Η μετακίνηση του κέντρου και η διεύρυνση του κύκλου ενδιαφέροντος των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων ανά τον πλανήτη... επομένως και των κυβερνήσεων των κρατών στα οποία “εδρεύουν” τα παραπάνω συμφέροντα, απο την Μέση Ανατολή στην Ν.Α Μεσόγειο, με επίκεντρο την Κύπρο, διαμορφώνει νέους συσχετισμούς στίς γεωπολιτικές ισσορροπίες και εμφανίζονται προοπτικές νέων συμμαχιών και ευρύτερων ανακατατάξεων στην περιοχή, όπως και “συγκρούσεων”, ή αλλαγές συνόρων με δημιουργία ίσως και “νέων” κρατών.
Η διεκδίκηση και η εν πολλοίς επίτευξη ελέγχου, κατά ένα μεγάλο μέρος, των ενεργειακών πηγών της Ν.Α. Μεσογείου μέσω των συμφωνιών με την Κυπριακή Δημοκρατία από το Ισραήλ, έφερε την Τουρκία σε πάρα πολύ δύσκολη θέση, σε ότι αφορά τούς γεωπολιτικούς της σχεδιασμούς και στοχεύσεις.
Ο έλεγχος των ενεργειακών πηγών της περιοχής στην Ν.Α. Μεσόγειο, αποτελεί για την Τουρκία, κυρίαρχη προτεραιότητα ζωτικής σημασίας, στην Εθνικής της στρατηγική, σε ότι αφορά το “σχεδιασμένο” μέλλον της Τουρκίας.
Δηλαδή ο έλεγχος των υδρογονανθράκων της Ν.Α. Μεσογείου, αποτελεί το ζωτικό κυρίαρχο προαπαιτούμενο επί του οποίου εδράζεται η στρατηγική στόχευση της αναβίωσης της Νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τακτικό στόχο την αναβάθμισή της και αναγόρευσής της, σε κυρίαρχη περιφερειακή δύναμη στην περιοχή κατ’αρχάς.
Ο κύριος λόγος της απελπιστικής εμμονής της Τουρκίας είναι, ότι σε αυτήν την επιλογή της, έχει στηρίξει και σχεδιαστικά θεμελείωσε, ολόκληρο το πλαίσιο της εθνικής της στρατηγικής, από στόχευση έως εφαρμογή.
Μέσα απο αυτόν τον έλεγχο ευελπιστεί και προσδοκά την εκπλήρωση των ονειρικών της στόχων του Μεγαλοιδεατισμού, δηλ. ότι θα έλθει κάποια ημέρα στο εγγύς μέλλον κατά το οποίο θα συνομιλεί ώς αυτοκρατορία με τούς εταίρους της.
Γνωρίζει επίσης ότι η οποιαδήποτε υπαναχώρηση απο τον στόχο της θα τής “κοστίσει” ακριβά και στο εσωτερικό μέτωπο και στο εξωτερικό.
Ως εκ τούτου, η Τουρκία θα το “φτάσει” μέχρι τέλους, εφευρίσκοντας τρόπους αποδυνάμωσης των ανταγωνιστών της, ή ακόμα και εκμηδενισμού της δύναμης των αναταγωνιστών της, χρησιμοποιώντας κάθε “μέσον”.
Η αντίληψη ότι “έχασε” απο το Ισραήλ, σημαντικά ερίσματα, και απώλεσε ουσιαστικά συμφέροντα, στον αγώνα ελέγχου των υδρογονανθράκων, δημιουργεί πλέον αντικείμενο και στόχο της Διπλωματίας της αλλά και τής στρατιωτικής της ηγεσίας, με επιθυμητό αποτέλεσμα τήν άμεσο αναστροφή της σημερινής κατάστασης στην περιοχή.
Τί προσπαθεί να πετύχει η Τουρκία, για να αναστρέψει την διαμορφωμένη κατάσταση στην περιοχή : πρώτον και κατά προτεραιότητα, να εμπλέξει το Ισραήλ σε πόλεμο με την Συρία ή και το Ιράν, και φυσικά να προκαλέσει την εμπλοκή ή αλλιώς να “σύρει” τίς ΗΠΑ και την Ρωσία σε μία εμπλοκή απο την οποίαν και οι δύο θα βγούν “λαβωμένες”.
Δημιουργώντας κατ’αυτόν τον τρόπο, μία ευρύτερη “σύγκρουση” μέσα απο την οποίαν εκμεταλλευόμενη την “αυτοκρατορική” διπλωματία της και τίς καλές της “υπηρεσίες” να επιτύχει “συμφωνίες” επ’ωφελεία της.
Πάντα όμως με στρατηγική στόχευση την συμμετοχή της στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων απο κοινού ή χωρίς το Ισραήλ, κατόπιν της προσδοκούμενης εξασθένησης του Ισραήλ και των συμμάχων του, μετά από έναν πόλεμο με το Ιράν την Ρωσία, και τούς συμμάχους τους.
Προσπαθεί να παρασύρει την Αμερική και τούς Δυτικούς αλλά και τους Ρώσους και τούς Κινέζους, την ΕΕ, σε έναν πόλεμο με όρους τους οποίους ουσιαστικά θα έχει επιβάλλει η Τουρκία κρύβοντάς τους έντεχνα μέσα στίς στοχεύσεις των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, εξ’ού και το “στημένο” περιστατικό με το κατασκοπευτικό αεροπλάνο το οποίο κατέρριψε η Συρία.
Είναι προφανές εκ του αποτελέσματος ότι η πτήση του κατασκοπευτικού αεροπλάνου της Τουρκίας στα εδάφη και χωρικά ύδατα της Συρίας, σκοπό είχε την “προβοκάτσια”, με προσδοκία την ανάλογη εκμετάλλευση του αποτελέσματος δηλ. η κατάρριψη του τζέτ απο την Συριακή Α/Α, να εκληφθεί ώς πολεμική πράξη και να ξεκινήσει μία σύγκρουση ανυπολογίστου εκτάσεως.
Συγχρόνως οι Τούρκοι, έδιναν ένα ισχυρό επιχείρημα στην Συρία και στο Ιράν ότι αντιδρούν σε επίθεση, δηλαδή είναι αμυνόμενες χώρες σε επίθεση, εκθέτωντας ανεπανόρθωτα τίς ΗΠΑ και τούς συμμάχους της.
Ευτυχώς οι Αμερικάνοι αντελήφθησαν την σχεδιασμένη “προβοκάτσια” των Τούρκων και αντέδρασαν αναλόγως όπως όλοι γνωρίζουμε.
Ο Ερντογάν λειτουργώντας ώς Σουλτάνος, αψηφώντας το διεθνές δίκαιο, προχώρησε σε στρατιωτικές ασκήσεις, τις οποίες, προτίθεται να διεξαγάγει παράνομα την Πέμπτη και την Παρασκευή σε περιοχή στην οποία περιλαμβάνονται τμήματα των οικοπέδων 2, 3, 8, 9 και 12 της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), της Κύπρου.
Η Τουρκία πάσι θυσία προσπαθεί να δημιουργήσει “θέμα” στην περιοχή, αδιαφορώντας εάν αυτό το θέμα αποτελέσει την θρυαλλίδα εκκίνησης του τρίτου παγκόσμιου πολέμου, μόνον και μόνον δια να ικανοποιήσει τον Μεγαλοιατισμό της.
Από τη μία το ΝΑΤΟ που συνεχώς λέει ότι δεν επιθυμεί μια εμπλοκή του στη Συρία. Από την άλλη η Ρωσία επιμένει ότι δεν θα επιτρέψει την στρατιωτική δράση κατά του καθεστώτος Άσαντ. Την ίδια στιγμή και οι δύο πλευρές αναπτύσσουν σημαντικές ναυτικές δυνάμεις στ΄ ανοιχτά των ακτών της Συρίας.
Σήμερα πολεμικά πλοία της Τουρκίας, θα αρχίσουν ασκήσεις στη Κύπρο, έχοντας απέναντί τους πάνοπλα πλοία του ισραηλινού ναυτικού.
Όλα αυτά ασφαλώς και πρέπει να απασχολούν την Ελλάδα. Το παιχνίδι που παίζεται στη περιοχή είναι μεγάλο και απρόβλεπτο.
Στην ανάπτυξη τεσσάρων πολεμικών πλοίων,μη επανδρωμένων αεροσκαφών και εκατοντάδων στρατιωτών έχει προχωρήσει το ισραηλινό ναυτικό, για να προστατεύσει τις πλατφόρμες γεωτρήσεων για πετρέλαιο και άλλα σημεία ερευνών ανοιχτά της Κύπρου.
Η ανακοίνωση του ισραηλινού ναυτικού ήρθε σε απάντηση των απειλών της Τουρκίας για αυξημένες περιπολίες των σκαφών της στην περιοχή όπως και για την αεροναυτική άσκηση που έχει ανακοινώσει ότι θα κάνει Πέμπτη και Παρασκευή σε περιοχές των κυπριακών οικοπέδων.
Η περιοχή νοτίως της Κύπρου θα μοιάζει με «πολεμικό» τοπίο καθώς θα βρίσκεται σε εξέλιξη “σκηνικό” ασκήσεων από τις δυο αυτές χώρες.
Το Τελ Αβίβ έχει ζητήσει, όπως πράττει πάντα, την άδεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε αντίθεση με την Άγκυρα, η οποία, σκοπίμως παρακάμπτει την Λευκωσία.
Αναμένωμεν ειδήσεις "ευχάριστες" !
aegeantimes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου