Ή άλλως η τακτική του Καραγκιόζη: τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου
Του Σάββα Καλεντερίδη
Αν και η πληθώρα των δημοσιευμάτων που σχετίζονται με την ΑΟΖ και τα τεκταινόμενα στη ΝΑ Μεσόγειο είναι πιθανόν να έχουν κουράσει τους αναγνώστες μας και την κοινή γνώμη, οι εξελίξεις μας υποχρεώνουν να παραμείνουμε στο θέμα. Κι αυτό γιατί η Τουρκία, που βλέπει τον εαυτό της να αποκλείεται από το όλο ζήτημα της εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων πόρων στη ΝΑ Μεσόγειο, είναι αποφασισμένη να ακολουθήσει πολιτική κλιμακούμενης έντασης, με στόχο ίσως να προκαλέσει μια ελεγχόμενη στρατιωτική κρίση κυρίως με το Ισραήλ (χωρίς να αποκλείεται η Κύπρος και η Ελλάδα), η οποία θα καταστήσει επιβεβλημένη την παρέμβαση των ΗΠΑ, στα πρότυπα της κρίσης Ιμίων.
Αυτό που επιδιώκει η Τουρκία με την πολιτική αυτή, είναι σε πρώτη φάση να παγώσει ή να εκτρέψει τις διαδικασίες εκμετάλλευσης των υποθαλασσίων κοιτασμάτων στις ΑΟΖ Κύπρου και Ισραήλ, και σε δεύτερη φάση να συμμετέχει με οποιοδήποτε τρόπο και η ίδια στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων.
Η δήλωση του εκπροσώπου του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών ότι «Οι Ελληνοκύπριοι δημιουργούν τετελεσμένα στην Ανατολική Μεσόγειο, την ώρα που βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις τους με τους Τουρκοκύπριους. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό, διότι ο φυσικός πλούτος του νησιού ανήκει και στις δύο πλευρές», υποδηλώνει τον τρόμο της Άγκυρας για τον μόνιμο αποκλεισμό της από τη ΝΑ Μεσόγειο. Και για να προλάβει τις εξελίξεις, αφού έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τις έρευνες της Noble Energy στο Οικόπεδο 12, πέρα από την πολιτική των κανονιοφόρων, η Άγκυρα έχει γαντζωθεί από την Παλαιστίνη και από την Αίγυπτο, τις οποίες χρησιμοποιεί για να «χωθεί» στη ΝΑ Μεσόγειο.
Όσον αφορά την Παλαιστίνη, η Τουρκία προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την επιρροή που έχει στον Αραβικό Σύνδεσμο, την Ισλαμική Διάσκεψη και τις χώρες που θεωρούνται συγγενικές και φιλικές προς αυτήν, για να πετύχει την αναγνώρισή της ως κράτος από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Μετά θα ακολουθήσουν οι ενέργειες ανακήρυξης παλαιστινιακής ΑΟΖ, που εκ των πραγμάτων θα δημιουργήσουν πρόβλημα στην υπάρχουσα κατάσταση.
Επίσης, όσον αφορά την Αίγυπτο, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Κάιρο, φέρεται να υπέγραψε με την αιγυπτιακή κυβέρνηση συμφωνίες που θα επιτρέψουν στις δυο χώρες να κάνουν γεωτρήσεις στη ΝΑ Μεσόγειο, βάζοντας έτσι την Τουρκία από το παράθυρο στην επίμαχη περιοχή, από την οποία όπως προαναφέραμε, είναι αποκλεισμένη, λόγω των γεωγραφικών δεδομένων και των προβλέψεων του διεθνούς δικαίου.
Και μια που αναφερθήκαμε στο διεθνές δίκαιο, που αναγνωρίζει χωρικά ύδατα και ΑΟΖ στα νησιά, ένα από τα μέτρα που φέρεται αποφασισμένη να λάβει η Τουρκία, για να εισχωρήσει στη ΝΑ Μεσόγειο και να ενώσει τη δική της ΑΟΖ με την ΑΟΖ της Αιγύπτου, είναι η ανακήρυξη της δικής της ΑΟΖ σε έκταση 200 ν.μ. από τις ακτές της, στη γραμμή που ξεκινά από την Τραχεία Χερσόνησο (βρίσκεται απέναντι από τη Ρόδο) και φθάνει μέχρι τα σύνορα με τη Συρία.
Η Τουρκία, όταν θεώρησε ότι απειλούνται ζωτικά συμφέροντά της από την επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος στο Αιγαίο, συμφέροντα τα οποία όρισε με πολιτικούς όρους και πέραν του διεθνούς δικαίου, χαρακτήρισε μια τέτοια πράξη ως αιτία πολέμου. Έκτοτε, στην ουσία ασκεί πολιτική κρατικής τρομοκρατίας για να αποτρέψει την Ελλάδα να ασκήσει ένα απολύτως νόμιμο κυριαρχικό της δικαίωμα. Και μέχρι στιγμής, βοηθούσης της απίστευτης δειλίας των πολιτικών και της ανείπωτης ανεπάρκειας και ανευθυνότητας-για να μην χρησιμοποιήσουμε κάποιον άλλο όρο- ακαδημαϊκών και διανοουμένων, η Τουρκία πέτυχε το στόχο της.
Τώρα, φαίνεται ότι είμαστε προ του ενδεχομένου αλλαγής των ρόλων. Δηλαδή, η Τουρκία είναι πολύ πιθανό να προχωρήσει στην ανακήρυξη της δικής της ΑΟΖ παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο, σε μια έκταση που θα συμπεριλαμβάνει και την ελληνική ΑΟΖ της Ρόδου, της Καρπάθου, της Κάσου και του Καστελορίζου, όπως και μεγάλο μέρος της ΑΟΖ της Κύπρου.
Δηλαδή, η Τουρκία, παραβιάζοντας καταφανώς το διεθνές δίκαιο θα κάνει καταχρηστική χρήση ενός δικαιώματος, και είναι προφανές ότι θα πλήξει κυριαρχικά δικαιώματα και ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδος και της Κύπρου.
Στην περίπτωση του Αιγαίου, η Τουρκία απείλησε την Ελλάδα με πόλεμο και μέχρι στιγμής προστάτεψε τα ζωτικά της συμφέροντα που όρισε μονομερώς, τα οποία επικύρωσε ο καθηγητής κ. Σημίτης, με τη διακήρυξη της Μαδρίτης, μετά την κρίση στα Ίμια.
Το ερώτημα είναι αν η χώρα μας, που σπαράσσεται από μια βαθύτατη οικονομική και πολιτική κρίση, έχει κάποιο αξιόπιστο και αποτρεπτικό σχέδιο, πέραν των ευχολογίων περί προσήλωσης στο διεθνές δίκαιο, για προστασία των ζωτικών συμφερόντων της Ελλάδος και Κύπρου στη ΝΑ Μεσόγειο από την πολιτική των κουρσάρων της νέας εποχής, Νταβούτογλου και Ερντογάν.
Επειδή, όπως αναφέραμε στην αρχή, η πολιτική ελεγχόμενης έντασης που ακολουθεί η Τουρκία στη ΝΑ Μεσόγειο, στοχεύει στην πρόκληση ενός επεισοδίου τύπου Ιμίων, στα οποία η παρέμβαση των ΗΠΑ και του αποκρουστικού διδύμου Ολπμράιτ-Χόλμπρουκ, οδήγησαν στην αδυναμία άσκησης κυριαρχίας σε εθνικό έδαφος, όπως είναι τα Ίμια, πέραν του αν είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά μια τέτοια κρίση, τίθεται και ένα άλλο ερώτημα, που ζητεί την απάντησή του.
Η Τουρκία άσκησε επί δεκαετίες πολιτική κρατικής τρομοκρατίας εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου, εξασφαλίζοντας τη στήριξη των ΗΠΑ, λόγω του αυξημένου ρόλου που της ανατέθηκε στον Ψυχρό Πόλεμο για την αντιμετώπιση της κομουνιστικής απειλής.
Μήπως η εξασφάλιση της ανοχής των ΗΠΑ στην επέκταση των λεονταρισμών και την άσκηση ανάλογης πολιτικής και απέναντι στο Ισραήλ, οφείλεται στο γεγονός ότι η Τουρκία δέχτηκε τελικά την εγκατάσταση του ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης της αντιπυραυλικής ομπρέλας στο έδαφός της ή σε κάποιο ιδιαίτερο ρόλο που της έχει αναγνωρίσει-αναθέσει η Ουάσιγκτον, στο Σχέδιο της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής;
Το ερώτημα τίθεται ευλόγως, γιατί το βαθύ κράτος των ΗΠΑ, που μεταξύ άλλων έχει υπό την υψηλή του προστασία τον μεγάλο δάσκαλο του Ερντογάν, Φετουλλάχ Γκιουλέν, ο οποίος παρεμπιπτόντως διαθέτει περιουσία 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων (αλήθεια πού τα βρήκε ιερωμένος άνθρωπος;), κυκλοφορεί χάρτες που παρουσιάζουν την Τουρκία ως ηγέτιδα δύναμη στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής.
Καλό είναι λοιπόν, όταν προσπαθούμε να αποκωδικοποιήσουμε την πολιτική των νεοοθωμανών κουρσάρων, να στρέφουμε την προσοχή και τα βλέμματά μας προς Ουάσιγκτον μεριά.
*Όταν ήδη είχε γραφτεί αυτό το άρθρο, διέρρευσε στα τουρκικά ΜΜΕ ότι η Τουρκία και το Ψευδοκράτος αποφάσισαν να προχωρήσουν στη μεταξύ τους οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, κλείνοντας έτσι το θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κύπρου-Τουρκίας. Η συμφωνία θα ολοκληρωθεί σε περίπτωση που η Κύπρος δεν υπαναχωρήσει από την απόφασή της να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα στο Οικόπεδο 12. Οι νεοκουρσάροι που λέγαμε;
Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου