Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Οι κίνδυνοι για μία χώρα που εγκαταλείπει το ευρώ





Καθημερινή - 29-11-10 




  Η κρίση που έχει πλήξει το τελευταίο έτος τις πιο αδύναμες οικονομίες της Ευρωζώνης έχει θέσει πολλά ερωτήματα για τις δυνατότητες και τις μεθόδους ανάκαμψης των χωρών αυτών. Από την αρχή σχεδόν της κρίσης και ειδικότερα της ελληνικής κρίσης, τέθηκε το ερώτημα αν θα έπρεπε να εγκαταλείψουν αυτές οι χώρες το ευρώ.

Θα ήταν προτιμότερο λοιπόν για την Ιρλανδία να εγκαταλείψει το πολυπόθητο ευρώ και να επανέλθει στη λίρα; Η ελληνική οικονομία θα ανέκαμπτε πιο γρήγορα με μία νέα δραχμή;
Πολλά έχουν γραφτεί για την επιλογή αυτή, ωστόσο παραμένει το ερώτημα πως θα μπορούσε μία χώρα να κάνει μία τέτοια κίνηση και να ανταπεξέλθει στον αντίκτυπο αυτής της απόφασης.
Όσο πιο προσεκτικά μελετήσει κανείς το «πως» - σε αντίθεση με το «γιατί» - να εγκαταλείψει μία χώρα το ευρώ, τόσο πιο ξεκάθαρο γίνεται ότι, οι πρακτικές δυσκολίες είναι τεράστιες.
Έξοδος κεφαλαίου
Προκειμένου μία χώρα να εκδώσει ένα νέο νόμισμα θα πρέπει να μετατρέψει όλες τις καταθέσεις, που σήμερα είναι σε ευρώ, σε συγκεκριμένη ισοτιμία σε μία συγκεκριμένη ημερομηνία.
Ωστόσο, οι καταθέτες και οι επιχειρήσεις δεν θα περιμένουν παθητικά μέχρι εκείνη την ημέρα. Μπορεί το ευρώ να βρίσκεται υπό πίεση, ωστόσο να φύγει κανείς από αυτό δεν είναι και η καλύτερη επιλογή, μάλιστα μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα.
Ο κύριος λόγος για μία χώρα να δημιουργήσει καινούργιο νόμισμα είναι να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της χώρας, κάνοντας τις εξαγωγές της πιο φθηνές.
Έτσι, οι όσοι έχουν αποταμιεύσεις και οι επενδυτές θα θεωρήσουν ότι το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί έναντι του ευρώ - πιθανόν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα - έτσι θα θελήσουν να διατηρήσουν τις καταθέσεις τους σε ευρώ ή να τις μεταφέρουν σε κάποιο άλλο σταθερό νόμισμα όπως το δολάριο.
Το πρώτο πρακτικό πρόβλημα διαφαίνεται για μία χώρα, που σκέφτεται σοβαρά να εγκαταλείψει το ευρώ είναι τα κεφάλαια που θα φύγουν εκτός συνόρων. Αν μία χώρα λάβει αυτή την απόφαση τότε θα πυροδοτήσει μία μαζική μεταφορά καταθέσεων στο εξωτερικό και θα πλήξει το τραπεζικό σύστημα.
Η κυβέρνηση που θα λάβει την απόφαση να εγκαταλείψει το ευρώ, θα προχωρήσει σε άμεσα μέτρα και ελέγχους ώστε να αποτρέψει τη φυγή κεφαλαίου. Οι οικονομολόγοι ωστόσο, δεν είναι σίγουροι ότι αυτά τα μέτρα θα ήταν αποτελεσματικά στην Ευρώπη του 21ου αιώνα.
Μήπως όμως η λύση θα ήταν μία κυβέρνηση να προχωρήσει κρυφά στις προετοιμασίες και να ανακοινώσει ξαφνικά τη μετάβαση στο νέο νόμισμα;
Ένα τέτοιο μέτρο μπορεί να λειτουργήσει σε ένα απολυταρχικό κράτος, που δεν επιτρέπει κοινοβουλευτικό διάλογο ή άλλες διαδικασίες που προβλέπει μία σύγχρονη δημοκρατία.
Είναι γελοία και μόνο η ιδέα ότι θα μπορούσαν να γίνουν οι προετοιμασίες, να τυπωθούν και να διανεμηθούν κρυφά τα χαρτονομίσματα και νομίσματα για την μετάβαση στο καινούργιο νόμισμα.
Μία τολμηρή προσέγγιση
Οι προβληματικές οικονομίες τις Ευρώπης δυσκολεύονται να βρουν χρήματα για να δανειστούν από τις αγορές.
Παρόλα αυτά, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι μία χώρα ξεπεράσει τακτικά προβλήματα, ποια θα είναι η οικονομική της θέση αφότου εγκαταλείψει το ευρώ; Θα έχει ένα τεράστιο δημόσιο χρέος που κατά κύριο λόγο θα είναι σε ευρώ.
Είναι μεγάλο ρίσκο για ένα κράτος να είναι δεσμευμένο να πληρώνει επιτόκια σε ευρώ, ενώ τα έσοδα από τους φόρους να έρχονται στο καινούργιο νόμισμα. Η εναλλακτική θα ήταν να ανακοινώσει ότι το δημόσιο χρέος θα μετατραπεί στο καινούργιο νόμισμα. Για τους ξένους επενδυτές που έχουν αγοράσει ομόλογα του κράτους, αυτό θα σήμαινε καταστροφή.
Επιπλέον, αν η χώρα προσπαθήσει να δανειστεί εκ νέου, τότε θα πρέπει να καταβάλει πρόστιμο τόκου.
Προβληματική η έξοδος για τις φτωχές οικονομίες
Το αντεπιχείρημα σε αυτό είναι τα παραδείγματα επιτυχημένης μετάβασης στο παρελθόν. Το ευρώ κυκλοφόρησε χωρίς πολλά προβλήματα, παρά την μακροχρόνια προετοιμασία. Τα μάρκα της Ανατολικής Γερμανίας μετατράπηκαν σε δυτικά μάρκα.
Ωστόσο, η σημαντική διαφορά σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν ότι το νόμισμα στο οποίο μετατράπηκαν οι καταθέσεις θεωρούνταν σταθερό. Δεν υπήρχε η προϋπόθεση για μία φυγή κεφαλαίου.
Αυτό υποδεικνύει ότι ένα το θεμελιώδες πρόβλημα είναι η αντικατάσταση ενός αδύναμου νομίσματος με ένα πιο ισχυρό, η πιο πρακτική λύση θα ήταν τα ισχυρότερα μέλη της ευρωζώνης να εγκαταλείψουν το κοινό νόμισμα. Αυτό σημαίνει ότι η Γερμανία θα μπορούσε να φύγει από το ευρώ, αλλά όχι οι πιο φτωχές οικονομίες.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από BBC

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Τα δύσκολα για τον Πανίκα τώρα ξεκινούν

Ο εφιάλτης του Ψωμιάδη γιά τα επόμενα 3.5 χρόνια ξεκίνησε με την ανακοίνωση της Πύρρειας νίκης του. Απο εδώ και πέρα ούτε ψύλος στον κόρφο του...το σύστημα "προστασίας" και διαπλοκής αντί να επεκταθεί, τώρα θα αρχίσει να τρίζει και να αποσυντπιθεται. Θέλει όμως να πέσει πολύ δουλειά.

Ποιοι εκλέγονται στο Περιφερειακό Συμβούλιο Κεντρικής Μακεδονίας - από το συνδυασμό "ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ"

CRS_5471.1024xJPGΑνακοινώθηκε η απόφαση του πολυμελούς πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης για τους εκλεγέντες περιφερειακούς συμβούλους όλων των συνδυασμών της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και για το σύνολο των σταυρών προτίμησης πού έλαβαν όλοι οι υποψήφιοι των ψηφοδελτίων.
Το πολυμελές πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΕΙ  Περιφερειακούς Συμβούλους, από το συνδυασμό "ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΤΩΠΟ  ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ" :
eklogika_logo_100x

ΤΑΚΤΙΚΟΙ :
ΜΠΟΛΑΡΗΣ ΜΑΡΚΟΣ του ΗΛΙΑ, υποψήφιος Περιφερειάρχης,
ΜΟΥΡΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Ημαθίας,
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης,
ΑΝΘΡΑΚΙΔΗΣ  ΧΡΗΣΤΟΣ  του ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ,  υποψήφιος Αντιπεριφερειάρ-χης Κιλκίς,
ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ του ΧΡΗΣΤΟΥ, υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας,
ΠΑΡΑΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ, υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας,
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ΕΛΕΝΗ του ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, υποψήφια Αντιπεριφερειάρχης Σερρών,
ΠΑΝΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ, υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Χαλκιδικής.
ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ (Θεσ/κης)         11.719
ΚΟΥΚΟΥΛΕΚΙΔΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ του ΟΜΗΡΟΥ            (Θεσ/νίκης)      11.097
ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ (Θεσ/νίκης)                           10.860
ΒΟΥΛΓΑΡΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ (Σερρών)                           9.335
ΦΕΣΤΕΡΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ            του ΣΤΕΦΑΝΟΥ (Θεσ/νίκης)             8.644
ΜΙΧΟΥ - ΚΟΥΓΙΑΜΗ ΣΟΥΛΤΑΝΑ του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ (Θεσ/κης)             7.786
ΣΑΒΒΙΔΟΥ ΙΟΡΔΑΝΑ του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ (Σερρών)                               7.707
ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ (Θεσ/κης)            7.548
ΚΕΧΑΓΙΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ του ΑΧΙΛΛΕΑ (Πέλλας)                                    7.231
ΜΠΑΛΤΑΤΖΙΔΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ του ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ (Ημαθίας)               7.015
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΗΛΙΑ (Πιερίας)                                 5.691
ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΕΙ  περιφερειακούς συμβούλους στην εκλογική περιφέρεια της περιφερειακής ενότητας Ημαθίας :
Από το συνδυασμό "ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΤΩΠΟ  ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ" :
ΤΑΚΤΙΚΟΙ :
ΜΟΥΡΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Ημαθίας,
ΜΠΑΛΤΑΤΖΙΔΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ του ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ (Ημαθίας)             7.015
ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΕΙ  περιφερειακούς συμβούλους στην εκλογική περιφέρεια της περιφερειακής ενότητας Θεσσαλονίκης :
Από το συνδυασμό "ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΤΩΠΟ  ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ" :
          ΤΑΚΤΙΚΟΙ :
ΜΠΟΛΑΡΗΣ ΜΑΡΚΟΣ του ΗΛΙΑ, υποψήφιος Περιφερειάρχης,
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης,
ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ (Θεσ/κης)         11.719
ΚΟΥΚΟΥΛΕΚΙΔΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ του ΟΜΗΡΟΥ            (Θεσ/νίκης)      11.097
ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ (Θεσ/νίκης)                    10.860
ΦΕΣΤΕΡΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ            του ΣΤΕΦΑΝΟΥ (Θεσ/νίκης)             8.644
ΜΙΧΟΥ - ΚΟΥΓΙΑΜΗ ΣΟΥΛΤΑΝΑ του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ (Θεσ/κης)             7.786
ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ (Θεσ/κης)          7.548
ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΕΙ  περιφερειακούς συμβούλους στην εκλογική περιφέρεια της περιφερειακής ενότητας Κιλκίς :
Aπό το συνδυασμό "ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΤΩΠΟ  ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ" :
ΤΑΚΤΙΚΟΣ :
ΑΝΘΡΑΚΙΔΗΣ  ΧΡΗΣΤΟΣ  του ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ,  υποψήφιος Αντιπεριφερειάρ-χης Κιλκίς,
ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΕΙ  περιφερειακούς συμβούλους στην εκλογική περιφέρεια της περιφερειακής ενότητας Πέλλας :
Aπό το συνδυασμό "ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΤΩΠΟ  ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ" :
ΤΑΚΤΙΚΟΙ :
ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ του ΧΡΗΣΤΟΥ, υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας,
ΚΕΧΑΓΙΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ του ΑΧΙΛΛΕΑ (Πέλλας)                                     7.231
ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΕΙ  περιφερειακούς συμβούλους στην εκλογική περιφέρεια της περιφερειακής ενότητας Πιερίας :
Aπό το συνδυασμό "ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΤΩΠΟ  ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ" :
ΤΑΚΤΙΚΟΙ :
ΠΑΡΑΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ, υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας,
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΗΛΙΑ (Πιερίας)                               5.691
  ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΕΙ  περιφερειακούς συμβούλους στην εκλογική περιφέρεια της περιφερειακής ενότητας Σερρών :
Aπό το συνδυασμό "ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΤΩΠΟ  ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ" :
ΤΑΚΤΙΚΟΙ :
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ΕΛΕΝΗ του ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, υποψήφια Αντιπεριφερειάρχης Σερρών,
ΒΟΥΛΓΑΡΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ (Σερρών)                       9.335
ΣΑΒΒΙΔΟΥ ΙΟΡΔΑΝΑ του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ (Σερρών)                              7.707
ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΕΙ  περιφερειακούς συμβούλους στην εκλογική περιφέρεια της περιφερειακής ενότητας Χαλκιδικής :
Aπό  "ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΤΩΠΟ  ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ" :
ΤΑΚΤΙΚΟΣ :
ΠΑΝΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ, υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Χαλκιδικής.
ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΕΙ τους τακτικούς περιφερειακούς συμβούλους κάθε συνδυασμού, σύμφωνα με τον αριθμό των σταυρών προτίμησης που έχουν λάβει συνολικά στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, ως ακολούθως:
Aπό το συνδυασμό "ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΤΩΠΟ  ΑΝΑΠΤΥ-ΞΗΣ" :
ΜΠΟΛΑΡΗΣ ΜΑΡΚΟΣ του ΗΛΙΑ,
ΜΟΥΡΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ,
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ,
ΑΝΘΡΑΚΙΔΗΣ  ΧΡΗΣΤΟΣ  του ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ,
ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ του ΧΡΗΣΤΟΥ
ΠΑΡΑΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ,
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ΕΛΕΝΗ του ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ,
ΠΑΝΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΚΟΥΚΟΥΛΕΚΙΔΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ του ΟΜΗΡΟΥ       
ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
ΒΟΥΛΓΑΡΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
ΦΕΣΤΕΡΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΣΤΕΦΑΝΟΥ
ΜΙΧΟΥ - ΚΟΥΓΙΑΜΗ ΣΟΥΛΤΑΝΑ του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
ΣΑΒΒΙΔΟΥ ΙΟΡΔΑΝΑ του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΚΕΧΑΓΙΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ του ΑΧΙΛΛΕΑ
ΜΠΑΛΤΑΤΖΙΔΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ του ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΗΛΙΑ

Wikileaks αποκαλύψεις και για την Ελλάδα: Τι μεθόδευαν Αμερικανοί και Γάλλοι για το Σκοπιανό

29/11/2010 
 
Τι μεθόδευαν Αμερικανοί και Γάλλοι για το Σκοπιανό

Τρόπους ώστε να πειθαναγκάσουν την ελληνική πλευρά να αποσύρει την απαίτηση να αλλάξουν τα διαβατήρια των πολιτών της FYROM (προκειμένου να αντικατασταθεί ο χαρακτηρισμός της υπηκοότητας των Σκοπιανών σαν «Μακεδόνων» από άλλο επίθετο) εξέταζαν στα τέλη του 2009 Αμερικανοί και Γάλλοι αξιωματούχοι.

Σε ένα από τα διαβαθμισμένα έγγραφα του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών που αποκαλύφθηκαν από την ιστοσελίδα wikileaks, γίνεται αναφορά στις συναντήσεις που είχε στις 11 Σεπτεμβρίου του 2009 ο βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Φίλιπ Γκόρντον με ανώτατα στελέχη της γαλλικής κυβέρνησης.

Στη συνάντηση του κ. Γκόρντον με τον διπλωματικό σύμβουλο της Γαλλικής προεδρίας κ. Ζαν Νταβίντ Λεβίτ στις 11 Σεπτεμβρίου του 2009 στο Παρίσι, συζητήθηκε μεταξύ άλλων και το θέμα των Σκοπίων (Macedonia αναφέρεται στο επίσημο ντοκουμέντο). Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο διαβαθμισμένο σαν απόρρητο έγγραφο που δημοσιεύθηκε από το wikileaks, οι κύριοι Γκόρντον και Λεβίτ αναφέρονται εμμέσως στις (επικείμενες τότε) εκλογές στην Ελλάδα της 4ης Οκτωβρίου του 2009.

«Ο Λεβίτ εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι μια καινούρια ελληνική κυβέρνηση θα ήταν περισσότερο σταθερή και θα επέτρεπε μεγαλύτερη ευελιξία για πρόοδο στη διαμάχη της Ελλάδας με τα Σκόπια για το ζήτημα της ονομασίας» («in the Greek-Macedonian name dispute», αναφέρεται επακριβώς στο τηλεγράφημα).

Απαντώντας, ο Αμερικανός βοηθός υπουργός Εξωτερικών συμφώνησε με το συνομιλητή του ότι «είτε μια πιο στέρεη συντηρητική ή μια σοσιαλιστική κυβέρνηση θα ήταν ένας δυνατότερος και πιο ευέλικτος εταίρος στις διαπραγματεύσεις.

Μάλιστα, ο κ. Γκόρντον εξέφρασε την ελπίδα του ότι αν η διεθνής κοινότητα μπορούσε να πείσει την «Μακεδονία» (με τον τρόπο αυτό χαρακτηρίζει τα Σκόπια ο Αμερικανός διπλωμάτης) να εγκαταλείψει την ιδέα της διεξαγωγής δημοψηφίσματος (σσ μέσω του οποίου, όπως έχει πει ο πρωθυπουργός της FYROM, οι πολίτες των Σκοπίων θα εγκρίνουν ή θα απορρίψουν πιθανή συμβιβαστική λύση) και έπειθε την Ελάδα να εγκαταλείψει την αναγκαιότητα της αλλαγής των διαβατηρίων, τότε θα μπορούσε να σημειωθεί πρόοδος.

Επί της ουσίας, το αμερικανικό Στέητ Ντηπάρτμεντ και τα Ηλύσια Πεδία προσπαθούσαν να προετοιμάσουν το έδαφος για μια αμοιβαία απόσυρση της αξίωσης για δημοψήφισμα από τα Σκόπια και του ελληνικού αιτήματος για αλλαγή των διαβατηρίων των πολιτών της FYROM, ώστε να επιτευχθεί λύση.

Όμως, η απειλή του κ. Νίκολα Γκρούεφσκι ότι όποια λύση επιτευχθεί στις συνομιλίες Αθηνών και Σκοπίων με την μεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών θα τεθεί σε δημοψήφισμα, είναι μία τακτική κίνηση που οι Σκοπιανοί "κραδαίνουν" την τελευταία τριετία.

Από την άλλη, το αίτημα των ελληνικών κυβερνήσεων –σε περίπτωση που επιτευχθεί λύση- να αλλάξουν τα διαβατήρια της πΓΔΜ ώστε οι Σκοπιανοί να χαρακτηρίζονται ως πολίτες που θα φέρουν το όνομα της χώρας που θα συμφωνηθεί ακουμπά την ουσία του προβλήματος. Δεν είναι δυνατόν, για παράδειγμα, τα Σκόπια να ονομαστούν (η αναφορά είναι τυχαία) «Βόρεια Μακεδονία» και οι πολίτες της χώρας να αναφέρονται σαν Μακεδόνες, όπως επιδιώκουν οι γείτονες.

Ακόμη και σήμερα που η επίσημη ονομασία της γειτονικής χώρας είναι FYROM, η υπηκοότητα του Σκοπιανού είναι επισήμως «of the former Yugoslav Republic of Macedonia».

Διότι όπως γνωρίζουν καλά οι Έλληνες διπλωμάτες, η προσπάθεια των Σκοπιανών είναι να εμφανίσουν την ύπαρξη μακεδονικής γλώσσας και μακεδονικής ταυτότητας, άρα να επιβάλλουν την ύπαρξη μιας δήθεν μακεδονικής εθνότητας.

Το γεγονός ότι, όπως αποκαλύπτεται από τα ντοκουμέντα του αμερικανικού Στέητ Ντηπάρτμεντ που διέρρευσαν στο wikileaks, υπήρχε προεργασία για την παράκαμψη των ελληνικών απόψεων δίνει ακόμη ένα επιχείρημα στα υπηρεσιακά στελέχη του υπουργείου Εξωτερικών. Και πλέον ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει τι προσπαθούν να κάνουν χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να λυθεί το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων.

Για Κύπρο

Με διπλωματική συγκατάβαση αντιμετώπισε η Άγκυρα την καθυστερημένη απάντηση του πρωθυπουργού της Ελλάδας κ. Γιώργου Παπανδρέου στην επιστολή που του είχε αποστείλει τον Οκτώβριο του 2009 ο κ. Ταγίπ Ερντογάν.

Στη συνάντηση του υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Ουίλλιαμ Μπερνς με τον Τούρκο ομόλογό του κ. Φεριντούν Σινιρλίογλου στις 18 Φεβρουαρίου του 2010 στην Άγκυρα, ο Τούρκος υφυπουργός Εξωτερικών χαρακτήρισε κατανοητή την καθυστέρηση της απάντησης του έλληνα πρωθυπουργού εξαιτίας της ενασχόλησής του κ. Παπανδρέου με την οξεία οικονομική κρίση. Βασιζόμενος στην απάντηση του έλληνα πρωθυπουργού, ο κ. Σινιρλίογλου αναφέρεται ότι είπε στον αμερικανό συνομιλητή του πως η Τουρκία αναμένει σύντομα την έναρξη νέων συνομιλιών με την Ελλάδα.

Επισημαίνεται ιδιαίτερα ότι ο κ. Σινιρλίογλου είναι ο επικεφαλής της τουρκικής διαπραγματευτικής ομάδας στις εν εξελίξει διερευνητικές επαφές του τουρκικού με το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.

Στη συνομιλία Μπερνς - Σινιρλίογλου, το περιεχόμενο της οποίας περιλαμβάνεται σε τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα προς το Στέητ Ντηπάρτμεντ στις 25 Φεβρουαρίου του 2010, ο Τούρκος υφυπουργός είπε στον Αμερικανό ομόλογό του ότι η Αυστρία, η Γαλλία και η Κύπρος εναντιώνονται στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Ο κ. Σινιρλίογλου αναφέρθηκε ειδικότερα στη στάση της Γαλλίας και προειδοποίησε ότι η αντίθεσή της στην ένταξη της Τουρκίας "βαθαίνει το πολιτιστικό χάσμα" ανάμεσα στην χριστιανική Ευρώπη και τον μουσουλμανικό κόσμο.


Συνομιλώντας για τις απ' ευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για την επανένωση της Κύπρου, ο Τούρκος διπλωμάτης εξέφρασε την δυσαρέσκειά του για αυτό που χαρακτηρίζει "αδιαφορία" των Ελληνοκυπρίων για τη διαδικασία. Η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση "καθιστά τους Ελληνοκύπριους άτρωτους". "Οι Ελληνοκύπριοι θέλουν να ξεχάσει ο κόσμος την πρόοδο που επιτεύχθηκε με το σχέδιο Ανναν το 2004. Ισχυρίζονται ότι οι σχέσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων αποτελούν εσωτερική υπόθεση, αν και , βάσει συνθηκών, αποτελούν διεθνές θέμα εδώ και 50 χρόνια", είπε. Σύμφωνα με τον κ. Σινιρλίογλου, η πρόταση του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ για κοινή ψηφοφορία θα έπρεπε να αποτελέσει σημείο καμπής, αλλά οι Ελληνοκύπριοι δεν ανταποκρίθηκαν. Ο Τούρκος υφυπουργός Εξωτερικών προέβλεψε προφητικά ότι η τουρκοκυπριακή κοινότητα θα εκφράσει την απογοήτευσή της καταψηφίζοντας τον κ. Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στις εκλογές του Απριλίου και επανέλαβε την έκκληση για άμεση και σε υψηλότερο επίπεδο αμερικανική εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις.

Wikileaks regarding pressures on the Greek government on the dispute between Greece and FYROM

 
http://www.americanchronicle.com/articles/view/202414

The following classified information was released by Wikileaks yesterday regarding the Macedonian dispute between Greece and the Former Yugoslav Republic of Macedonia (FYROM) 
(translated from http://www.protothema.gr/politics/article/?aid=93125):
“Different methods used to convince the Greek side to remove the requirement for change to the passports of FYROM (i.e. to replace the designation of the nationality of FYROM as "Macedonia", which is currently displayed on the passports, by another adjective) was attempted at the end of 2009 by U.S. and French officials (Mr. Jean-David Levitt). One classified document from the U.S. State Department, referred to meetings on September 11, 2009 that the assistant U.S. Secretary of State, Mr. Philip Gordon conducted with senior officials from the French government.  In this meeting in Paris, Mr. Gordon and Mr. Levitt discussed the (then upcoming) elections in Greece on October 4, 2009 as: ‘Mr. Levitt expressed his optimism that a new Greek government will be more stable and would allow greater flexibility for progress in the dispute between Greece and Skopje on the name issue’.

In response, Mr. Gordon agreed that ‘a more solid conservative or a socialist government would be a stronger and more flexible negotiating partner in dealing with this issue’. Indeed, he expressed his hope that if the international community could convince FYROM to abandon the idea of a referendum (whereby, as said by PM Gruevski), Skopje citizens would approve or reject a possible compromise, and if Greece was persuaded to abandon the need for change of passports, then the issue could progress to a possible solution.

The main issue for Greece here is that in the event of a solution, how will the passports of FYROM citizens be modified? Will the change appear only in the name of the country, or will it also be reflected on the identification of the people? It is possible, for example, FYROM be named (the reference is random) 'Northern Macedonia', and the citizens of the country be referred to as ‘Macedonians’? Or will they be known as ‘Northern Macedonians’?

Even today the official name of the neighboring country is FYROM; the nationality of FYROM is formally ‘of the Former Yugoslav Republic of Macedonia’. Another major problem is the ongoing effort of Skopje to show the existence of a Macedonian ethnic identity, and therefore the existence of so-called ‘ethnic Macedonians’.
After this latest release from Wikileaks, it is fairly obvious to all what kind of role the U.S. is playing in order to resolve the Macedonian dispute.”

Τεράστια είναι τα προβλήματα ανταγωνιστικότητας και σίγουρα όχι στο κόστος εργασίας.

Ουραγός η Αθήνα σε επενδυτικό περιβάλλον
"Ουραγός η Αθήνα σε επενδυτικό περιβάλλον"

ΤΟ ΕΘΝΟΣ - 29 Νοεμ. 2010

Eρευνα της Cushman & Wakefield φέρνει την ελληνική πρωτεύουσα στην τελευταία θέση μεταξύ 36 ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, ως προς το περιβάλλον που παρέχουν για την εγκατάσταση μίας νέας επιχείρησης, παρά το γεγονός ότι είναι 8η στο κόστος εργασίας.

Τα στοιχεία παρουσιάστηκαν κατά τη συνεδρίαση των προέδρων και Γενικών Διευθυντών της λέσχης των 10 μεγαλύτερων Επιμελητηρίων της Ευρώπης, που πραγματοποιήθηκε στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών.
Αντικείμενο της έρευνας ήταν να εντοπιστούν οι πόλεις που δημιουργούν το κατάλληλο επενδυτικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις, σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο και συμμετείχαν οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις της Ευρώπης, που κλήθηκαν να απαντήσουν για βασικά ζητήματα που λαμβάνονται υπόψη όταν εξετάζονται νέες περιοχές εγκατάστασης.
Τα αποτελέσματα της έρευνας ευνοούν περισσότερο τις πόλεις της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης, καθώς και πόλεις της Νότιας Αμερικής και Ασίας, τοποθετώντας, σε πολλές περιπτώσεις, την Αθήνα στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης.
Κορυφαίες στην προώθηση της επιχειρηματικότητας αναδείχθηκαν Λονδίνο, Παρίσι, Φραγκφούρτη, Βρυξέλλες και Βαρκελώνη.
Το Ντύσελντορφ εμφανίζεται, για πρώτη φορά, στην πρώτη δεκάδα, ενώ η Βιέννη αποτελεί την πόλη, η οποία πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη βελτίωση από όλες τις υπό εξέταση πόλεις, κατά το προηγούμενο έτος.
Την βύθισε η στασιμότητα
Η Αθήνα βρίσκεται στην 36η θέση της κατάταξης το 2010 έναντι 34ης το 2009. Στις αρχές της δεκαετίας του 90, η Αθήνα βρισκόταν στην 22η θέση της ίδιας κατάταξης.
Όμως, σε αυτό το σημείο πρέπει να επισημανθεί το γεγονός ότι, κατά περιόδους, η εταιρία Cushman & Wakefield προσθέτει καινούργιες πόλεις στην έρευνα της, μεταβάλλοντας τις θέσεις κατάταξης και καθιστώντας τον ανταγωνισμό πιο έντονο.
Αναλυτικά οι επιδόσεις της Αθήνας:
  • Ευκολία Πρόσβασης στις Αγορές και τους Καταναλωτές: 33η
  • Διαθεσιμότητα Καταρτισμένου Προσωπικού: 36η
  • Κόστος Προσωπικού: 8η
  • Ποιότητα των Τηλεπικοινωνιών: 30η
  • Μεταφορικές Διασυνδέσεις με άλλες Πόλεις και Διεθνώς: 27η
  • Ευκολία Μετακινήσεων Μέσα στην Πόλη: 36η
  • Ομιλούμενες Γλώσσες: 35η
  • Σχέση Ποιότητας και Τιμής των Εγκαταστάσεων: 22η
  • Διαθεσιμότητα Χώρου Εγκατάστασης: 30η
  • Διάθεση που Δημιουργείται από την Κυβέρνηση: 27η
  • Ποιότητα Ζωής: 30η
  • Απελευθέρωση από τη Ρύπανση: 29η
Η Αθήνα συγκέντρωσε μόλις 16% ως ποσοστό σχετικά με το πόσο καλά ξέρουν οι επιχειρήσεις κάθε μία από τις πόλεις, μόλις 1% σχετικά με το ποιες πόλεις καταβάλλουν τις μεγαλύτερες προσπάθειες για βελτίωση και μόλις 13 από τις 500 επιχειρήσεις σκοπεύουν να εγκατασταθούν στην Αθήνα, τα επόμενα 5 χρόνια.
Κ.Μίχαλος: έχουμε προτείνει λύσεις
Κατά την παρουσίαση της έκθεσης, ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών, κ. Κων. Μίχαλος, επεσήμανε ότι «το ΕΒΕΑ επανειλημμένα, ως σύμβουλος της εκάστοτε κυβέρνησης σε ζητήματα οικονομίας και αγοράς, έχει υποβάλει σειρά προτάσεων, προκειμένου να επιτευχθεί η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.
Πρόσφατα, υπέβαλε 12 προτάσεις, που εστιάζουν, κυρίως, στην άρση των αντικινήτρων για την εγκατάσταση των επιχειρήσεων στην Αθήνα και γενικότερα στην Ελλάδα, ενώ προσφάτως έχει καλέσει και το νεοεκλεγέντα περιφερειάρχη και τους δημάρχους, σε συνεργασία με την κεντρική κυβέρνηση και τον επιχειρηματικό κόσμο, να αξιοποιήσουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πρωτεύουσας για την προσέλκυση επενδύσεων».

Οι πόλεις που πρωταγωνιστούν
Σε επτά από τους δώδεκα αυτούς παράγοντες, το Λονδίνο κατατάσσεται στην πρώτη θέση.
Η Βαρσοβία ξαναβρίσκεται στην πρώτη θέση, όσον αφορά το Κόστος Προσωπικού.
Το Λιντς διατηρεί την πρώτη θέση στην Σχέση Ποιότητας και Τιμής των Εγκαταστάσεων.
Το Δουβλίνο έρχεται πρώτο στην Διάθεση που Δημιουργείται από την Κυβέρνηση.
Η Βαρκελώνη και το Δουβλίνο κατέχουν τις πρώτες θέσεις στην Ποιότητα Ζωής και την Διαθεσιμότητα Χώρου Εγκατάστασης, αντίστοιχα.
Τέλος, η Στοκχόλμη ανεβαίνει δυο θέσεις, για να βρεθεί στην πρώτη, στην Απελευθέρωση από τη Ρύπανση.
Σε ένα χρονικό φάσμα πέντε ετών, οι επιχειρήσεις ευελπιστούν να επεκταθούν περαιτέρω στην Ευρώπη, με τις χώρες-πόλεις, οι οποίες βρίσκονται στις Κεντρικές και Ανατολικές περιοχές, να παραμένουν οι πιο δημοφιλής προορισμοί. '
Όσον αφορά την παγκόσμια επέκταση των επιχειρήσεων, οι επιχειρησιακοί σύμβουλοι δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στις Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία και Κίνα (BRIC economies), με τη Σαγκάη, το Νέο Δελχί, το Σάο Πάολο, το Πεκίνο και τη Μαμπάη (Βομβάη), να συμπληρώνουν την πρώτη πεντάδα.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&pubid=44186949

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

«Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί...»

02/11/2010

Με τον Σωκράτη Αριστοτέλους

Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ (Erhart Kästner) έκανε την εξής εξομολόγηση. «Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία.
»Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν' ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και τη ρώτησα. Είστε από εδώ; Μάλιστα. Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς». Και γράφει ο Κέστνερ. «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί». Απαντά η γυναίκα.
«Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να 'ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου»...
Σωστά έγραψε ο Γερμανός, ότι «Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή». Λέμε εμείς. Ναι, στην Ελλάδα την ταλαιπορημένη και απ' όλους αδικημένη.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ
Σωτήρα Αμμοχώστου
http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/321517

Tι κάνει ο κ. Δρούτσας και το ΥΠΕΞ; Γιατί τόση εγκληματική ολιγωρία από την βαθειά κοιμώμενη Ελληνική διπλωματία;

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&pubid=43462957
Χαρίζεται η «γλώσσα» στα Σκόπια!

Χωρίς στήριξη από το ελληνικό κράτος έμεινε πρωτοβουλία Ελληνα πολίτη, η οποία κατέδειξε ότι υπήρχαν δυνατότητες ανατροπής του «τετελεσμένου» υπέρ της σκοπιανής πλευράς 

Την επισημοποίηση της αλλαγής τακτικής στο Σκοπιανό, με την εγκατάλειψη του ζητήματος της γλώσσας και της ταυτότητας, σηματοδοτεί ο χειρισμός από την Αθήνα του θέματος που προέκυψε με την κατοχύρωση του προσδιορισμού «Macedonian» για τη γλώσσα της ΠΓΔΜ στην υπηρεσία ορολογίας του ΟΗΕ.


Την προσωρινή αφαίρεση από τον ΟΗΕ του προσδιορισμού «μακεδονική» γλώσσα πέτυχε Ελληνας μπλόγκερ χωρίς όμως η ενέργειά του να υποστηριχθεί από την ελληνική πλευρά
Η Αθήνα ουδέποτε επεχείρησε να παρέμβει στον ΟΗΕ από το 1993 που υπήρξε η καταγραφή στην υπηρεσία UNTERM και χρειάστηκε η παρέμβαση ενός απλού πολίτη για να καταδειχθεί ότι υπήρχαν δυνατότητες ανατροπής του δυσάρεστου αυτού «τετελεσμένου» υπέρ της σκοπιανής πλευράς.
Ενας Ελληνας μπλόγκερ και ενεργός πολίτης πληροφορήθηκε τυχαία για την ύπαρξη της συγκεκριμένης επίμαχης αναφοράς στην υπηρεσία του ΟΗΕ UN TERM (το «Εθνος» έχει στη διάθεσή του όλη την αλληλογραφία).
Με email στη συγκεκριμένη υπηρεσία στις 11 Νοεμβρίου (13.30 ώρα Ελλάδας) ζητεί να πληροφορηθεί για ποιο λόγο υπάρχει η αναφορά «Macedonian» στη γλώσσα και όχι το «language: of the former Yugoslav Republic of Mace-donia», όπως δηλαδή αναφέρεται και στον προσδιορισμό της εθνικότητας των πολιτών της χώρας.
«Θα ήθελα να ενημερωθώ εάν η αναφορά σε ''μακεδονική'' γλώσσα βασίζεται σε επίσημα έγγραφα ή αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών» ανέφερε στο email του ο συγκεκριμένος πολίτης, προσθέτοντας ότι εάν δεν υπάρχει επίσημη ρύθμιση για τον χαρακτηρισμό της γλώσσας της ΠΓΔΜ ως «μακεδονικής», θα περιμένει για την «αντικατάστασή της άμεσα με τον κατάλληλο όρο ...». Ζητεί μάλιστα από τη συγκεκριμένη υπηρεσία του ΟΗΕ το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τα στοιχεία της επικοινωνίας τόσο προς το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών όσο και προς τη διεύθυνση Διεύρυνσης της ΕΕ.
Η απάντηση από την υπηρεσία του ΟΗΕ UN TERM φθάνει μερικές ώρες αργότερα στις 11 Νοεμβρίου 15.40 (τοπική ώρα): «Κύριε Π....
Ευχαριστούμε για την επικοινωνία. Το λάθος έχει διορθωθεί στο UNTERM και μπορείτε να δώσετε αντίγραφα αυτής της απάντησης σε κάθε ενδιαφερόμενο μέρος. Τμήμα Αιτημάτων Ορολογίας, Κεντρικά Γραφεία των Ηνωμένων Εθνών».(Υπογραφή: recanati@un.org )
Ο συγκεκριμένος πολίτης ενημέρωσε όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Εξωτερικών, τα γραφεία του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών.
Ομως η «χαρά» δεν κράτησε πολύ. Επειτα από παρεμβάσεις της σκοπιανής πλευράς, και ενώ είχε αφαιρεθεί ο προσδιορισμός «μακεδονική» για τη γλώσσα, εμφανίζεται ξαφνικά συμπληρωμένη με το former Yugoslav Republic of Macedonia εντός παρενθέσεως.
ΚινητοποίησηΗ πρωτοφανής κινητοποίηση της σκοπιανής πλευράς με παρεμβάσεις τόσο προς τον γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν όσο και τον Μ. Νίμιτς πέτυχε τελικά να επιστρέψει ο προσδιορισμός «Macedonian» για τη γλώσσα της ΠΓΔΜ.
Η ελληνική πλευρά αρκέστηκε σε διερευνητικές ερωτήσεις προς τον ΟΗΕ ή έστω παραστάσεις ενόχλησης για το γεγονός ότι υπήρξαν παλινωδίες στον χειρισμό του θέματος, χωρίς να απαιτήσει την αντικατάσταση του επίμαχου προσδιορισμού.
Ετσι σε μια κρίσιμη καμπή της διαδικασίας η Ελλάδα εμφανίζεται να αποδέχεται σιωπηρά τη δημιουργία τετελεσμένων, εντός μάλιστα των Ηνωμένων Εθνών, που οδηγεί και στην εξαίρεση ουσιαστικά του ζητήματος της γλώσσας και της ταυτότητας από τη λύση του Σκοπιανού.
ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&pubid=43462957

Geopolitical Journey with George Friedman : Moldova

Geopolitical Journey, Part 4: Moldova

Εξαιρετική και σε βάθος γεωπολιτική ανάλυση της σημασίας της Μολδαβίας από την πλευρά των

γεωστρατηγικών συμφερόντων του Αμερικανο-Ατλαντικού παράγοντα. 

Ο κάθε αναγνώστης άς πάρει τα δικά του συμπεράσματα.

 

Editor’s note: This is the fourth installment in a series of special reports that Dr. Friedman will write over the next few weeks as he travels to Turkey, Moldova, Romania, Ukraine and Poland. In this series, he will share his observations of the geopolitical imperatives in each country and conclude with reflections on his journey as a whole and options for the United States.
By George Friedman
Moldova is a country in need of explanation, two explanations in fact. First, there is the question of what kind of country Moldova is. Second, there is the question of why anyone should care. Oddly, I went to Moldova thinking I knew the answer to the second question but not the first. I came away unsure of either. Let’s begin with the second question: Why does Moldova matter?
The second article in this series, “Borderlands,” described the re-emergence of Russian regional power following the collapse of the Soviet Union in 1991. Russian national security is dependent on two countries that became independent following the collapse. Belarus is the buffer between Russia and Europe on the North European Plain. Ukraine is the buffer between Russia and the Carpathian Mountains. From the Russian point of view, dominating these countries is less important than Europe and the United States not dominating them. The Russians have achieved this and perhaps more.

Ukraine is Russia’s southwestern anchor and its Achilles’ heel. It is difficult for Russia to be secure without Ukraine both for economic and strategic reasons. Russia would be hard to defend if Ukraine were under the control of a hostile power. What Ukraine is to Russia, Moldova is to Ukraine. It is a salient that makes Ukraine difficult to defend, and if Ukraine can’t be defended Russia can’t be defended either. Or so my reasoning went at the beginning of my visit.

Moldova’s Strategic Position

I had strong historical arguments for this. My thinking was in line with Stalin’s. In 1939, the Soviets signed a nonaggression pact with Nazi Germany. One part of the agreement secretly partitioned Poland between Germany and the Soviet Union. Another part of the treaty secretly ceded Bessarabia to the Soviets, even though Bessarabia was part of Romania. The Soviets seized Bessarabia in 1940, renaming it the Moldavian Soviet Socialist Republic and changing its boundaries somewhat. Bessarabia can thus be thought of as Moldova’s predecessor.
There were many things the Soviets might have demanded from the Germans, but this, along with eastern Poland, was what they asked for. The reason was strategic:
  1. The eastern frontier of Bessarabia, and therefore of Romania, was less than 50 miles from the Soviet port of Odessa, the Soviet Union’s major outlet to the Black and Mediterranean seas.
  2. Romania was anchored in the east on the Dniester River. Should the Soviets decide to attack westward at any point, the Dniester was a formidable defensive line.
  3. By taking Bessarabia, the Soviets eliminated part of a salient from which Kiev could be threatened.
  4. The Soviets pushed their frontier west to the Prut River.
  5. The Soviets could interdict the Danube from Bessarabia. Close the Danube and European trade — in this case, German trade — would be damaged.

Stalin wanted to increase Ukraine’s security and increase Romania’s and the Danube basin’s vulnerability. As obscure as it was to the rest of the world, Bessarabia became a key piece on the chessboard between Hitler and Stalin, just as the Russian and Ottoman empires had sought after it before. Places that are of little interest to the rest of the world can be of great importance to great powers.
As it was, the bet didn’t pay off for Stalin, as Hitler attacked the Soviets and quickly seized all the regions conceded to them. But what Stalin lost in 1941, he regained in 1944. He had no intention of returning Bessarabia to Romania. He shifted some Moldovan territory to Ukraine and transferred some Ukrainian territory east of the Dniester River to Moldova. Since it was all under Soviet control, these were merely administrative shifts with no strategic significance at the time.
After the Soviet collapse, this territory became the Republic of Moldova. The portion east of the Dniester revolted with Russian support, and Moldova lost effective control of what was called Transdniestria. Moldova remained in control of the area between the Prut and Dniester rivers, for about 18 years a fairly insignificant region. Indeed, from a global point of view, Moldova was just a place on a map until 2010. The Ukrainian elections of 2010 brought what seems to be a pro-Russian government to power, repudiating the Orange Revolution. As I argued in “Borderlands,” this was a key step in the resurrection of Russian strategic power. Consequently, Moldova began to shift from being a piece of land between two rivers to being a strategic asset for both the Russians and any Western entity that might wish to contain or threaten Ukraine and therefore Russia.
Let me emphasize the idea that it “began to shift,” not that it is now a strategic asset. This is an unfolding process. Its importance depends on three things:
These are all moving parts; none is in place. Moldova is therefore a place of emerging importance, as the saying goes. But however slow this process, this fairly obscure country has lost its insignificance, as it does whenever great powers clash in this part of the world.
This is why I wanted to visit Moldova: It seemed to be evolving into strategic terrain, and I wanted to understand it.

The Moldovan Identity

Moldova, of course, is not just a strategic chip. It is a place where people live, caught between their Romanian heritage and their Soviet past. It is a mistake to think of Moldova simply as part of the Romania that had been taken by the Soviets, which once freed from Soviet domination would simply rejoin Romania. Seventy years after the partition, Moldova has become more than a Romanian province, far from a Russian province and something less than a nation. This is where geopolitics and social reality begin to collide.
The Soviets brutalized Moldova. I had a conversation with a Moldovan journalist in which he described how he and his family had been deported in 1948 to Tomsk in Siberia. He put it almost casually; it was the common heritage of Moldovans. Stalin was concerned that the Moldovans would want to rejoin Romania, and although Romania was a Soviet satellite, Stalin didn’t want to take any chances. His solution, repeated many times in many places in the Soviet Union, was the deportation of the Romanian population, importing Russians, a small famine and the terror designed to break the Moldovan spirit.
The difference between Eastern Europe and the former republics of the Soviet Union was driven home to me in Moldova. In the Eastern European countries, the Soviet era is regarded as a nightmare and the Russians are deeply distrusted and feared to this day. In Moldova, there is genuine nostalgia for the Soviet period as there is in other parts of the former Soviet Union. Indeed, in Moldova communist rule didn’t end in 1992. The Party of Communists of the Republic of Moldova (PCRM), heir to the Communist Party that was banned, continued to rule Moldova until 2009. The PCRM was not ideologically communist; it had no real ideology at all. What it offered was continued ties to Russia and a sense of continuity to a country that preferred the familiar.
Bessarabia was a province of Romania, and Bessarabians generally spoke Romanian. In today’s Moldova, Romanian is not the only language spoken. As in most former Soviet republics, Russian is widely spoken, and not simply by Russians living there. For a large part of the Moldovan population, Russian is the preferred language. Older Moldovans were taught Russian in school and learned to use it in everyday life. But younger Moldovans also speak Russian, and signs are in Romanian and Russian. In addition, it was pointed out to me (I don’t speak any Romanian) that the Romanian spoken in Moldova is not quite the same as that spoken in Romania today. It has not evolved the same way and has an archaic cast to it. You can easily distinguish between a Romanian and a Moldovan speaking Romanian.
There is genuine tension about this. A member of our staff who lives in Romania accompanied us to Moldova. She told us about going into a store that sold chocolate. (Apparently, it was quite famous for its chocolates.) When she spoke, her Romanian was clearly distinguishable from the Moldovan variety and obviously from Russian. She was not served, was ignored for a while and then shuttled between lines. As she explained it, the Moldovans feel that Romanians look down on them, and so Moldovans resent them. Obviously, this is a single anecdote, but others spoke of this three-way tension between Romanians, Moldovan Romanian speakers and Russian speakers.
This split runs parallel to political fault lines. While there are those who want union with Romania, this is far from the dominant group. The real struggle is between those who back the communists and those who support an independent Moldova oriented toward the European Union and NATO. In broad terms, the communists’ strength is among the rural, poor and elderly. The pro-Western parties are handicapped by being divided into a series of parties that vary by personality more than ideology. This means that the government created after demonstrators routed the communists in 2009 is a highly fragmented coalition made more fragile by the complex interests, personalities and ambitions of each. The communists may not get a majority, but they don’t need as many coalition partners as do the pro-Western parties.
There will be an election Nov. 28. The country has billboards with various candidates all around and rallies throughout the country. Western nongovernmental organizations (NGOs) are there. Some are funded, we were told, by the American National Endowment for Democracy, others supported by NATO and so on. The Russians, too, have learned the NGO gambit from the West by watching the various color revolutions. Russian-supported NGOs are in the country, and as one journalist told me, they are serving wine and cheese to young people. That appears to be having an impact.
The real issue behind the complex politics is simply this: What is Moldova? There is consensus on what it is not: It is not going to be a province of Romania. But Moldova was a province of Romania and a Soviet Socialist Republic. What is it now? What does it mean to be a Moldovan? On this question I could see no consensus. There are nations that lack a state, like the Kurds. Moldova is a state that lacks a nation. Nation-building in Moldova is not so much about institutions but about creating a national consensus about the nation.
As in Romania, the pro-Western faction has a clear solution to this problem: membership in NATO and membership in the European Union. If they get this, they feel, they will then have a secure definition of a nation — a European country — and protection from the Russians and others who might threaten them. Romania sees membership in these organizations as a way to overcome its past. Moldova sees this as providing definition to their country. But where being European is a general goal in Romania, it is hotly disputed in Moldova, although what the communists want in practice, aside from power, is quite unclear.
And this is the core problem in Moldova. The pro-Western factions’ idea is to join the European Union and NATO and have that stamp a definition on the country. It does not take into account the powerful Communist Party with its Russian ties, nor does it take into account the substantial portion of the country that identifies with Russia rather than with the West. Some of the pro-Western parties, sensitive to this problem, have reached out to the Russians, either with visits to Moscow or indirectly. Committed to the Western option, they are trying to accommodate pro-Russian sentiment. But squaring the circle is not easy, and the basic divisions remain in place. In that sense, the country is in gridlock. Whoever wins this or succeeding elections governs a country that is significantly divided and with very different ideas about what the country should look like and who should govern it.

An Economy of Shadows

This is made even more difficult when you consider Moldova’s economic condition. It is said to be one of the poorest countries in Europe, if not the poorest. About 12 percent of its gross domestic product is provided by remittances from emigrants working in other European countries, some illegally. This has fallen from 19 percent, not by economic growth, but since the global recession cut remittances. Romania has begun a program of providing Moldovans with Romanian passports. This allows the Moldovans to travel and work anywhere in the European Union. They were already doing this illegally. Now the process of emigration and remittance has become formal. Some in Moldova charge that this is an attempt by Romania to undermine Moldova by encouraging emigration. But given the remittance situation, it is probably a lifeline.
People in Moldova and in Romania have told me that that the largest export of Moldova is women, who are lured into or willingly join (depending on who you might ask) the Moldovan diaspora to work as prostitutes. Some say (and I can’t verify) that Moldovan women constitute the largest number of prostitutes working in Europe’s legal brothels. This is a discussion for which there are few valid statistics and many opinions. Yet in talking to people, the claim does not seem controversial. This is a sign of a desperate country.
Consider this anecdote from a Saturday night spent walking the streets of Chisinau, the capital. The sidewalks of the main street filled with young people, from their late teens to their mid-twenties. I was told that there were no clubs for young people to party in, so they gather in the streets. That’s not all that odd: It reminds me of Queens Boulevard in New York during my high school years. What was odd was the way they clustered in groups of five to 15. At the center of each group was a small number of girls, one to three, all dressed stunningly compared to the boys, who were one cut above slobs. The oddity was the extent to which the boys outnumbered girls. I could never find out if the other girls were home with their parents or there was a shortage of young women. Regardless, my wife assured me the girls were not wearing cheap clothes; she estimated the boots alone ran into the hundreds of dollars.
I don’t quite know how to read this, but add to this the fact that there were bank branches up and down the main street. When we visited a small town north of the capital, it also had a string of bank branches lining the street. Bank branches are expensive to build and maintain. They need depositors to keep them going, and when you have seven competing banks in a small town that means there is money there. Certainly, the town didn’t look poor.
So, we have a paradox. The numbers say Moldova is extremely poor, yet there are lots of banks and well and expensively dressed young women. The young men all seemed to share my taste in clothes, which might come from poverty or indifference, so they don’t fit the analysis. But I am fairly confident in saying that the official statistics of Moldova and the economic reality are not in sync.
Geopolitical Journey, Part 4: Moldova
Soviet-style apartments in Chisinau (Photo by STRATFOR)
There are three possible explanations. The first is that remittances are flooding the country, from women or other expatriates, and that the banks are there to service the money coming in. The second is that there is a massive shadow economy that evades regulation, taxation and statistical analysis. The third explanation is that the capital and a few towns are fairly affluent while the rural areas are extraordinarily poor. (I saw some Soviet-era apartments that might confirm that.) I suspect the answer is all three are correct, explaining the split politics in the country.
The Republic of Moldova has a profound identity crisis, a deeply divided political system and an economy which does not have, as they say, full transparency. It is therefore difficult to think about it geopolitically.

Moldova and Strategy

From the Moldovan point of view, at least among the pro-Western factions, Moldova’s strategic problems begin and end with Transdniestria. They want to regain the east bank of the river. The region would have real benefits for Moldova, as it would be its industrial heartland, in relative terms at least. Like some other disputed territories in the former Soviet Union, however, it is the dispute, more than the strategic value of the territory, that is important. It is a rallying point, or at least an attempt to find one. It also a basis for pro-Western groups to attack pro-Russian groups since the Russians protect the breakaway region.
The Germans, who are getting close to the Russians, appear to be trying to facilitate negotiations regarding Transdniestria. The Russians may accommodate the Germans. But if they do, I doubt the outcome will deny the Russians control of the east bank of the Dniester. From the Russian point of view, hostile forces east of the Dniester could threaten Odessa, and they see no reason to leave the Dniester River regardless of how benign conditions appear right now. The Russian view, driven home by history, is that benign situations can turn malignant with remarkable speed.
There is an oddity here, of course. I am talking about Russian troops on the Dniester, but this in a country surrounded by Ukraine, not Russia. The Russians are supporting the Transdniestrian republic while the Ukrainians have not. Since 1992, the Ukrainians have not made an effective demand for the Russians to stop interfering in what is essentially a Ukrainian-Moldovan issue. This might be because the Ukrainians don’t want other lands that had been taken from Moldova and given to Ukraine put on the table as a bargaining chip. But I suspect the reason is simpler: Regardless of the collapse of the Soviet Union, the Russians are the ones concerned about things like a defensive river position while the Ukrainians see the matter with more detachment.

A Net Assessment

On a map, Moldova is valuable real estate. It is a region that in the hands of NATO or any other Western power could provide leverage against Russian power, and perhaps strengthen Ukraine’s desire to resist Russia. Putting NATO troops close to Odessa, a Ukrainian port Russians depend on, would cause the Russians to be cautious. The problem is that the Russians clearly understand this and are doing what they can to create a pro-Russian state in Moldova, or at least a state sufficiently unstable that no one can use it to threaten the Russians.
Moldova is caught between its Romanian roots and its Soviet past. It has not developed a national identity independent of these two poles. Moldova is a borderland-within-a-borderland. It is a place of foreign influences from all sides. But it is a place without a clear center. On one side, there is nostalgia for the good old days of the Soviet Union — which gives you a sense of how bad things are now for many Moldovans. On the other side is hope that the European Union and NATO will create and defend a nation that doesn’t exist.
If geopolitics were a theoretical game, then the logical move would be to integrate Moldova into NATO immediately and make it a member of the European Union. There are equally strange nations that are members of each. But geopolitics teaches that the foundation of national strategy is the existence of a nation. That may be obvious, but it is something that needs to be said. I came to Moldova looking in the borderland for a nation that might be a counter to Russian resurgence. I thought I had found the nation on the map. It turned out that while there were people living there, they were not a nation. What appeared promising on a map was very different in reality.
This is not to say that Moldova cannot evolve a sense of nationhood and identity. But such things take a long time to create and rarely emerge peacefully. In the meantime, powerful forces on all sides might make the creation of a Moldovan nation difficult if not impossible. This may well be a case of a state that could forge a nation if it were a member of the European Union and NATO, but the European Union is dealing with Ireland, and NATO has no appetite to confront Russia. This will be up to the Moldovans. It is not clear to me how much time history will give them to reach a consensus.
It is certainly not for me to advise the Moldovans, since I don’t share their fate. But given that I won’t be listened to anyway, I will offer this observation. Moldova was once part of Romania. It was once part of the Soviet Union. Moldova makes a great deal of sense as part of something. The Soviet Union is gone. Europe has more problems than it can handle already; it is not looking for more. Romania is still there. It is not a perfect solution, and certainly not one many Moldovans would welcome, but it is a solution, however imperfect.
I leave now for a place that has no doubt that it is a nation but is engaged in a debate as to what kind of nation it should be: Turkey.

Geopolitical Journey, Part 4: Moldova is republished with permission of STRATFOR.