Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ - 7

Είσαι τρέλλα είσαι τρέλα!
ΒΕΝΙΖΕΛΟ είσαι τρέλα
με την ΔΕΞΙΑ φανέλλα!!!
Posted by at Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ - 6

Ήμουν στο ταξί. Μιλούσε ο Βενιζέλος στο ραδιόφωνο περί έθνους , περί λαού καί άλλων υψηλών ιδανικών - δικαιολογικών καρέκλας. 
Δεν άντεξα την υποκρισία, καί σχολίασα εξοργισμένα:
"Μα τί λέει ο π...της;"
Καί η ήρεμα φιλοσοφημένη απάντηση 
του ταξιτζή: 
"Ρε άστον να λέει...τι δίνεις σημασία;
Ποιός νομίζεις οτι τον ακούει;"
Posted by at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ευαγγελικό - 5

Το ΠΑΣΟΚ είναι ΕΔΩ!!!
Πάμε στα 2 τα ΕΚΑΤΟ!!!

Posted by at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ευαγγελικό - 4

Το πολιτικό σχόλιο της εβδομάδας από γνωστή μου κομμώτρια:
"Τρέχουν τρέχουν, πατείς με πατώ σε πώς να πιάσουν την καρέκλα!
...νομίζουν ότι οι καρέκλες θα φύγουν!"
Γέλια καί χαρές στην κυβέρνηση Τσιριμώκου μετά την ορκωμοσία

Posted by at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ευαγγελικό - 3

Τρέμει η Τουρκια!
Εν μέσω κρίσης, ενισχύθηκε αναπάντεχα η δύναμη κρούσης του Ελληνικού στρατού!

Με παρέμβαση Βενιζέλου και Σαμαρά, δύο βλήματα ολκής προσετέθησαν στο οπλικό δυναμικό του Στρατού μας: 

ο Δημήτρης Αβραμόπουλος 
καί η Φώφη Γεννηματά.
Ναί σας λέω, νά...τόσο μεγάλο...καί με το συμπάθειο δηλαδή!


Posted by at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ευαγγελικό - 2


Το ΠΑΣΟΚ στην ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, 
Ο ΣΑΜΑΡΑΣ στην ΕΞΟΥΣΙΑ!
Posted by at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

AΔΙΕΞΟΔΟ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ! Βαθαίνει την κρίση στην οικονομία, διαλύει τη βάση της ελληνικής οικονομίας

Συνέντευξη του Ανεξάρτητου Βουλευτή Σερρών Μάρκου Μπόλαρη στην εκπομπή του Στέφανου Διαμαντόπουλου - Ράδιο Θεσσαλονίκη


Δημοσιογράφος: Καλημέρα

Μ. Μπόλαρης: Καλή σας μέρα κύριε Διαμαντόπουλε. Καλημέρα στους ακροατές σας.

Δημοσιογράφος: Είστε εδώ στο χωριό μας ή κάτω στην Αθήνα ;

Μ. Μπόλαρης: Πέταξα πρωί - πρωί στις 8.

Δημοσιογράφος: Τι λέει κάτω θα σταθεί η κυβέρνηση ; Εσείς τι θα κάνετε, θα τη στηρίξετε αν ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης ;

Μ. Μπόλαρης: Νομίζω ότι τις έχει τις ψήφους που χρειάζεται. Δεν χρειάζεται τη δική μου.

Δημοσιογράφος: Άρα δεν θα την ψηφίσετε ή θα δηλώσετε ή θα απουσιάσετε ;

Μ. Μπόλαρης: Δεν απουσιάζω ποτέ από τη Βουλή στα κρίσιμα ζητήματα.

Δημοσιογράφος: Άρα θα την καταψηφίσετε, αν ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Γιατί κύριε Μπόλαρη ; Για να έρθούμε στον πυρήνα της θέσης σας. Γιατί δεν θα τη στηρίξετε αυτή την κυβέρνηση ;

Μ. Μπόλαρης: Γιατί θεωρώ ότι το πρόγραμμα το οποίο εκτελείται είναι αδιέξοδο. Και βαθαίνει την κρίση στην οικονομία, στην πραγματική οικονομία, διαλύει τη βάση της ελληνικής οικονομίας. που είναι η μικρομεσαία ελληνική επιχείρηση, δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα εξ αυτού στους εργαζόμενους, αυξάνει την ανεργία και δημιουργεί κοινωνικό πρόβλημα. Και όλο αυτό γίνεται χωρίς αποτέλεσμα, γιατί ξέρετε πως η πρόσφατη κυβερνητική κρίση δεν οφείλεται στην ΕΡΤ. Οφείλεται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει αστοχία στους δημοσιονομικούς στόχους, αστοχεί στα έσοδα, υπάρχει πρόβλημα τεράστιο στις ιδιωτικοποιήσεις, στα ασφαλιστικά ταμεία και όλο αυτό επιχειρήθηκε να καλυφθεί από μία γιαλαντζί μεταρρύθμιση γύρω από την ΕΡΤ, με παραβίαση του Συντάγματος. Αυτό όπως καταλαβαίνετε δεν μπορεί να έχει νομιμοποίηση. Δεν έχει νομιμοποίηση.

Δημοσιογράφος: Υπενθυμίζω ότι έχει περάσει μόλις ένας χρόνος από τη στιγμή εκείνη που ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος κι εσείς αποφασίσατε να συνεργαστείτε με τη Νέα Δημοκρατία και τη ΔΗΜΑΡ στο να κάνετε μια κυβέρνηση. Εσείς θυμάμαι διαγραφήκατε κύριε Μπόλαρη. Έτσι δεν είναι ;

Μ. Μπόλαρης: Ναι

Δημοσιογράφος: Για ποιο λόγο είχατε διαγραφεί; Διαφωνήσατε σε τι ; Θυμίστε μας λίγο.

Μ. Μπόλαρης: Διαφώνησα στην ψήφιση μέτρων. Πριν από ένα χρόνο, τέτοιες μέρες, έγιναν για δεύτερη φορά εκλογές. Θυμίζω ότι ο κύριος Σαμαράς κέρδισε τις εκλογές, βγήκε πρώτο κόμμα με 28-29 % υποσχόμενος στους Έλληνες ότι έχει ισοδύναμα μέτρα και δεν πρόκειται να πάρει κανένα άλλο μέτρο. Λέγοντάς τους πως σε 50 μέρες θα αρχίσει η ανάπτυξη. Λέγοντάς τους πως έχει το Ζάππειο1,2,3,,4 και τα λοιπά. Στη συνέχεια αποφάσισε να κάνει στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών και να εφαρμόσει τα ακριβώς αντίθετα. Αυτό όπως καταλαβαίνετε το πράγμα συνιστά έναν απόλυτο εμπαιγμό, για τον κόσμο, για τους πολίτες. Και εάν αυτό το πράγμα είχε ελπίδα, αν δηλαδή όλα αυτά τα μέτρα έβγαζαν κάπου, δίναν προοπτική για να ξαναξεκινήσει να δουλεύει η παραγωγική μηχανή της χώρας, τότε λες, ναι θα κάνω θυσίες. Όταν όμως βλέπεις ότι τα βήματα τα οποία γίνονται είναι έωλα, είναι ξεκρέμαστα, είναι στον αέρα, τότε πρέπει να στυλωθείς απέναντι και να πεις "αλλάξτε πολιτική". Δεν πάει αυτή η πολιτική.

Δημοσιογράφος: Δεν σας ακούω να είστε το ίδιο επικριτικός στο Βενιζέλο. Τον Σαμαρά αναφέρετε.

Μ. Μπόλαρης: Στον Σαμαρά αναφέρομαι και θέλω να πω ότι ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος αυτό το διάστημα επέλεξε με καθημερινή διολίσθηση προς τα δεξιά να διακινδυνεύει την ενσωμάτωσή του. Και δεν χρειάζεται να κάνω κανένα άλλο σχόλιο γιατί το κάνει ο κόσμος. Όταν σε ένα χρόνο χάνεις το 10 % από τη δύναμή σου και το 13% γίνεται 4%, 3% όσο είναι και δε σε ανησυχεί αυτό τότε δεν χρειάζεται εγώ να κάνω κανένα σχόλιο.

Δημοσιογράφος: Αυτό σημαίνει ότι δεν είστε πια ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου. Είστε ΠΑΣΟΚ και δεν είστε ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου ;

Μ. Μπόλαρης: Κύριε Διαμαντόπουλε, είμαι βουλευτής της δημοκρατικής παράταξης η οποία ιδρύθηκε για να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα των μικρομεσαίων Ελλήνων, των μη προνομιούχων Ελλήνων. Του μικρομεσαίου παραγωγού, του υπαλλήλου, του εργαζομένου, του επιστήμονα, του συνταξιούχου, αυτού που μοχθεί για την καθημερινή παραγωγή στη χώρα.

Δημοσιογράφος: Οι επιλογές Βενιζέλου δεν σας εκφράζουν ; Είστε αντίθετος και παραμένετε, δεν θα ψηφίσετε, δεν θα στηρίξετε την κυβέρνηση; Η στέγη Λοβέρδου σας βρίσκει φιλικό ;

Μ. Μπόλαρης: Εκείνο που χρειάζεται είναι να ξανά εκφρασθεί συνολικά η παράταξη γιατί όπως το βλέπετε και εσείς, το βλέπουν και οι πολίτες καθημερινά. Η μεγαλύτερη, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, πολιτική ομάδα στο εκλογικό σώμα είναι αυτοί οι οποίοι δηλώνουν πως δεν ξέρουν τι θα ψηφίσουν. Και οι οποίοι σε κάθε δημοσκόπηση βγαίνουν 35%, 38%, 40%. Αυτοί οι πολίτες, αυτή η μεγάλη μάζα των κεντρώων, των κεντροαριστερών, των Δημοκρατών οι οποίοι με σοβαρότητα και σύνεση διαπιστώνουν ότι δεν εκφράζονται από τις υπάρχουσες κομματικές προτάσεις, αυτοί οι άνθρωποι σήμερα δεν έχουν έκφραση κομματική. Αυτή λοιπόν η κομματική έκφραση δεν καλύπτεται από προσωπικές στρατηγικές. Χρειαζόμαστε συνολική έκφραση.

Δημοσιογράφος: Άρα μιλάτε για διεργασίες που γίνονται αυτή τη στιγμή οι οποίες θα αργήσουν όμως διότι δεν βλέπω μια ηγετική ομάδα κάποιων ανθρώπων να προετοιμάζουν μια λύση στην Κεντροαριστερά, κάτω από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μ. Μπόλαρης: Ξέρετε παλιότερα υπήρχανε μεγάλες μορφές, μονάδες πολιτικές, οι οποίες δεν είχαν από κάτω κόσμο. Σήμερα είναι έτσι η πολιτική συγκυρία ώστε υπάρχει η κρίσιμη πολιτική μάζα, στην οποία προαναφέρθηκα, και θεωρώ πως είναι οι πιο ψύχραιμοι, οι πιο σκεπτόμενοι, οι πιο ενεργοί Έλληνες και δεν υπάρχει η έκφραση στην ηγεσία. Όμως, αυτά τα κενά καλύπτονται. Θα καλυφθεί το κενό, είμαι βεβαίως για αυτό γιατί είναι όχι απλά πολιτική, όχι απλά οικονομική, είναι αδήριτη ιστορική ανάγκη να εκφραστεί αυτή τη στιγμή ο κόσμος.

Δημοσιογράφος:Αν ο κ. Βενιζέλος αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ αλλάζουν τα ζητήματα ή ούτως ή άλλως το ΠΑΣΟΚ είναι τελειωμένο;

Μ. Μπόλαρης: Κ. Διαμαντόπουλε τα ζητήματα αυτά είναι θέματα πολιτικής, δεν είναι θέμα ταμπέλας ή τίτλου…

Δημοσιογράφος: Πρέπει αυτό το κομμάτι να βγει… Να μην το θέσω έτσι. Πρέπει αυτό το κομμάτι που παραμένει χωρίς πολιτική στέγη, χωρίς έκφραση πολιτική που περιγράψατε προηγουμένως, πώς πρέπει να αντιμετωπίσει το μνημόνιο; Δηλαδή ποια θα ήταν η θέση μιας τέτοιας πολιτικής δύναμης απέναντι στο μνημόνιο;

Μ. Μπόλαρης: Καταρχάς να σας πω το εξής. Η ιστορία του μνημονίου από πλευράς του πολιτικού κόσμου αντιμετωπίστηκε - και το περάσαμε και στον κόσμο αυτό - κατά τη συνήθη στρατηγική των Ελλήνων. Ποια είναι; Σπάζουμε τον κόσμο στα δύο. Λέμε βασιλικοί και αντί-βασιλικοί. Βενιζελικοί και αντί-Βενιζελικοί. Μας αρέσει αυτό. Μνημονιακοί και αντί-μνημονιακοί. Όμως το πρόβλημα που έχουμε κ. Διαμαντόπουλε στην Ελλάδα, που υπογράψαμε μνημόνια, δεν το έχει και η Ιταλία η οποία είναι και μία από τις χώρες των G8, δηλαδή μια από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου; Δεν το έχει και η Ισπανία που είναι η τέταρτη ισχυρότερη δύναμη στην Ευρώπη; Δεν το έχει και η Πορτογαλία; Δεν υπάρχει μια ταυτότητα στα κράτη τα οποία είπα, δεν είναι ο Ευρωπαϊκός Νότος; Εάν λοιπόν το πρόβλημα είναι Ευρωπαϊκός Νότος και το έχει και η Ιταλία των G8 ο προβληματισμός που πρέπει να υπάρξει σε εμάς δεν πρέπει να είναι άλλης τάξης και άλλης προσέγγισής; Καθαρά πολιτικής και όχι διχαστικής ή δογματικής - αυτοί είναι οι καλοί και οι άλλοι οι κακοί; Εγώ λοιπόν λέω κ. Διαμαντόπουλε ότι εάν στον τόπο μας δεν σηκώσουμε τα μανίκια για να παραχθεί εδώ στον τόπο από εμάς, από τους Έλληνες χρήμα, εάν δεν παραχθεί προϊόν ανταγωνιστικό και εξαγώγιμο, εάν δεν προσφέρουμε υπηρεσίες ποιότητας για να φέρουμε χρήμα στον τόπο, δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι με δανεικά ή με ιδιωτικοποιήσεις θα λύσουμε το πρόβλημα. Θέλω να βάλω ουσιαστική βάση στη συζήτηση.

Δημοσιογράφος: Προφανώς. Αυτό το ξέρουμε όλοι. Το θέμα είναι με ποιο άρμα μπροστά θα λυθεί η υπόθεση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κατέβει πιο κεντρώα στο επόμενο διάστημα; Δεν είναι λύση η Δημοκρατική παράταξη να γαντζωθεί σε μια αριστερά που είναι Ευρωπαϊκή ή γίνεται σταδιακά;

Μ. Μπόλαρης: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπροστά του ένα συνέδριο. Θα πρέπει να δούμε το συνέδριο. Να δούμε τι θα αποφασίσει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί είναι σαφές πως είμαστε σε μια εποχή συνεργασιών. Εάν υπάρξει πλατφόρμα συνεργασίας μπορεί να υπάρξουν διεργασίες συνεργασίας.

Δημοσιογράφος: Κοιτάξτε κ. Μπόλαρη, έτσι όπως πάει ο Σαμαράς θα βουλιάξει. Έχει ελάχιστες πιθανότητες με την βοήθεια των Ευρωπαίων να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του. Είναι πάρα πολύ δύσκολο γιατί θα αναγκαστεί να πάρει μέτρα, να απολύσει υπαλλήλους, να μετακινήσει υπαλλήλους, η ΕΡΤ θα παραμείνει κλειστή και χίλια δύο άλλα πράγματα. Εάν βουλιάξει η δεξιά και πάρει μαζί της και τον Βενιζέλο, δεν υπάρχουν άλλες επιλογές, εφεδρείες δηλαδή. Αυτό έχει μεγάλα ερωτηματικά και για την ασφάλεια της χώρας. Επομένως στο πολιτικό πεδίο πρέπει να κινηθεί και η κέντροαριστερά επειγόντως. Ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος, μπαίνοντας για τελευταία φορά σε ένα πολιτικό σχήμα από ό,τι δείχνουν τα πράγματα, είναι σαν να αυτοκτονεί πολιτικά και ό,τι έχει απομείνει από το ΠΑΣΟΚ, επομένως χρόνος δεν υπάρχει.

Μ. Μπόλαρης: Εκείνο που θέλω να σας πω είναι ότι πραγματικά τα περιθώρια είναι στενά αλλά εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι οι διεργασίες να είναι διεργασίες ουσίας. Δηλαδή πολιτικής. Λύνοντας τα ζητήματα, όπως είπα προηγουμένως, όχι με βάση τεχνάσματα και ιδεολογικά κατασκευάσματα. Στην ουσία, πώς λύνεται το πρόβλημα της χώρας; Με την οικονομία, με σοβαρότητα, παρεμβαίνοντας επί της ουσίας στα ζητήματα της υγείας. Δεν μπορούμε να απασφαλίσουμε τον κόσμο, να τρελάνουμε τον κόσμο που αισθάνεται ανασφάλεια στα θέματα της υγείας. Να στηρίξουμε την μικρομεσαία επιχείρηση. Να λυθεί το ζήτημα με τις τράπεζες, με την χρηματοδότηση που χρειάζεται η μικρομεσαία επιχείρηση. Εάν δεν συζητήσουμε αυτά και παραμείνουμε στην λογική Στουρνάρα "τι εντολές μας έδωσε ο Σόϊμπλε και πώς θα εμφανιστεί η τραγική αποτυχία της κυβέρνησης ως success story για να κερδίσει η κα Μερκελ τις εκλογές και μετά γαία πυρί μειχθήτω", αυτό το πράγμα δεν έχει καμία σχέση με τις ανάγκες των Ελλήνων.

Δημοσιογράφος: Σας ευχαριστώ πολύ για την συζήτηση κ. Μπόλαρη.

Μ. Μπόλαρης: Εγώ σας ευχαριστώ.

Posted by at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ευαγγελικό - 1

ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΟΚ Πρωτοπορια!
Ζητω η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!
Posted by at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Albanian activist killed as election begins

Violent start marks vote that could determine whether one of Europe's poorest countries will have chance of joining EU.

Last Modified: 23 Jun 2013 10:57
An Albanian opposition activist has been killed and a commissioner from the ruling Democratic Party wounded in an exchange of gunfire shortly after voting began in Sunday's tense election.
The police named the victim as 53-year-old Gjon Pjeter Gjoni, an activist from the Socialist Party in the town of Lac, about 60km northwest of the capital Tirana.
Mhill Fufi, a candidate for Prime Minister Sali Berisha’s Democratic Party, and another person were injured in the shootout.
Al Jazeera’s Sonia Gallego, reporting from Tirana, said she had no confirmation about whether any voters had been shot.
Following the shootout, the Socialist Party leader Edi Rama, who is trying to unseat Berisha, cancelled his own scheduled vote to go to Lac.
The elections are being held against a backdrop of accusations of vote-buying and voter roll irregularities, sparking fears of a repeat of the 2009 polls which ended in a political crisis.
The vote will see the country's 3.2 million voters choosing legislators for the 140-seat assembly.
A day before the vote, the Central Electoral Commission remained paralysed, with no progress made in a bid to replace three of the commission's seven members.
The members resigned in April over a dispute between Berisha's ruling coalition and Rama's Socialist-led opposition.
A Western diplomat who asked not to be named warned of a "great risk the results [of Sunday's polls] would be contested, either by the outgoing coalition or by the opposition".
EU officials said the vote "represents a crucial test for the country's democratic institutions and its progress towards the European Union".
Albania's EU membership application has been rejected twice in the past in part because of its governance problems.
New investments
Since the collapse of Enver Hoxha's communist regime in 1990, polls in the country have been marred by violence and allegations of vote-fixing.

 The electoral system appears to be struggling to meet international standards and the opposition has complained about irregularities in the voters' register.
Opposition leader Rama said there were attempts by the ruling Democrats to buy voters.
"I strongly hope that people's will would not be manipulated ... but these elections are not like ones that a NATO or EU member country should have," Rama said.
Berisha, a 69-year old cardiologist who is seeking his third term as prime minister, dismissed Rama's claims as an "opposition's attempt to justify in advance its next electoral defeat".
The prime minister's Democrats have pledged new investments while accelerating Albania's path towards the EU.
Berisha has also promised a six percent hike in wages and pensions to come into effect after the election.
The Albanian Prime Minister, said he wanted "another four years, the most ambitious in my life, [in order] to realise the dream of Albania joining EU".
Analysts have predicted a tight race between the two men.
About 600 international observers will monitor the polls which opened at 0500 GMT Sunday and close at 1700 GMT, while first preliminary results are expected on Monday.
Posted by at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Greece’s government : Wobbling along

A bid to close the state broadcaster discombobulates the ruling coalition

Mr Samaras pledged to have a lean new public broadcaster, with only 1,200 employees, up and running by August. But hundreds of protesters camped outside ERT’s headquarters. Other European public broadcasters voiced outrage at the closure; ERT employees streamed unofficial news programmes over the internet. The opposition Syriza party talked of “a coup against democracy.” And Mr Samaras’s coalition partners, the PanHellenic Socialist Movement (Pasok), and the Democratic Left, demanded the withdrawal of the decree closing ERT. Then a ruling by Greece’s highest court, in response to an appeal by the ERT’s trade union, said the broadcaster should reopen, though it backed the government’s right to restructure it.
For a few days, it seemed the government might collapse, but it is still wobbling along. Most Greeks prefer to keep the coalition and avoid a snap election. If one were held, Pasok might not win the 3% needed to enter parliament, according to polls; and Democratic Left’s leader might be unseated. A fiery speech by Alexis Tsipras, the Syriza leader, at an open-air rally outside parliament on June 17th drew fewer people than expected. Mr Samaras promises a cabinet reshuffle.
The ERT affair makes it harder to sell Greece’s “success story” of reform. In its year in office the coalition has done well on budget targets: there may be a small primary surplus (ie, before interest) this year. But unless the government can restructure the civil service and curb tax evasion, the bail-out will veer off track, fears the “troika” of the European Commission, the European Central Bank and the IMF.
Blips are appearing. The state health service is still overspending, despite the launch of a high-tech electronic prescription system designed to prevent chronic over-prescription by corrupt doctors and procurement staff. An overhaul of the tax administration is moving at snail’s pace, partly because young, well-qualified auditors are reluctant to sign up. Tax evasion by the rich continues unabated, according to the troika.
Privatisation has also fallen behind. Gazprom, the only prospective bidder, failed this month to make a binding offer for Depa, the state natural-gas supplier. Greece will miss this year’s target of €2.6 billion ($3.6 billion) from selling state assets, says Taiped, the privatisation agency. Yet one bright spot emerged on June 18th: Socar, Azerbaijan’s state gas company, agreed to pay €400m for a stake in Desfa, which runs the gas-pipeline network. The deal could herald investment in new pipelines to Bulgaria and Albania carrying Azeri natural gas to western Europe, says Makis Papageorgiou, the energy minister.
From the print edition: Europe
Posted by at Δεν υπάρχουν σχόλια:

The Greek far right : Racist dilemmas

Greece needs a more robust anti-racism law

Inky-fingered Dawn

IN AN ugly recent exchange in Greece’s parliament, Ilias Kassidiaris, spokesman for the neo-Nazi Golden Dawn party, denied that the Holocaust had happened. Vassilis Economou, from the Democratic Left party, said that in Germany the penalty for denying the Holocaust was five years’ jail. Democratic Left and the PanHellenic Socialist Movement (Pasok), the two smaller coalition parties, want a new law against hate speech and racism. A draft bill from Antonis Roupakiotis, the justice minister from Democratic Left, aims squarely at Golden Dawn, proposing to ban an association if one of its members is found guilty of a hate crime, including Holocaust denial.
Since entering parliament a year ago with 18 deputies, Golden Dawn has been a steady third in opinion polls, with about 11% of the vote, behind only the New Democracy party of Antonis Samaras, the prime minister, and the far-left opposition Syriza party. Its anti-immigrant rhetoric, swastika-like party emblem and torch-lit parades led by young men in black T-shirts horrify many Greeks. Golden Dawn supporters are blamed for an upsurge in racist violence. One was arrested in April for shooting at a group of immigrant strawberry-pickers demanding back pay.
Greece’s latest political convulsions may now put off any new law. Delay is unhelpful. Whatever form an anti-racism law takes, it will not now reach parliament until after the summer. Meanwhile Golden Dawn has come up with a bill to ban “racism against Greeks”. Mr Roupakiotis is not amused.Yet banning Golden Dawn could be counterproductive, insist critics of Mr Roupakiotis’s bill. They say it would simply regroup and run under another name. Human Rights Watch, a campaign group, says the proposal “is hard to reconcile with the right to freedom of association”. New Democracy says the existing anti-racism law needs tweaking, not rewriting. It suggests two amendments: outlawing neo-Nazi groups and making Holocaust denial a crime. A stronger anti-racism law might, it fears, merely win Golden Dawn a sympathy vote from other right-wingers.
From the print edition: Europe

 http://www.economist.com/news/europe/21579881-greece-needs-more-robust-anti-racism-law-racist-dilemmas?zid=307&ah=5e80419d1bc9821ebe173f4f0f060a07
Posted by at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Χειρονομία στους διαδηλωτές : «Μην λυγίσετε» λέει στο Ταξίμ το γερμανικό Spiegel, με ρεπορτάζ στα τούρκικα



Το εξώφυλλο του περιοδικού αυτήν την εβδομάδα
Βερολίνο
Σε μία σπάνια κίνηση, το γερμανικό περιοδικό Spiegel κυκλοφορεί με 
Το εξώφυλλο του περιοδικού αυτήν την εβδομάδα  ρεπορτάζ στην τουρκική γλώσσα γύρω από τις πολυήμερες διαμαρτυρίες που ξεκίνησαν από το Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης και εξώφυλλο μία διαδηλώτρια που κρατά το μήνυμα που θέλει να περάσει το περιοδικό: «Μην λυγίσετε».

Το πλακάτ που κρατά η διαδηλώτρια στο εξώφυλλο είναι, φυσικά, στα τούρκικα, και μεταφράζεται στα γερμανικά με αστερίσκο στο κάτω μέρος του πλαισίου.

Στο τεύχος που κυκλοφορεί τη Δευτέρα στη Γερμανία, οι αναγνώστες θα δουν δύο φορές τα κείμενα της θεματικής του τίτλου -μία φορά στα γερμανικά, και μία στα τούρκικα.

«Εδώ και 66 χρόνια, το Spiegel εκδίδεται στα γερμανικά, αλλά αυτήν την φορά όχι εντελώς» εξηγεί το περιοδικό. Χαρακτηρίζει την κίνησή του «χειρονομία αλληλεγγύης» και θέλει να περάσει το μήνυμα ότι όσα συμβαίνουν στην Τουρκία αφορούν άμεσα και το ευρωπαϊκό κοινό.

Στην ειδική έκδοση δημοσιεύεται και συνέντευξη με τον Τσαγατάι Κιλίτς, του κόμματος ΑΚP του Ερντογάν, ο οποίος μεταξύ άλλων κατηγορεί τα ξένα ΜΜΕ για μονόπλευρη παρουσίαση της κατάστασης στην Τουρκία.
Newsroom ΔΟΛ
Posted by at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

Κλείστε τους τάφους, κόψτε τους ομφάλιους λώρους σας!

Photo: Philippos Messinis / Fosphotos.com
Photo: Philippos Messinis / Fosphotos.com

Η εκ μητρός γιαγιά μου συνελήφθη το καλοκαίρι του 1967 από τη χούντα και εστάλη στη Γυάρο, έναν ξερόβραχο μεταξύ Σύρου και Τήνου. Κόντευε ήδη τα εξήντα, παρέμενε όμως σε άψογη φόρμα και αγωνιστικότητα. Τα γράμματά της από εκεί, έδιναν -μολονότι λογοκριμένα- μιαν απολύτως εφιαλτική αίσθηση για την καθημερινότητα των κρατουμένων. Όταν, δυο χρόνια αργότερα, απελευθερώθηκε, «επέστρεψα», μας είπε, «από το νησί του διαβόλου!». Κατά τη δεκαετία του 1990 - πολύ γριά, πλέον, αλλά με τα μυαλά της τετρακόσια- αναφερόταν συχνά στην περίοδο της Γυάρου. «Τι όμορφα περνούσαμε όλες οι γυναίκες μαζί…» μονολογούσε. «Φτιάχναμε εργόχειρα, μαθαίναμε η μια στην άλλη συνταγές… Την άνοιξη βγαίναμε από το στρατόπεδο και μαζεύαμε λουλουδάκια…». 
Ούτε η γιαγιάκα μου ούτε ο Ησίοδος ούτε καν ο θαλερός δημοσιογράφος διέπρατταν συνειδητή πλαστογραφία. Είναι απολύτως φυσικό ο καθένας μας να εξιδανικεύει τον καιρό που είχε «και δύναμι και λόγο και εμορφιά». Όταν τα δόντια σου πριονίζουν και το στομάχι σου αλέθει τα πάντα, τα κοψίδια φαντάζουν προφανώς πιο τραγανά. Όταν το πέος σου τεντώνει το παντελόνι ακόμα και στις πλέον άκαιρες στιγμές -μέσα στο λεωφορείο ή στην ουρά του ΙΚΑ- τα κορίτσια σού φαίνονται πιο θελκτικά κι ας μη σου ρίχνουν πιθανόν δεύτερο βλέμμα. Κι όταν κάποιος δικός σου φεύγει από τη ζωή σε νεαρή ηλικία, επόμενο είναι να αγιοποιείται στα μάτια σου. «Αν δεν τον είχε θερίσει ο καρκίνος», σκέφτεσαι και κλαις, «θα ’χε κερδίσει το Νόμπελ. Το Κρατικό, έστω, Βραβείο Λογοτεχνίας…». «Αν δεν την είχε χτυπήσει εκείνη η καταραμένη μηχανή, θα ’χαμε πάει διακοπές στην Αμοργό και -ποιος ξέρει;- μπορεί να ’μασταν ακόμα μαζί…».
Η νοσταλγικότης συγχωρείται σε όλους τους μεγαλύτερους μιας ηλικίας, εκτός εάν είναι επαγγελματίες ιστορικοί. Εκείνο που δεν συγχωρείται είναι να φλομώνουν τους νεότερούς τους με μύθους του παρελθόντος, να πλάθουν και να στήνουν εμπρός τους επιβλητικά, απρόσιτα φαντάσματα.
Όχι, φίλες και φίλοι, κάτω των τριάντα: Η Αθήνα του ’70 και του ’80 κάθε άλλο παρά πιο ανθρώπινη ήταν από την Αθήνα του 2013! Μια τσιμεντούπολη ήταν, με το «νέφος» -την αιθαλομίχλη- μονίμως εγκατεστημένη από πάνω της, δίχως Μετρό και Αττική Οδό, χωρίς καν πεζόδρομους. Για να πας από το κέντρο στο Αιγάλεω, έπρεπε να αλλάξεις τρεις συγκοινωνίες. Όχι, η καθημερινότητά μας δεν ήταν ούτε πιο εύκολη ούτε πιο διασκεδαστική. Ελλείψει διαδικτύου, επαφιόμασταν για την ενημέρωσή μας στις ελληνικές αποκλειστικά εφημερίδες. Μπορούσαμε να δούμε μόνο τις ταινίες που έφερναν οι κινηματογράφοι. Ακόμα δε και οι ξένοι δίσκοι -«εισαγωγής»- πωλούνταν σε ελάχιστα καταστήματα, στη «Λέσχη του Δίσκου» και στο «Ποπ 11» των αδελφών Φαληρέα. Δεν έδινε ο Μάνος Χατζιδάκις τον τόνο στα μουσικά πράγματα (ο «Μεγάλος Ερωτικός» είχε πουλήσει, όταν πρωτοκυκλοφόρησε, ελάχιστα) μα οι ελαφρολαϊκοί και οι «στρατευμένοι» καλλιτέχνες, με λαδερά χασάπικα και πληκτικότατα θούρια. Δεν υπήρχαν και τόσοι δα σπουδαίοι πολιτικοί. Σε κάθε Λεωνίδα Κύρκο αντιστοιχούσαν τρεις «αυριανιστές», σε κάθε Παναγή Παπαληγούρα δέκα «εθνικόφρονες» κομμουνιστοφάγοι. Ο Ανδρέας Παπανδρέου -με όλο το πανθομολογούμενο χάρισμά του- αμολούσε τα πιο εξωφρενικά συνθήματα και εξεθείαζε τη λιβυκή «Τζαμαχιρία» του Καντάφι σαν αναβίωση της αθηναϊκής δημοκρατίας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής -με όλη την ωριμότητα και την πυγμή που επέδειξε μετά το 1974- είχε μεταμορφωθεί στα στερνά του σε μια ζώσα προτομή που ξεφούρνιζε δυσνόητους χρησμούς. Η ερωτική απελευθέρωση, το ροκ και το πανκ, οτιδήποτε το αληθινά ρηξικέλευθο και εναλλακτικό, αφορούσε ένα μικρό σχετικά ποσοστό των Ελλήνων. Οι πλατιές λαϊκές μάζες των ξεριζωμένων αγροτών, που κατέφυγαν μετά τον Εμφύλιο στις πόλεις, νοσταλγούσαν απλώς τα χωριά τους και αδημονούσαν να αποκτήσουν Ι.Χ. για να τα επισκέπτονται κάθε Σαββατοκύριακο.
Αντίστοιχα -και πολύ ζοφερότερα- δεδομένα θα μπορούσε να αποκαλύψει κάποιος ειλικρινής πρεσβύτερός μου για τις «θρυλικές» δεκαετίες του 1960 και 1950, πόσω δε μάλλον για τα ελληνικά ‘40ς. Προφανώς η χαμέρπεια συνυπάρχει πάντοτε με την ψυχική και διανοητική έξαρση, οι ανιδιοτελείς με τα καθίκια, οι προικισμένοι με τους τυχάρπαστους, που ανεμίζουν οποιαδήποτε σημαία ευκαιρίας, μπας και διακριθούν. Για αυτό και η ανθρώπινη περιπέτεια συνιστά έναν επαναλαμβανόμενο πανωλεθρίαμβο.
Δεν αντέχω ωστόσο να αντικρίζω σήμερα πιτσιρικάδες να φοράνε κορδωμένοι μαύρα μπλουζάκια επειδή κάποιος δόλιος καθοδηγητής πλαστογράφησε την Ιστορία και τους απέκρυψε τι σήμαινε ναζισμός. Δεν αντέχω ομοίως να βλέπω παιδιά γεννημένα μετά το 1990, να χτυπάνε τατουάζ με σφυροδρέπανα, να νοσταλγούν ό,τι δεν έχουν ποτέ ζήσει, ό,τι ευθύς θα κατέρρεε στα μάτια τους, αρκεί να διάβαζαν το «Κατά Σαδδουκαίων» του Μιχάλη Κατσαρού. Δεν αντέχω να νεκρανασταίνουν εν αγνοία τους την ατμόσφαιρα του πιο κακόγουστου λαϊκισμού των ‘80ς. Να χρησιμοποιούν την πιο ξύλινη γλώσσα, να πάλλονται στους ρυθμούς εμβατηρίων που ήδη προ τριακονταετίας ηχούσαν παρωχημένα. Δεν τους αντέχω να θέλουν να μοιάσουν στους κρατικοδίαιτους γονείς τους, να χάβουν αμάσητο το παραμύθι κάποιου χαμένου παράδεισου, στον οποίον όλοι δήθεν την περνούσαν βολεμένοι μέλι-γάλα.
Η Μελίνα απόλαυσε τη ζωή της στο μέγιστο βαθμό και ύστερα πέθανε. Ο Μάνος Χατζιδάκις, επίσης. Ο Τσε Γκεβάρα ακόμα περισσότερο. Κανείς από τους τρεις τους δεν έδρασε καθ’ υπαγόρευσιν κάποιων εξιδανικευμένων προγόνων του. Θα έφριτταν -το πιστεύω ακράδαντα- αν ήξεραν πως κάποιοι σήμερα τους ξεθάβουν και τους περιφέρουν σαν σκηνώματα αγίων. Είτε μεταχειρίζονται τα οστά τους σαν οικοδομικά υλικά για την ανέγερση του μέλλοντος.
Το μέλλον, όπως και αν διαμορφωθεί, σίγουρα δεν θα αποτελεί επανάληψη, πόσω δε μάλλον παρωδία του παρελθόντος. Σταματήστε να νοσταλγείτε! Κόψτε, επειγόντως, τους ομφάλιους λώρους σας, κλείστε -επιτέλους- τους τάφους! Ειδάλλως κινδυνεύετε, οι μεν να σας πνίξουν, οι δε να σας ρουφήξουν.

Posted by at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Gazprom: Δεν επανέρχεται με προσφορά για ΔΕΠΑ στο νέο διαγωνισμό

Gazprom: Δεν επανέρχεται με προσφορά για ΔΕΠΑ στο νέο διαγωνισμό

Την πρόθεσή της να μην υποβάλει εκ νέου προσφορά στο νέο διαγωνισμό για τη ΔΕΠΑ, εκδήλωσε ο ρωσικός κολοσσός Gazprom.         Την είδηση μεταδίδει το Reuters.


Posted by at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Plans for Redrawing the Middle East: The Project for a “New Middle East”

The following path-breaking analysis was first published by Global Research in November of 2006
“Hegemony is as old as Mankind…” -Zbigniew Brzezinski, former U.S. National Security Advisor
The term “New Middle East” was introduced to the world in June 2006 in Tel Aviv by U.S. Secretary of State Condoleezza Rice (who was credited by the Western media for coining the term) in replacement of the older and more imposing term, the “Greater Middle East.”
This shift in foreign policy phraseology coincided with the inauguration of the Baku-Tbilisi-Ceyhan (BTC) Oil Terminal in the Eastern Mediterranean. The term and conceptualization of the “New Middle East,” was subsequently heralded by the U.S. Secretary of State and the Israeli Prime Minister at the height of  the Anglo-American sponsored Israeli siege of Lebanon. Prime Minister Olmert and Secretary Rice had informed the international media that a project for a “New Middle East” was being launched from Lebanon.
This announcement was a confirmation of an Anglo-American-Israeli “military roadmap” in the Middle East. This project, which has been in the  planning stages for several years, consists in creating an arc of instability, chaos, and violence extending from Lebanon, Palestine, and Syria to Iraq, the Persian Gulf, Iran, and the borders of NATO-garrisoned Afghanistan.
The “New Middle East” project was introduced publicly by Washington and Tel Aviv with the expectation that Lebanon would be the pressure point for realigning the whole Middle East and thereby unleashing the forces of “constructive chaos.” This “constructive chaos” –which generates conditions of violence and warfare throughout the region– would in turn be used so that the United States, Britain, and Israel could redraw the map of the Middle East in accordance with their geo-strategic needs and objectives.
New Middle East Map
Secretary Condoleezza Rice stated during a press conference that “[w]hat we’re seeing here [in regards to the destruction of Lebanon and the Israeli attacks on Lebanon], in a sense, is the growing—the ‘birth pangs’—of a ‘New Middle East’ and whatever we do we [meaning the United States] have to be certain that we’re pushing forward to the New Middle East [and] not going back to the old one.”1Secretary Rice was immediately criticized for her statements both within Lebanon and internationally for expressing indifference to the suffering of an entire nation, which was being bombed  indiscriminately by the Israeli Air Force.
The Anglo-American Military Roadmap in the Middle East and Central Asia 
U.S. Secretary of State Condoleezza Rice’s speech on the “New Middle East” had set the stage. The Israeli attacks on Lebanon –which had been fully endorsed by Washington and London– have further compromised and validated the existence of the geo-strategic objectives of the United States, Britain, and Israel. According to Professor Mark Levine the “neo-liberal globalizers and neo-conservatives, and ultimately the Bush Administration, would latch on to creative destruction as a way of describing the process by which they hoped to create their new world orders,” and that “creative destruction [in] the United States was, in the words of neo-conservative philosopher and Bush adviser Michael Ledeen, ‘an awesome revolutionary force’ for (…) creative destruction…”2
Anglo-American occupied Iraq, particularly Iraqi Kurdistan, seems to be the preparatory ground for the balkanization (division) and finlandization (pacification) of the Middle East. Already the legislative framework, under the Iraqi Parliament and the name of Iraqi federalization, for the partition of Iraq into three portions is being drawn out. (See map below)
Moreover, the Anglo-American military roadmap appears to be vying an entry into Central Asia via the Middle East. The Middle East, Afghanistan, and Pakistan are stepping stones for extending U.S. influence into the former Soviet Union and the ex-Soviet Republics of Central Asia. The Middle East is to some extent the southern tier of Central Asia. Central Asia in turn is also termed as “Russia’s Southern Tier” or the Russian “Near Abroad.”
Many Russian and Central Asian scholars, military planners, strategists, security advisors, economists, and politicians consider Central Asia (“Russia’s Southern Tier”) to be the vulnerable and “soft under-belly” of the Russian Federation.3
It should be noted that in his book, The Grand Chessboard: American Primacy and Its Geo-strategic Imperatives, Zbigniew Brzezinski, a former U.S. National Security Advisor, alluded to the modern Middle East as a control lever of an area he, Brzezinski, calls the Eurasian Balkans. The Eurasian Balkans consists of the Caucasus (Georgia, the Republic of Azerbaijan, and Armenia) and Central Asia (Kazakhstan, Uzbekistan, Kyrgyzstan, Tajikistan, Turkmenistan, Afghanistan, and Tajikistan) and to some extent both Iran and Turkey. Iran and Turkey both form the northernmost tiers of the Middle East (excluding the Caucasus4) that edge into Europe and the former Soviet Union.
The Map of the “New Middle East”
A relatively unknown map of the Middle East, NATO-garrisoned Afghanistan, and Pakistan has been circulating around strategic, governmental, NATO, policy and military circles since mid-2006. It has been causally allowed to surface in public, maybe in an attempt to build consensus and to slowly prepare the general public for possible, maybe even cataclysmic, changes in the Middle East. This is a map of a redrawn and restructured Middle East identified as the “New Middle East.”
MAP OF THE NEW MIDDLE EAST



Note: The following map was prepared by Lieutenant-Colonel Ralph Peters. It was published in the Armed Forces Journal in June 2006, Peters is a retired colonel of the U.S. National War Academy. (Map Copyright Lieutenant-Colonel Ralph Peters 2006).
Although the map does not officially reflect Pentagon doctrine, it has been used in a training program at NATO’s Defense College for senior military officers. This map, as well as other similar maps, has most probably been used at the National War Academy as well as in military planning circles.
This map of the “New Middle East” seems to be based on several other maps, including older maps of potential boundaries in the Middle East extending back to the era of U.S. President Woodrow Wilson and World War I. This map is showcased and presented as the brainchild of retired Lieutenant-Colonel (U.S. Army) Ralph Peters, who believes the redesigned borders contained in the map will fundamentally solve the problems of the contemporary Middle East.
The map of the “New Middle East” was a key element in the retired Lieutenant-Colonel’s book, Never Quit the Fight, which was released to the public on July 10, 2006. This map of a redrawn Middle East was also published, under the title of Blood Borders: How a better Middle East would look, in the U.S. military’s Armed Forces Journal with commentary from Ralph Peters.5
It should be noted that Lieutenant-Colonel Peters was last posted to the Office of the Deputy Chief of Staff for Intelligence, within the U.S. Defence Department, and has been one of the Pentagon’s foremost authors with numerous essays on strategy for military journals and U.S. foreign policy.
It has been written that Ralph Peters’ “four previous books on strategy have been highly influential in government and military circles,” but one can be pardoned for asking if in fact quite the opposite could be taking place. Could it be Lieutenant-Colonel Peters is revealing and putting forward what Washington D.C. and its strategic planners have anticipated for the Middle East?
The concept of a redrawn Middle East has been presented as a “humanitarian” and “righteous” arrangement that would benefit the people(s) of the Middle East and its peripheral regions. According to Ralph Peter’s:
International borders are never completely just. But the degree of injustice they inflict upon those whom frontiers force together or separate makes an enormous difference — often the difference between freedom and oppression, tolerance and atrocity, the rule of law and terrorism, or even peace and war.
The most arbitrary and distorted borders in the world are in Africa and the Middle East. Drawn by self-interested Europeans (who have had sufficient trouble defining their own frontiers), Africa’s borders continue to provoke the deaths of millions of local inhabitants. But the unjust borders in the Middle East — to borrow from Churchill — generate more trouble than can be consumed locally.
While the Middle East has far more problems than dysfunctional borders alone — from cultural stagnation through scandalous inequality to deadly religious extremism — the greatest taboo in striving to understand the region’s comprehensive failure isn’t Islam, but the awful-but-sacrosanct international boundaries worshipped by our own diplomats.
Of course, no adjustment of borders, however draconian, could make every minority in the Middle East happy. In some instances, ethnic and religious groups live intermingled and have intermarried. Elsewhere, reunions based on blood or belief might not prove quite as joyous as their current proponents expect. The boundaries projected in the maps accompanying this article redress the wrongs suffered by the most significant “cheated” population groups, such as the Kurds, Baluch and Arab Shia [Muslims], but still fail to account adequately for Middle Eastern Christians, Bahais, Ismailis, Naqshbandis and many another numerically lesser minorities. And one haunting wrong can never be redressed with a reward of territory: the genocide perpetrated against the Armenians by the dying Ottoman Empire.
Yet, for all the injustices the borders re-imagined here leave unaddressed, without such major boundary revisions, we shall never see a more peaceful Middle East.
Even those who abhor the topic of altering borders would be well-served to engage in an exercise that attempts to conceive a fairer, if still imperfect, amendment of national boundaries between the Bosphorus and the Indus. Accepting that international statecraft has never developed effective tools — short of war — for readjusting faulty borders, a mental effort to grasp the Middle East’s “organic” frontiers nonetheless helps us understand the extent of the difficulties we face and will continue to face. We are dealing with colossal, man-made deformities that will not stop generating hatred and violence until they are corrected. 6
(emphasis added)
“Necessary Pain”
Besides believing that there is “cultural stagnation” in the Middle East, it must be noted that Ralph Peters admits that his propositions are “draconian” in nature, but he insists that they are necessary pains for the people of the Middle East. This view of necessary pain and suffering is in startling parallel to U.S. Secretary of State Condoleezza Rice’s belief that the devastation of Lebanon by the Israeli military was a necessary pain or “birth pang” in order to create the “New Middle East” that Washington, London, and Tel Aviv envision.
Moreover, it is worth noting that the subject of the Armenian Genocide is being politicized and stimulated in Europe to offend Turkey.7
The overhaul, dismantlement, and reassembly of the nation-states of the Middle East have been packaged as a solution to the hostilities in the Middle East, but this is categorically misleading, false, and fictitious. The advocates of a “New Middle East” and redrawn boundaries in the region avoid and fail to candidly depict the roots of the problems and conflicts in the contemporary Middle East. What the media does not acknowledge is the fact that almost all major conflicts afflicting the Middle East are the consequence of overlapping Anglo-American-Israeli agendas.
Many of the problems affecting the contemporary Middle East are the result of the deliberate aggravation of pre-existing regional tensions. Sectarian division, ethnic tension and internal violence have been traditionally exploited by the United States and Britain in various parts of the globe including Africa, Latin America, the Balkans, and the Middle East. Iraq is just one of many examples of the Anglo-American strategy of “divide and conquer.” Other examples are Rwanda, Yugoslavia, the Caucasus, and Afghanistan.
Amongst the problems in the contemporary Middle East is the lack of genuine democracy which U.S. and British foreign policy has actually been deliberately obstructing.  Western-style “Democracy” has been a requirement only for those Middle Eastern states which do not conform to Washington’s political demands. Invariably, it constitutes a pretext for confrontation. Saudi Arabia, Egypt, and Jordan are examples of undemocratic states that the United States has no problems with because they are firmly alligned within the Anglo-American orbit or sphere.
Additionally, the United States has deliberately blocked or displaced genuine democratic movements in the Middle East from Iran in 1953 (where a U.S./U.K. sponsored coup was staged against the democratic government of Prime Minister Mossadegh) to Saudi Arabia, Egypt, Turkey, the Arab Sheikdoms, and Jordan where the Anglo-American alliance supports military control, absolutists, and dictators in one form or another. The latest example of this is Palestine.
The Turkish Protest at NATO’s Military College in Rome
Lieutenant-Colonel Ralph Peters’ map of the “New Middle East” has sparked angry reactions in Turkey. According to Turkish press releases on September 15, 2006 the map of the “New Middle East” was displayed in NATO’s Military College in Rome, Italy. It was additionally reported that Turkish officers were immediately outraged by the presentation of a portioned and segmented Turkey.8 The map received some form of approval from the U.S. National War Academy before it was unveiled in front of NATO officers in Rome.
The Turkish Chief of Staff, General Buyukanit, contacted the U.S. Chairman of the Joint Chiefs of Staff, General Peter Pace, and protested the event and the exhibition of the redrawn map of the Middle East, Afghanistan, and Pakistan.9 Furthermore the Pentagon has gone out of its way to assure Turkey that the map does not reflect official U.S. policy and objectives in the region, but this seems to be conflicting with Anglo-American actions in the Middle East and NATO-garrisoned Afghanistan.
Is there a Connection between Zbigniew Brzezinski’s “Eurasian Balkans” and the “New Middle East” Project?
The following are important excerpts and passages from former U.S. National Security Advisor Zbigniew Brzezinski’s book, The Grand Chessboard: American Primacy and Its Geo-strategic Imperatives. Brzezinski also states that both Turkey and Iran, the two most powerful states of the “Eurasian Balkans,” located on its southern tier, are “potentially vulnerable to internal ethnic conflicts [balkanization],” and that, “If either or both of them were to be destabilized, the internal problems of the region would become unmanageable.”10
It seems that a divided and balkanized Iraq would be the best means of accomplishing this. Taking what we know from the White House’s own admissions; there is a belief that “creative destruction and chaos” in the Middle East are beneficial assets to reshaping the Middle East, creating the “New Middle East,” and furthering the Anglo-American roadmap in the Middle East and Central Asia:
In Europe, the Word “Balkans” conjures up images of ethnic conflicts and great-power regional rivalries. Eurasia, too, has its “Balkans,” but the Eurasian Balkans are much larger, more populated, even more religiously and ethnically heterogenous. They are located within that large geographic oblong that demarcates the central zone of global instability (…) that embraces portions of southeastern Europe, Central Asia and parts of South Asia [Pakistan, Kashmir, Western India], the Persian Gulf area, and the Middle East.
The Eurasian Balkans form the inner core of that large oblong (…) they differ from its outer zone in one particularly significant way: they are a power vacuum.Although most of the states located in the Persian Gulf and the Middle East are also unstable, American power is that region’s [meaning the Middle East’s] ultimate arbiter. The unstable region in the outer zone is thus an area of single power hegemony and is tempered by that hegemony. In contrast, the Eurasian Balkans are truly reminiscent of the older, more familiar Balkans of southeastern Europe: not only are its political entities unstable but they tempt and invite the intrusion of more powerful neighbors, each of whom is determined to oppose the region’s domination by another. It is this familiar combination of a power vacuum and power suction that justifies the appellation “Eurasian Balkans.”
The traditional Balkans represented a potential geopolitical prize in the struggle for European supremacy. The Eurasian Balkans, astride the inevitably emerging transportation network meant to link more directly Eurasia’s richest and most industrious western and eastern extremities, are also geopolitically significant. Moreover, they are of importance from the standpoint of security and historical ambitions to at least three of their most immediate and more powerful neighbors, namely, Russia, Turkey, and Iran, with China also signaling an increasing political interest in the region. But the Eurasian Balkans are infinitely more important as a potential economic prize: an enormous concentration of natural gas and oil reserves is located in the region, in addition to important minerals, including gold.
 The world’s energy consumption is bound to vastly increase over the next two or three decades. Estimates by the U.S. Department of Energy anticipate that world demand will rise by more than 50 percent between 1993 and 2015, with the most significant increase in consumption occurring in the Far East. The momentum of Asia’s economic development is already generating massive pressures for the exploration and exploitation of new sources of energy, and the Central Asian region and the Caspian Sea basin are known to contain reserves of natural gas and oil that dwarf those of Kuwait, the Gulf of Mexico, or the North Sea.
Access to that resource and sharing in its potential wealth represent objectives that stir national ambitions, motivate corporate interests, rekindle historical claims, revive imperial aspirations, and fuel international rivalries.The situation is made all the more volatile by the fact that the region is not only a power vacuum but is also internally unstable.
(…)
The Eurasian Balkans include nine countries that one way or another fit the foregoing description, with two others as potential candidates. The nine are Kazakstan [alternative and official spelling of Kazakhstan] , Kyrgyzstan, Tajikistan, Uzbekistan, Turkmenistan, Azerbaijan, Armenia, and Georgia—all of them formerly part of the defunct Soviet Union—as well as Afghanistan.
The potential additions to the list are Turkey and Iran, both of them much more politically and economically viable, both active contestants for regional influence within the Eurasian Balkans, and thus both significant geo-strategic players in the region. At the same time, both are potentially vulnerable to internal ethnic conflicts. If either or both of them were to be destabilized, the internal problems of the region would become unmanageable, while efforts to restrain regional domination by Russia could even become futile. 11
(emphasis added)
Redrawing the Middle East
The Middle East, in some regards, is a striking parallel to the Balkans and Central-Eastern Europe during the years leading up the First World War. In the wake of the the First World War the borders of the Balkans and Central-Eastern Europe were redrawn. This region experienced a period of upheaval, violence and conflict, before and after World War I, which was the direct result of foreign economic interests and interference.
The reasons behind the First World War are more sinister than the standard school-book explanation, the assassination of the heir to the throne of the Austro-Hungarian (Habsburg) Empire, Archduke Franz Ferdinand, in Sarajevo. Economic factors were the real motivation for the large-scale war in 1914.
Norman Dodd, a former Wall Street banker and investigator for the U.S. Congress, who examined  U.S. tax-exempt foundations, confirmed in a 1982 interview that those powerful individuals who from behind the scenes controlled the finances, policies, and government of the United States had in fact also planned U.S. involvement in a war, which would contribute to entrenching their grip on power.
The following testimonial is from the transcript of Norman Dodd’s interview with G. Edward Griffin;
We are now at the year 1908, which was the year that the Carnegie Foundation began operations.  And, in that year, the trustees meeting, for the first time, raised a specific question, which they discussed throughout the balance of the year, in a very learned fashion.  And the question is this:  Is there any means known more effective than war, assuming you wish to alter the life of an entire people?  And they conclude that, no more effective means to that end is known to humanity, than war.  So then, in 1909, they raise the second question, and discuss it, namely, how do we involve the United States in a war?
Well, I doubt, at that time, if there was any subject more removed from the thinking of most of the people of this country [the United States], than its involvement in a war.  There were intermittent shows [wars] in the Balkans, but I doubt very much if many people even knew where the Balkans were.  And finally, they answer that question as follows:  we must control the State Department.

And then, that very naturally raises the question of how do we do that?  They answer it by saying, we must take over and control the diplomatic machinery of this country and, finally, they resolve to aim at that as an objective.  Then, time passes, and we are eventually in a war, which would be World War I.  At that time, they record on their minutes a shocking report in which they dispatch to President Wilson a telegram cautioning him to see that the war does not end too quickly.  And finally, of course, the war is over.

At that time, their interest shifts over to preventing what they call a reversion of life in the United States to what it was prior to 1914, when World War I broke out.
(emphasis added)
The redrawing and partition of the Middle East from the Eastern Mediterranean shores of Lebanon and Syria to Anatolia (Asia Minor), Arabia, the Persian Gulf, and the Iranian Plateau responds to broad economic, strategic and military objectives, which are part of a longstanding Anglo-American and Israeli agenda in the region.
The Middle East has been conditioned by outside forces into a powder keg that is ready to explode with the right trigger, possibly the launching of Anglo-American and/or Israeli air raids against Iran and Syria. A wider war in the Middle East could result in redrawn borders that are strategically advantageous to Anglo-American interests and Israel.
NATO-garrisoned Afghanistan has been successfully divided, all but in name. Animosity has been inseminated in the Levant, where a Palestinian civil war is being nurtured and divisions in Lebanon agitated. The Eastern Mediterranean has been successfully militarized by NATO. Syria and Iran continue to be demonized by the Western media, with a view to justifying a military agenda. In turn, the Western media has fed, on a daily basis, incorrect and biased notions that the populations of Iraq cannot co-exist and that the conflict is not a war of occupation but a “civil war” characterised by domestic strife between Shiites, Sunnis and Kurds.
Attempts at intentionally creating animosity between the different ethno-cultural and religious groups of the Middle East have been systematic. In fact, they are part of a carefully designed covert intelligence agenda.
Even more ominous, many Middle Eastern governments, such as that of Saudi Arabia, are assisting Washington in fomenting divisions between Middle Eastern populations. The ultimate objective is to weaken the resistance movement against foreign occupation through a “divide and conquer strategy” which serves Anglo-American and Israeli interests in the broader region.
Mahdi Darius Nazemroaya is in an independent writer based in Ottawa specializing in Middle Eastern and Central Asian affairs. He is a Research Associate of the Centre for Research on Globalization (CRG).

Notes
1 Secretary of State Condoleezza Rice, Special Briefing on the Travel to the Middle East and Europe of Secretary Condoleezza Rice (Press Conference, U.S. State Department, Washington, D.C., July 21, 2006).
2 Professor Mark LeVine, The New Creative Destruction, Asia Times, August 22, 2006.
3 Professor Andrej Kreutz, The Geopolitics of post-Soviet Russia and the Middle East, Arab Studies Quarterly (ASQ) (Washington, D.C.: Association of Arab-American University Graduates, January 2002).
4 The Caucasus or Caucasia can be considered as part of the Middle East or as a separate region
5 Lieutenant-Colonel (retired) Ralph Peters, Blood borders: How a better Middle East would look,Armed Forces Journal (AFJ), June 2006.
6 Ibid.
7 Crispian Balmer, French MPs back Armenia genocide bill, Turkey angry, Reuters, October 12, 2006.
James McConalogue, French against Turks: Talking about Armenian Genocide, The Brussels Journal, October 10, 2006.
8 Suleyman Kurt, Carved-up Map of Turkey at NATO Prompts U.S. Apology, Zaman (Turkey), September 29, 2006.
9 Ibid.
10 Zbigniew Brzezinski, The Grand Chessboard: American Primacy and Its Geo-strategic Imperatives (New York City: Basic Books, 1997).
11 Ibid.

Related Global Research articles on the March to War in the Middle East

Posted by at Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)