ. 2 συστοιχίες S-300 PMU2 και 2 συστοιχίες της τελευταίας στιγμής S-400 Triumf;
Ανάμεσα στα θέματα που έχουν ζητηθεί από τη Συρία στη σύμβαση του 2007 με τη Ρωσία περιλαμβάνεται επίσης ένας απροσδιόριστος αριθμός πυραυλικών συστημάτων Iskander M.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρωσικός πύραυλος 9K720 Iskander Μ είναι γνωστό ότι είναι σχεδόν βαλλιστικός, με περιθώριο ακρίβειας 5 m σε εμβέλεια 500 χλμ., ταξιδεύοντας σε υψόμετρο 50 χιλιομέτρων, και ως εκ τούτου εκτός εμβέλειας των αμερικανικών αντιβαλλιστικών πυραύλων SM-3.
Για να μπορέσει να κάνει ελιγμούς σε ύψος και κατεύθυνση, πετάει με ταχύτητα 2,66 χλμ ανά δευτερόλεπτο (Mach 6-7), αποφεύγοντας με αυτό τον τρόπο τους ενδο-ατμοσφαιρικούς αντι-βαλλιστικούς πυραύλους τύπου Patriot, Iron Dome ή THAAD.
Επιπλέον, το Iskander έχει σχεδιαστεί για να ξεγελάσει την αμερικανονατοίκη αντιπυραυλική ασπίδα.
Τα κακά νέα για το Ισραήλ είναι ότι ο πύραυλος 9K720 Iskander Μ έχει φορτίο 6 βομβών στο κουτί, όπως το σύστημα JDAM, η καθεμία έχοντας στη μνήμη τις συντεταγμένες GPS του στόχου.
Οι 6 βόμβες είναι busters και μπορούν να διαπεράσουν τα καταφύγια αεροσκαφών σε ένα αεροδρόμιο.
Θεωρητικά, ένας πύραυλος Iskander μπορεί να καταστρέψει 8-12 μαχητικά αεροσκάφη και συνεπώς 15 Iskander μπορούν να αφήσουν το Ισραήλ χωρίς κανένα πολεμικό αεροσκάφος μέσα σε 5 λεπτά.
Όλα αυτά τα συστήματα, καθώς και η παρουσία των 12 ρωσικών πολεμικών πλοίων έχουν σχεδιαστεί για να κρατήσουν μακριά μια μεγάλη ομάδα επίθεσης ή μια αμφίβια απόβαση (υπολογισμένες προερχόμενες από 1-2 αεροπλανοφόρα ή ελικοπτεροφόρα) που στοχεύουν την συριακή επικράτεια, και να κρατηθεί η Συρία εκτός εμβέλειας των αεροσκαφών τους.
Έτσι, η δυνατότητα για τις Ηνωμένες Πολιτείες για τη δημιουργία μιας «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων», όπως στην περίπτωση της Λιβύης το 2011, έγινε μια ψευδαίσθηση.
Ο Βαλεντίνος Βασιλέσκου , είναι πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, πρώην αναπληρωτής διοικητής των στρατιωτικών δυνάμεων στο αεροδρόμιο του Otopeni, διπλωματούχος στρατιωτικών σπουδών της Ακαδημίας Στρατιωτικής Επιστήμης στο Βουκουρέστι το 1992.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου