Η γονιμότητα της γραφειοκρατίας

Το βασικό εμπόδιο για την ανάπτυξη της χώρας δεν είναι τα χρήματα. Είναι οι αναρίθμητες ρυθμίσεις του κράτους στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Οι ρυθμίσεις αυτές μεταφράζονται σε πιστοποιητικά που εκδίδουν οι δημόσιες υπηρεσίες και φυσικά σε μεγαλύτερη διαφθορά. Λογικό είναι: όσο μεγαλώνεις τον όγκο των υπογραφών που χρειάζεται κάποιος για τη δουλειά του, τόσο αυξάνεται ο χρόνος υλοποίησης της επένδυσης, αλλά και η πιθανότητα διαφθοράς· είναι άλλο να περνά η έγκριση μιας επένδυσης από τρία γραφεία κι άλλο από δέκα. Τα πιστοποιητικά αυτά κρύβονται σε περίτεχνες διατάξεις διάφορων σκόρπιων νομοθετημάτων και γίνονται ορατά με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι όταν επιχειρήσει κάποιος να κάνει την επένδυση. Ο δεύτερος είναι όταν καταργούνται. Τότε μπορεί να ανακαλύψει κάποιος τη γραφειοκρατική διαστροφή του κράτους. Διά της καταργήσεως, λοιπόν, μάθαμε ότι υπήρχε πιστοποιητικό χαμηλής παραγωγικότητας της γης! Σύμφωνα με τους κλαυθμούς της εφημερίδας «Αυγή» «σε περαιτέρω συρρίκνωση οδηγείται ο πλουτοπαραγωγικός πόρος της γεωργικής γης υψηλής προστασίας και κατ’ επέκτασιν ο πρωτογενής τομέας. Με νόμο του Σεπτεμβρίου και ύπουλο τρόπο η κυβέρνηση Παπανδρέου, διά του υπουργού Κ. Σκανδαλίδη, κατάργησε το πιστοποιητικό που εξέδιδαν οι περιφερειακές για το αν η αγροτική έκταση ανήκει σε γη υψηλής παραγωγικότητας υποχρεωτικά στις μεταβιβάσεις αγροτεμαχίων ή πριν από την έκδοση οικοδομικής άδειας» («Κατακρεουργείται και η γη υψηλής παραγωγικότητας», «Αυγή» 20.11.2011). Ο νόμος 2637/1998 προβλέπει ότι «σε αγροτεμάχια που χαρακτηρίζονται από τη Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης του οικείου νομού ως αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας απαγορεύεται η άσκηση οποιασδήποτε άλλης δραστηριότητας, εκτός από τη γεωργική εκμετάλλευση και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από σταθμούς ΑΠΕ». Πώς σταθμίζεται ότι η γη είναι υψηλής παραγωγικότητας; Προφανώς αυθαίρετα ή με ένα πεντοχίλιαρο στον αρμόδιο υπάλληλο. Και πώς συγκρίνεται η παραγωγικότητα μιας επένδυσης στον δευτερογενή τομέα σε σχέση με την παραγωγικότητα του πρωτογενούς τομέα; Αυθαίρετα πάλι ή με ένα επιπλέον πεντοχίλιαρο σε όποιον αποφασίζει. Ετσι, εκτός από το Δασαρχείο, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Πυροσβεστική, το Υγειονομικό, την Επιθεώρηση Εργασίας κ. λπ. προστέθηκε δι’ ενός νόμου το δέλεαρ της διαφθοράς και στους μόνους που ήταν έξω από τον χορό, στις υπηρεσίες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Δεν ξέρουμε αν η μετατροπή χρήσης ενός αγροτεμαχίου προϋποθέτει και κάποιο πιστοποιητικό από την Διεύθυνση Τεχνών του υπουργείου Πολιτισμού -ένα αγροτικό τοπίο εξάπτει τους ζωγράφους- αλλά δεν θα εκπλαγούμε αν υπάρχει και κάτι τέτοιο. Το θέμα είναι ότι η ανάπτυξη στην οποία όλοι ομνύουν ναρκοθετείται από τέτοιου τύπου αφανείς διατάξεις και όχι από την υψηλή φορολογία ή έλλειψη επιδοτήσεων που υπονοούν οι εγχώριοι παραγωγικοί φορείς. Διότι αυτοί που κάνουν πραγματικές επενδύσεις το φωνάζουν εδώ και καιρό. Κατά το Global Competitiveness Report 2010-2011, του World Economic Forum, μόνο το 3,7% των επενδυτών δηλώνει ότι οι φορολογικοί συντελεστές αποτελούν εμπόδιο στην επιχειρηματικότητα. Αντιθέτως, το 27,2% εμποδίζεται από τη γραφειοκρατία. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_07/12/2011_1297020