Να ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ποτέ… Αυτός ο χάρτης αποδεικνύει το βρώμικο ρόλο του Χένρι Κίσινγκερ και των Ηνωμένων Πολιτειών εναντίον της Κύπρου

July 20, 2013   

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Τον Αύγουστο του 2001 -και μετά από 14 χρόνια έρευνας- είχαμε φτάσει στο γλυκό τέλος, για να ακολουθήσει ένα ντελίριο πανηγυρισμών έξω από τα αμερικανικά αρχεία, στο College Ρark της Πολιτείας του Μέριλαντ. Κρατούσαμε πια στα χέρια μας τον ΧΑΡΤΗ που αναζητούσαμε χρόνια, και ο οποίος -σύμφωνα με πρώην αξιωματούχο της εποχής Κίσινγκερ, που μας βοηθούσε- θα έλυνε όλες τις απορίες μας και θα απαντούσε στα πολλά βασανιστικά ερωτήματα, που έχουμε όλοι στην Κύπρο και αρκετοί στην Ελλάδα.

Μαζί με τον χάρτη είχαμε καταφέρει να κερδίσουμε με διάφορους τρόπους, πάντα ΝΟΜΙΜΟΥΣ, τη συντριπτική πλειοψηφία των εγγράφων του Κίσινγκερ για την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Χιλή, την Μπαγκλαντές και το Ανατολικό Τιμόρ.

13 Αυγούστου του 1974: Στα γραφεία της CΙΑ -και σε στενή συνεργασία με το επιτελείο του Κίσινγκερ, συμπεριλαμβανομένου και του νομικού του συμβούλου, Χέλμουντ Σόνενφελτ- τα μέλη της ομάδας Βureau of Ιntelligence and Research, που ασχολούνταν με την «Κυπριακή Κρίση», όπως είχε χαρακτηριστεί η εισβολή, σχεδίασαν ένα χάρτη με τον αριθμό 9. Ήταν ο ένατος μίας σειράς χαρτών, που απεικόνιζαν τις κινήσεις των τουρκικών στρατευμάτων από την 20ή Ιουλίου 1974, όταν άρχισε η εισβολή, μέχρι εκείνη την ημέρα, τη 13η Αυγούστου. Την επόμενη ημέρα, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη εισβολή, που ολοκλήρωσε την τραγωδία. Οι οκτώ χάρτες καταστράφηκαν και ο ένατος διασώθηκε επειδή ο Κίσινγκερ είχε μία κακή, όπως αποδείχθηκε, συνήθεια να κρατά στο προσωπικό του αρχείο μερικά από τα σημειώματα των συνεργατών του. Η λεζάντα στο χάρτη έγραφε τα εξής: “9. Map done by the Bureau of Intellegence and Research projecting Turkish moves on Cyprus, August 13, 1974. SECRET”.

Ο χάρτης πρωτοδημοσιεύθηκε στο βιβλίο «Τα Μυστικά Αρχεία του Κίσινγκερ» (Εκδόσεις Λιβάνη) του Κώστα Βενιζέλου και του Μιχάλη Ιγνατίου. Ο Κίσινγκερ, δεν αμφισβήτησε ποτέ την εγκυρότητα του χάρτη και των εγγράφων. Μάλιστα, με επιστολή που έστειλε η προσωπική του γραμματέας στον Μιχ. Ιγνατίου, αποδέχεται και την ύπαρξη του Μνημονίου Σόνενφελντ.

Ο χάρτης, παρουσίαζε την προηγούμενη μέρα το νησί διχοτομημένο, όπως ακριβώς το έκοψαν στα δύο την επόμενη ημέρα (14 Αυγούστου του 1974), τα στρατεύματα του Αττίλα. Θυμάμαι, όταν τον παρουσίασα σε φίλο καθηγητή που μας συμβούλευε στη διάρκεια της έρευνας, ότι υπέστη το ίδιο σοκ με το δικό μας, όταν τον πρωτοπήραμε στα χέρια μας. Και πολύ ορθά μας υπογράμμισε, πως αυτός ο χάρτης αποδεικνύει όλα όσα υποστηρίξαμε κατά καιρούς, ότι το πραξικόπημα και η εισβολή ήταν σχεδιασμένα από την Ουάσινγκτον.

Τον χάρτη ανακαλύψαμε μαζί με ένα φάκελο γεμάτο έγγραφα, με τον χαρακτηρισμό “For ΕyesΟnly”. Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τη σημαντικότητά τους, αρκεί να εξηγήσουμε ότι το είδος των εγγράφων αυτών, καταστρέφονται μόλις διαβαστούν από τον παραλήπτη (που ήταν ο Κίσινγκερ). Δεν είναι περίεργο σε εμάς ότι ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, δεν τα κατέστρεψε. Ενιωθε άτρωτος και είχε σχεδιάσει να περάσει από τη Γερουσία μία τροπολογία, η οποία θα απαγόρευε την αποκάλυψη των εγγράφων του μέχρι το θάνατό του. Ομως, τον Αύγουστο του 2001, υπό την επιμονή και την πίεση των ερευνητών, Αμερικανών και ξένων, αποδέχθηκε τη δημοσιοποίηση μερικών εκ των εγγράφων του, τα οποία είχαμε ήδη εξασφαλίσει πάντα με νόμιμο τρόπο. Δεν μπορούσε να πράξει διαφορετικά. Πιστεύω ότι τα έγγραφα με τον χαρακτηρισμό “For ΕyesΟnly”, είναι καταστροφικά για τον Κίσινγκερ και απαντούν στους όψιμους υποστηρικτές του στην Ελλάδα και την Κύπρο. Σε ένα από αυτά, με ημερομηνία 14 Αυγούστου 1974 (ημέρα της δεύτερης εισβολής και ενώ οι μάχες μαίνονταν στην Αμμόχωστο και τη Μόρφου), ο νομικός του σύμβουλος γράφει στον Κίσινγκερ -ανάμεσα στα άλλα- και τα εξής:

«Τίποτα από ό,τι μπορώ να σκεφθώ δεν θα σταματήσει τους Τούρκους από το να προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν διά της βίας όσα απαίτησαν στα τελεσίγραφά τους. Ουσιαστικά, όπως ήταν έτσι κι αλλιώς η αλήθεια, η μόνη πιθανή βιώσιμη λύση (modus vivendi) θα πρέπει να βασισθεί σε μια ντε φάκτο διαίρεση του νησιού, όποια και αν είναι η μορφή της. Εάν οι Τούρκοι κινηθούν γρήγορα και μετά αναγκασθούν να υποχωρήσουν, ίσως προκληθεί ελληνική αντίδραση και τότε ίσως μας δοθεί η ευκαιρία να προσπαθήσουμε για μια συμφωνία (η οποία, ίσως, σώσει και τον Καραμανλή).

Καθώς οι Σοβιετικοί μπορούν να λειτουργήσουν ως φόβητρο, πρέπει να τους κρατήσουμε σε απόσταση. Δεν μπορούν να εξελιχθούν σε διαιτητές μεταξύ συμμάχων των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα συμφέροντά τους διαφέρουν ριζικά από τα δικά μας. Εμείς επιθυμούμε ένα modusvivendi μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, ενώ αυτοί θέλουν μια αδέσμευτη Κύπρο, και προτιμούν την Ελλάδα ή την Τουρκία, ή και τις δυο αποστασιοποιημένες από το ΝΑΤΟ.

Έτσι, θα πρέπει:

-Να προσπαθήσουμε, επειγόντως, να περιορίσουμε την ελληνική αντίδραση, τουλάχιστον για 24 ώρες.

-Να πούμε ξεκάθαρα στους Τούρκους ότι πρέπει να σταματήσουν σήμερα, ή το αργότερο αύριο (tomorrow at the latest).

-Να προειδοποιήσουμε τους Τούρκους ότι η Ελλάδα κινείται ταχύτατα προς τα αριστερά.

-Να στείλουμε έναν υψηλόβαθμο αξιωματούχο στην Αθήνα για να ασκεί συνεχή και άμεση επιρροή στον Καραμανλή.

-Με δεδομένο ότι οι Τούρκοι θα καταλάβουν γρήγορα την Αμμόχωστο, να διαβεβαιώσετε ιδιωτικά τους Τούρκους (privately assure Τurks) ότι θα τους εξασφαλίσουμε λύση που θα περιλαμβάνει το ένα τρίτο του νησιού, στο πλαίσιο κάποιου διακανονισμού ομοσπονδιακής φύσης.

-Να διαβεβαιώσουμε τους Ελληνες ότι θα περιορίσουμε τις τουρκικές απαιτήσεις και δεν θα επιτρέψουμε άλλους εγκλωβισμένους, κ.λπ.

Δεν πρέπει να εμπλακείτε άμεσα, άστε να σταματήσουν οι εχθροπραξίες. Αφού γίνει αυτό, πρέπει να το κάνετε διότι δεν υπάρχει εναλλακτική δυνατότητα, και μόνο εμείς έχουμε το βάρος (να το πράξουμε)».

Ο χάρτης, το Μνημόνιο του Σόνενφελντ και τα υπόλοιπα έγγραφα με τον χαρακτηρισμό “For Εyes Οnly”, αποδεικνύουν τον απαράδεκτο ρόλο του Κίσινγκερ στην κυπριακή τραγωδία. Όσες προσπάθειες και αν κάνουν οι κατευθυνόμενοι υποστηρικτές του, θα αποτύχουν, διότι ομιλούν από μόνα τους τα δικά του έγγραφα…

Η κρίση, οι επέτειοι και οι θύμησες…

Η 39η μαύρη επέτειος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, ως επακόλουθο του χουντικού πραξικοπήματος εναντίον του Μακαρίου, θα περάσει και θα φύγει, όπως όλες οι προηγούμενες. Αποδέχομαι ότι η οικονομική κρίση ισοπέδωσε τα πάντα, και ένα θέμα όπως η τραγωδία της Κύπρου, που δεν επηρεάζει τις ζωές των ανθρώπων, είναι λογικό να περνά απαρατήρητο. Αλλωστε, πρόκειται για μία μεγάλη εθνική ήττα, αλλά και ενοχή, που η Ελλάδα εδώ και χρόνια, προσπαθεί να ξεχάσει -αν και η φράση «να σβήσει από τη μνήμη της», αποτυπώνει καλύτερα την πραγματικότητα.

Τα τελευταία 2-3 χρόνια επιχειρείται να παρουσιαστεί το διπλό έγκλημα, το πραξικόπημα και η εισβολή, ως μία ανόητη πράξη του Δημήτριου Ιωαννίδη, και αυτή η προσπάθεια έχει θυμώσει δικαιολογημένα όσους ασχοληθήκαμε πραγματικά και χωρίς κομματικές παρωπίδες, με την αμερικανική ευθύνη, η οποία είναι αποδεδειγμένη, σε σημείο που δεν αμφισβητείται ούτε από τους ίδιους τους Αμερικανούς.

Άλλωστε, ο μακαρίτης Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, μίλησε και δημόσια και ιδιωτικά σε φίλους του δημοσιογράφους, για το αμερικανικό λάθος την περίοδο του πραξικοπήματος και της εισβολής.

Οταν ξεκίνησε η έρευνα για τα αρχεία του Χένρι Κίσινγκερ, καλοί μου φίλοι, που με αγαπούσαν πραγματικά, μου ομολόγησαν πως μερικές φορές τους θύμιζα τον «Δον Κιχώτη», και άλλες φορές έναν ονειροπαρμένο δημοσιογράφο, ο οποίος πιστεύει πως γίνονται θαύματα.

«Πώς θα βρείτε εσείς τα έγγραφα του Κίσινγκερ», μου είπε θυμωμένα ένας εξ αυτών, «όταν απέτυχαν τόσοι άλλοι». Προφανώς, όλοι ήθελαν πραγματικά να με προστατεύσουν από το τράνταγμα της απογοήτευσης, ως αποτέλεσμα μίας μεγάλης αποτυχίας της έρευνας, που αρχίσαμε με άλλους ερευνητές και φοιτητές που μας βοηθούσαν. Σημασία έχει ότι τα καταφέραμε…

Read more: http://mignatiou.com/?p=1099#ixzz2Zhol8SS4

«Κοπανατζήδες» στο Δημόσιο εντόπισαν οι επιθεωρητές...υπερβολές!..δεν γίνονται εν Ελλάδι αυτά!

Μέσα στο χάος, οι μέν παραβατικοί ΔΥ δεν λένε να καταλάβουν πως λειτουργούν με την ανύπαρκτη πλέον ανοχή της υπόλοιπης κοινωνίας στο κόκκινο, οι δέ νομότυπα εργαζόμενοι ΔΥ δεν εννοούν να σταματήσουν την κάλυψη των παραβατικών καί των τεμπέληδων, και συνταυτίζονται, γινόμενοι θύματα τελικά οι ίδιοι των οριζόντιων μέτρων, καλύπτοντας τους βρώμικους. Η χώρα αυτή έχει ανάγκη από θεσμούς καί άς μήν τα ρίχνουμε όλα στους πολιτικούς καί στους δικαστές, το είπαμε και το γνωρίζουμ, το ψάρι από το κεφάλι βρωμάει, επομένως λύσεις από τα κάτω είναι όχι μόνον επιτρεπές αλλά καί επιβεβλημένες υπό συνθήκες διαφθοράς σαν αυτήν του Ελληνικού δήθεν κράτους.
Κτυπήστε την διεύθυνση γιά το σχετικό βιντεάκι:
«Κοπανατζήδες» στο Δημόσιο εντόπισαν οι επιθεωρητές
ΟΧΙ τίποτε άλλο, αλλά μας βγαίνει και ο κ. υπουργός λέγε με "τοστιέρα Ζήμενς" με την ρομφαία του αδέκαστου και παρουσιάζεται σαν αδιάφθορος κριτής δικαίων καί αδίκων...

Ο Σόιμπλε έφυγε - Ο Λιού έρχεται

21/7/2013

Σε λιγότερο από τέσσερις ημέρες οι υπουργοί Οικονομικών των δύο ισχυρότερων οικονομιών, των ΗΠΑ και της Γερμανίας, έκαναν στάση στην Αθήνα. Το γεγονός μόνο τυχαίο δεν θεωρείται με φόντο τις γνωστές εδώ και καιρό διαφωνίες εντός της τρόικας για το ελληνικό χρέος. Το ΔΝΤ επιθυμεί κούρεμα του ελληνικού χρέους και το Βερολίνο να αρνείται οποιαδήποτε συζήτηση για μείωση του χρέους που έχουν στα χέρια τους τα κράτη της ευρωζώνης. Μετά την επίσκεψη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε την περασμένη Πέμπτη ο Αμερικανός ομόλογος του, Τζακ Λιού φθάνει σήμερα για την πρώτη επίσημη επίσκεψη του στην Ελλάδα. Ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, που ανέλαβε τα ηνία από τον Τίμοθι Γκάιντνερ, θα έρθει προκειμένου να γνωρίσει από κοντά τον Έλληνα ομόλογο του, Γιάννη Στουρνάρα και να προετοιμάσει τις λεπτομέρειες για το ταξίδι του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά στην Ουάσινγκτον στις 8 Αυγούστου. Ο 57χρονος Τζακ Λιού αναμένεται να συναντηθεί με τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών στη 13:00 και στις 14:00 θα γευματίσει με τον πρωθυπουργό στο Μουσείο της Ακρόπολης. Λίγο πριν έρθει στη χώρα μας ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ προχώρησε σε δήλωση στήριξης της Ελλάδας και υποσχέθηκε ότι θα πιέσει τους Ευρωπαίους ομολόγους του στη σύνοδο της ομάδας των 20 μεγαλύτερων αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών, που πραγματοποιήθηκε χθες, να τονώσουν την ανάπτυξη. ««Η Ελλάδα έχει κινηθεί σε μία πολύ σημαντική κατεύθυνση, υλοποιώντας αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» είπε ο Τζακ Λιού και συνέχισε: «Οι Έλληνες έχουν δύσκολες αποφάσεις μπροστά τους». Ποιος είναι ο 57χρονος πολιτικός Ο Τζακ Λιού θεωρείται το «δεξί χέρι» του Αμερικανού προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, καθώς είχε την θέση του επιτελάρχη του Λευκού Οίκου από το 2012 έως το 2013. Υπήρξε διευθυντής του γραφείου Διαχείρισης και Προϋπολογισμού τόσο στην κυβέρνηση του Μπιλ Κλίντον όσο και του Μπαράκ Ομπάμα. Θεωρείται περισσότερο πολιτικός και λιγότερο οικονομολόγος και αγαπημένο «παιδί» των αγορών, όπως ο προκάτοχος του Τίμοθι Γκάιντνερ. Μάλιστα έχει ταχθεί ανοιχτά υπέρ της ανάγκης να διατηρηθεί η ζήτηση και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας για την έξοδο μίας οικονομίας από την κρίση. Η άποψη αυτή έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την πολιτική αυστηρής λιτότητας που προτιμά το Βερολίνο για την αντιμετώπιση του χρέους και των ελλειμμάτων. Πριν από λίγες ημέρες ο Τζακ Λιού σε άρθρο του στους Financial Times κάλεσε την ευρωζώνη να επανεξετάσει την πολιτική που ακολουθεί στη δημοσιονομική προσαρμογή. «Πρώτη προτεραιότητα της ευρωζώνης είναι να διατηρήσει την χρηματοοικονομική σταθερότητα, το οποίο πράττει μέσω της δημιουργίας νέων θεσμών, την εφαρμογή δύσκολων μεταρρυθμίσεων και τη δέσμευση να προχωρήσει σε τραπεζική ενοποίηση. Ως αποτέλεσμα, η Ευρώπη βρίσκεται τώρα σε μία θέση όπου μπορεί να βάλει μεγαλύτερη προτεραιότητα στην ενίσχυση της ζήτησης και στην αντιμετώπιση της ανεργίας που έχει αγγίξει ιστορικά υψηλά» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών.  http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=249158&catID=1

Ο γερμανικός οικονομικός εθνικισμός καλά κρατεί

Γράφει ο Σταύρος Λυγερός

ΤΟ ΕΡΓΟ είναι πλέον πολυπαιγμένο και θα έπρεπε να μας έχει διδάξει. Κάθε φορά που η τρόικα έρχεται για έλεγχο στην Αθήνα διαπιστώνει αποκλίσεις. Με βάση αυτές τις αποκλίσεις προβάλλει νέες απαιτήσεις, οι οποίες (συνήθως έπειτα από μάχες οπισθοφυλακών της κυβέρνησης) μετατρέπονται σε συμφωνίες. Ακριβώς αυτές τις δεσμευτικές για την Αθήνα συμφωνίες επικαλούνται σε επόμενο χρόνο οι δανειστές για να επιβάλλουν την πολιτική τους. Οι υποστηρικτές του μνημονίου αποδίδουν το ναυάγιο στην ανικανότητα των διαδοχικών κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά να το εφαρμόσουν. Ετσι εξηγούν και τις αποκλίσεις. Αναμφίβολα, και οι τρεις κυβερνήσεις που ψήφισαν και εφαρμόζουν το μνημόνιο έχουν αποτύχει να υλοποιήσουν ορισμένες πτυχές του. Δεν είναι αυτή, όμως, η κύρια αιτία των αποκλίσεων. Οι αποκλίσεις πηγάζουν από την ύφεση. Η ύφεση δεν είναι παρενέργεια. Είναι ο τρόπος με τον οποίο η τρόικα προωθεί τον διακηρυγμένο στόχο της για εσωτερική υποτίμηση. Είναι αλήθεια ότι το ευρωιερατείο και το ΔΝΤ δεν είχαν υπολογίσει ότι η ύφεση θα προσλάβει τέτοιες διαστάσεις. Αυτό, όμως, το μόνο που αποδεικνύει είναι ο δογματισμός και η δική τους ανικανότητα να εκπονήσουν ένα πρόγραμμα που να αντιστοιχεί στη φύση και στις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας. Οταν η αποτυχία κατέστη εξόφθαλμη, η τρόικα δεν έσπευσε να κάνει τις αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις. Αντ’ αυτού, όχι μόνο επιμένει στην ίδια αποτυχημένη συνταγή, αλλά και αυξάνει τη δόση του «φαρμάκου» και όχι των χρημάτων! Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν πρόκειται μόνο για ιδεοληψία ή για κρυφή ατζέντα. Ισχύουν και τα δύο. Λόγω του γεγονότος ότι ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης, η Ελλάδα μετατράπηκε σε πειραματόζωο. Εδώ δοκιμάζεται μια πολιτική, η οποία ήδη εφαρμόζεται και στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή περιφέρεια και προορίζεται να εφαρμοσθεί και στον ευρωπαϊκό πυρήνα. Η μονοδιάστατη λιτότητα δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια της ολιγαρχίας του χρήματος να μετακυλήσει το κόστος της κρίσης στις μικρομεσαίες κοινωνικές τάξεις. Είναι διάχυτη η εντύπωση ότι η μονοδιάστατη λιτότητα είναι προϊόν της «γερμανικής Ευρώπης». Στην πραγματικότητα, όμως, το Βερολίνο λειτουργεί σαν στυλοβάτης και προωθητής αυτής της πολιτικής, επειδή εξυπηρετεί και τα ιδιοτελή συμφέροντα της Γερμανίας, έτσι τουλάχιστον όπως τα αντιλαμβάνονται οι άρχουσες ελίτ της. Η πολιτική αυτή, όμως, δεν είναι αποκλειστικά γερμανική ατζέντα. Εάν ήταν έτσι, θα είχε προ πολλού προσκρούσει στην αντίδραση των άλλων ευρωπαϊκών αρχουσών ελίτ. Αντ’ αυτού, ακόμα και σε χώρες που η μονοδιάστατη λιτότητα συσσωρεύει οικονομικά και κοινωνικά ερείπια ο κορμός των αρχουσών ελίτ τείνει να ταυτίζεται μ’ αυτή την πολιτική. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα που έχει μακρά παράδοση εξάρτησης. Είναι και μεγαλύτερες χώρες, όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Η αρχιτεκτονική του ευρώ σχεδιάσθηκε κατά τρόπο που να ευνοεί τη Γερμανία. Κι αν πριν από 12 χρόνια αυτό μπορούσε να διατυπωθεί ως εκτίμηση, σήμερα μπορεί να αποδειχθεί. Το ευρώ, όμως, δεν οργανώνει μόνο τα γερμανικά εξαγωγικά συμφέροντα. Οργανώνει και τα ευρύτερα συμφέροντα της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας του χρήματος, όπου δεσπόζουσα θέση κατέχουν οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες. Οι οργανικοί δεσμοί που έχουν αναπτυχθεί και παγιωθεί όλα αυτά τα χρόνια στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και αργότερα της ευρωζώνης έχουν δέσει στενά μεταξύ τους τις επιμέρους άρχουσες ελίτ των χωρών-μελών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να δουν τον εαυτό τους εκτός αυτού του πλαισίου, ακόμα κι όταν πιέζονται. Η κατάσταση αυτή επιτρέπει στη Γερμανία όχι μόνο να ασκεί έναν ηγετικό ρόλο, αλλά και να επηρεάζει τις κοινοτικές αποφάσεις κατά τρόπο που να εξυπηρετούν και τα στενά εθνικά της συμφέροντα. Δύο παραδείγματα: • Το πρώτο είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Η Μέρκελ όχι μόνο κατάφερε να τορπιλίσει την απόφαση που έλαβε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πριν από έναν χρόνο, αλλά και επέβαλε τη λογική του bail in. Με άλλα λόγια, για την ανακεφαλαιοποίηση θα πληρώσουν πρώτα τα κράτη-μέλη, οι μέτοχοι, οι ομολογιούχοι, οι καταθέτες και τα κράτη-μέλη και μετά θα συμβάλει μ’ ένα μικρό ποσοστό ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας. • Δεύτερο παράδειγμα είναι η καταπολέμηση της ανεργίας των νέων. Δεν είναι μόνο ότι το κονδύλι που αποφασίσθηκε είναι ψίχουλα. Δεν είναι ούτε ότι η Μέρκελ έστησε μία προεκλογική παράσταση στο Βερολίνο, υποκαθιστώντας τους κοινοτικούς θεσμούς. Είναι και ότι ουσιαστικά εκμεταλλεύεται την εκρηκτική ανεργία για να προσελκύσει και να ενσωματώσει στη γερμανική αγορά εργασίας τους πιο ταλαντούχους Νοτιοευρωπαίους νέους, κυρίως επιστήμονες. Με άλλα λόγια, το Βερολίνο εκμεταλλεύεται την πλεονεκτική θέση του για να προωθήσει τον οικονομικό εθνικισμό του. Και το καταφέρνει επειδή χρησιμοποιεί σαν όχημα αντιλήψεις, διαδικασίες και σχήματα που του εξασφαλίζουν την υποστήριξη όχι μόνο κάποιων άλλων χωρών του ευρωπαϊκού πυρήνα που έχουν αντίστοιχα συμφέροντα, αλλά και τη δορυφοροποίηση των αρχουσών ελίτ της ευρωπαϊκής περιφέρειας. http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=blogitem&eid=3849&id=245786

ΟΙ ΑΛΕΒΙΤΕΣ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΑΡΑ ΣΤΟ ΙΣΛΑΜ

Την αποκαλυπτική άποψη ότι οι Αλεβήτες της Τουρκίας  είναι πιο κοντά στον χριστιανισμό παρά στο Ισλάμ...

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

...κάνει ο δημοσιογράφος-αρθρογράφος της γνωστής τουρκικής εφημερίδας, Sabah, Sevılay Yükselir, (haber3 16/7/2013), προκαλώντας για άλλη μια φορά ατέλειωτες συζητήσεις σχετικά με την πραγματική θρησκευτική ταυτότητα των Αλεβητών που θεωρούνται απόγονοι των χριστιανών της Μικράς Ασίας, ένα θέμα που κατά καιρούς απασχολεί έντονα την τουρκική επικαιρότητα με σαφής διαλυτικές τάσεις για την ίδια την Τουρκία.

Αλλά το πιο σημαντικό στις αποκαλύψεις του Τούρκου αρθρογράφου είναι ότι πριν από λίγο καιρό στην Γερμανία όπου ζουν μεγάλες κοινότητες Τούρκων Αλεβητών,  ιδρύθηκε ενα Ίδρυμα των Αλεβητών με τον πολύ χαρακτηριστικό τίτλο : «Hıristiyan Alevilik Arkadaşlik Birliği», δηλαδή, «Ένωση Χριστιανικής Αλεβητικής Αδελφότητας». Και μόνο ο τίτλος αυτού του Ιδρύματος δείχνει με τον πιο ενδεικτικό και αποκαλυπτικό τρόπο ότι οι Αλεβήτες δεν αισθάνονται μουσουλμάνοι αλλά είναι πολύ πιο κοντά στην χριστιανική θρησκεία. Ο ίδιος ο Sevılay Yükselir τονίζει στο αποκαλυπτικό του δημοσίευα ότι το Ίδρυμα αυτό δημιουργήθηκε ακριβώς για να καταδείξει ότι οι Αλεβήτες έχουν πολύ περισσότερα κοινά στοιχεία με τον χριστιανισμό, (και φυσικά με την Ορθοδοξία από την οποία προέρχονται), παρά με το Ισλάμ. Μάλιστα, όπως αναφέρεται, αυτή η «Ένωση Χριστιανικής Αλεβητικής  Αδελφότητας» έχει απευθυνθεί και στο χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας ζητώντας την στήριξη του καθώς όπως αντιλαμβάνεται κάνεις το σίγουρο είναι πως θα έχει να αντιμετωπίσει την οργή των Τούρκων ισλαμιστών του σημερινού πρωθυπουργού της Τουρκίας, Ταΐπ Ερντογάν, που μόνο στα λόγια θέλει να προβάλλετε σαν ένας κλασικός δημοκράτης.

Το ζήτημα των Αλεβητών της Τουρκίας ήρθε στην επικαιρότητα για άλλη μια φορά με τα τελευταία γεγονότα του Gazipark και τις διαδηλώσεις που έχουν αναστατώσει την γειτονική χώρα και στις οποίες σε πολλές περιπτώσεις πρωτοστατούν Αλεβήτες που θεωρούν ότι βρίσκονται υπό διωγμό από την ισλαμική κυβέρνηση του Ερντογάν. Παράλληλα και η πολιτική του Ερντογάν στον εμφύλιο της Συρίας αποτέλεσε άλλο ένα σοβαρό αίτιο του ξεσηκωμού των Αλεβητών που έβλεπαν τον Τούρκο πρωθυπουργό να στρέφετε κατά του Ασαντ ο οποίος ανήκει στην ίδια περίπου με αυτούς θρησκευτική αίρεση. Αλλά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι είναι η ονομασία «Σουλτάνος Σελήμ ο γιαβούζ» που έδωσε ο Ερντογάν στην υπό κατασκευή τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου και οποίος ήταν ο μεγαλύτερος σφαγέας των Αλεβήτών της Μικράς Ασίας. 

Σίγουρα το πρόβλημα των Αλεβητών είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της σύγχρονης τουρκικής ταυτότητας και για πολλούς ιστορικούς  ανάγεται στην ρίζα των γενικότερων προβλημάτων της σημερινής ταυτότητας των κατοίκων της Μικράς Ασίας.  Η εμφάνιση και επικράτηση του Ισλάμ, πάνω σε ένα ελληνορθόδοξο χριστιανικό υπόβαθρο  απασχολεί κατά καιρούς έντονα την σημερινή Τουρκία και  είναι και αυτό άλλος ένας «κρίκος» στην αλυσίδα των προβλημάτων που δημιουργούν  τριγμούς, ενίοτε και «σεισμικές δονήσεις», στο σύγχρονο τουρκικό κατεστημένο. 

Αξίζει εδώ να αναφέρουμε μερικά βασικά στοιχεία των Αλεβητών που τους ξεχωρίζουν τελείως από τους  μουσουλμάνους και τους εξομοιώνουν περισσότερο με τους ελληνορθόδοξους χριστιανούς.  1) Οι ναοί τους είναι τα τζεμ, (τόποι προσευχής) και όχι τα τζαμιά. Τα τζεμ  θεωρούνται σαν μυστικοί  χώροι οι οποίοι μοιάζουν με ελληνορθόδοξες εκκλησίες. Σε κάποιους από αυτούς, ειδικά στην ελληνική δυτική Θράκη όπου  η πλειοψηφία των μουσουλμάνων ήταν Μπεκτασήδες, υπήρχαν παλαιότερα (πριν οργιάσει η τουρκική προπαγάνδα), αφιερώματα ή και εικόνες της Παναγίας και  του αγίου Γιώργη που τον τιμούν ιδιαίτερα. 2) Η πίστη τους έχει τριαδικό χαρακτήρα κατά το χριστιανικό πρότυπο  καθώς αναφέρονται σε ένα τριαδικό Θεό που αποτελείται από τον Αλλάχ-Θεό, το Μωάμεθ και τον Αλί. 3) Σε θρησκευτικές λειτουργίες,  πίνουν κρασί και ρακί κάτι που είναι μέγα σκάνδαλο για κάθε ισλαμιστή Σουνίτη. 4) Παραδέχονται το μοναχισμό και είναι οργανωμένοι μάλιστα σε μοναχικά τάγματα. Τα μοναστήρια τους σε απόλυτη αντιστοιχία με τα ορθόδοξα, είναι χώροι περισυλλογής, άσκησης και αγνείας. 5) Έχουν ένα τελετουργικό είδος εξομολόγησης και  μετάνοιας, το «Baş Okutma». 6) Στους Οίκους Προσευχής τους απεικονίζουν σε εικόνες τον Αλί και άλλους αγίους γεγονός που θεωρείται επίσης μεγάλο σκάνδαλο για το κλασικό Ισλάμ. 7 ) Οι γυναίκες δε φορούν φερετζέ και είναι ισότιμες με τους άντρες όπως στον χριστιανισμό και αντίθετα με το Ισλάμ. 8) Έχουν το αντίστοιχο με τους δώδεκα Αποστόλους τιμώντας τους δώδεκα ιμάμηδες.  9) Στις τελετές προσευχής τους σταυρώνουν τα χέρια τους κατά το παλιό ελληνορθόδοξο τυπικό, (που σήμερα το τηρούν στην Ρωσία), όταν  με σταυρωμένα τα χέρια οι πιστοί προσέρχονται για να κοινωνήσουν.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ALEVİLİK HIRİSTİYANLIK'A DAHA YAKIN

Οι αντιφασιστικές αντιδράσεις ακύρωσαν το φεστιβάλ της Χρυσής Αυγής

TO BHMA

Με απόφασή της η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου ανακάλεσε την άδεια

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  19/07/2013 

Ανακαλείται τελικώς η άδεια που είχε δοθεί στη νεολαία της Χρυσής Αυγής για την πραγματοποίηση του φεστιβάλ που διοργανώνει το κόμμα στο χώρο του πάρκου του Λιμενικού Ταμείου Καλαμάτας, από 2 εώς 5 Αυγούστου.

Η διοργάνωση του φεστιβάλ της Χρυσής Αυγής είχε προκαλέσει αντιδράσεις από πολλές αντιφασιστικές οργανώσεις που προγραμματίζουν πανελλαδική διαδήλωση στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα το Σάββατο το απόγευμα.

Όπως επισημαίνεται από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, η άδεια που είχε δοθεί στις 20 Μαΐου στην «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ» του Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή, ανακαλείται «μετά από σειρά παρεμβάσεων του δημοτικού συμβουλίου Καλαμάτας, της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Περιφέρειας Πελοποννήσου, του Κεντρικού Λιμεναρχείου Καλαμάτας και επαγγελματικών φορέων της περιοχής, για την απρόσκοπτη λειτουργία της πόλης, εν μέσω της τουριστικής περιόδου και τη μη διασάλευση της ηρεμίας και της τάξης από εκδηλώσεις πολιτικού - κομματικού χαρακτήρα, με αρνητικές συνέπειες στην οικονομική και κοινωνική ζωή της Καλαμάτας».

Επιπλέον, στους λόγους της ανάκλησης, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση επικαλείται και την πραγματοποίηση έργων οδοποιίας από το Δήμο, στον περιβάλλοντα χώρο του πάρκου του Λιμενικού Ταμείου και σημειώνει πως η απαγόρευση δεν περιλαμβάνει μόνο τη συγκεκριμένη εκδήλωση, αλλά ισχύει για όλες τις εκδηλώσεις που είχαν προγραμματιστεί στο συγκεκριμένο χώρο, έως και τις 30 Αυγούστου 2013.

Από την πλευρά της, η Τοπική Οργάνωση της Χρυσής Αυγής στρέφεται κατά του «κατοχικού πρωθυπουργού (φον) Αντωνάκη» όπως χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργο, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ και σημειώνει πως «ποτέ από το 1974 μέχρι σήμερα δεν είχε απαγορευθεί οποιαδήποτε εκδήλωση νομίμου πολιτικού κόμματος! Κι όλα αυτά, λίγες μόνο ημέρες πριν από την 39η επέτειο από την αποκατάσταση της (δήθεν) "δημοκρατίας" τους». Επίσης σε άλλη ανακοίνωσή της, με αφορμή την αντιφασιστική συγκέντρωση του Σαββάτου, επισημαίνει «πως η 1η Γιορτή Ελληνικής Νεολαίας της Χρυσής Αυγής θα γίνει κανονικότατα στις 4 Αυγούστου. Σε κάθε περίπτωση και με οποιοδήποτε κόστος».

Ανακοίνωση εξέδωσε και η Αντιφασιστική Κίνηση, που δραστηριοποιήθηκε στην πόλη εδώ και καιρό προκειμένου να ματαιωθεί το «φεστιβάλ» της Χρυσής Αυγής. Η Αντιφασιστική Κίνηση αναφέρει ότι οι φασίστες είναι ανεπιθύμητοι στην Καλαμάτα όλο τον χρόνο και όχι μόνο τον Αύγουστο, ενώ παράλληλα τονίζει ότι η αντιφασιστική διαδήλωση του Σαββάτου θα πραγματοποιηθεί κανονικά.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Οι νεοναζί είναι ανεπιθύμητοι στην πόλη μας όλους τους μήνες του χρόνου και όχι μόνο τον Αύγουστο!

Διαδηλώνουμε την απέχθειά μας για το δηλητήριο του φασιστικού μορφώματος της χρυσής αυγής και αντιστεκόμαστε σθεναρά στον εκφασισμό της κοινωνίας. 

Έχουμε πλήρη επίγνωση ότι ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται από τους κρατικούς θεσμούς που τον γεννούν τον εκτρέφουν και τον χρησιμοποιούν όποτε τους είναι αναγκαίος.

Η αντιμετώπισή του είναι υπόθεση όλων των ευαισθητοποιημένων ανθρώπων , όλων των αγωνιστών.

Παράλληλα όμως τονίζουμε ότι ήταν η ποικιλόμορφη δράση μας, η αποφασιστικότητά μας και η τεράστια συμμετοχή αυτή που ανάγκασε τα θεσμικά  όργανα  να αλλάξουν θέση.

Καλούμε το λαό της Καλαμάτας να συμμετέχει μαζικά στην Πανελλαδική Αντιφασιστική πορεία το Σάββατο 20 Ιουλίου στις 7.00 στην Κεντρική Πλατεία».

Σκορδαλιά χωρίς σκόρδο αλλά μυρίζει

ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι. ΜΕΡΤΖΟΥ
προέδρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, δημοσιογράφου και συγγραφέα

 "...δαπανούν το Παρόν για να δημιουργήσουν ένα άλλο Παρελθόν. "

Το κρατικό ιδεολόγημα του «Μακεδονισμού» μετέβαλε σε ωρολογιακή βόμβα το
κράτος των Σκοπίων. Εξίσου επικίνδυνα ανακατώνει την τραγωδία με την κωμωδία
για να φτιάξει απλώς μια σκορδαλιά χωρίς σκόρδο που μυρίζει ψευδαισθήσεις.
Αυτός ο χαρακτηρισμός δεν είναι χλευασμός. Είναι μια ακόμη απόπειρα να
κατανοήσουν οι δύο αντίπαλοι γείτονες την Ιστορία τους και να
συνειδητοποιήσουν ότι η κοινή μοίρα τούς έταξε να ζήσουν μαζί είτε σεβόμενοι
τον Αλλο είτε πολεμώντας τον. Η επιλογή είναι θέμα λογικής και ιστορικής
αλήθειας. Μονομερής, όμως, αποκλείεται.

Η Ιστορία πάντοτε και παντού τιμώρησε σκληρά και αλάνθαστα όλους όσοι την
καταδολιεύθηκαν. Την Ιστορία του και, συνεπώς, την ιστορική αποστολή του το
Κράτος των Σκοπίων συνόψισε στο Προοίμιο του Σύνταγματός του ως εξής:

«Η Δημοκρατία της Μακεδονίας είναι εθνικό Κράτος του Μακεδονικού Εθνους,
συνεχίζει την παράδοση του Ηλιντεν, αποτελεί νόμιμη συνέχεια της Δημοκρατίας
του Κρουσόβου, είναι η κοιτίδα όλων των Μακεδόνων και έχει υποχρέωση να
φροντίζει όλους τους Μακεδόνες που ζουν στις άλλες χώρες και στα εξωτερικά
τμήματα της Ενιαίας Μακεδονίας».

Ωστόσο, όσα επικαλείται και όσα εξαναγκάσθηκε από πολίτες του να αποδεχθεί
το νεαρό ψευδώνυμο Κράτος αποδεικνύουν ότι:

1ον Δεν είναι «εθνικό Κράτος του Μακεδονικού Εθνους». Παραδέχθηκε πια ότι
είναι Κράτος αντιπάλων εθνοτήτων και θρησκειών. Πληθυσμός 2.082.000: 60%
«Μακεδόνες», 25,3% Αλβανοί, 4% Τούρκοι, 2,7% Ρομά και 7% συνολικά Βλάχοι,
Σέρβοι, Βούλγαροι, Εβραίοι κ.ά. Ορθόδοξοι 64%, Μουσουλμάνοι 32%, 4% άλλοι.

Από το 2000 οι Αλβανοί μετέχουν υποχρεωτικά στην κυβέρνηση, αυτοδιοικούνται
σε 12 τουλάχιστον δήμους, υψώνουν την αλβανική σημαία, μιλούν αλβανικά στη
Βουλή, λειτουργούν αλβανικά σχολεία και Αλβανικό Πανεπιστήμιο. Στις 21 και
24 Μαΐου 2013 τα ΜΜΕ και οι επιστήμονες των Σκοπίων ενημέρωσαν το «εθνικό
Κράτος του Μακεδονικού Εθνους» ότι, «σύμφωνα με επίσημες μελέτες, το 2025 οι
Αλβανοί θα είναι στη Μακεδονία περισσότεροι από τους Μακεδόνες. Σήμερα το
70% των γεννήσεων στη χώρα είναι Αλβανοί. Το 2002 η Μακεδονία διέθετε
συνολικά 2.022.547 κατοίκους. Το 64,18% ήταν εθνικά Μακεδόνες και το 25,17%
Αλβανοί. Περισσότερα από 300 τζαμιά έχουν κατασκευαστεί στη Μακεδονία τα
τελευταία δέκα χρόνια. Στην πρωτεύουσα και στα περίχωρά της υπάρχουν 12 νέα
τζαμιά»1. Νωρίτερα, στις 23 Οκτωβρίου 2012, ο «Μακεδονιστής» πρωθυπουργός
δήλωσε:

«Η δημογραφική ύφεση οδηγεί στην εξαφάνισή μας. Ακούγεται τρομακτικό, αλλά
δυστυχώς είναι αλήθεια».

2ον Ουδέποτε τα τελευταία 2.150 χρόνια υπήρξε «Ενιαία Μακεδονία», αφ' ότου
οι Ρωμαίοι το 2ο π.Χ. αιώνα κατέλυσαν το αρχαίο ελληνικό Βασίλειο της
Μακεδονίας. Ο γεωγραφικός ή διοικητικός όρος Μακεδονία εκάλυπτε, σε διάφορες
εποχές, διαφορετικό χώρο στον οποίο ουδέποτε ανήκε το σημερινό βόρειο τμήμα
του Κράτους των Σκοπίων πάνω από την Αχρίδα ούτε η πρωτεύουσά του. Το 10ο
μ.Χ. αιώνα Μακεδονία ονομαζόταν και η Θράκη, γενέτειρα του Αυτοκράτορος
Βασιλείου Α' που επονομάσθηκε -τότε- Μακεδών και ίδρυσε την ένδοξη
Μακεδονική Δυναστεία που συνέτριψε τους Βουλγάρους στη Μακεδονία.

3ον Τις δύο τελευταίες συνεχείς χιλιετίες ονομάζονταν -και ήσαν- Μακεδόνες
όλοι οι εντωμεταξύ διαφορετικοί κάτοικοι της γεωγραφικής Μακεδονίας,
παλαιότεροι και νεότεροι: Ελληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι, Αλβανοί, Σλάβοι,
Οθωμανοί, Εβραίοι κ.ά. Ολοι ανεξαιρέτως αυτοπροσδιορίζονταν, όμως, με τη
φυλετική ή θρησκευτική ταυτότητά τους ως Ελληνες Μακεδόνες, Βούλγαροι
Μακεδόνες κ.λπ. ώστε να μη συγχέονται με τους λοιπούς Μακεδόνες συνοίκους
τους. Τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων αυτών και των Ελλήνων Μακεδόνων καταπατά
ωμά το Κράτος των Σκοπίων με το αποκλειστικό μονοπώλιο του ονόματος
Μακεδόνας. Δηλαδή παράρτημα των Σκοπίων στη Θεσσαλονίκη είναι η Εταιρεία
Μακεδονικών Σπουδών από το 1939;

4ον Το Κράτος των Σκοπίων δε «συνεχίζει την παράδοση του Ηλιντεν» ούτε
«αποτελεί νόμιμη συνέχεια της Δημοκρατίας του Κρουσόβου». Πράττει το
αντίθετο.

Οταν τον Ιούλιο του 1903 ξέσπασε η εξέγερση του Ηλιντεν και κατέλαβε επί 12
ημέρες το Κρούσοβο, βλαχόφωνο ακροπύργιο του Ελληνισμού, κάλεσε στα όπλα
όλους τους Μακεδόνες και εξήγησε ότι Μακεδόνες ήσαν όλοι οι κάτοικοι της
Μακεδονίας χωρίς καμιά διάκριση. Στη Διακήρυξη του Κρουσόβου οι ηγέτες του
Ηλιντεν αναφέρουν2:

«Σήμερα σηκώσαμε κεφάλι και, χωρίς διακρίσεις θρησκείας, εθνικότητας, φύλου
και πεποιθήσεων, αποφασίσαμε να προστατευτούμε από τους δικούς σας και
δικούς μας εχθρούς και να κερδίσουμε την ελευθερία (.) Ελάτε κοντά μας,
αδέλφια Μουσουλμάνοι, για να πολεμήσουμε τους εχθρούς σας και εχθρούς μας.
Ελάτε κάτω από την σημαία της Αυτόνομης Μακεδονίας! Η Μακεδονία είναι η
κοινή μας μάννα και φωνάζει για βοήθεια».

5ον Την εξέγερση του Ηλιντεν δεν οργάνωσαν κάποιοι «Μακεδόνες» δίχως εθνική
ταυτότητα ούτε πρόγονοι του Γκρούεφσκι. Την οργάνωσαν Βούλγαροι Μακεδόνες
και την ενίσχυσαν αξιωματικοί του Βουλγαρικού Στρατού. Την εξήγαγε εν
πολλοίς η Βουλγαρία. Τούτο επισημαίνουν σε αναφορές τους το 1903 οι
ουδέτεροι πρόξενοι της Γαλλίας L. Degrand στη Φιλιππούπολη και της
Αυστρο-Ουγγαρίας Richard Hichel στη Θεσσαλονίκη και August Kral στο
Μοναστήρι ως εξής3:

«Η επιτήρηση των συνόρων δεν είναι πια τόσο αυστηρή και πολυάριθμοι οπαδοί
των κομιτάτων καθώς πληροφορούμαι, κατευθύνονται προς τη Μακεδονία από τα
βουνά της Ροδόπης (.) Η βουλγαρική πλευρά πρέπει να ελπίζει ότι μεγάλες
ομάδες από τη Βουλγαρία πρόκειται να περάσουν σύνορα.(.) Η επανάσταση δεν
έχει πάψει να τροφοδοτείται από τα εδάφη της Ηγεμονίας. Οχι μόνο βρίσκει
καταφύγιο εκεί, αλλά καθημερινά αντλεί οικονομικές, υλικές και ανθρώπινες
ενισχύσεις (.) Οι ηγέτες τους ονομάζονταν (.) οι δύο πρώτοι χαρακτηρίζονται
από τις αρχές ως Βούλγαροι αξιωματικοί (.) Ο Γερμανός υπολοχαγός του Γενικού
Επιτελείου Goeben (.) μου λέει ότι το είδος και η θέση των αναχωμάτων, που
έχουν κατασκευαστεί, προδίδει τις στρατιωτικές γνώσεις των ηγετών.(.) Η
ηγεσία του κινήματος βρίσκεται στα χέρια γνωστών καπεταναίων, που
ενισχύονται από μεγάλο αριθμό Βουλγάρων αξιωματικών και υπαξιωματικών (.)
Στις ανατινάξεις, κυρίως των σιδηροδρομικών γραμμών, χρησιμοποιούνται χωρίς
αμφιβολία Βούλγαροι στρατιώτες του Μηχανικού. Σήμερα το απόγευμα συνελήφθη ο
Βούλγαρος υπολοχαγός Ντιμίτρι Στόικοφ».

Δικαίωμα και αποστολή των Λαών είναι να επιλέγουν και να δημιουργούν ένα
καλύτερο Μέλλον. Το χάνουν, όμως, όταν δαπανούν το Παρόν για να
δημιουργήσουν ένα άλλο Παρελθόν. Η ζωή είναι μπροστά. Δεν είναι πίσω.

[1] Eφημερίδα Utrinski 24/5/2013,
http://www.utrinski.com.mk/?ItemID=9160EF6860234F42A8E9E92A88C43137.
Εφημερίδα Nova Makedonija21/5/2013,
http://www.novamakedonija.com.mk/NewsDetal.asp?vest=52113847216&id=9&prilog=
0&setIzdanie=22884

[2] «Ουράνιο Τόξο», περιοδικό Ζόρα, τεύχος 8, Ιούλιος 1995, σελ. 23.

[3] L. Degrand προς Τ. Delcasse, αριθ. εγγρ. 24, 6/5/1903 Φιλιππούπολη. R.
Hichelπρος A. Goluchowski, αριθ. εγγρ. 26, 12/5/1903 Θεσσαλονίκη. Α. Kral
προς τονA. Goluchowski, αριθ. εγγρ. 56, 25/8/ 1903 Μοναστήρι. Ιδρυμα
Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, Τα γεγονότα του 1903 στη Μακεδονία μέσα από την
ευρωπαϊκή διπλωματική αλληλογραφία, Θεσσαλονίκη


Δημοσιεύτηκε: Δευτέρα, 15 Ιουλίου 2013 18:13

http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=36&artid=183611η 1993.

O επιλοχίας του κ. Σαμαρά βάζει τα γαλάζια πρόβατα στη σειρά : απο εδώ πάμε στο Γερμανικό σφαγείο γιά να σφάξουμε! Εάν κάποιοι βουλευτές (ΝΔ ή καί ΠΑΣΟΚ) διαφωνήσουν, τότε πάμε ΟΛΟΙ μαζί από εκεί, στην εκλογική ατραπό προς τό άλλο σφαγείο, όπου θα σφαγείτε εσείς!

Νέες επισημάνσεις από τον γενικό γραμματέα της κυβέρνησης

Μπαλτάκος: Η καταψήφιση οποιουδήποτε νομοσχεδίου οδηγεί σε εκλογές

Γρηγόρης Τζιοβάρας

«Ας μην δοκιμάσουν την αποφασιστικότητα του πρωθυπουργού» είπε σε δηλώσεις του ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Τάκης Μπαλτάκος

Νέες ακόμη πιο σαφείς προειδοποιήσεις τόσο προς το εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας όσο και προς τους κυβερνητικούς εταίρους της, απηύθυνε ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Τάκης Μπαλτάκος, επαναλαμβάνοντας ότι σε ενδεχόμενη καταψήφιση νομοσχεδίου η χώρα θα οδηγεί σε πρόωρες εκλογές.

«Ας μην δοκιμάσουν την αποφασιστικότητα του πρωθυπουργού», είπε ο κ. Μπαλτάκος, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα FM, την ώρα που στη Βουλή συζητείται το νομοσχέδιο για το νέο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα.

Υπενθυμίζεται ότι ανάλογες επισημάνσεις είχαν γίνει από τον κ. Μπαλτάκο και τις προηγούμενες ημέρες με αφορμή τις αποστάσεις που δήλωναν ότι θα έπαιρναν από τις διατάξεις του πολυνομοσχεδίου για τα προαπαιτούμενα της τρόικας βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. «Όποιος θέλει καταψηφίζει το πολυνομοσχέδιο, αλλά να ξέρει ότι αν καταψηφιστεί θα πάμε σε εκλογές μέσα στον Αύγουστο», είχε πει ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης, ο οποίος είναι γνωστό ότι απηχεί τις απόψεις του πρωθυπουργού για τα ζητήματα που αφορούν τα ζητήματα της κοινοβουλευτι8κής λειτουργίας.

 ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Χρ. Παπουτσής: Μια ζωή σε «χρυσές» θέσεις

Με μισθό 10.000 ευρώ στην Παγκόσμια Τράπεζα ο πρώην υπουργός

Παιδί του κομματικού σωλήνα, που έχει κάνει... ντοκτορά στο πώς να κατακτά τις πλέον ζηλευτές θέσεις της Ελληνικής πολιτείας.Αφού αναρριχήθηκε στα σκαλιά της πολιτικής επετηρίδας με το «σπαθί» του,(διαλέγοντας πάντα τη σωστή πλευρά)  από τον προσεχή  Σεπτέμβριο, ο Χρήστος Παπουτσής θα απολαμβάνει ακόμη μια κρατικοδίαιτη θέση, που πολλοί θα ζήλευαν, ικανοποιώντας έτσι το λαϊκό αίσθημα. Θα είναι ο εκπρόσωπος της χώρας μας στην έδρα της  Παγκόσμια Τράπεζας στην Ουάσιγκτον κάτι που θα του δώσει την δυνατότητα να βρεθεί στα σαλόνια της σημαντικότερης ,από πλευράς επιρροής ,πρωτεύουσας του πλανήτη.

Όχι και άσχημα αν αναλογιστούμε  την πορεία του.
Από την προεδρία της ΕΦΕΕ στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια ,η οποία του έδωσε  το «επικυρωμένο εισιτήριο» του αντιστασιακού το οποίο θα εξαργύρωνε τα επόμενα χρόνια για την αναρρίχηση του στην πολιτική σκηνή.

Ο Χρήστος Παπουτσής συμμετείχε σε αρκετές πορείες του Πολυτεχνείου, κρατώντας  την αιματοβαμμένη σημαία, την οποία μετά τη διάλυση της ΕΦΕΕ, αποφάσισε να παραδώσει στην ΠΑΣΠ για φύλαξη...

Στην ουσία ,λένε οι εχθροί του , ο Χρήστος Παπουτσής «είναι ο καθρέπτης του σύγχρονου Ελληνα πολιτικού ο οποίος δεν έχει δουλέψει ούτε μια ώρα στη ζωή του και ζούσε περιφερόμενος στους διαδρόμους των κομματικών γραφείων»

Κάπου εκεί στα τέλη της δεκαετίας αρχίζει το εντυπωσιακό βιογραφικό του . Το  1978 διορίζεται Αναπληρωτής Γραμματέας της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ  και ταυτόχρονα μέλος της κεντρικής επιτροπής του κόμματος θέση που κρατά, ναι καλά διαβάζετε, για 35 ολόκληρα χρόνια . Το 1984 ο Ανδρέας Παπανδρέου τον συμπεριλαμβάνει σε εκλόγιμη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος ,κάτι που θα επαναλάβει το και το 1988 και το 1994 . Για μια δεκαετία ο Χρήστος Παπουτσής «μαχόταν» για τα ευρωπαϊκά ιδεώδη στις Βρυξέλες και το  Στραβούργο απολαμβάνοντας  την  πολυτελή ζωή του  ευρωβουλευτή .

Όμως 11 χρόνια είναι πολλά στην ίδια θέση ακόμη και για τον πολιτικό άνδρα που λέγεται Χρήστος Παπουτσής. Έτσι το 1995 η τότε καταρρέουσα κυβέρνηση του άρρωστου Ανδρέα Παπανδρέου τον τοποθετεί στη θέση του επιτρόπου ενεργειακής πολιτική της Ε.Ε. .Το 2000 αναλαμβάνει το πρώτο του υπουργικό χαρτοφυλάκιο, αυτό του υπουργού Ναυτιλίας το οποίο σφραγίζει το πολύνεκρο ναυάγιο του «Σάμινα»   Ο Χρήστος Παπουτσής από τη θέση του υπουργού Ναυτιλίας, στην οποία διορίστηκε από τον Κώστα Σημίτη, κλήθηκε να αντιμετωπίσει την ναυτική τραγωδία με τους 82 νεκρούς στην Πάρο. Και όπως είχε υποσχεθεί δημοσίως πολλές φορές, κατάφερε και έβαλε το μαχαίρι στο κόκκαλο...

Και επί θητείας Γιώργου Παπανδρέου, όμως, ο Χρήστος Παπουτσής δεν έμεινε χωρίς «δουλειά». Αυτή τη φορά από τη θέση του υπουργού Δημόσιας Τάξης, κατάφερε να γράψει τη δική του σελίδα στην ιστορία, επιβάλλοντας τη ρήση «νόμος και τάξη» στις απεργιακές συγκεντρώσεις στην Αθήνα και πνίγοντας στα δακρυγόνα τους χιλιάδες διαδηλωτές. Μάλιστα, τα κάγκελα μπροστά από τη Βουλή, αλλά και οι κυκλωτικές κινήσεις των ΜΑΤ στο Σύνταγμα, ήταν έμπνευση του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ.
Στις εκλογές του 2012, ο Χρήστος Παπουτσής δεν κατάφερε να εκλεγεί κι έτσι για πρώτη φορά τα τελευταία 40 χρόνια έμεινε στο περιθώριο...

Οχι για πολύ όμως, αφού ως γνωστόν οι ικανοί άνθρωποι δεν πάνε ποτέ χαμένοι. Έτσι, από τη νέα του θέση στην Ουάσινγκτον, και με τον παχυλό μισθό των 10.000 ευρώ το μήνα,καθάρα ,και τις άλλες παροχές όπως δωρεάν κατοικία ,οδηγούς ,οικιακές βοηθοί  ο Χρήστος Παπουτσής θα έχει την ευκαιρία να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία και διάθεση, και να καταστρώσει τα νέα του σχέδια για το πολιτικό του μέλλον. Γιατί των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν...

χρυσοκάνθαρος

Γιά caffè freddo στα Γουναράδικα

Πότε θα πάμε καλέ στα γουναράδικα;

Μιά φιλική παραίνεση στα λουλού των βορείων προαστίων που πετούν κορώνες επαναστατατique γιά γουναράδικα: 
πρώτον, η ΄λενοια που έδινε ο Άρης Βελουχιώτης στην έκφραση ήταν σε σχέση με το παραμ΄λυθι της αλεπούς. Ρώτησαν τα αλεπουδάκια την μαμά αλεπού, ότυαν τα έστελνε ν στον αγηώνα της ζωής: "μαμά, πότε θα συναντηθούμε πάλι;" καί η μαμά τους απάντησε..."στον κουβά στα γουναράδικα"! ...με άλλα λόγια όταν μας σφάξουν. Όταν λοιπόν ο Βελουχιώτης αποχαιρετούσε τους συντρόφους του, πηγαίνοντας σε επιχειρήσεις, ο χαιρετισμός καλήν αντάμωση  στα γουναράδικα ήταν έκφραση αυτοθυσίας, κάτι σαν "οι μελλοθάνατοι σας χαιρετούν"! Ο Διαμαντό φυσικά το πήρε αλλιώς καί το χρησιμοποίησε σαν απειλή προς κυβερνητικούς καί άλλους.
Δεύτερον, στα γουναράδικα πάς είτε σαν θύτης είτε σαν σφαχτάρι.  Οι μεν κυβερνητικοί, καλυπτόμενοι πό το κράτος κατασδτολής ανάγκη δεν έχουν από κούφιες απειλές. Υπάρχουν όμως καί άλλοι στο κοινοβούλιο, που ακούν, αφρίζουν καί προετοιμάζονται. 
Tα Χρυσαυγίτικα μαντρόσκυλα του Ναζισμού, περί ών ο λόγος, έχουν σουγιάδες, φανατισμό, μπράβους, περίστροφα καί ρόπαλα, καί έναν Βαρδινογιάννη από πίσω με καραβιές ευρώ καί πολεμικά εφόδια γιά μπαλωθιές. 
Στείλε τε, θα έλεγα, στο προαύλιο της Βουλής τον τον Διαμαντό ή έστω τον Τατσό να πιαστεί με τον Κασίδα ή τον Λαγό, έτσι γιά πρόβα, μπάς καί ανοίξει καί κάποιο μυαλό...εκτός από κεφάλι. Τα λόγια, όταν τυο παίζεις ζόρικος, δεν αρκούν.
Λόγια, λόγια, λόγια ήταν καί ο kamerad Thälmann, αλλά ο Χίτλερ είχε σαν αστακούς οπλισμένα τα Τάγματα Εφόδου καί έναν Χίντεμπουργκ με το Reichswehr γιά υπέρτατο προστάτη. Στο τέλος οι Χιτλερικοί τον έκαναν κιμά τον φλύαρο Τάλμαν και τα ανεγκέφαλα συντρόφια του στο Μπούχενβαλντ. 
Achtung! 
Με βαμμένα νύχια καί καλσόν για γουναράδικα δεν μιλάει ο κόσμος...μήν πάτε γυρεύοντας λοιπόν, γυμνοί, στον λάκκο με τα κ-δάχτυλα.  Το είπαν άλλωστε προχθές ανοιχτά οι Ναζί εν μέσω κοινοβουλίου γτο πόσο σας τρέμουν: "γιαλαντζί" σας θεωρούν!
Προσοχή, λοιπόν,  με τους γιαλαντζί παλικαρισμούς μην καί σας καεί  η γούνα!

Greece at the Boiling Point

OP-ED CONTRIBUTOR

Eirini Vourloumis for the International Herald Tribune

An immigrant shop owner in Athens.  

By MARIA MARGARONIS

Published: July 10, 2013

ATHENS — If you drop a frog in a pot of boiling water, it will instantly jump out. But if you heat the water slowly (or so the story goes), the frog will sit there patiently until it boils to death.

Greek democracy is like that simmering frog. Long weakened by clientelism and abuses of power, stunned by five years of recession and austerity, it is now perilously close to giving up the ghost.

The coalition government of New Democracy’s Antonis Samaras is becoming more and more authoritarian, passing laws by decree and pandering to the agenda of the far-right party, Golden Dawn. References to the junta of 1967-1974 are no longer the sole province of left-wing rhetoric.

The sudden closure of the state TV and radio broadcaster ERT last month, without any debate or vote in Parliament, brought back memories of tanks and martial music for many who would normally reject such crude comparisons.

In the seven years of the colonels’ dictatorship, many Greeks looked to Europe as a source of hope. Some of Europe’s civil bodies have indeed come to democracy’s defense. But the European Union’s political and financial institutions and their partners in the International Monetary Fund are interested only in the bottom line, piling on pressure to plug holes in the balance sheet regardless of the cost to human life and civil liberties.

More than a quarter of the population — and 62 percent of those under 25 — are already unemployed. This week, in exchange for more bailout funds, the lenders demanded that Greece put 12,500 public sector workers into a “mobility scheme” pending possible dismissal, on top of the previously agreed upon 15,000 job cuts by the end of 2014.

Successive governments bear some of the blame for choosing cuts and tax hikes over structural reforms. Even so, the price exacted by the “troika” of the International Monetary Fund, European Central Bank and European Commission cannot be exacted without repressive measures. Economic austerity leads inexorably to democratic deficit.

The departure of the small Democratic Left from the governing coalition has accelerated New Democracy’s steady rightward turn. Since last summer’s election, Samaras’s party has played to xenophobia, speaking of the need to “reconquer” Greece’s cities and rounding up migrants and asylum seekers at random. A 2010 law opening the door to citizenship for second-generation immigrants was repealed.

A scathing report by Nils Muiznieks, the Council of Europe’s human rights commissioner, criticizing police tolerance for and alleged participation in racial violence, was dismissed as insulting to Greece. Proposed anti-racism legislation was blocked by the prime minister’s office before it could be refined; it is unlikely now to see the light of day.

All these moves have strengthened Golden Dawn, which now scores 10 to 14 percent in opinion polls and whose 18 members of Parliament openly encourage violence. And given the coalition’s paper-thin majority after the Democratic Left’s departure, New Democracy’s far right now has carte blanche to express its views unchecked.

Indeed, one of its more flamboyant members, Spyridon-Adonis Georgiadis (who has said that the Jews control the banking system and advertised the work of Konstantinos Plevris, a Holocaust denier) has been appointed health minister in the reshuffled cabinet.

His first act was to reinstate a law that allows the police to detain people for forced H.I.V. testing. Introduced by the health minister last year and subsequently overturned, the law was used to name and shame alleged sex workers, most of them immigrants, who were vilified as “health bombs” and kept in jail for months on charges of “intended bodily harm.”

Exhausted by endless recession, disgusted with the politicians, unable to imagine a future, people retreat into private struggles with poverty and depression. Civil liberties become a luxury. The closing of the state broadcaster ERT sparked a brief outburst of protest, but many bought the government’s account of a “sinful” hotbed of waste, a nest of journalistic cronies living off public funds.

Reform seems a hopeless prospect when the two parties in power were the ones that nurtured the rotten system; desperate for change, many Greeks seem happy to see the hatchet fall, but not on them.

Judicial abuses — like the illegal 31-month detention without trial of the anarchist Kostas Sakkas — make little impression. Sakkas has been on hunger strike since June 4; if he should die, it will be, at most, a brief blip on the news. Even the black-shirted thugs of Golden Dawn patrolling central Athens have become a part of the new normal.

The water warms; the frog slips into a deep sleep, and then a coma. During the dictatorship, Europe appeared to be a safe place outside the pot.

Now, Europe itself is turning up the heat.

Maria Margaronis is London correspondent for The Nation and a member of the Initiative for Democracy in Greecehttp://www.nytimes.com/2013/07/11/opinion/global/greece-at-the-boiling-point.html?_r=0

Μπόφινγκερ: Η λιτότητα της Μέρκελ απέτυχε, ειδικά στην Ελλάδα

ΑΙΧΜΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ «ΣΟΦΟΥ» ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΥ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΑΙΧΜΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ «ΣΟΦΟΥ» ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΥ

Διαβάστε: http://newpost.gr/post/250390/mpofingker-h-merkel-tha-kanei-pisw-mono-ean-h-krish-xtyphsei-th-germania#ixzz2YFevxjqC
Απαισιόδοξος εμφανίστηκε σχετικά με την κρίση στην ευρωζώνη ο Πέτερ Μπόφινγκερ μέλος των «σοφών» που συμβουλεύουν τη γερμανική κυβέρνηση, ρίχνοντας «καρφιά» κατά της πολιτικής της Άνγκελα Μέρκελ.

Στην ομιλία του σε εκδήλωση του Κέντρου Ευρωπαϊκής Πολιτικής, στις Βρυξέλλες, ο κ. Μπόφινγκερ τόνισε ότι η αντιμετώπιση της κρίσης μέσω της επιβολής δημοσιονομικής λιτότητας στις χώρες που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικές δυσκολίες και διογκωμένο δημόσιο χρέος έχει στην πραγματικότητα τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, καθώς δημιουργεί ύφεση που εντείνει περαιτέρω το πρόβλημα.

Ο γερμανός αξιωματούχος επεσήμανε ότι η τρέχουσα κρίση μακροοικονομικών μεγεθών αποτελεί κατ’ ουσία τη συνισταμένη της τραπεζικής κρίσης που αντιμετώπισαν ορισμένα μέλη της ευρωζώνης (Ιρλανδία, Ισπανία, Κύπρος) και της κρίσης χρέους που εκδηλώθηκε σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία. Η μη έγκαιρη και ορθή αντιμετώπιση των δύο αυτών ξεχωριστών κρίσεων από τα ευρωπαϊκά όργανα, οδήγησε, κατά την άποψή του, στη γενίκευση του προβλήματος, με αποτέλεσμα να απειλείται σταδιακά η καρδιά της ευρωζώνης, δηλαδή η Γαλλία και η Γερμανία.

Ο ίδιος επέκρινε έντονα τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται σήμερα, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι έχουν αποτύχει πλήρως, όπως αποδεικνύει περίτρανα η διαρκής αύξηση του ποσοστού του δημόσιου χρέους ως προς το ΑΕΠ στις χώρες που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικές δυσκολίες. Το αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας είναι ως εκ τούτου το βάθεμα της ύφεσης, η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, η αδυναμία των επιχειρήσεων να προσφύγουν σε τραπεζικό δανεισμό, η συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας και φυσικά, η ανεργία.

Κατά τον Π. Μπόφινγκερ, η λαθεμένη αυτή αντιμετώπιση της κρίσης οφείλεται στην υπεραισιοδοξία σχετικά με την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής και στην υπερβολική «δόση» λιτότητας την οποία αυτά επέβαλαν. Ο ίδιος αντιπαρέβαλε την ευρωζώνη με τις ΗΠΑ και τόνισε ότι και στις δύο περιπτώσεις παρατηρήθηκε το 2008 η ίδια κρίση στο τραπεζικό σύστημα, την οποία οι ΗΠΑ αντιμετώπισαν με μια νομισματική πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης, με αποτέλεσμα να έχουν σήμερα πολύ μικρότερη ανεργία και καλύτερους δημοσιονομικούς δείκτες από τις περισσότερες χώρες της ευρωζώνης. Στο πλαίσιο αυτό, επικαλέστηκε επίσης το αντίστοιχο παράδειγμα της Ιαπωνίας και τόνισε ότι η γερμανική αντίληψη, σύμφωνα με την οποία το χρέος δεν καταπολεμείται μέσω της δημιουργίας ελλειμμάτων στον προϋπολογισμό και συνεπώς περισσότερου χρέους, είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας, καθώς αγνοεί τη βασική αρχή της μακροοικονομικής θεωρίας ότι σε περιόδους ύφεσης της οικονομίας απαιτείται αύξηση των δημοσίων δαπανών και όχι συρρίκνωσή τους.

Ο ίδιος τόνισε επίσης ότι η εφαρμογή της λιτότητας που επιβλήθηκε στα κράτη μέλη της ευρωζώνης με δημοσιονομικά προβλήματα έγινε με τρόπο ιδιαίτερα έντονο και γρήγορο, όπως τελικά παραδέχτηκε και το ίδιο το ΔΝΤ, ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας. Αυτή την ασύμμετρη, όπως τη χαρακτήρισε, προσαρμογή, προσπαθεί τώρα να διορθώσει ανεπιτυχώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δίνοντας στις χώρες περισσότερο χρόνο προκειμένου να μειώσουν τα ελλείμματά τους. Εντούτοις, το μέτρο αυτό είναι ανεπαρκές, καθώς, όπως τόνισε, κανείς δεν τολμά να προτείνει το αυτονόητο, ότι δηλαδή δεν είναι ο χρόνος προσαρμογής το πρόβλημα αλλά η «συνταγή» που ακολουθείται. Ως εκ τούτου, ο ίδιος υπογράμμισε ότι εφόσον δεν αλλάξει ριζικά η αντιμετώπιση της κρίσης, «μόνο με ένα θαύμα θα βγούμε από αυτό το χάος».

Ως προς τη στάση της Γερμανίας, ο ομιλητής δήλωσε ότι η κοινή γνώμη στη Γερμανία αδυνατεί να κατανοήσει ότι η κρίση στην ευρωζώνη δεν αποτελεί «πρόβλημα των άλλων», αλλά ότι απειλεί άμεσα τη γερμανική οικονομία, η οποία βασίζεται στις εξαγωγές. Υπογράμμισε ότι απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας των Γερμανών ώστε να αντιληφθούν ότι η αντιμετώπιση της κρίσης αποτελεί κοινή ευθύνη του συνόλου της ευρωζώνης.

Ως προς τις μεταρρυθμίσεις που επιβάλλονται στα κράτη μέλη με δημοσιονομικά προβλήματα, υποστήριξε ότι η επίδρασή τους στη μείωση του χρέους είναι ανύπαρκτη, παρά το μεγάλο βαθμό προσαρμοστικότητας στις μεταρρυθμίσεις τον οποίο έχουν επιδείξει τα εν λόγω κράτη. Στο σημείο αυτό αντιπαράθεσε τη Γαλλία, χώρα όπου έχουν εφαρμοστεί μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, και το Ηνωμένο Βασίλειο, στο οποίο δεν έχει γίνει κάποια αντίστοιχη μεταρρυθμιστική προσπάθεια, και τόνισε ότι δεν υφίσταται καμία διαφορά ανάμεσα στα μακροοικονομικά στοιχεία των δύο χωρών που να μπορεί να αποδοθεί στις μεταρρυθμίσεις.

Επίσης, ο Π. Μπόφινγκερ ανέφερε ότι η επιλογή της μεθόδου της συμμετοχής των καταθετών στη διάσωση των τραπεζών εκ των έσω (bail-in) υποκρύπτει τον κίνδυνο μαζικής φυγής κεφαλαίων προς πιο «αξιόπιστα» τραπεζικά συστήματα στην ευρωζώνη, προς όφελος κυρίως των γερμανικών τραπεζών. Στο πλαίσιο αυτό, τόνισε ότι, μετά την απαξίωση των κρατικών ομολόγων ως επενδυτικού προϊόντος, η απαξίωση των καταθέσεων αποτελεί ένα ακόμα καίριο χτύπημα στην οικονομική σταθερότητα της ευρωζώνης. Ο ίδιος σημείωσε επίσης ότι η μετακύλιση του βάρους αξιολόγησης της αξιοπιστίας του τραπεζικού συστήματος από τις κρατικές αρχές στον πολίτη είναι, εκτός από παράλογη, εντελώς άδικη και ανεδαφική.

Ως προς την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να διατεθούν 6 δισ. ευρώ για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων, ο ίδιος επεσήμανε ότι το ύψος του ποσού, η διασπορά του στις χώρες που χρειάζονται ενίσχυση και το βάθος χρόνου στο οποίο θα πραγματοποιηθεί η συγκεκριμένη δράση, καθιστούν την απόφαση «προσβλητική για τη νοημοσύνη» και απολύτως ανεπαρκή ως μέτρο.

Ο ομιλητής πρότεινε, σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, τη στροφή της ευρωζώνης προς μια πολιτική υποστήριξης της ζήτησης, μέσω δημοσίων επενδύσεων και επιδοτήσεων, ιδίως στον τομέα της ενέργειας και των διευρωπαϊκών δικτύων. Στο πλαίσιο αυτό, δήλωσε ότι το 2% του ΑΕΠ της ευρωζώνης για τα έτη 2013-2014 θα πρέπει διατεθεί για προγράμματα τέτοιου τύπου. Επίσης, πρότεινε τη δημιουργία ευρωομολόγων, καθώς και την απαλλαγή από την υποχρέωση του 3% που επιβάλει η ευρωπαϊκή νομοθεσία στο έλλειμμα του προϋπολογισμού για τα κράτη που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικές δυσκολίες.

Σε μακροπρόθεσμη βάση, ο ίδιος πρότεινε την πολιτική ολοκλήρωση της ευρωζώνης με Ευρωπαίο Υπουργό Οικονομικών, ο οποίος θα έχει άμεση εποπτεία επί των εθνικών προϋπολογισμών, την καθιέρωση των ευρωομολόγων ή τη σύναψη συμφωνίας αμοιβαιότητας χρέους, ολοκληρωμένο σύστημα εποπτείας των τραπεζών και έξοδο από την ευρωζώνη των κρατών που επιμένουν να ακολουθούν αποσταθεροποιητική οικονομική πολιτική.

Στις ερωτήσεις που ακολούθησαν, ο ομιλητής ανέφερε ότι, κατά την άποψή του, η μόνη περίπτωση να υποχωρήσει η Γερμανίδα καγκελάριος στις θέσεις της περί λιτότητας, είναι η κρίση να επεκταθεί και στην ίδια τη Γερμανία. Επίσης, ανέφερε ότι ενδέχεται μικρή αλλαγή της γερμανικής πολιτικής μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ανάλογα βεβαίως με τα αποτελέσματα.

Στο θέμα των μεταρρυθμίσεων, δήλωσε ότι χώρες της ευρωζώνης με δημοσιονομικές δυσκολίες πρέπει να έχουν τον απαιτούμενο χρόνο και περιθώριο χειρισμών για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα του οίκου τους και ότι η διαρκής περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων, σε συνδυασμό με την περικοπή μισθών και συντάξεων, δεν αποτελούν στην πραγματικότητα μεταρρυθμίσεις. Αντίθετα, δημιουργούν συνθήκες εργασιακής ανασφάλειας που ωθούν τους νέους στη μετανάστευση και στο φαινόμενο της φυγής εγκεφάλων (brain-drain), δηλαδή της μαζικής μετακίνησης εργαζομένων υψηλής ειδίκευσης, γεγονός που σαφώς δεν πρόκειται να βοηθήσει στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας των οικονομιών στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Υπογράμμισε επίσης ότι απαιτείται η λήψη συγκεκριμένων μέτρων κατά της φοροδιαφυγής σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς και αμοιβαιοποίηση, αφενός του χρέους μεταξύ των κρατών μέσω των ευρωομολόγων, αφετέρου των οικονομικών βαρών μεταξύ των πολιτών, μέσω μιας δίκαιης και αναλογικής φορολογικής πολιτικής.\\

Διαβάστε: http://newpost.gr/post/250390/mpofingker-h-merkel-tha-kanei-pisw-mono-ean-h-krish-xtyphsei-th-germania#ixzz2YFd1zLys