Το εσωκομματικό Στάλινγκραντ του ΣΥΡΙΖΑ

Δημήτρης Μητρόπουλος  | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 11/02/20 

ΤΑ ΝΕΑ

Κάτι σε Στάλινγκραντ θυμίζει η υποψηφιότητα Βουδούρη για την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Προεδρικοί και Αριστερή Πλατφόρμα έχουν εγκλωβιστεί σε μια σύγκρουση που διεξάγεται με όρους οδομαχίας. Ολα αυτά ενώ η περιοδεία Βίτσα στην Πελοπόννησο αναδεικνύει τις δυσκολίες διαχείρισης σε επίπεδο οργανώσεων ενός κόμματος που φούσκωσε απότομα από το 4,5% στο 30%.

Γιατί τέτοια επιμονή εκατέρωθεν στον Βουδούρη; Για πολλούς και ποικίλους λόγους, αλλά κυρίως γιατί η υποψηφιότητά του αποκρυσταλλώνει την αντιπαράθεση των μεν με τους δε. Η πλευρά Τσίπρα, ασχέτως των κατά καιρούς ρητορικών εξάρσεων, θέλει άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ προς πρόσωπα και δυνάμεις που να τον βοηθήσουν να αυξήσει τα ποσοστά του. Κανονικά αυτό είναι πολιτικός πραγματισμός. Στην περίπτωση Καρυπίδη όμως φανερώθηκε ως επιπόλαιος οπορτουνισμός. Για την πλευρά Λαφαζάνη πάλι, η υποψηφιότητα Βουδούρη είναι η τέλεια κόκκινη γραμμή. Παπανδρεϊκός βουλευτής «φυτευτός» εκ των άνω στη Μεσσηνία όπου είχε στοχοποιηθεί πολιτικά από τον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ, πρόσωπο που, μέσω ΔΗΜΑΡ, στήριξε την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη το 2012, ο Βουδούρης προσφέρεται για αυτούς που θέλουν να υπερασπιστούν την ιδεολογική καθαρότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και επιχειρούν να αποτρέψουν, με το επιχείρημα αυτό, τους πολιτικούς συμβιβασμούς.

Τα ερωτηματικά δεν αφορούν τόσο την Αριστερή Πλατφόρμα. Αυτή δεν έχει να χάσει τίποτε από μια μάχη τύπου Στάλινγκραντ. Μετράει δυνάμεις, περνάει μηνύματα και φθείρει την ηγεσία. Τα ερωτηματικά αφορούν τους προεδρικούς. Εντάξει - έχοντας υποστεί το φιάσκο Καρυπίδη είναι υποχρεωμένοι, για λόγους τακτικής, να υπερασπιστούν τον Βουδούρη ή, έστω, να μετατρέψουν την επαναξιολόγηση της υποψηφιότητάς του σε άσκηση εσωκομματικής δημοκρατίας. Βεβαίως, το ΣΥΡΙΖο-νταβαντούρι στην Πελοπόννησο δεν είναι προετοιμασία για κάθοδο με αξιώσεις. Σύμφωνοι - αλλά, έτσι κι αλλιώς, ο Βουδούρης δεν κέρδιζε. Ε, αν δεν κέρδιζε, τότε γιατί να ματώσουν γι' αυτόν; Οπως και γιατί να φάνε τη χλαπάτσα για τον Καρυπίδη; 

Δεν θα ήταν προτιμότερο να δώσει η ηγεσία τη μάχη για κάποιον σαν τον Μάρκο Μπόλαρη που, στηριζόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να χτυπήσει με αξιώσεις την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και να δημιουργήσει ρήγμα στο παλιό φέουδο του Παναγιώτη Ψωμιάδη, ανατρέποντας πλήρως τον πολιτικό μύθο της γαλάζιας - ή έστω μαύρης - Βόρειας Ελλάδας; Σύμφωνοι, αντιδρούσαν οι τοπικές οργανώσεις. Αλλά εκεί άξιζε να δώσεις μάχη, αφού είχες κάτι να πάρεις. Και ο Μπόλαρης, με την ενεργοποίησή του στις Εξεταστικές και τον τρόπο που βρέθηκε εκτός ΠΑΣΟΚ, δεν είναι Βουδούρης.

Το συμπέρασμα είναι ότι οι τσιπραίοι έχουν πάθει ό,τι χειρότερο στον πόλεμο και την πολιτική. Εχουν εγκλωβιστεί σε λάθος μάχη, αφού η έκβασή της δεν θα έχει ουσιαστικό αντίκτυπο στον πόλεμο. Είναι κάτι που αναδεικνύει εντυπωσιακό κενό στρατηγικής, την ώρα που ακόμη κι ένας πρωτάρης στην πολιτική ήξερε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να δώσει προσοχή στο μέτωπο των Περιφερειών. Μένει τώρα να φανεί τι θα γίνει με τις ευρωεκλογές - που τις θεωρούσαν κερδισμένες πριν καν διεξαχθούν - με το δεδομένο της τρισταυρίας. Εκτός αν μετά τον Καρυπίδη και τον Βουδούρη τριτώσει το κακό.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ