Απολύσεις στο Δημόσιο: Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για κόμματα και πολιτικούς

Κυριακή, 4 Σεπτεμβρίου 2011 

Τιμωρούνται οι Έλληνες και η Ελλάδα, για να μην απολυθούν οι πλεονάζοντες δημόσιοι υπάλληλοι!

του Σάββα Καλεντερίδη

Η Ελλάδα οδηγήθηκε στο γκρεμό, με κύρια ευθύνη των πολιτικών. Οι πολιτικοί, όμως, χρησιμοποίησαν σαν εργαλείο το δημόσιο, μέσω του οποίου εκμαύλισαν τους Έλληνες πολίτες, διορίζοντας πολύ περισσότερους απ' όσους μπορεί να "σηκώσει" η ελληνική οικονομία. Με τον τρόπο αυτό, ανεξάρτητα με το πού και σε ποιόν πρέπει να επιρριφθούν οι ευθύνες, ο υπερδιογκωμένος δημόσιος τομέας χρόνια τώρα γεννά τα ελλείμματα, τα οποία καλείται να πληρώσει ο ιδιωτικός τομέας.


Μία από τις συνέπειες της κρίσης είναι η ανεργία, η οποία τα τελευταία δυο χρόνια έχει υπερδιπλασιαστεί, ενώ αναμένεται να πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις τα επόμενα χρόνια.
Το θέμα είναι όμως ότι η ανεργία χτυπά μόνο τον ιδιωτικό τομέα, ενώ ο δημόσιος τομέας, που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας, παραμένει στο απυρόβλητο. Δηλαδή, εδώ και δυο χρόνια χάνουν τις δουλειές τους οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, ενώ οι υπηρετούντες στο Δημόσιο, απολαμβάνουν ασυλίας. Με άλλα λόγια, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είναι πολίτες β΄ κατηγορίας, ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι παιδιά ενός ανώτερου θεού.

Ενώ συμβαίνουν αυτά, οι πολιτικοί όλων των κομμάτων δεν έχουν το θάρρος να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να πουν την αλήθεια κατάματα στον ελληνικό λαό. Και η αλήθεια είναι ότι χωρίς να μειωθεί κατά 200 χιλιάδες ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, η Ελλάδα δεν μπορεί να ορθοποδήσει και θα οδηγηθεί στον αργό θάνατο.

Επειδή λέγονται διάφορα και επειδή οι πολιτικοί και οι εργατοπατέρες επικαλούνται επιχειρήματα του τύπου, πώς είναι δυνατόν να απολύσουμε τόσο κόσμο, τί θα απογίνουν οι οικογένειές τους, να υπενθυμίσουμε ότι για να συνεχίσουν να διατηρούν την αργομισθία τους οι πλεονάζοντες δημόσιοι υπάλληλοι, χάνουν τη δουλειά τους καθημερινά πολλαπλάσιοι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, ενώ την ίδια στιγμή η οικονομία βυθίζεται ακόμα πιο βαθιά στην ύφεση και η χώρα στο βούρκο της χρεοκοπίας.

Η ευθύνη της απόφασης βαρύνει την κυβέρνηση, τους πολιτικούς και τα κόμματα στο σύνολό τους, τα οποία έχουν χρέος να σώσουν την Ελλάδα και να επανορθώσουν το κακό που έκαναν στους πολίτες και στο Έθνος όλα αυτά τα χρόνια,με τις καταστροφικές επιλογές τους.
Τα ψέμματα τελείωσαν.
Ήλθε η ώρα των μεγάλων αποφάσεων κύριοι.

Ακολουθεί σχετικό άρθρο της Καθημερινής

Σχέδιο απολύσεων και από το Δημόσιο

 Περισσότεροι από 7.500 θα ενταχθούν τελικά στο πρόγραμμα εργασιακής εφεδρείας

 

Του Βασιλη Ζηρα

Την ένταξη σε εργασιακή εφεδρεία, ένα μέτρο που διχάζει τους υπουργούς, από τα τέλη του 2010, περισσότερων από 7.500 εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα προωθεί άμεσα η κυβέρνηση.

Η αύξηση του αριθμού των απασχολουμένων που θα απολυθούν σταδιακά από το Δημόσιο θεωρείται από το οικονομικό επιτελείο και άλλα κυβερνητικά στελέχη ως το μόνο μέτρο που θα μπορούσε να πείσει την τρόικα και τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης να δεχθούν μια αλλαγή των στόχων για το έλλειμμα φέτος και το 2012. Αυτό, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, θα προτείνει τη Δευτέρα ο κ. Γιώργος Ζανιάς στην έκτακτη συνεδρίαση του Euroworking Group, των αναπληρωτών των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης στις Βρυξέλλες.

Προκειμένου να καλυφθούν οι μεγαλύτερες δανειακές ανάγκες που θα προκύψουν από το μεγαλύτερο έλλειμμα φέτος και τον επόμενο χρόνο, η ελληνική πλευρά θα προτείνει να καταβληθεί το νέο πακέτο βοήθειας των 109 δισ. ευρώ έως το τέλος του 2013 αντί έως τα μέσα του 2014. Η πρόταση βασίζεται στην εκτίμηση ότι με ελαφρά ηπιότερη δημοσιονομική προσαρμογή, ταχύτερη ανάκαμψη της οικονομίας και πιστή εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, η Ελλάδα θα μπορέσει να βγει νωρίτερα για δανεισμό στις αγορές.

Σύμφωνα με κορυφαία κυβερνητική πηγή, οι ανακοινώσεις για την ενεργοποίηση της εργασιακής εφεδρείας θα γίνουν εντός του Σεπτεμβρίου και σε αυτήν θα ενταχθούν περισσότεροι από τους 7.500 εργαζομένους φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που προβλέπει το Μνημόνιο. Παλαιότερα, επί υπουργίας Παπακωνσταντίνου, είχε προταθεί ο αριθμός αυτός να φτάσει τους 10.000 εργαζομένους, αλλά η πρόταση προσέκρουσε στη σθεναρή αντίδραση άλλων υπουργών και τελικά απορρίφθηκε από τον πρωθυπουργό.

Πρόσφατα, όμως, η ειδική γραμματεία ΔΕΚΟ του υπουργείου Οικονομικών έστειλε επιστολή σε 160 επιχειρήσεις και οργανισμούς του δημόσιου τομέα με την οποία τους ζητεί να της δώσουν έως τις 9 Σεπτεμβρίου αναλυτικά στοιχεία για τον αριθμό των εργαζομένων τους, τις ειδικότητές τους, τις αμοιβές τους, τα προσόντα τους, τον τόπο διαμονής τους κ. λπ. Στους παραλήπτες της επιστολής περιλαμβάνονται και οι εισηγμένες επιχειρήσεις που βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο.

Η κυβέρνηση επιχειρεί, λαμβάνοντας ένα τέτοιο μέτρο που εκπέμπει ισχυρό μήνυμα δέσμευσης στη δημοσιονομική εξυγίανση και την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών, να απαντήσει σε αυτό που πρωτίστως της καταλογίζει η τρόικα, δηλαδή έλλειμμα πολιτικής βούλησης για την εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου. Επίσης, προσδοκά ότι θα είναι το ισχυρό χαρτί στη μείζονα διαπραγμάτευση με τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, που είναι χαλάρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής το 2011 και το 2012, ώστε να «ανασάνει» η οικονομία που βυθίζεται στην ύφεση και μεγαλύτερη προσαρμογή τα επόμενα χρόνια έως το 2014, ώστε να επιτευχθεί ο τελικός δημοσιονομικός στόχος του Μεσοπρόθεσμου.

Απέτυχε

Το επιχείρημα του οικονομικού επιτελείου που ετέθη στους επικεφαλής της τρόικας ήταν ότι το Μνημόνιο προέβλεπε μια εμπροσθοβαρή δημοσιονομική προσαρμογή με στόχο να επιστρέψει η Ελλάδα στις αγορές το 2012. Αυτός ο στόχος απέτυχε. Οι αγορές χρήματος έμειναν κλειστές για την Ελλάδα, ενώ η οικονομία βυθίστηκε σε ύφεση μεγαλύτερη από αυτή που προέβλεψε η τρόικα. Νέα μέτρα, πέραν αυτών που έχουν αποφασιστεί, θα επιτείνουν την ύφεση. Σύμφωνα με αξιωματούχο του υπουργείου, οι εκπρόσωποι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δεν είναι αρνητικοί σε αυτή την προσέγγιση, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στις διαρθρωτικές αλλαγές.

Ωστόσο, τα στελέχη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Κομισιόν επέμειναν στους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής. Εξάλλου, οι επικεφαλής της τρόικας δεν είχαν εξουσιοδότηση να παρακολουθήσουν την ελληνική πλευρά εκεί όπου ήθελε να οδηγήσει τη διαπραγμάτευση: σε αλλαγή των στόχων του Μεσοπρόθεσμου και μείωση της διάρκειας της χρηματοδότησης, αλλά όχι του ποσού. Με το διακύβευμα να είναι κάτι περισσότερο από μια διαφωνία επί των εκτιμήσεων και των προβλέψεων, εκ των πραγμάτων η διαπραγμάτευση οδηγήθηκε σε αδιέξοδο και η τρόικα αποχώρησε. Τον λόγο θα έχουν τώρα οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης.

Καθημερινή

3 σχόλια:

ΑΙΑΣ είπε...

Αν δεν κάνω λάθος δεν κυκλοφόρησε στα ΜΜΕ αντίδραση τον πανίσχυρων εβραϊκών οργανώσεων για την πρόκληση της Τουρκίας,
αυτό με βάζει σε σκέψεις.

4 Σεπτεμβρίου 2011 10:23 μ.μ.

ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΣ είπε...

"Δηλαδή, εδώ και δυο χρόνια χάνουν τις δουλειές τους οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, ενώ οι υπηρετούντες στο Δημόσιο, απολαμβάνουν ασυλίας."

Σωστό, αλλά αν περιοριστούμε μόνο στο λογιστικό μέρος αυτού τού επιχειρήματος, σε πρώτη ανάγνωση θα κινδύνευε να χαρακτηριστεί σαν κοινωνικός αυτοματισμός. Στην πραγματικότητα όμως η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Ο αριθμός τών δημοσίων υπαλλήλων πρέπει να περιοριστεί πρώτα απ' όλα για να λειτουργήσει το δημόσιο (και αυτό θα έπρεπε να έχει γίνει όχι τώρα αναγκαστικά λόγω κρίσης, αλλά εδώ και πολλά χρόνια). Όταν για παράδειγμα σε διάφορες υπηρεσίες υπάρχει πλεονάζον προσωπικό λόγω υπεράριθμων ρουσφετολογικών προσλήψεων, και για να έχουν αντικείμενο απασχόλησης όλοι αυτοί η δουλειά ενός ατόμου σπάει στα τρία, αυτό από μόνο του δημιουργεί πρόσθετη γραφειοκρατία και καθυστερήσεις στη διεκπεραίωση υποθέσεων. Άρα δυσλειτουργία.

Ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός τής μονιμότητας και τής ατιμωρησίας. Αυτό το καθεστώς δημιουργεί κατά κανόνα γαϊδούρια, με τις λίγες εξαιρέσεις να παραμένουν εξαιρέσεις και να μη γίνονται ποτέ κανόνας. Οπότε σού λέει ο άλλος: "γιατί να δουλέψω; ο μλκας τής παρέας είμαι;" Γι αυτό ακριβώς όποιος συναλλάσσεται με το δημόσιο διαπιστώνει καθημερινά ότι κάποια απλή διεκπεραιωτική δουλειά (π.χ. μια πληρωμή τιμολογίου), που στον ιδιωτικό τομέα θα γινόταν σε 2-3 μέρες, στο δημόσιο παίρνει 2-3 βδομάδες (στην καλύτερη). Και βέβαια, πέρα απ' όλα τα άλλα, αυτό εξέθρεψε και το πελατειακό σύστημα γιατί για να τσιμπήσει τούς ψήφους τής (κάθε) οικογένειας ο (κάθε) βουλευτής ικανοποιούσε αιτήματα τού στυλ: "να τρουπώσει το παιδί στο δημόσιο για να μην τρέχει πίσω από τα πρόβατα"!

Με όλα αυτά στο μυαλό, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα η διαπίστωση:
"για να συνεχίσουν να διατηρούν την αργομισθία τους οι πλεονάζοντες δημόσιοι υπάλληλοι, χάνουν τη δουλειά τους καθημερινά πολλαπλάσιοι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, ενώ την ίδια στιγμή η οικονομία βυθίζεται ακόμα πιο βαθιά στην ύφεση και η χώρα στο βούρκο της χρεοκοπίας."

5 Σεπτεμβρίου 2011 1:21 π.μ.

Anaconda είπε...

Όσους και να απολύσει, δεν κερδίζει κάτι ουσιαστικό. Όπως έχω ξαναπεί, το πρόβλημα είναι η σύνδεση της αγοράς με το βαθύ κράτος. Οι επιχειρηματίες στραγγαλίζονται από φορολογία και χίλιους δυο άρρωστους ελεγχόμενους μηχανισμούς εάν δεν υποταχτούν στο σύστημα "επιδότηση/έργα δημοσίου με αντάλλαγμα μίζες και κομματικές προσλήψεις ατόμων που δεν μπορούν και δεν θέλουν να δουλέψουν". Όταν καταδικάζεις σε αποτυχία οποιαδήποτε υγιή κίνηση, που θα πάνε αυτοί που απολύεις; Πού θα πάνε οι νέοι μας, που έχουν 40% επίσημη ανεργία; Βαράμε τον μικροχρήστη ναρκωτικών και αφήνουμε τον μεγαλοκαταναλωτή-βαθύ κράτος, το οποίο δεν θα τολμήσει να ακουμπήσει κανείς, και τον μεγαλέμπορο ανέπαφους;

Άντε μην αρχίσω να μιλάω πιο πολύ για το θέμα και σας τρελάνω με τα πολλά "Ινφογνώμων=manual. Τέλος." πρωΐ-πρωΐ...

5 Σεπτεμβρίου 2011 6:03 π.μ. 

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/09/blog-post_3875.html