Μιλτιάδης Η. Μπόλαρης
"Israel and Turkey: the enemy of my enemy"
Miltiades E. Bolaris
Διάβασα τα πολύ σωστά επιχειρήματα του Τ. επίκουρου καθηγητή ΕΜΠ Ευρυπίδη Μπίλλη στο paideia-gr (Δευτέρα, 31 Μαΐου 2010).
Στο άρθρο αυτό, ο κ καθηγητής επισημαίνει, μεταξύ άλλων, τα εξής:
"Η Τουρκία για το συμβάν, από ότι φαίνεται στα διεθνή ύδατα, επικαλείται, και ορθά, το διεθνές δίκαιο. Όμως το διεθνές δίκαιο αλά τούρκα και ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ. Δηλαδή όποτε και όπως την συμφέρει. Ερωτώ:
1. Δικαιούται να ομιλεί για διεθνές δίκαιο η χώρα που από το 1974 συνεχίζει να το καταπατά στην Κύπρο, υπό την ανοχή των ξεσπαθασώντων άσφαιρα, γιατί κανείς δεν τους δίνει σημασία όπως κατάντησαντην την ΕΕ, οι λαίδες Άστον (που τις βρήκανε;), οι Πομπάϊδες, οι Σολάνα, οι Μπαρόζο και οι λοιποί παγκοσμιοποιημένοι;
2. Δικαιούται να ομιλεί για διεθνές δίκαιο η χώρα που το καταπατεί καθημερινά βάναυσα στο Αιγαίο και εδώ και πολλά χρόνια ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΗ ΧΏΡΑ ΜΑΣ ΜΕ CASUS BELLI ΑΝ ΤΟ ΕΦΑΡΜΌΣΟΥΜΕ;
3. Δικαιούται να ομιλεί για διεθνές δίκαιο η χώρα που με τον δήθεν φωστήρα της της εξωτερικής πολιτικής, εξαιρεί την Κύπρο και το Αιγαίο από το διεθνές δίκαιο και "μηδεν προβλήματα διαφημίζει" επειδή λέει τα θεωρεί ΖΩΤΙΚΟ ΤΗΣ ΧΩΡΟ;
4. Δικαιούται να ομιλεί για διεθνές δίκαιο η χώρα που στα ΙΜΙΑ το κατήργησε και δημιούργησε τις γκρίζες ζώνες;
5. Δικαιούται να ομιλεί για τους Παλαιστήνιους η χώρα που στην επικράτεια της σφαγιάζει για πολλά χρόνια τους κούρδους και που εδολοφόνησε χιλιάδες στην Κύπρο , σχετικά πρόσφατα τον ήρωα Σολωμό Σωλομού και τον Ισαάκ Ισαάκ που ο τότε Πάγκαλος και όχι ο νυν Ανανιακός (γιατί; κύριε αντιπρόεδρε;), βάφτισε το παιδί του;
Και ένα ευχάριστο. Η τουρκία δήλωσε ότι δεν θα αναπτύξει τον στόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο. Βλέπετε εκεί δεν είναι όπως τα ΙΜΙΑ."
Λοιπόν, σωστά, πολύ σωστά καταδικάζει ο πολιτισμένος και μη κόσμος τις βάρβαρες μεθόδους των Ισραηλινών.
Σωστά επίσης και εμείς σημειώνουμε μέσω των επιχειρημάτων του κ. καθηγητή την αντίθεση των τούρκων που υποκριτικά και επιλεκτικά επικαλώνται το διεθνές δίκαιο, όποτε και όπως τους συμφέρει.
Σίγουρα δεν έχει ηθικό δικαίωμα να ομιλεί για διεθνές δίκαιο η χώρα που καταπατά από το '74 μιά μικρή νησιωτική χώρα που τυγχάνει πλέον μέλος της ΕΕ, την Κύπρο.
Σίγουρα δεν δικαιούται να ομιλεί για διεθνές δίκαιο η χώρα αρνείται να υπογράψει το διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης, και που το καταπατεί καθημερινά στο Αιγαίο μέσα από χιλιάδες χιλιάδων παραβιάσεις και που απροκάλυπτα άλλη μία χώρα της ΕΕ με CASUS BELLI εαν αυτή ΤΟΛΜΗΣΕΙ να το εφαρμόσει!
Πράγματι, δεν δικαιούται να ομιλεί για παραβάσεις του διεθνούς δικαίου η χώρα που δημιούργησε τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο μέσα από τουε ανεκδιήγητους τραμπουκισμούς στα γεγονότα των Ιμίων.
Και φυσικά δεν δικαιούται να Δικαιούται να ομιλεί για τους Παλαιστήνιους η χώρα που σφαγιάζει για ογδόντα τόσα χρόνια τους Κούρδους και που εδολοφόνησε χιλιάδες Έλληνες στην Κύπρο, ανάμεσά τους και τους λεγόμενους "αγνοημένους" αλλα αποδεδειγμένα σφαγιασμένους του μαρτυρικού ΄74!
Ας προχωρήσουμε όμως και δυό βήματα παραπέρα, στην ανάλυση του τι γέγονεν και του τι μέλει γενεσθαι.
Ναί, υποκρίνονται οι Τούρκοι. Είναι φυσικά οι τελευταίοι που θα μπορούσαν να μιλήσουν γιά καταπίεση καί διεθνές Δίκαιο!
Ναί, είναι βάρβαροι και γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια οι Ισραηλινοί το διεθνές δίκαιο. Ναί, καταπιέζονται οι Παλαιστίνιοι και είναι αφόρητη η ζωή τους, βίος αβίωτος το είναι τους κάτω από την απάνθρωπη επικυριαρχία του Τέλ Αβίβ.
Επίσης είχε δίκαιο στο Νταβός ο Ταγίπ Ερντογάν που καταξεραύνωσε τον Πέρεζ γιά τα ακατονόμαστα του Ισραήλ.
Ωραία όλα ως εδώ. Να πούμε τώρα καί του στραβού το δίκιο; Μπορούμε να φανταστούμε ένα Ισραἠλ που να ακολουθούσε πάνω κάτω την πολιτική της Ελλάδας; Πόσο καιρό θα μπορούσε άραγε να συνυπάρξει το Ισραήλ με τους πολλαπλούς εχθρούς του στην άσπονδη γειτονιά της Μέσης Ανατολής; Με τον τσαμπουκά του άδικου επιβάλεται και με τον τσαμπουκά του ισχυρού επιβιώνει. Ακριβώς όπως και η Τουρκία δηλαδή.
Η Ελλάδα, αντίθετα, με τον σταυρό στο χέρι, πάντα σύννομα με το Διεθνές Δίκαιο, πάντα με το ναί και με το μάλιστα, το γιές σέρ και το άφερίμ εφέντι΄μ!
Έχασε την ευκαιρία της ένωσης με τις συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, συμβιβαζόμενη υπό πίεσιν με τους Άγγλους το 1955.
Απέσυρε την μεραρχία ΕΛΔΥΚ από την Κύπρο το 1968. Παρέμεινε θεατής αδιάφορος παρακολουθώντας τον ανδραποδισμό και τον απόλυτο βιασμό της Κωνσταντινοπολίτικης Ρωμιοσύνης στα βάρβαρα πογκρόμ του 1955 και αμέσως μετά το 1964.
Έπεσε ηλιθιωδώς στον λάκκο του προδοτικού πραξικοπήματος καί έχασε την μισή Κύπρο το 1974. Δεν τολμά να επεκτείνει τα 12 ναυτικά μίλια που όλα τα δίκαια του κόσμου, Ναυτικά Ευρωπαϊκά και άλλα της το επιτρέπουν, αλλά οι Τούρκοι ρητά και καζομπελικά της το απαγορεύουν. Έχασε τον έλεγχο των βραχονησίδων στα Ίμια που δικαιωματικά τα κατείχε, ακριβοπληρωμένα με το χυμένο αίμα των πεσόντων του Ελληνοϊταλικού πολέμου, μέσα από την παραχώρηση των Ιταλών το 1948. Άνοιξε ο κύκλος της ατακτης υποχώρησης μέσω των Ιμίων γιά την δημιουργία των περιβόητων "γκρίζων ζωνών" καί με την τελαυταία επίσκεψη του Ερντογάν ψιλοκουβεντιάζεται η λεγόμενη συνδιαχείρηση στο Αιγαίο. Σύντομα όπως φαίνεται θα δοθεί δώρο ανέλπιστο στους Σκοπιανούς το όνομα της Μακεδονίας, Βόρειας ίσως, και σίγουρα Βουλγαρόφωνης καί με πρωτεύουσα τα Δαρδανικά Σκόπια, αλλά πάντως "Μακεδονίας" και με πρωθυπουργό τον εγγονό του ήρωα του Ελληνοϊταλικού πολέμου, Γκρούη, τον γενίτσαρο και βαμμένο ανθέλληνα Ν. Γκρουέβσκη.
Τί άλλο κάνει η Ελλάδα;
Ξοδεύει αμέτρητα δισεκατομύρια σε πανάκριβα οπλικά συστήματα, όπως ακριβώς η Τουρκία και το Ιρσαήλ, αλλα σε αντίθεση με τους προηγούμενους τα όπλα αυτά τα ακριβοπληρώνει εσκεμμένα ώστε ο οι παχυλές προμήθειες να γεμίζουν τους Ελβετικούς και άλλους οφσορικούς λογαριασμούς των κατα περίπτωσιν διεφθαρμένων Υπουργών, αποστράτων και μη στρατηγών, πτεράρχων και ναυάρχων και άλλων επίορκων και πολυλαδωμένων μεγαλοδημοσιοϋπαλλήλων.
Σε αντίθεση με την Τουρκία καί το Ισραήλ, η Ελλάδα δεν ανέπτυξε ποτέ δική της αμυντική βιομηχανία. Πάντα ήταν πιό εύκολο να ξοδεύεται αύθονα και σπάταλα ο μόχθος του Ελληνικού λαού σε εισαγόμενη τεχνολογία, χωρίς κάν να γίνεται η ελάχιστη έστω προσπάθεια γιά εισαγωγή τεχνολογίας και συμπαραγωγή. Ακόμη και όταν συνυπογράφαν οι δικοί μας για μερική συμπαραγωγή, με το να έχουν λαδωθεί από την κορφή ώς τα νύχια, φεν είχαν μετά την απαραίτητη "αρετή και τόλμη" να τα βάλουν με τις Αμερικανικές, γαλλικές, Γερμανικές και άλλες εταιρείες και να απαιτήσουν την κατά γράμμα τήρηση των υπογεγραφέντων και συμπεφωνημμένων. Και εάν πετάει ο γάϊδαρος, τι να κάνουμε, πετάει, και εάν γέρνει το υποβρύχειο, τι να κάνουμε, η σύζυγος του Άκη αγόρασε διαμέρισμα ένα-και-κάτι εκατομυρίου ευρώ στην Διονυσίου Αερεοπαγίτου, και οι οφσόρ του Βουλγαράκη αγόρασε τον μισό πύργο των Αθηνών! Το σίγουρο είναι πως οι μηχανολόγοι της Ελλάδας οδηγούν ταξί, η χτυπούν σφραγίδες προς τέρψιν της Ελληνοφάγου γραφειοκρατίας, ενώ οι Τούρκοι κατασκευάζουν μόνοι τους και με δική τους αυτόνομη τεχνολογία τις οκτώ Κορβέτες τους (MİLGEM class corvette ADA class, με τεχνολογία Στέλθ). Η πρώτη από τις Κορβέτες, η Χεϋμπελίαντα που σημαίνει...Χάλκη, έτσι γιά να σκάμε, άρχισε το 2005 και καθελκύστηκε το 2008. Όσο γιά τις Φρεγάτες τους, θα είναι τέσσερις και θα είναι τύπου F-100 του προγράμματος TF-2000.
Σύνολο δέκα πανάκριβα και υπερσύγχρονα πολεμικά καράβια που αφ΄ενός δίνουν πολύτιμη εργασία στο εγχώριο Τούρκικο εργατικό δυναμικό, ξοδεύοντας ζεστό χρήμα στην εγχώρια οικονομία, και δίνοντας μετά την ευχαίρεια εξαγωγής τους. Ήδη το Πακιστάν έχει δώσει παραγγελίες γιά να αγοράσει τέσερρις και το Μπαγκλαντές δέκα κορβέτες από την Τουρκία. Εμείς στο μεταξύ δεν έχουμε κατορθώσει ούτε τις προδιαγραφές να τελειώσουμε γιά το τί είδους φρεγάτα ή κορβέτα θα αγοράσουμε τελικά από τους Γάλλους. Τέτοια ξεφτίλα...και να μην μιλάμε γιά τα ελικόπτερα που ετοιμάζεται να παράγει (σε συνεργασία με άλους) η Τουρκία και εμείς τα δικά μας τα ακριβοπληρωμένα και εισαγόμενα τα αγοράζουμε και μετά δεν τα συντηρούμε λόγω έλλειψης ανταλακτικών που δεν προβλέπουμε κατ εξακολούθησιν να τα βάζουμε στις συμβάσεις...!
Πάλι σε αντίθεση με την Τουρκία καί το Ισραήλ η Ελλάδα, και που τα αγοράζει τα πανάκριβάτης τα οπλικά συστήματα, κατα εξακολούθησιν αρνείται να κάνει χρήση έστω και προειδοποιητικών ακόμη βολών εναντίων όσων καταπατητούν τα με συνθήκες κατοχυρωμένα δίκαιά της (ίδε Ίμια). Πάντα αποζητούμε να είμαστε εμείς οι βολικοί και συνετοί, να μην μας περάσουν, προς Θεού, οι ξένοι γιά "αδιάλακτους".
Φωνάζουν και ωρύονται όλοι εναντίον του Ισραήλ γιά τις απανωτές και κατάφωρες παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Καθημερινά βλέπουμε όλοι το που τις γράφουν τις κραυγές αυτές οι Ισραηλινοί. Εκεί που τις έγραψαν και τις γράφουν κατά παράδοσιν και οι Τούρκοι. Κανείς δεν μιλά γιά την (με συνθήκες κατωχυρωμένη) αυτοδιάθεση της Ίμβρου καί της Τενέδου. Κανείς πλέον δεν μιλά γιά την εξανδραποδισμένη Κωνσταντινοπολίτικη Ελληνική μειονότητα. Το Τούρκικο κατεστημένο μέσω Ερντογάν όμως ζητά "ανταποδοτικότητα" σε σχέση με την Μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης για το άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Μήπως κάποιος θα έπρεπε να τους υπενθυμίσει τους χαρατζοφόρους συνομιλητές μας τι θα σήμαινε πραγματικά μιά "ανταποδοτικότητα" σε σχέση με το τί έκαναν οι γκρίζοι λύκοι και άλλοι Τούρκοι παρακρατικοί στην Κωνσταντινούπολη, τα Πριγκηπόνησα την Ίμβρο και την Τένεδο στα γεγονότα του 1955 και 1964; Aπλώς το αναφέρω γιά να μην ξεχνιώμαστε. Την ίδια στιγμή επενδύσεις κερδοφόρες στο μέλλον των βιστών μας μέσω εξαγορών Τουρκικών και Σκοπιανών Τραπεζών ξέρουμε να κάνουμε.
Αποδεδειγμένα λοιπόν, ούτε "αρετήν" ούτε φυσικά ρηνίσματα "τόλμης" διαθέτει η μεταπολεμική Ελληνική πολιτική, στρατιωτική και διπλωματική μας νομενκλατούρα. Πνιγμένοι μέσα στο τοξικό λάδι της διαφθοράς και της διαπλοκής, πού να τους μείνει καιρός και καθαρό μυαλό να ασχοληθούν με το μέλλον και τα απαραίτητα γιά την επιβίωση όσων απομείναμε...και μην ξεχνούμε το πως το 2050 οι Τούρκοι θα είναι εκατό εκατομύρια και εμείς οκτώ!
Χωρίς αρετήν και τόλμη όμως, δεν πάμε πουθενά...
Εκτός εάν...λέω, εκτός εάν αλλάξουμε πορεία και...όχι, πρός Θεού δεν λέω να γίνουν οι του κλεινού άστεως ενάρετοι και τολμηροί...αυτά στο Γιουνανιστάν δεν γίνονται!
Υπάρχει όμως καί άλλη λύση. Μία λύση που έως τώρα δεν υπήρχε στο τραπέζι, αλλά ελέω Ερντογάν τώρα μπαίνει.
Εξηγούμαι:
H Ελλάδα μιά ζωή παίζει, επιοικώς, τον ρόλο της τελευταίας τρύπας του Ζουρνά στην γεωστρατηγική του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Ζώντας επί χρόνια στην Αμερική βλέπω από πρώτο χέρι το πόσο σημαντική φαίνεται να είναι η Ελλάδα γιά τις ΗΠΑ. Η Ελλάδα εμφανίζεται στα Αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης κάθε που γίνονται Ολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα, ή κάθε που καταρέει η Ελληνική οικονομία...τόσο συχνά!
Με τον σημαντικό ρόλο που παίζει η Τουρκία στην Μεσανατολική και Καυκασιακή σκακιέρα των ΗΠΑ, την επί δεκαετίες στρατηγική ταύτιση Τουρκικών καί Ισραηλινών συμφερόντων, και την συνακόλουθη αλληλοεπικάλυψη του Τουρκικού και του Εβραϊκού λόμπυ στην Ουάσινγκτων, τα πράγματα γιά την Ελλαδα δεν ήταν ποτέ ρόδινα.
Τα πράγματα όμως αλλάζουν. Όταν ο Αμερικάνικος στρατός προετοίμαζε την επίθεσή του εναντίον του Ιράκ του Σαντάμ Χουσεϊν, το άνοιγμα δεύτερου μετώπου εκ Βοράν, από την Τουρκία θεωρήθηκε αυτονόητη επιλογή της στρατηγικής του. Η καταψήφιση από την Τουρκική εθνοσυνέλευση της δυνατότητας προσπέλασης του Αμερικανικού στρατού, και της απαγόρευσης χρησιμοποίησης της Αμερικανικής αεροπορικής βάσης του Ιντζιρλίκ από τον Αμερικάνικο στρατό και αεροπορια, έπεσαν σαν κεραυνός εν αιθρία στον Αμερικανοτούρκικο ουρανό. Θυμούμαι χαρακτηριστικά το απύθμενο δηλητήριο με το οποίο γράφονταν τα άρθρα στις Αμερικάνικες εφημερίδες και τις απόλυτα προσβλητικές έως ρατσιστικές γελοιογραφίες που εμφανίστηκαν εναντίων των Τούρκων και της Τουρκίας την τόσο πρόσφατη εποχή αυτή.
Πήρε κάποιον χρόνο αλλά σιγά σιγά και οι δύο πλευρές φάνηκαν να αποζητούν την στρατηγική σύμπλευση και πάλι.
Λίγα χρόνια μετά, το φιλοπαλαιστινιακό ξέσπασμα του Ταγίπ Ερντογάν εναντίον της πολιτικής του Ισραήλ στο Νταβός, δεν άφησε εμβρόντητο μόνον τον Πέρεζ και τους Ισραηλινούς, έφερε επίσης σε ταραχή την Ουάσινγκτων.
Τους αγαπὠ τους Παλαιστινίους, και έχω παραταχθεί μαζί τους σε μιά διαδήλωση υπέρ τους στο κέντρο της Νέας Υόρκης, στριμωγμένος μαζί με άλλους από την έφιππη Νεουορκέζικη αστυνομία και τα ουγγαρέζικα άλογά της. Οι Παλαιστίνιοι όμως έχουν τα 300 εκατομύρια των υπολοίπων Αράβων και το ένα δισεκατομύριο των Μουσουλμάνων γιά συμπαράσταση. Εμείς, Έλληνες και Ελληνοκύπριοι ποιόν έχουμε; Τρείς κι ο κούκος είναι και οι Εβραίοι, αλλά καλά και σε παγκόσμια βάση οργανωμένοι και κυρίως, θρησκευτικά αφωσιωμένοι σε έναν και μοναδικό σκοπό, την επιβίωση του Ισραήλ. Αντί να τους φθονούμε, όπως κάνουν τα κάθε είδους ανεγκέφαλα φασιστοειδή, καλά θα κάνουμε να μιμηθούμε επί τέλους και κάτι θετικό από έναν άλλον λαό.
Στο θέμα της Κύπρου, η στρατηγική συμπόρευση Αγγλίας, ΗΠΑ, Ισραήλ και Τουρκίας επέβη καταστροφική γιά την Κύπρο και τα Ελληνικά συμφέροντα στην περιοχή. Από τότε μας έχουν βάλει κάτω οι Τούρκοι και μας βαράνε, μιά στην Κύπρο, μιά στο Αιγαίο, και μιά στην Θράκη, σιγοντάροντας συνάμα Σκοπιανούς και Αλβανούς εθνικιστές εναντίον μας.
Κανόνας απαράβατος της γεωστρατηγικής είναι πως "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου".
Με τις διαφανόμενες διά γυμνού πλέον οφθαλμού τάσεις Νεο-Οθωμανικής ανεξαρτησίας της Τουρκίας, που εκφράζεται επί πλέον με προσέγγιση μέσω Ισλάμ όχι μόνον με τον Αραβικό κόσμο (πράγμα θεμιτό για τις ΗΠΑ) αλλά και με το σύντομα πυρηνικό Ιράν, και με τις παράλληλες τάσεις απομάκρυνσης από τον Τουρκο-Ισραηλινό Άξονα, ένα γεωπολιτικό χάσμα ανοίγει στην περιοχή. Επειδή στην φύση κενό δεν υπάρχει, το χάσμα αυτό, το γεωπολιτικό αυτό κενό σύντομα θα πρέπει να πληρωθεί, να γεμίσει. Η Τουρκία δεν μπορεί εσαεί να παίζει αφ'ενός τον ρόλο του Ισλαμικού προστάτη των Παλαιστινίων, μαστιγώνοντας ανελέητα την "κρατική τρομοκρατία"του Ισραήλ, ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να σχεδιάζει επί χάρτου γεωπολιτικές στρατηγικές τοπικής επικυριαρχίας με τους Αμερικανούς και Ισραηλινούς στρατιωτικούς και διπλωμάτες. Οταν η κόμπρα φοβηθεί ότι θα την πατήσεις, πρώτα σηκώνεται ανάσκελα και σε κοιτάει στα μάτια, μετά σε συσιρίζει να σε φοβίσει, σου κάνει και δυό τρείς εικονικές επιθέσεις μήπως και συνετιστείς και την αφήσεις ήσυχη, αλλά αργά ή γρήγορα σου καρφώνει τα δόντια και σε ποτίζει δηλητήριο.
Το Ισραήλ δεν είναι δυνατό επειδή έχει δυνατή οικονομία, κάθε άλλο...αφημένη τις δυνάμεις της η Ισραηλινή οικονομία θα κατέραιε γρηγορότερα ακόμη και από την Εληνική (αν είναι δυνατόν...καί όμως είναι!). Η αρρωγή τής ανά την υφήλιο Εβραϊκής κοινότητας καί ο Αμερικάνος φορολογούμενος να είναι καλά. Έτσι επιβιώνει το Ισραήλ σαν οικονομία. Η δύναμή του επομένως δεν βρίσκεται εκεί. Η δύναμη του Ισραήλ εκφράζεται στην αποδεδειγμένη καί εκπεφρασμένη δυνατότητά που διαθέτει η Εβραϊκή διασπορά να επηρεάζει τα πολιτικά και διπλωματικά δρώμενα σε χώρες ανά τον κόσμο, και κυρίως στην Αμερική, την Γαλλία και την Αγγλία. Η Γερμανία, γιά ιστορικούς λόγους εθνικής τύψεις (γενοκτονία Ευρωπαίων Εβραίων από τους Ναζί) ακολουθεί πειθήνεια το άρμα του Ισραήλ.
Στις ΗΠΑ, δεν είναι ούτε υπερβολή ούτε φυσικά αντισημιτισμός το να πεί κανείς πως το Αμερικανικό πολιτικό γίγνεσθαι σε ότι έχει σχέση με το Ισραήλ ελέγχεται ουσιαστικά από τους πολλαπλούς φίλους του Ισραήλ. Δεν διανοείται να εμφανιστεί Αμερικανός πολιτικός που να δεχτεί να βάλει την κεφαλή του στον τορβά παίρνοντας δημόσια θέση εναντίον του Ισραήλ. Η περίπτωση της εκμηδένησης ενός μαύρου επαρχιακού πολιτευτή σε Πολιτεία του Νότου που τόλμησε να καταφερθεί εναντίον της Παλαιστηνιακής πολιτικής του Ισραήλ υπήρξε παραδειγματική: στις επόμενες εκλογές ο αντίπαλός του έλαβε τόση αμέριστη χρηματοδότηση που κατέφτασε σάν πλημυρίδα στα προεκλογικά ταμεία του από κάθε γωνιά των ΗΠΑ, που το μόνο που χρειάστηκε να κάνει ήταν να λέει και να ξαναλέει το πόσο αγαπάει το Ισραήλ, και βγήκε πανηγυρικά!
Στον αντίποδα, η περίπτωση του πρώην προέδρου Τζίμη Κάρτερ που χρόνια μετά την αποχώρηση από την ενεργό πολιτική έγραψε το βιβλίο "Παλαιστίνη - Ειρήνη όχι Απαρχάϊντ" στο οποίο παρομοιάζει την πολιτική του Ισραήλ προς τους Παλαιστινίους με την ρατσιστική πολιτική της Νοτιοαφρικανικού καθεστώτος φυλετικών διακρίσεων. Η δαιμονοποίηση του γηραιού πολιτικού μέσα από μιά καμπάνιας δηλητηρίου και απαξίωσης, φόβισε πολλούς, και λίγους μιμητές θα βρεί.
Το Ισραήλ δεν βασίζεται μόνον στο χρήμα και την πολιτική δύναμη της Διασποράς του, που εκφράζεται μέσω της πολιτικής παντοδυναμίας του AIPAC, American Israeli Public Affairs Committee /Αμερικανική Ισραηλινή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων, http://www.aipac.org/.
Ο Αμερικανικός τύπος και η τηλεόραση είναι εξ' ίσου φιλο-Ισραηλινά. Ο μέσος Αμερικανός πολίτης κοιμάται και ξυπνά πιστεύοντας ακράδαντα πως το Ισραήλ είναι ο πιστότερος και σημαντικότερος σύμμαχος της Αμερικής στον κόσμο, που χωρίς αυτό η Αμερική θα ήταν ανήμπορη στην Μέση Ανατολή. Το γεγονός πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην αντίστροφη ενόραση των πραγμάτων, δηλαδή ότι στο Ισραήλ δεν θα μπορούσε καν να επιβιώσει δίχως την αμέριστη συμπαράσταση των ΗΠΑ, δεν περνά καν από το μυαλό του. Η επιβίωση επομένως του κράτους του Ισραήλ εξαρτάται άμεσα και από την καλή ιδέα που έχει ο μέσος Αμερικανός πολίτης γιά τις πολιτικές του Ισραήλ. Δεν μπορεί επομένως το Τέλ Αβίβ να ανεχθεί γιά πού καιρό τον οποιοδήποτε ανερχόμενο Νεο-Οθωμανό κάθε τρείς και πέντε να βγαίνει στην τηλεόραση, και μέσω αυτής στο ιντερνετ, και να γαυγίζει τα εξ' Αγκύρης εναντίον του Ισραήλ και (ώ η φρίκη) υπέρ των κατ' αυτούς "τρομοκρατών"!
Το γεγονός πως οι Ισραηλινοί βρίσκονται στο Ιρακινό (άρα σίγουρα και στο Ιρανικό) Κουρδιστάν εκπαιδεύοντας και χρηματοδοτώντας τα πάντα καί τους πάντες από αγρότες και στρατιωτικούς μέχρι πολιτικούς και αστυνομικούς, είναι κάτι που σίγουρα δεν έχει περάσει απαρατήρητο από τους Τούρκους.
Ένα ανεξάρτητο και φιλο-Ισραηλινό Κουρδιστάν, σφήνα ανάμεσα σε Τουρκία, Ιράν και Ιράκ...τραβώντας προς στην γεωπολιτική παγίδα της Μεσσανατολικής δίνης και την έως τώρα φίλη και σύμμαχο Τουρκία, είναι μέσα στα μεσοπρόθεσμα σχέδια όσων έχουν αποκλειστικό στόχο και μέριμνά τους την ευημερία του Ισραήλ. Η Άγκυρα το βλέπει αυτό και γαυγίζει ασταμάτητα. Μπορεί η Άγκυρα να είναι μαντρόσκυλο που γαυγίζει και δαγκώνει και η Αθήνα να είναι λουλού-Κανίς που βάζει την ουρά κάτω από τα σκέλια, το Τελ Αβιβ όμως είναι σίγουρα ένα μπουλντόγκ που δαγκώνοντας σπάει κόκκαλα. Μπορεί να γαύγισε ο Ερντογάν γιά τους Τούρκους νεκρούς στα χθεσινά γεγονότα, έσπευσε όμως με μιά ανάσα να δηλώσει πως η Τουρκία δεν προτίθεται να στείλει ναυτικές δυνάμεις στην περιοχή: βρήκε ο τραμπούκος τον τραμπούκο του, με άλλα λόγια!
Μιά περαιταίρω ψύχρανση των Τουρκο-Ισραηλινών σχέσεων ίσως να φτάσει τις σχέσεις τους στο απροχώρητο, και να επέλθει σε κάποιοα καμπή η ουσιαστική ρήξη μεταξύ τους. Στον διαρρηγμένο Τουρκο-Ισραηλινό άξονα, ένα προς το παρών δειλά εκκολαπτόμενο γεωστρατηγικό τρίγωνο Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, ίσως θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά τα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής. Το Ισραήλ, δεν μπορεί να παραβλέπει το παράλογο της παρα φύσιν του συνεύρεσης με την Ισλαμική όσο περνάει ο χρόνος Ισλαμικώτερη Τουρκία. Οι πολιτιστικές ομοιότητες των Εβραίων με τους Έλληνες και η μοναξιά που νιώθουν οι δύο λαοί σε ένα κατά βάσιν εχθρικό και σίγουρα ανάδελφο περιβάλλον, είναι σίγουρα παράγοντες που παρότι παραβλέφθησαν στο παρελθόν, τώρα θα ιδωθούν και θα τεθούν υπό νέο πρίσμα. Είναι τυχαίο το γεγονός πώς σαν δεύτερο σπίτι οι Ισραηλινοί προτιμούν σαν ασφάλεια γιά την κακιά την ώρα να αγοράζουν στην Λευκωσία, ενώ κατά χιλιάδες παραθερίζουν στην Τουρκία; (Είκοσι χιλιάδες ήταν οι ακυρώσεις Ισραηλινών τουριστών σήμερα σε τουρκικά ξενοδοχεία, μετά τις δηλώσεις Ερντογάν).
Ή είναι τυχαίο το γεγονός πως η μόνη ξένη μουσική που ακούν φανατικά οι Ισραηλινοί, μετά την Αμερικανική, είναι η Ελληνική; Μέχρι και Ισραηλινό Καζαντζίδη έχουν. Νταλάρας, Αλεξίου, Γλυκερία, Τερζής καί ένα σωρό άλλοι Έλληνες τραγουδιστές οργανώνουν συναυλίες στο Τελ Αβιβ, μόνοι τους ή σε συνεργασία με Ισραηλινούς τραγουδιστές που τραγουδούν Ελληνικά τραγούδια αμετάφραστα, στα Ελληνικα. το Ισραήλ είναι ίσως η μόνη χώρα όπου υπάρχουν ρεμπέτικες κομπανίες από ντόπιους, μή Έλληνες, που άλλοι τραγουδούν στην Εβραϊκή αλλά οι πιό πολλοί στα Ελληνικά.
Μιά ματιά στο Γιού Τούμπ με τις εκατοντάδες άν όχι χιλιάδες Ελληνο-Ισραηλινά βιντεάκια, θα πείσει και τον πιό άπιστο. Με άλλα λόγια, με τα δικά μας μπορούν και εκφράζονται.
Το γεγονός πως η Ελληνική πολεμική Αεροπορία και το Ναυτικό άρχισαν πρόσφατα να συνεργάζονται με τα αντίστοιχα Ισραηλινά, και το γεγονός πως η Ελληνική αντίδραση, όπως εκφράστηκε μέσω των δηλώσεων του Δ. Δρούτσα ήταν ομολογουμένως υποτονική γιά μιά τόσο κατάφορη παραβίαση του του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θαλάσσης, δείχνει πως η Αθήνα προσπαθεί απελπισμένα να μπεί σφήνα στο επαπειλούμενο Τουρκο-Ισραηλινό κενό.
Το μόνο που επιδιώκει η Ελληνική πλευρά (λιδωρούμενη από σύσσωμο τον Ελληνικό τύπο) μετά το τραμπούκικο πειρατικό ρεσάλτο των Ισραηλινών, είναι να εκλιπαρεί την επιστροφή, μετά την αποφυλάκισή τους, των Ελλήνων συλληφθέντων της νηοπομπής.
Με άλλα λόγια, το Κανίς ξαπλώνει ανάσκελα και δείχνει την κοιλιά του στο αγριεμένο μπουλντόγκ που στάζει αίμα από τα δόντια του:
"Αφού έγινες και εσύ ο εχθρός του εχθρού μου...έλα τώρα να γίνουμε φίλοι!"
Ενδιαφέροντα αναγνώσματα:
http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=168273
http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=168278
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=334824&ct=32&dt=01/06/2010
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=334820&ct=32&dt=01/06/2010
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_01/06/2010_402963\
"Israel and Turkey: the enemy of my enemy"
Miltiades E. Bolaris
Διάβασα τα πολύ σωστά επιχειρήματα του Τ. επίκουρου καθηγητή ΕΜΠ Ευρυπίδη Μπίλλη στο paideia-gr (Δευτέρα, 31 Μαΐου 2010).
Στο άρθρο αυτό, ο κ καθηγητής επισημαίνει, μεταξύ άλλων, τα εξής:
"Η Τουρκία για το συμβάν, από ότι φαίνεται στα διεθνή ύδατα, επικαλείται, και ορθά, το διεθνές δίκαιο. Όμως το διεθνές δίκαιο αλά τούρκα και ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ. Δηλαδή όποτε και όπως την συμφέρει. Ερωτώ:
1. Δικαιούται να ομιλεί για διεθνές δίκαιο η χώρα που από το 1974 συνεχίζει να το καταπατά στην Κύπρο, υπό την ανοχή των ξεσπαθασώντων άσφαιρα, γιατί κανείς δεν τους δίνει σημασία όπως κατάντησαντην την ΕΕ, οι λαίδες Άστον (που τις βρήκανε;), οι Πομπάϊδες, οι Σολάνα, οι Μπαρόζο και οι λοιποί παγκοσμιοποιημένοι;
2. Δικαιούται να ομιλεί για διεθνές δίκαιο η χώρα που το καταπατεί καθημερινά βάναυσα στο Αιγαίο και εδώ και πολλά χρόνια ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΗ ΧΏΡΑ ΜΑΣ ΜΕ CASUS BELLI ΑΝ ΤΟ ΕΦΑΡΜΌΣΟΥΜΕ;
3. Δικαιούται να ομιλεί για διεθνές δίκαιο η χώρα που με τον δήθεν φωστήρα της της εξωτερικής πολιτικής, εξαιρεί την Κύπρο και το Αιγαίο από το διεθνές δίκαιο και "μηδεν προβλήματα διαφημίζει" επειδή λέει τα θεωρεί ΖΩΤΙΚΟ ΤΗΣ ΧΩΡΟ;
4. Δικαιούται να ομιλεί για διεθνές δίκαιο η χώρα που στα ΙΜΙΑ το κατήργησε και δημιούργησε τις γκρίζες ζώνες;
5. Δικαιούται να ομιλεί για τους Παλαιστήνιους η χώρα που στην επικράτεια της σφαγιάζει για πολλά χρόνια τους κούρδους και που εδολοφόνησε χιλιάδες στην Κύπρο , σχετικά πρόσφατα τον ήρωα Σολωμό Σωλομού και τον Ισαάκ Ισαάκ που ο τότε Πάγκαλος και όχι ο νυν Ανανιακός (γιατί; κύριε αντιπρόεδρε;), βάφτισε το παιδί του;
Και ένα ευχάριστο. Η τουρκία δήλωσε ότι δεν θα αναπτύξει τον στόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο. Βλέπετε εκεί δεν είναι όπως τα ΙΜΙΑ."
Λοιπόν, σωστά, πολύ σωστά καταδικάζει ο πολιτισμένος και μη κόσμος τις βάρβαρες μεθόδους των Ισραηλινών.
Σωστά επίσης και εμείς σημειώνουμε μέσω των επιχειρημάτων του κ. καθηγητή την αντίθεση των τούρκων που υποκριτικά και επιλεκτικά επικαλώνται το διεθνές δίκαιο, όποτε και όπως τους συμφέρει.
Σίγουρα δεν έχει ηθικό δικαίωμα να ομιλεί για διεθνές δίκαιο η χώρα που καταπατά από το '74 μιά μικρή νησιωτική χώρα που τυγχάνει πλέον μέλος της ΕΕ, την Κύπρο.
Σίγουρα δεν δικαιούται να ομιλεί για διεθνές δίκαιο η χώρα αρνείται να υπογράψει το διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης, και που το καταπατεί καθημερινά στο Αιγαίο μέσα από χιλιάδες χιλιάδων παραβιάσεις και που απροκάλυπτα άλλη μία χώρα της ΕΕ με CASUS BELLI εαν αυτή ΤΟΛΜΗΣΕΙ να το εφαρμόσει!
Πράγματι, δεν δικαιούται να ομιλεί για παραβάσεις του διεθνούς δικαίου η χώρα που δημιούργησε τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο μέσα από τουε ανεκδιήγητους τραμπουκισμούς στα γεγονότα των Ιμίων.
Και φυσικά δεν δικαιούται να Δικαιούται να ομιλεί για τους Παλαιστήνιους η χώρα που σφαγιάζει για ογδόντα τόσα χρόνια τους Κούρδους και που εδολοφόνησε χιλιάδες Έλληνες στην Κύπρο, ανάμεσά τους και τους λεγόμενους "αγνοημένους" αλλα αποδεδειγμένα σφαγιασμένους του μαρτυρικού ΄74!
Ας προχωρήσουμε όμως και δυό βήματα παραπέρα, στην ανάλυση του τι γέγονεν και του τι μέλει γενεσθαι.
Ναί, υποκρίνονται οι Τούρκοι. Είναι φυσικά οι τελευταίοι που θα μπορούσαν να μιλήσουν γιά καταπίεση καί διεθνές Δίκαιο!
Ναί, είναι βάρβαροι και γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια οι Ισραηλινοί το διεθνές δίκαιο. Ναί, καταπιέζονται οι Παλαιστίνιοι και είναι αφόρητη η ζωή τους, βίος αβίωτος το είναι τους κάτω από την απάνθρωπη επικυριαρχία του Τέλ Αβίβ.
Επίσης είχε δίκαιο στο Νταβός ο Ταγίπ Ερντογάν που καταξεραύνωσε τον Πέρεζ γιά τα ακατονόμαστα του Ισραήλ.
Ωραία όλα ως εδώ. Να πούμε τώρα καί του στραβού το δίκιο; Μπορούμε να φανταστούμε ένα Ισραἠλ που να ακολουθούσε πάνω κάτω την πολιτική της Ελλάδας; Πόσο καιρό θα μπορούσε άραγε να συνυπάρξει το Ισραήλ με τους πολλαπλούς εχθρούς του στην άσπονδη γειτονιά της Μέσης Ανατολής; Με τον τσαμπουκά του άδικου επιβάλεται και με τον τσαμπουκά του ισχυρού επιβιώνει. Ακριβώς όπως και η Τουρκία δηλαδή.
Η Ελλάδα, αντίθετα, με τον σταυρό στο χέρι, πάντα σύννομα με το Διεθνές Δίκαιο, πάντα με το ναί και με το μάλιστα, το γιές σέρ και το άφερίμ εφέντι΄μ!
Έχασε την ευκαιρία της ένωσης με τις συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, συμβιβαζόμενη υπό πίεσιν με τους Άγγλους το 1955.
Απέσυρε την μεραρχία ΕΛΔΥΚ από την Κύπρο το 1968. Παρέμεινε θεατής αδιάφορος παρακολουθώντας τον ανδραποδισμό και τον απόλυτο βιασμό της Κωνσταντινοπολίτικης Ρωμιοσύνης στα βάρβαρα πογκρόμ του 1955 και αμέσως μετά το 1964.
Έπεσε ηλιθιωδώς στον λάκκο του προδοτικού πραξικοπήματος καί έχασε την μισή Κύπρο το 1974. Δεν τολμά να επεκτείνει τα 12 ναυτικά μίλια που όλα τα δίκαια του κόσμου, Ναυτικά Ευρωπαϊκά και άλλα της το επιτρέπουν, αλλά οι Τούρκοι ρητά και καζομπελικά της το απαγορεύουν. Έχασε τον έλεγχο των βραχονησίδων στα Ίμια που δικαιωματικά τα κατείχε, ακριβοπληρωμένα με το χυμένο αίμα των πεσόντων του Ελληνοϊταλικού πολέμου, μέσα από την παραχώρηση των Ιταλών το 1948. Άνοιξε ο κύκλος της ατακτης υποχώρησης μέσω των Ιμίων γιά την δημιουργία των περιβόητων "γκρίζων ζωνών" καί με την τελαυταία επίσκεψη του Ερντογάν ψιλοκουβεντιάζεται η λεγόμενη συνδιαχείρηση στο Αιγαίο. Σύντομα όπως φαίνεται θα δοθεί δώρο ανέλπιστο στους Σκοπιανούς το όνομα της Μακεδονίας, Βόρειας ίσως, και σίγουρα Βουλγαρόφωνης καί με πρωτεύουσα τα Δαρδανικά Σκόπια, αλλά πάντως "Μακεδονίας" και με πρωθυπουργό τον εγγονό του ήρωα του Ελληνοϊταλικού πολέμου, Γκρούη, τον γενίτσαρο και βαμμένο ανθέλληνα Ν. Γκρουέβσκη.
Τί άλλο κάνει η Ελλάδα;
Ξοδεύει αμέτρητα δισεκατομύρια σε πανάκριβα οπλικά συστήματα, όπως ακριβώς η Τουρκία και το Ιρσαήλ, αλλα σε αντίθεση με τους προηγούμενους τα όπλα αυτά τα ακριβοπληρώνει εσκεμμένα ώστε ο οι παχυλές προμήθειες να γεμίζουν τους Ελβετικούς και άλλους οφσορικούς λογαριασμούς των κατα περίπτωσιν διεφθαρμένων Υπουργών, αποστράτων και μη στρατηγών, πτεράρχων και ναυάρχων και άλλων επίορκων και πολυλαδωμένων μεγαλοδημοσιοϋπαλλήλων.
Σε αντίθεση με την Τουρκία καί το Ισραήλ, η Ελλάδα δεν ανέπτυξε ποτέ δική της αμυντική βιομηχανία. Πάντα ήταν πιό εύκολο να ξοδεύεται αύθονα και σπάταλα ο μόχθος του Ελληνικού λαού σε εισαγόμενη τεχνολογία, χωρίς κάν να γίνεται η ελάχιστη έστω προσπάθεια γιά εισαγωγή τεχνολογίας και συμπαραγωγή. Ακόμη και όταν συνυπογράφαν οι δικοί μας για μερική συμπαραγωγή, με το να έχουν λαδωθεί από την κορφή ώς τα νύχια, φεν είχαν μετά την απαραίτητη "αρετή και τόλμη" να τα βάλουν με τις Αμερικανικές, γαλλικές, Γερμανικές και άλλες εταιρείες και να απαιτήσουν την κατά γράμμα τήρηση των υπογεγραφέντων και συμπεφωνημμένων. Και εάν πετάει ο γάϊδαρος, τι να κάνουμε, πετάει, και εάν γέρνει το υποβρύχειο, τι να κάνουμε, η σύζυγος του Άκη αγόρασε διαμέρισμα ένα-και-κάτι εκατομυρίου ευρώ στην Διονυσίου Αερεοπαγίτου, και οι οφσόρ του Βουλγαράκη αγόρασε τον μισό πύργο των Αθηνών! Το σίγουρο είναι πως οι μηχανολόγοι της Ελλάδας οδηγούν ταξί, η χτυπούν σφραγίδες προς τέρψιν της Ελληνοφάγου γραφειοκρατίας, ενώ οι Τούρκοι κατασκευάζουν μόνοι τους και με δική τους αυτόνομη τεχνολογία τις οκτώ Κορβέτες τους (MİLGEM class corvette ADA class, με τεχνολογία Στέλθ). Η πρώτη από τις Κορβέτες, η Χεϋμπελίαντα που σημαίνει...Χάλκη, έτσι γιά να σκάμε, άρχισε το 2005 και καθελκύστηκε το 2008. Όσο γιά τις Φρεγάτες τους, θα είναι τέσσερις και θα είναι τύπου F-100 του προγράμματος TF-2000.
Σύνολο δέκα πανάκριβα και υπερσύγχρονα πολεμικά καράβια που αφ΄ενός δίνουν πολύτιμη εργασία στο εγχώριο Τούρκικο εργατικό δυναμικό, ξοδεύοντας ζεστό χρήμα στην εγχώρια οικονομία, και δίνοντας μετά την ευχαίρεια εξαγωγής τους. Ήδη το Πακιστάν έχει δώσει παραγγελίες γιά να αγοράσει τέσερρις και το Μπαγκλαντές δέκα κορβέτες από την Τουρκία. Εμείς στο μεταξύ δεν έχουμε κατορθώσει ούτε τις προδιαγραφές να τελειώσουμε γιά το τί είδους φρεγάτα ή κορβέτα θα αγοράσουμε τελικά από τους Γάλλους. Τέτοια ξεφτίλα...και να μην μιλάμε γιά τα ελικόπτερα που ετοιμάζεται να παράγει (σε συνεργασία με άλους) η Τουρκία και εμείς τα δικά μας τα ακριβοπληρωμένα και εισαγόμενα τα αγοράζουμε και μετά δεν τα συντηρούμε λόγω έλλειψης ανταλακτικών που δεν προβλέπουμε κατ εξακολούθησιν να τα βάζουμε στις συμβάσεις...!
Πάλι σε αντίθεση με την Τουρκία καί το Ισραήλ η Ελλάδα, και που τα αγοράζει τα πανάκριβάτης τα οπλικά συστήματα, κατα εξακολούθησιν αρνείται να κάνει χρήση έστω και προειδοποιητικών ακόμη βολών εναντίων όσων καταπατητούν τα με συνθήκες κατοχυρωμένα δίκαιά της (ίδε Ίμια). Πάντα αποζητούμε να είμαστε εμείς οι βολικοί και συνετοί, να μην μας περάσουν, προς Θεού, οι ξένοι γιά "αδιάλακτους".
Φωνάζουν και ωρύονται όλοι εναντίον του Ισραήλ γιά τις απανωτές και κατάφωρες παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Καθημερινά βλέπουμε όλοι το που τις γράφουν τις κραυγές αυτές οι Ισραηλινοί. Εκεί που τις έγραψαν και τις γράφουν κατά παράδοσιν και οι Τούρκοι. Κανείς δεν μιλά γιά την (με συνθήκες κατωχυρωμένη) αυτοδιάθεση της Ίμβρου καί της Τενέδου. Κανείς πλέον δεν μιλά γιά την εξανδραποδισμένη Κωνσταντινοπολίτικη Ελληνική μειονότητα. Το Τούρκικο κατεστημένο μέσω Ερντογάν όμως ζητά "ανταποδοτικότητα" σε σχέση με την Μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης για το άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Μήπως κάποιος θα έπρεπε να τους υπενθυμίσει τους χαρατζοφόρους συνομιλητές μας τι θα σήμαινε πραγματικά μιά "ανταποδοτικότητα" σε σχέση με το τί έκαναν οι γκρίζοι λύκοι και άλλοι Τούρκοι παρακρατικοί στην Κωνσταντινούπολη, τα Πριγκηπόνησα την Ίμβρο και την Τένεδο στα γεγονότα του 1955 και 1964; Aπλώς το αναφέρω γιά να μην ξεχνιώμαστε. Την ίδια στιγμή επενδύσεις κερδοφόρες στο μέλλον των βιστών μας μέσω εξαγορών Τουρκικών και Σκοπιανών Τραπεζών ξέρουμε να κάνουμε.
Αποδεδειγμένα λοιπόν, ούτε "αρετήν" ούτε φυσικά ρηνίσματα "τόλμης" διαθέτει η μεταπολεμική Ελληνική πολιτική, στρατιωτική και διπλωματική μας νομενκλατούρα. Πνιγμένοι μέσα στο τοξικό λάδι της διαφθοράς και της διαπλοκής, πού να τους μείνει καιρός και καθαρό μυαλό να ασχοληθούν με το μέλλον και τα απαραίτητα γιά την επιβίωση όσων απομείναμε...και μην ξεχνούμε το πως το 2050 οι Τούρκοι θα είναι εκατό εκατομύρια και εμείς οκτώ!
Χωρίς αρετήν και τόλμη όμως, δεν πάμε πουθενά...
Εκτός εάν...λέω, εκτός εάν αλλάξουμε πορεία και...όχι, πρός Θεού δεν λέω να γίνουν οι του κλεινού άστεως ενάρετοι και τολμηροί...αυτά στο Γιουνανιστάν δεν γίνονται!
Υπάρχει όμως καί άλλη λύση. Μία λύση που έως τώρα δεν υπήρχε στο τραπέζι, αλλά ελέω Ερντογάν τώρα μπαίνει.
Εξηγούμαι:
H Ελλάδα μιά ζωή παίζει, επιοικώς, τον ρόλο της τελευταίας τρύπας του Ζουρνά στην γεωστρατηγική του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Ζώντας επί χρόνια στην Αμερική βλέπω από πρώτο χέρι το πόσο σημαντική φαίνεται να είναι η Ελλάδα γιά τις ΗΠΑ. Η Ελλάδα εμφανίζεται στα Αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης κάθε που γίνονται Ολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα, ή κάθε που καταρέει η Ελληνική οικονομία...τόσο συχνά!
Με τον σημαντικό ρόλο που παίζει η Τουρκία στην Μεσανατολική και Καυκασιακή σκακιέρα των ΗΠΑ, την επί δεκαετίες στρατηγική ταύτιση Τουρκικών καί Ισραηλινών συμφερόντων, και την συνακόλουθη αλληλοεπικάλυψη του Τουρκικού και του Εβραϊκού λόμπυ στην Ουάσινγκτων, τα πράγματα γιά την Ελλαδα δεν ήταν ποτέ ρόδινα.
Τα πράγματα όμως αλλάζουν. Όταν ο Αμερικάνικος στρατός προετοίμαζε την επίθεσή του εναντίον του Ιράκ του Σαντάμ Χουσεϊν, το άνοιγμα δεύτερου μετώπου εκ Βοράν, από την Τουρκία θεωρήθηκε αυτονόητη επιλογή της στρατηγικής του. Η καταψήφιση από την Τουρκική εθνοσυνέλευση της δυνατότητας προσπέλασης του Αμερικανικού στρατού, και της απαγόρευσης χρησιμοποίησης της Αμερικανικής αεροπορικής βάσης του Ιντζιρλίκ από τον Αμερικάνικο στρατό και αεροπορια, έπεσαν σαν κεραυνός εν αιθρία στον Αμερικανοτούρκικο ουρανό. Θυμούμαι χαρακτηριστικά το απύθμενο δηλητήριο με το οποίο γράφονταν τα άρθρα στις Αμερικάνικες εφημερίδες και τις απόλυτα προσβλητικές έως ρατσιστικές γελοιογραφίες που εμφανίστηκαν εναντίων των Τούρκων και της Τουρκίας την τόσο πρόσφατη εποχή αυτή.
Πήρε κάποιον χρόνο αλλά σιγά σιγά και οι δύο πλευρές φάνηκαν να αποζητούν την στρατηγική σύμπλευση και πάλι.
Λίγα χρόνια μετά, το φιλοπαλαιστινιακό ξέσπασμα του Ταγίπ Ερντογάν εναντίον της πολιτικής του Ισραήλ στο Νταβός, δεν άφησε εμβρόντητο μόνον τον Πέρεζ και τους Ισραηλινούς, έφερε επίσης σε ταραχή την Ουάσινγκτων.
Τους αγαπὠ τους Παλαιστινίους, και έχω παραταχθεί μαζί τους σε μιά διαδήλωση υπέρ τους στο κέντρο της Νέας Υόρκης, στριμωγμένος μαζί με άλλους από την έφιππη Νεουορκέζικη αστυνομία και τα ουγγαρέζικα άλογά της. Οι Παλαιστίνιοι όμως έχουν τα 300 εκατομύρια των υπολοίπων Αράβων και το ένα δισεκατομύριο των Μουσουλμάνων γιά συμπαράσταση. Εμείς, Έλληνες και Ελληνοκύπριοι ποιόν έχουμε; Τρείς κι ο κούκος είναι και οι Εβραίοι, αλλά καλά και σε παγκόσμια βάση οργανωμένοι και κυρίως, θρησκευτικά αφωσιωμένοι σε έναν και μοναδικό σκοπό, την επιβίωση του Ισραήλ. Αντί να τους φθονούμε, όπως κάνουν τα κάθε είδους ανεγκέφαλα φασιστοειδή, καλά θα κάνουμε να μιμηθούμε επί τέλους και κάτι θετικό από έναν άλλον λαό.
Στο θέμα της Κύπρου, η στρατηγική συμπόρευση Αγγλίας, ΗΠΑ, Ισραήλ και Τουρκίας επέβη καταστροφική γιά την Κύπρο και τα Ελληνικά συμφέροντα στην περιοχή. Από τότε μας έχουν βάλει κάτω οι Τούρκοι και μας βαράνε, μιά στην Κύπρο, μιά στο Αιγαίο, και μιά στην Θράκη, σιγοντάροντας συνάμα Σκοπιανούς και Αλβανούς εθνικιστές εναντίον μας.
Κανόνας απαράβατος της γεωστρατηγικής είναι πως "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου".
Με τις διαφανόμενες διά γυμνού πλέον οφθαλμού τάσεις Νεο-Οθωμανικής ανεξαρτησίας της Τουρκίας, που εκφράζεται επί πλέον με προσέγγιση μέσω Ισλάμ όχι μόνον με τον Αραβικό κόσμο (πράγμα θεμιτό για τις ΗΠΑ) αλλά και με το σύντομα πυρηνικό Ιράν, και με τις παράλληλες τάσεις απομάκρυνσης από τον Τουρκο-Ισραηλινό Άξονα, ένα γεωπολιτικό χάσμα ανοίγει στην περιοχή. Επειδή στην φύση κενό δεν υπάρχει, το χάσμα αυτό, το γεωπολιτικό αυτό κενό σύντομα θα πρέπει να πληρωθεί, να γεμίσει. Η Τουρκία δεν μπορεί εσαεί να παίζει αφ'ενός τον ρόλο του Ισλαμικού προστάτη των Παλαιστινίων, μαστιγώνοντας ανελέητα την "κρατική τρομοκρατία"του Ισραήλ, ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να σχεδιάζει επί χάρτου γεωπολιτικές στρατηγικές τοπικής επικυριαρχίας με τους Αμερικανούς και Ισραηλινούς στρατιωτικούς και διπλωμάτες. Οταν η κόμπρα φοβηθεί ότι θα την πατήσεις, πρώτα σηκώνεται ανάσκελα και σε κοιτάει στα μάτια, μετά σε συσιρίζει να σε φοβίσει, σου κάνει και δυό τρείς εικονικές επιθέσεις μήπως και συνετιστείς και την αφήσεις ήσυχη, αλλά αργά ή γρήγορα σου καρφώνει τα δόντια και σε ποτίζει δηλητήριο.
Το Ισραήλ δεν είναι δυνατό επειδή έχει δυνατή οικονομία, κάθε άλλο...αφημένη τις δυνάμεις της η Ισραηλινή οικονομία θα κατέραιε γρηγορότερα ακόμη και από την Εληνική (αν είναι δυνατόν...καί όμως είναι!). Η αρρωγή τής ανά την υφήλιο Εβραϊκής κοινότητας καί ο Αμερικάνος φορολογούμενος να είναι καλά. Έτσι επιβιώνει το Ισραήλ σαν οικονομία. Η δύναμή του επομένως δεν βρίσκεται εκεί. Η δύναμη του Ισραήλ εκφράζεται στην αποδεδειγμένη καί εκπεφρασμένη δυνατότητά που διαθέτει η Εβραϊκή διασπορά να επηρεάζει τα πολιτικά και διπλωματικά δρώμενα σε χώρες ανά τον κόσμο, και κυρίως στην Αμερική, την Γαλλία και την Αγγλία. Η Γερμανία, γιά ιστορικούς λόγους εθνικής τύψεις (γενοκτονία Ευρωπαίων Εβραίων από τους Ναζί) ακολουθεί πειθήνεια το άρμα του Ισραήλ.
Στις ΗΠΑ, δεν είναι ούτε υπερβολή ούτε φυσικά αντισημιτισμός το να πεί κανείς πως το Αμερικανικό πολιτικό γίγνεσθαι σε ότι έχει σχέση με το Ισραήλ ελέγχεται ουσιαστικά από τους πολλαπλούς φίλους του Ισραήλ. Δεν διανοείται να εμφανιστεί Αμερικανός πολιτικός που να δεχτεί να βάλει την κεφαλή του στον τορβά παίρνοντας δημόσια θέση εναντίον του Ισραήλ. Η περίπτωση της εκμηδένησης ενός μαύρου επαρχιακού πολιτευτή σε Πολιτεία του Νότου που τόλμησε να καταφερθεί εναντίον της Παλαιστηνιακής πολιτικής του Ισραήλ υπήρξε παραδειγματική: στις επόμενες εκλογές ο αντίπαλός του έλαβε τόση αμέριστη χρηματοδότηση που κατέφτασε σάν πλημυρίδα στα προεκλογικά ταμεία του από κάθε γωνιά των ΗΠΑ, που το μόνο που χρειάστηκε να κάνει ήταν να λέει και να ξαναλέει το πόσο αγαπάει το Ισραήλ, και βγήκε πανηγυρικά!
Στον αντίποδα, η περίπτωση του πρώην προέδρου Τζίμη Κάρτερ που χρόνια μετά την αποχώρηση από την ενεργό πολιτική έγραψε το βιβλίο "Παλαιστίνη - Ειρήνη όχι Απαρχάϊντ" στο οποίο παρομοιάζει την πολιτική του Ισραήλ προς τους Παλαιστινίους με την ρατσιστική πολιτική της Νοτιοαφρικανικού καθεστώτος φυλετικών διακρίσεων. Η δαιμονοποίηση του γηραιού πολιτικού μέσα από μιά καμπάνιας δηλητηρίου και απαξίωσης, φόβισε πολλούς, και λίγους μιμητές θα βρεί.
Το Ισραήλ δεν βασίζεται μόνον στο χρήμα και την πολιτική δύναμη της Διασποράς του, που εκφράζεται μέσω της πολιτικής παντοδυναμίας του AIPAC, American Israeli Public Affairs Committee /Αμερικανική Ισραηλινή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων, http://www.aipac.org/.
Ο Αμερικανικός τύπος και η τηλεόραση είναι εξ' ίσου φιλο-Ισραηλινά. Ο μέσος Αμερικανός πολίτης κοιμάται και ξυπνά πιστεύοντας ακράδαντα πως το Ισραήλ είναι ο πιστότερος και σημαντικότερος σύμμαχος της Αμερικής στον κόσμο, που χωρίς αυτό η Αμερική θα ήταν ανήμπορη στην Μέση Ανατολή. Το γεγονός πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην αντίστροφη ενόραση των πραγμάτων, δηλαδή ότι στο Ισραήλ δεν θα μπορούσε καν να επιβιώσει δίχως την αμέριστη συμπαράσταση των ΗΠΑ, δεν περνά καν από το μυαλό του. Η επιβίωση επομένως του κράτους του Ισραήλ εξαρτάται άμεσα και από την καλή ιδέα που έχει ο μέσος Αμερικανός πολίτης γιά τις πολιτικές του Ισραήλ. Δεν μπορεί επομένως το Τέλ Αβίβ να ανεχθεί γιά πού καιρό τον οποιοδήποτε ανερχόμενο Νεο-Οθωμανό κάθε τρείς και πέντε να βγαίνει στην τηλεόραση, και μέσω αυτής στο ιντερνετ, και να γαυγίζει τα εξ' Αγκύρης εναντίον του Ισραήλ και (ώ η φρίκη) υπέρ των κατ' αυτούς "τρομοκρατών"!
Το γεγονός πως οι Ισραηλινοί βρίσκονται στο Ιρακινό (άρα σίγουρα και στο Ιρανικό) Κουρδιστάν εκπαιδεύοντας και χρηματοδοτώντας τα πάντα καί τους πάντες από αγρότες και στρατιωτικούς μέχρι πολιτικούς και αστυνομικούς, είναι κάτι που σίγουρα δεν έχει περάσει απαρατήρητο από τους Τούρκους.
Ένα ανεξάρτητο και φιλο-Ισραηλινό Κουρδιστάν, σφήνα ανάμεσα σε Τουρκία, Ιράν και Ιράκ...τραβώντας προς στην γεωπολιτική παγίδα της Μεσσανατολικής δίνης και την έως τώρα φίλη και σύμμαχο Τουρκία, είναι μέσα στα μεσοπρόθεσμα σχέδια όσων έχουν αποκλειστικό στόχο και μέριμνά τους την ευημερία του Ισραήλ. Η Άγκυρα το βλέπει αυτό και γαυγίζει ασταμάτητα. Μπορεί η Άγκυρα να είναι μαντρόσκυλο που γαυγίζει και δαγκώνει και η Αθήνα να είναι λουλού-Κανίς που βάζει την ουρά κάτω από τα σκέλια, το Τελ Αβιβ όμως είναι σίγουρα ένα μπουλντόγκ που δαγκώνοντας σπάει κόκκαλα. Μπορεί να γαύγισε ο Ερντογάν γιά τους Τούρκους νεκρούς στα χθεσινά γεγονότα, έσπευσε όμως με μιά ανάσα να δηλώσει πως η Τουρκία δεν προτίθεται να στείλει ναυτικές δυνάμεις στην περιοχή: βρήκε ο τραμπούκος τον τραμπούκο του, με άλλα λόγια!
Μιά περαιταίρω ψύχρανση των Τουρκο-Ισραηλινών σχέσεων ίσως να φτάσει τις σχέσεις τους στο απροχώρητο, και να επέλθει σε κάποιοα καμπή η ουσιαστική ρήξη μεταξύ τους. Στον διαρρηγμένο Τουρκο-Ισραηλινό άξονα, ένα προς το παρών δειλά εκκολαπτόμενο γεωστρατηγικό τρίγωνο Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, ίσως θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά τα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής. Το Ισραήλ, δεν μπορεί να παραβλέπει το παράλογο της παρα φύσιν του συνεύρεσης με την Ισλαμική όσο περνάει ο χρόνος Ισλαμικώτερη Τουρκία. Οι πολιτιστικές ομοιότητες των Εβραίων με τους Έλληνες και η μοναξιά που νιώθουν οι δύο λαοί σε ένα κατά βάσιν εχθρικό και σίγουρα ανάδελφο περιβάλλον, είναι σίγουρα παράγοντες που παρότι παραβλέφθησαν στο παρελθόν, τώρα θα ιδωθούν και θα τεθούν υπό νέο πρίσμα. Είναι τυχαίο το γεγονός πώς σαν δεύτερο σπίτι οι Ισραηλινοί προτιμούν σαν ασφάλεια γιά την κακιά την ώρα να αγοράζουν στην Λευκωσία, ενώ κατά χιλιάδες παραθερίζουν στην Τουρκία; (Είκοσι χιλιάδες ήταν οι ακυρώσεις Ισραηλινών τουριστών σήμερα σε τουρκικά ξενοδοχεία, μετά τις δηλώσεις Ερντογάν).
Ή είναι τυχαίο το γεγονός πως η μόνη ξένη μουσική που ακούν φανατικά οι Ισραηλινοί, μετά την Αμερικανική, είναι η Ελληνική; Μέχρι και Ισραηλινό Καζαντζίδη έχουν. Νταλάρας, Αλεξίου, Γλυκερία, Τερζής καί ένα σωρό άλλοι Έλληνες τραγουδιστές οργανώνουν συναυλίες στο Τελ Αβιβ, μόνοι τους ή σε συνεργασία με Ισραηλινούς τραγουδιστές που τραγουδούν Ελληνικά τραγούδια αμετάφραστα, στα Ελληνικα. το Ισραήλ είναι ίσως η μόνη χώρα όπου υπάρχουν ρεμπέτικες κομπανίες από ντόπιους, μή Έλληνες, που άλλοι τραγουδούν στην Εβραϊκή αλλά οι πιό πολλοί στα Ελληνικά.
Μιά ματιά στο Γιού Τούμπ με τις εκατοντάδες άν όχι χιλιάδες Ελληνο-Ισραηλινά βιντεάκια, θα πείσει και τον πιό άπιστο. Με άλλα λόγια, με τα δικά μας μπορούν και εκφράζονται.
Το γεγονός πως η Ελληνική πολεμική Αεροπορία και το Ναυτικό άρχισαν πρόσφατα να συνεργάζονται με τα αντίστοιχα Ισραηλινά, και το γεγονός πως η Ελληνική αντίδραση, όπως εκφράστηκε μέσω των δηλώσεων του Δ. Δρούτσα ήταν ομολογουμένως υποτονική γιά μιά τόσο κατάφορη παραβίαση του του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θαλάσσης, δείχνει πως η Αθήνα προσπαθεί απελπισμένα να μπεί σφήνα στο επαπειλούμενο Τουρκο-Ισραηλινό κενό.
Το μόνο που επιδιώκει η Ελληνική πλευρά (λιδωρούμενη από σύσσωμο τον Ελληνικό τύπο) μετά το τραμπούκικο πειρατικό ρεσάλτο των Ισραηλινών, είναι να εκλιπαρεί την επιστροφή, μετά την αποφυλάκισή τους, των Ελλήνων συλληφθέντων της νηοπομπής.
Με άλλα λόγια, το Κανίς ξαπλώνει ανάσκελα και δείχνει την κοιλιά του στο αγριεμένο μπουλντόγκ που στάζει αίμα από τα δόντια του:
"Αφού έγινες και εσύ ο εχθρός του εχθρού μου...έλα τώρα να γίνουμε φίλοι!"
Ενδιαφέροντα αναγνώσματα:
http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=168273
http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=168278
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=334824&ct=32&dt=01/06/2010
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=334820&ct=32&dt=01/06/2010
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_01/06/2010_402963\
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου