Γράφει ο
Ιωάννης Παρίσης
Ιωάννης Παρίσης
Η εμφάνιση της Χρυσής Αυγής στο πολιτικό προσκήνιο, σε σημείο ώστε να εισέλθει, και μάλιστα με άνεση στη Βουλή, θορύβησε πολλούς. Όλοι ανέμεναν ότι τα ΜΜΕ θα επετύγχαναν να αποκαλύψουν το πραγματικό πρόσωπο του κόμματος αυτού και ειδικώς κάποιων μελών του (βουλευτών ήδη) που επιτηδείως παρέμεναν στην αφάνεια κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Αντ’ αυτού όλα σχεδόν τα ΜΜΕ έκαναν ότι ήταν δυνατό για να καταστήσουν τους ανθρώπους της Χρυσής Αυγής συμπαθείς στους πολίτες, ακόμα και αν ανήκαν σε άλλους χώρους. Γενικώς επεκράτησε μια επιθετική και εν πολλοίς αντιδημοκρατική συμπεριφορά η οποία έφερε το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Υπάρχει όμως και η υποκρισία που εξοργίζει τους δημοκρατικούς πολίτες και προσβάλλει τη στοιχειώδη λογική: γιατί θεωρούνται ως αντιδημοκρατικές συμπεριφορές μόνο τις πρακτικές των ανθρώπων τις Χρυσής Αυγής και όχι και εκείνες διαφόρων παρατάξεων της Αριστεράς; Όταν το ΠΑΜΕ κατέλυε το Κράτος και κάθε έννοια δημοκρατίας, με την υποστήριξη της ηγεσίας του ΚΚΕ. Όταν η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, χρόνια τώρα διαλύει ακόμα και επίσημες τελετές των Πανεπιστημίων, φθάνοντας μέχρι τον ξυλοδαρμό γηραιού ξένου καθηγητή που επρόκειτο να τιμηθεί στην Πάτρα; Γιατί τόσα χρόνια δεν ενόχλησε η υποστήριξη από σημαίνοντα στελέχη των κομμάτων της Αριστεράς (ειδικώς του ΣΥΡΙΖΑ), των συλλαμβανόμενων ή δικαζόμενων ως τρομοκρατών; Και γιατί δεν είναι απόρριψη της Δημοκρατίας οι δηλώσεις των επικεφαλής των αριστερών κομμάτων, εντός του Κοινοβουλίου, ότι δεν θα συμμορφωθούν σε ψηφισμένους νόμους;
Έτσι φθάσαμε, τρεις μέρες προ των εκλογών της 17ης Ιουνίου, στη εκπομπή του ΑΝΤ1. Γνωστή σε όλους η αντιπαράθεση, με τη απρόκλητη και εκτός θέματος προσωπική επίθεση της Ρένας Δούρου, το σιγοντάρισμα της Λιάνας Κανέλλη και την έκρηξη του Κασιδιάρη με τα γνωστά αποτελέσματα. Ωστόσο, θα ήταν δυνατόν να μη φθάσουν ως εκεί τα πράγματα αν οι δύο κυρίες, αλλά και ο συντονιστής Γιώργος Παπαδάκης, που άφησε τα πράγματα να εξελιχθούν όπως εξελίχθηκαν, είχαν διαβάσει τον Σοπενχάουερ, ο οποίος στο βιβλίο του «Η Τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο» (Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ, 2009, σ. 135), γράφει:
«Το τελευταίο τέχνασμα είναι να επιχειρήσετε προσωπική επίθεση, να γίνετε προσβλητικός και αγενής, μόλις αντιληφτείτε πως ο αντίπαλός έχει το πάνω χέρι. Να περάσετε από το θέμα της διαμάχης, όπου έχετε χάσει το παιχνίδι, στον ίδιο τον αντίπαλό σας, και να του επιτεθείτε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε προσωπικό επίπεδο.(…) Πρόκειται για ένα πολύ δημοφιλές τέχνασμα, αφού ο καθένας μπορεί να το χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά. Έτσι εφαρμόζεται συχνά. Και τώρα το ερώτημα είναι πώς μπορεί να αμυνθεί η άλλη πλευρά. Διότι, αν καταφύγει στην ίδια πρακτική, η κατάληξη θα είναι είτε γρονθοκοπήματα είτε μονομαχία είτε αγωγή για συκοφαντία.»
Συνεχίζοντας ο Σοπενχάουερ υποδεικνύει τον ορθό (ψύχραιμο) τρόπο απάντησης στις προσωπικές επιθέσεις, καταλήγοντας ωστόσο, στο ότι «δεν έχουν όλοι την ικανότητα να τηρήσουν μια τέτοια στάση». Αυτό δηλαδή που δεν έλαβαν υπόψη τους ούτε η Ρένα ούτε η Λιάνα, ούτε ο Παπαδάκης: ότι ο αντίπαλός τους ήταν πιθανό να μην αντιδράσει ψύχραιμα, όπως υποδεικνύει ο Σοπενχάουερ, αλλά με γρονθοκοπήματα, όπως ο επίσης ίδιος προειδοποιεί!
-Ο κ. Ι. Παρίσης είναι Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης
http://www.elzoni.gr/html/ent/739/ent.23739.asp
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου