Εμ. Κριαράς: «Περισυλλογή, ωρίμανση, αλλαγή νοοτροπίας»

Την ελπίδα να έχει βελτιωθεί η οικονομία της Eλλάδος και η κοινωνική πολιτική της εκφράζει ο Κ. Δεσποτόπουλος. Την ανάγκη περισυλλογής, ωρίμανσης και αλλαγής νοοτροπίας τονίζει ο Εμ. Κριαράς.

Ορθά οργανωμένη καθολική παιδεία Tου Kωνσταντινου Ι. Δεσποτοπουλου* Tο ερώτημα, πώς βλέπω την Eλλάδα του 2021, διακόσια χρόνια ύστερα από το 1821, δηλαδή από την έναρξη της απελευθερωτικής επαναστάσεως του ελληνικού έθνους, δεν επιδέχεται απάντηση με βεβαιότητα και με ακρίβεια. H απάντησή μου λοιπόν, είναι μάλλον έκφραση ελπίδας ή ευχής, έστω και αν πρόκειται για τη μετά επταετία μόλις Eλλάδα. Kαι ιδού η απάντησή μου: Tο έδαφος του κράτους Eλλάς, που είχε από το 1832 πέντε προσαυξήσεις, το 1864, το 1881, το 1913, το 1923 και το 1947, δεν εμφανίζει πιθανότητα μεταβολής: ούτε προς ελάττωση, εφόσον τουλάχιστον δεν παραμεληθεί τυχόν η μέριμνα για την προς άμυνά του επάρκεια των Eνόπλων Δυνάμεων ούτε προς επαύξησή του, ύστερα από την προσάρτηση της Δωδεκανήσου, επιτευγμένη και με προσωπική μου συμβολή, πιστεύω (βλέπε σελ. 112-114 του βιβλίου μου Aναπολήσεις B΄, 2006, εκδόσεις Παπαζήση). Eπίσης δεν εμφανίζεται προοπτική να συγκεντρωθεί το σύνολο των Eλλήνων στο έδαφος του ελληνικού κράτους. Θα υπάρχουν όπως και το 2021 κατάλοιπα σπουδαίων του Aποδήμου Eλληνισμού κραταιού άλλοτε και πολλαπλά ευεργετικού για την Eλλάδα ως ανεξάρτητο κράτος, και όχι μόνο οικονομικά. Tο 1912 υπενθυμίζω, το ήμισυ του ελληνικού στρατού ήταν εθελοντές από τους απόδημους και τους «υπόδουλους», τότε ακόμα Eλληνες. Kαι οι περισσότεροι από τους εθνικούς ευεργέτες υπήρξαν Eλληνες του Eξωτερικού. Tο 2021 θα υπάρχει ακόμη το αίτημα για εποικοδομητικές σχέσεις των Eλλήνων του Eξωτερικού προς την πατρίδα Eλλάδα, μη αμελητέο από την κυβέρνηση της Eλλάδας. Για την οικονομία της Eλλάδος και την κοινωνική πολιτική της εκφράζω την ελπίδα ότι ώς το 2021 θα έχουν βελτιωθεί, σε βαθμό άξιο των αγώνων και των θυσιών, αλλά και των επιτεύξεων των προηγούμενων γενεών των Eλλήνων. Ως προς την παιδεία και τον πνευματικό πολιτισμό εύχομαι κυβερνήσεις και λαός να εμπνέονται το 2021 με τρόπο γόνιμο από το ένδοξο παρελθόν του ελληνικού έθνους, αλλά και να έχουν επίγνωση των αναγκών του παρόντος και να τις ικανοποιούν εύστοχα. Eπί Kαποδίστρια υπενθυμίζω είχαν ιδρυθεί δύο χιλιάδες αλληλοδιδακτικά σχολεία για την υπερνίκηση της τότε αγραμματοσύνης μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού. Tο 2021 θα χρειάζεται ορθά οργανωμένη και προσανατολισμένη καθολική παιδεία. Tα σχολεία της Mέσης εκπαίδευσης να είναι όχι μεικτά, ώστε να εκλείψουν οι μεγάλες ζημιές από τον συναγελασμό στις αίθουσες των σχολείων κοριτσιών και αγοριών και το πρόγραμμα διδασκαλίας να ενθουσιάζει μαθητές και μαθήτριες. Eξάλλου, εύχομαι για το επετειακό έτος 2021 την ύπαρξη λειτουργών του πνευματικού πολιτισμού, όπως έστω υπήρξε στον εικοστό αιώνα, καύχημα για το έθνος. Mε ιδιαίτερη ευφροσύνη ενθυμούμαι τον Σικελιανό και τον Kαζαντζάκη «γίγαντες του πνεύματος» όπως μου τους χαρακτήρισε το 1946 ο διάσημος Γάλλος ποιητής Elyard ή και όπως τον Σεφέρη και τον Eλύτη αλλά και τον Σαραντάρη, έξοχους φίλους μου, που τίμησαν και τιμούν την Eλλάδα. Kαι ας μου συγχωρηθεί ότι περιορίζομαι στην ποίηση. * Ο κ. Κων. Ι. Δεσποτόπουλος είναι ιστορικός, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Περισυλλογή, ωρίμανση, αλλαγή νοοτροπίας Tου Εμμανουηλ Κριαρα* Με την πείρα την αποκτημένη κατά τη διάρκεια της μακράς ζωής μου και με τη γνώση σημαντικών γεγονότων του δέκατου ένατου αιώνα, μπορώ να απαντήσω ως εξής στην ερώτησή σας. Οι λόγιοί μας κατά πλειονότητα δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν την εσφαλμένη κατεύθυνση προς άκρατο θαυμασμό του αρχαίου πολιτισμού με τον καθαρευουσιανισμό που ανέπτυξαν στον χώρο της παιδείας μας και την παραγνώριση μιας καλύτερα οργανωμένης εκπαίδευσης και παιδείας του ελληνικού λαού. Μόνο σπουδαστές των δύο αιώνων μπόρεσαν με ατομική, περισσότερο, προσπάθεια να βγουν από τον κανόνα. Ο πόλεμος πολλών λογίων έως το 1976 εναντίον της δημοτικής γλώσσας μαρτυρεί την αλήθεια του λόγου μου. Σήμερα ο τόπος μας βρίσκεται σε δεινή θέση. Για το ξεπέρασμά της θα χρειαστούν χρόνια περισυλλογής, ωρίμανσης, αλλαγής νοοτροπίας διοίκησης και διοικουμένων σε σημαντικό βαθμό – πράγμα για το οποίο θα χρειαστούν προσπάθειες που θέλω να ελπίζω ότι θα τις καταβάλει ο τόπος μας στη διάρκεια των χρόνων που θα ακολουθήσουν έως το 2021. Υπογραμμίζω ότι η εκπαίδευση και η παιδεία μας έχουν καταρρακωθεί τα τελευταία χρόνια. Αποδοκιμάζω απολύτως και απεργίες εκπαιδευτικών και φοιτητών και μαθητών και καταλήψεις διοικητικών χώρων και χώρων διδασκαλίας. Το έργο, το καθήκον του δασκάλου είναι κάτι διαφορετικό. Φυσικά και το κράτος πρέπει να συναισθάνεται το καθήκον του έναντι των εκπαιδευτικών. Η εκπαίδευσή μας χρειάζεται βασική μεταρρύθμιση και στον καταρτισμό προβλημάτων ύλης και στην κατανομή μαθημάτων κατά σχολεία και τάξεις και στη χρησιμοποίηση ειδικών καθηγητών σε θέματα μετεκπαίδευσης εκπαιδευτικών, καθώς και στον χώρο του διοικητικού προσωπικού. Μόνο με αυτές τις προοπτικές πρέπει να ελπίζομε ότι θα οδηγηθούμε σε ένα ευχάριστο 2021. Απαραίτητη η δράση και η αισιοδοξία. Τελικά θα πρόσθετα ακόμη, να καταπολεμήσουμε τη γραφειοκρατία και να αλλάξομε το πολιτικό σύστημα. * Ο κ. Εμμ. Κριαράς είναι φιλόλογος, συγγραφέας. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_29/12/2013_534016

Εμπραχίμ Ραχμπαρί: «Οικονομία πιο δίκαιη και πιο εύρωστη»

Την Ελλάδα του 2021 ως ένα καλό μέρος να ζεις, να εργάζεσαι και να επενδύεις ονειρεύεται ο Εμπραχίμ Ραχμπαρί. Την ελπίδα ότι μέσα από αυτό που σήμερα φαντάζει άγονο και νεκρό θα αναδυθεί ένας στρατός χαρισματικών και φωτισμένων ανθρώπων, εκφράζει ο Βασίλης Χαραλαμπίδης.

Οικονομία πιο δίκαιη και πιο εύρωστη Tου Εμπραχιμ Ραχμπαρι* Η ελληνική οικονομία καταρρίπτει τον τελευταίο καιρό το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο: έχει να επιδείξει τη μεγαλύτερη συρρίκνωση του ΑΕΠ, τη μακροβιότερη ύφεση, το υψηλότερο δημoσιονομικό έλλειμμα σε ολόκληρη την Ε.Ε. (το 2009). Αλλά μέσα στα συντρίμμια και την απελπισία διαφαίνεται ελπίδα για καλύτερες μέρες στο μέλλον. Η προσδοκία μου είναι ότι το 2021 η ελληνική οικονομία θα είναι πιο δίκαιη, πιο ισορροπημένη, πιο ανταγωνιστική αλλά και πιο εύρωστη από ό,τι είναι σήμερα. Για να φτάσει εκεί, πρέπει τόσο ο δημόσιος όσο και ο ιδιωτικός τομέας να φέρουν εις πέρας την αποστολή που τους αναλογεί. Το κράτος πρέπει να καταφέρει τα θεμελιώδη: να ρυθμίζει εκεί που πρέπει, να παρέχει υποδομές, να κατανέμει ιδιοκτησιακά δικαιώματα, να βοηθά στην επίλυση διαφορών, να φροντίζει αυτούς που έχουν ανάγκη και να επιμορφώνει τους νέους. Για να χρηματοδοτηθούν αυτές οι υπηρεσίες, ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός πρέπει να είναι αποδοτικός, αλλά και δίκαιος. Από πού θα προέλθει η ανάπτυξη; Με τα θεμελιώδη να έχουν καλυφθεί, η απάντηση θα έλθει από την ανθρώπινη εφευρετικότητα. Τα παραδοσιακά πλεονεκτήματα της Ελλάδας στον τουρισμό, την αγροτική παραγωγή, την ενέργεια και τα logistics θα συμβάλλουν. Αλλά το 2021 θα υπάρχουν νέες μεγάλες εταιρείες γεννημένες μέσα στην κρίση, ενδεχομένως και χάρη στην κρίση. Κάποιες θα τροφοδοτούνται από τα προσόντα και τους πόρους Ελλήνων που μετανάστευσαν στο εξωτερικό αλλά μετά επέστρεψαν. Η Ελλάδα του 2021 είναι ένα καλό μέρος να ζεις, να εργάζεσαι και να επενδύεις. Ο δρόμος έως τότε είναι μακρύς αλλά η πρόοδος είναι ήδη ορατή: για παράδειγμα, ο ΟΟΣΑ θεωρεί ότι η Ελλάδα είναι ο πιο πετυχημένος μεταρρυθμιστής όλων, πτυχιούχοι αρχίζουν και στρέφονται προς την επιχειρηματικότητα, ενώ πριν αναζητούσαν εργασία από το κράτος. Χρειάστηκε όμως μία κρίση για να συμβούν αυτά, και η κατασπατάληση μιας κρίσης τέτοιων διαστάσεων θα ήταν ασυγχώρητη. Οι προσπάθειες και οι εμπνεύσεις του ελληνικού πληθυσμού θα μετρήσουν περισσότερο από όλα. Αλλά και η Ευρώπη θα πρέπει να συμβάλλει στην Ελλάδα του 2021. Η Ευρώπη πρέπει να δώσει στους Ελληνες την ευκαιρία να αναπνεύσουν, να σχεδιάσουν και να ελπίσουν. Τα χρέη πρέπει να συγχωρεθούν, όχι απλά να διαγραφούν, οι αγορές να ανοίξουν και η εμπιστοσύνη να ανοικοδομηθεί, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Τα χειρότερα πιθανόν σύντομα να έχουν περάσει, αλλά η Ελλάδα μπορεί ακόμα να προδώσει τον εαυτό της, και η Ευρώπη την Ελλάδα. * Ο κ. Εμπραχίμ Ραχμπαρί είναι διευθυντής Ευρωπαϊκών και Διεθνών Οικονομικών, Citigroup Research. Από τη βαθιά παρακμή στη νέα δημιουργία Tου Βασιλη Χαραλαμπιδη* Κατά την ελληνική επανάσταση, πραγματικά αναρωτιέμαι τι οδήγησε σε μια γενικευμένη δράση διεκδίκησης της καθημερινότητας των ανθρώπων. Ηταν άραγε η φτώχεια, η καταπίεση, η απόγνωση ή απλά η απαξίωση ενός αιώνιου εξουσιαστή; Ποιο είναι άραγε αυτό το εκρηκτικό μείγμα που οδηγεί την κοινωνία από τη βαθιά ύπνωση και παρακμή σε μια νέα δημιουργική φάση; Πρέπει να γκρεμιστεί ο κόσμος όπως τον ξέρουμε σήμερα, πρέπει να κατακερματιστεί κάθε ελπίδα για το αύριο, πρέπει να απαξιωθεί κάθε τι εδραιωμένο, πρέπει να γκρεμιστεί και το τελευταίο κάστρο κοινωνικής ασφάλειας και συνήθειας; Και οι στάχτες και τα συντρίμμια άραγε αρκούν για να οικοδομήσουν την ελπίδα; Οχι, δεν ξεχνώ το σύντομο ιστορικό νήμα που με συνδέει με το εδώ, με τον κοινό μας τόπο, με τα γερασμένα-κουρασμένα αλλά γνώριμα πρόσωπα των φίλων και εχθρών γύρω μου. Πιστεύω ότι μέσα από αυτό που σήμερα φαντάζει άγονο και νεκρό θα αναδυθεί ένας στρατός χαρισματικών και φωτισμένων ανθρώπων που για μια ακόμη φορά μέσα από τον σθεναρό και αδιαπραγμάτευτο αγώνα του θα χαράξει ένα σήμα τόσο ισχυρό, τόσο λαμπερό που θα είναι αυτό το σύμβολο που θα οδηγήσει την κοινωνία του 2021 αλλά και θα εμπνεύσει και τους επόμενους 200 χρόνια αργότερα. * Ο κ. Βασίλης Χαραλαμπίδης είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Οργανισμού Bios. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_29/12/2013_534020

Τα φούμαρα των χουνταίων...

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1792 στις 24 Δεκεμβρίου 201 Κρατάει τέσσερις δεκαετίες το σλόγκαν των φιλοχουντικών, φιλοβασιλικών και χρυσαυγιτών ότι η δικτατορία των Συνταγµαταρχών παρέδωσε µια «παρθένα» οικονοµία, δίχως κανένα χρέος. Το ίδιο πολυφορεµένο παραµύθι ακούστηκε και στο τελευταίο βίντεο, µε πρωταγωνιστή τον προφυλακισµένο Νίκο Μιχαλολιάκο, όταν σε µια ταβέρνα παραληρούσε ως συνήθως: «Επί 21ης Απριλίου τούς άφησε µε µηδέν χρέος και κατάντησαν τα πράγµατα… εκεί τα κατάντησαν. Τα λένε οι ίδιοι…, τα οµολογούν, η γενιά του Πολυτεχνείου». Φυσικά, ο οποιοσδήποτε άνθρωπος µε στοιχειώδη λογική και την ελάχιστη κατάρτιση θα µπορούσε να υποθέσει, δίχως να γνωρίζει καν τίποτα παραπάνω, ότι θα ήταν αδύνατο ένα χρέος που τρέχει κι αυξάνεται από καταβολής ελληνικού κράτους να εξαφανιστεί ή έστω να φρεναριστεί και να µειωθεί για µια εφταετία, ειδικά από µια χούντα ασυδοσίας και ασχετοσύνης. Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι η χούντα τα έκανε µαντάρα και στα οικονοµικά. Με το δηµόσιο ταµείο να πηγαίνει κατά διαόλου. Χειρότερα από πριν και µετά. Και ο µεγαλύτερος µύθος απ’ όλους ήταν αυτός της ανάπτυξης. Ουδεµία χειροπιαστή ανάπτυξη υπήρξε επί εφταετίας. Το αντίθετο… Εκτός κι αν µπορεί να θεωρηθεί επίτευγµα το (απογοητευτικό) +0,9%, τη στιγµή που όλη η Αθήνα χτιζόταν, οι Έλληνες µετανάστες και οι ναυτικοί τόνωναν τις καταθέσεις µε δεκάδες χιλιάδες εµβάσµατα από το εξωτερικό, ενώ η Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 προσπαθούσε να σηκώσει για πρώτη φορά κεφάλι, ύστερα από την Κατοχή, τον Εµφύλιο και την κατάµαυρη δεκαετία του ’50. Μόνο οι υπερεργολάβοι και οι ρουφιάνοι πλούτισαν, λοιπόν, στην οδυνηρή εφταετία σκανδάλων… Χουντικοί µύθοι Το «Π» ρίχνει κλοτσιά µια για πάντα σ’ αυτές τις µυθοπλασίες περί «καλής» οικονοµίας επί χούντας. Και, µάλιστα, µε ντοκουµέντα. Με δηµοσιεύµατα ακριβώς απ’ αυτήν την εποχή. Επί δικτατορίας! Τότε, δηλαδή, που η λογοκρισία έδινε κι έπαιρνε. Και τα παρουσιάζουµε αυτά τα δηµοσιεύµατα της επταετίας, ακριβώς επειδή σίγουρα υπάρχουν ακόµα άπιστοι Θωµάδες. Σύµφωνα µε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, λοιπόν, το 1974 το δηµόσιο χρέος είχε ανέβει στο 20,8% επί του ΑΕΠ, στα 114 δισ. δρχ. εκείνη τη χρονιά, µε τον εσωτερικό κι εξωτερικό δανεισµό να γιγαντώνονται. Το χρέος ξεκίνησε από 37,8 δισ. δρχ. το 1967, ενώ το 1973 ήταν ήδη στα 87 δισ., µε το έλλειµµα στο εµπορικό ισοζύγιο να είναι 4,5 φορές ψηλότερο και τις καταθέσεις, παρά τις διαρκείς τονωτικές ενέσεις των Ελλήνων µεταναστών, να µειώνονται δραµατικά µετά το 1970. Ο πληθωρισµός κάλπαζε, το πραγµατικό εισόδηµα µειωνόταν, οι φόροι έκαναν επέλαση, το ίδιο και η ακρίβεια. Τζάµπα… εργολάβοι Ακόµα και µια ελαφριά µείωση του εξωτερικού δανεισµού ήταν τεχνητή, αφού οι εργοληπτικές εταιρείες έπαιρναν τα δάνεια από το εξωτερικό µε εγγύηση ελληνικού ∆ηµοσίου και στη συνέχεια γίνονταν ανάδοχες των δηµόσιων έργων, µε παραχώρηση των δανείων στο ελληνικό κράτος. ∆εκάδες τέτοια δάνεια - συµβάσεις έγιναν και µ’ αυτήν την πατέντα - µετατροπή και το χρέος φαινόταν ως «εσωτερικό». Καραµπινάτη δηµιουργική λογιστική, δηλαδή, του «µυστράκια» Παττακού και τον οµοϊδεατών του. Από το 1971, λοιπόν, η κατάσταση στην οικονοµία δεν µπορούσε να κρυφτεί άλλο. ∆εν θα ήταν, µάλιστα, υπερβολή να πούµε ότι τότε άρχιζε να χτίζεται πια για τα καλά η λερναία ύδρα του χρέους. Στις 6.4.1971 οι εφηµερίδες δηµοσιεύουν: «Αύξηση κατά 23,5% σηµείωσε το δηµόσιο χρέος εντός του πρώτου 5µήνου του 1970, έναντι του 1969, κι έφθασε τα 58,3 δισεκατοµµύρια δρχ. τον Μάιο του περασµένου έτους, έναντι 47,2 που ήταν τον Μάιο του 1969, σύµφωνα µε στοιχεία της ΕΣΥΕ». Στις 22.9.1971 υπάρχει στα «Νέα» οικονοµική ανάλυση του Κωνσταντίνου Κόλµερ, όπου διαβάζουµε ότι «ναι µεν σηµειώθηκε το 1970 µια επιβράδυνση στην αύξηση του ρυθµού αυξήσεως του χρέους στο 12% έναντι 25% του 1969 (σ.σ.: πάλι επί χούντας είχε εκτιναχθεί, δηλαδή), όµως σηµειώθηκε µια ουσιώδης αύξηση του κρατικού δανεισµού µε έντοκα γραµµάτια και διπλασιασµός του δανεισµού σε συνάλλαγµα». Παρατίθενται, µάλιστα, και αποκαλυπτικά στοιχεία για το δηµόσιο χρέος από το 1958, µε πηγή πάντα τη στατιστική υπηρεσία: ∆ΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΣΕ ∆ΙΣ. ∆ΡΧ. 1958........................................................3,5 1959........................................................8,0 1960........................................................9,7 1961......................................................11,6 1962......................................................13,1 1963......................................................17,6 1964......................................................21,4 1965......................................................25,4 1966......................................................32,0 1967......................................................37,8 1968......................................................45,3 1969......................................................56,7 1970......................................................63,7 Από το 1966, δηλαδή, που το χρέος ήταν 32 δισ., διπλασιάστηκε µέχρι το 1970 στα 63,7 δισ. Σύµφωνα, εξάλλου, µε στοιχεία του ∆εκεµβρίου του 1971, υπήρξε «αύξηση των εισαγωγών µ’ έναν ρυθµό 15% περίπου, µε ταυτόχρονη µείωση των εξαγωγών κατά 5%, διαφορά που διεύρυνε το έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου». Πάτωναν οι εξαγωγές, θέριευαν οι εισαγωγές… Το 1972 ο Τύπος βοούσε πια για την τραγική κατάσταση της οικονοµίας. Στις 13.9.1972 τα «Νέα» έγραφαν στον τίτλο του ρεπορτάζ τους: «Κατά 7,7 δισ. αυξήθηκε το 1971 το δηµόσιο χρέος». Και συνέχιζαν: «Αυξήθηκε κατά 7,7 δισεκατοµµύρια δραχµές το δηµόσιο χρέος της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του 1971. Σύµφωνα µε τα στατιστικά στοιχεία του τελευταίου τεύχους του ∆ελτίου Στατιστικής ∆ηµοσίων Οικονοµικών, κατά το τέλος του 1971 το συνολικό δηµόσιο χρέος ανήλθε σε 71,4 δισ. δραχµές». Από 63,7 που ήταν το 1970! Με τη σηµείωση ότι µειώθηκε κατά 600 εκατ. δρχ. το χρέος σε ξένο νόµισµα και αυξήθηκε κατά 1,8 δισ. το χρέος σε εγχώριο νόµισµα. Με την πατέντα, που λέγαµε. Στον «Οικονοµικό Ταχυδρόµο», στις 15.2.1973, τα σηµάδια κατρακύλας της οικονοµίας συνεχίζονται: «Μεταξύ Μαΐου 1971 και 1972 το δηµόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 7.118 εκατ. δρχ. ή σε ποσοστό 10% κι έφθασε στο ύψος των 73.806 εκατ. δρχ.». «Θυσίες και κόστος» Το πιο ενδιαφέρον άρθρο όλης εκείνης της εποχής το ξετρυπώσαµε στο «Βήµα». Στις 20.10.1973 υπήρχε πρωτοσέλιδη ανάλυση µε τίτλο «Ο απολογισµός µιας εξαετίας, θυσίες και κόστος». Τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτά τα περί «µηδενικών χρεών» δεν µπορούν να λέγονται ούτε γι’ αστείο. Πιο τρανταχτή διαπίστωση; Ότι στην εξαετία της δικτατορίας το εξωτερικό χρέος έγινε 1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε φθάσει σε διάστηµα 145 χρόνων. Από καταβολής ελληνικού κράτους! Ιδού τα σηµαντικότερα αποσπάσµατα: ♦  «∆ιαπιστώθηκε στο προηγούµενο σηµείωµα ότι από τα προβαλλόµενα σαν επιτεύγµατα της οικονοµικής της εξαετίας, η µεν οικονοµική σταθερότητα όχι µόνο δεν εξασφαλίστηκε, αλλά αντίθετα διαταράχθηκε κατά τρόπο επικίνδυνο, η αύξηση του συναλλαγµατικού αποθέµατος είναι εικονική και οφείλεται στο δανεισµό από το εξωτερικό, ο δε ρυθµός αναδιάρθρωσης της οικονοµίας υπήρξε κατώτερος των δαπανών και δυσαναλόγως µικρότερος σε σχέση µε το παρελθόν». ♦ «Η µόνη διαφορά έναντι του παρελθόντος είναι η αποκληθείσα µε µετριοφροσύνη «ταχύρρυθµη ανάπτυξη», δηλαδή η επίτευξη πρόσθετου ρυθµού ανάπτυξης έναντι του παρελθόντος κατά 0,9% τον χρόνο, σύµφωνα µε τα επίσηµα στοιχεία. Ποιες όµως υπήρξαν οι θυσίες για να καταλήξουµε σ’ αυτό το ασήµαντο ποσοτικά και ανεπαρκές ποιοτικά ποσοστό ετήσιας αύξησης του εισοδήµατος;». ♦ «Μια από τις σπουδαιότερες θυσίες της εξαετούς περιόδου που προορίζεται να επηρεάσει δυσµενώς τις εξελίξεις της οικονοµίας στο µέλλον είναι η αύξηση του εξωτερικού χρέους της οικονοµίας. Το συνολικό εξωτερικό χρέος της Ελλάδας όπως είχε διαµορφωθεί µε τις ρυθµίσεις των προπολεµικών χρεών ανερχόταν από το 1821 µέχρι και το 1966 σε 1.110 εκατ. δολάρια περίπου». ♦ «Μέσα σε έξι χρόνια το χρέος αυτό ξεπέρασε τα 2.700 εκατ. δολάρια, χωρίς να υπολογίζονται οι καταθέσεις σε συνάλλαγµα από το εξωτερικό. Ήρκεσαν, δηλαδή, έξι χρόνια για να γίνει το εξωτερικό χρέος της χώρας 1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε φθάσει σε διάστηµα 145 χρόνων. Και αυτό για έναν πρόσθετο ρυθµό ετήσιας αύξησης 0,9%». ♦ «Ακόµα και το δηµόσιο εξωτερικό χρέος που από την εθνική ανεξαρτησία ως το 1966 δεν ξεπερνούσε τα 300 εκατοµµύρια δολάρια έφθασε κατά την τελευταία εξαετία τα 700 εκατ. δολάρια, το δε εσωτερικό δηµόσιο χρέος από 32 δισ. δρχ. φθάνει τώρα περίπου τα 80 δισ. Ας σηµειωθεί ότι τώρα µέρος των δανείων του κεντρικού προϋπολογισµού πραγµατοποιείται µέσω Τραπέζης Ελλάδος και δεν εµφανίζεται στους λογαριασµούς του δηµόσιου χρέους»! Οι πλούσιοι, πλουσιότεροι Και συνέχιζε η εφηµερίδα στον απολογισµό που έκανε τον Οκτώβριο του 1973 µε το εµπορικό ισοζύγιο: «Η δεύτερη µεγάλη θυσία της ελληνικής οικονοµίας κατά την περίοδο αυτήν υπήρξε η θεαµατική διόγκωση του εµπορικού ισοζυγίου. Το έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου από 745 εκατ. δολάρια προβλέπεται ότι θα φτάσει τελικά το τέλος του 1973 τα 2.600 εκατ. δολάρια, δηλαδή περίπου θα τετραπλασιασθεί. Εκείνο πάντως που είναι άκρως ανησυχητικό είναι η αλµατική αύξηση των εισαγωγών που από 1.150 δισ. το 1966 προβλέπεται να φθάσει τα 3.500 τουλάχιστον το 1973. Η αύξηση αυτή των εισαγωγών αντανακλά αφενός µεν τον χαµηλό βαθµό ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονοµίας, αφετέρου δε την ανεπάρκεια της εγχώριας παραγωγής». Στη συνέχεια διαβάζουµε ότι οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι: «Ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας της οικονοµίας περιορίστηκε. Τα συµπτώµατα κερδοσκοπίας εντάθηκαν. Έχει ήδη σηµειωθεί ένταση στην ανισοκατανοµή µε την αύξηση της µερίδας των κερδών έναντι της µερίδας των µισθών στο εθνικό εισόδηµα. Πρέπει να προστεθεί ότι η τελευταία πληθωριστική διαδικασία δεν έθιξε τα υπέρογκα κέρδη της περιόδου αυτής». Μόλις λίγες εβδοµάδες µετά την πτώση της χούντας, ο οικονοµολόγος Αδαµάντιος Πεπελάσης δηµοσιεύει άρθρο του (2.8.1974), στο οποίο κάνει λόγο για ξεπούληµα της Ελλάδας στα ξένα κεφάλαια από τους Συνταγµατάρχες: «Η ανάπτυξη της επταετίας είχε αντιλαϊκό χαρακτήρα. Η µεγάλη µάζα δηλαδή επωµίσθηκε το βάρος της ανάπτυξης, καρπώθηκε τα λιγότερα ωφελήµατα κι έφερε το κόστος των διάφορων αντιφατικών και συγκυριακών µέτρων για την προσπάθεια επαναφοράς της οικονοµίας σε σχετική σταθερότητα και ισορροπία. Ιδιαίτερα τα µέτρα των τελευταίων 12 µηνών ήταν εξοντωτικά για τα µικρά εισοδήµατα. Η άνοδος των τιµών κατά 40%-45% το 1973 (και κατά 9% για το πρώτο εξάµηνο του 1974) υπερκάλυψε την αύξηση των αστικών εισοδηµάτων ενώ το αγροτι κό εισόδηµα άρχισε να συρρικνώνεται σηµαντικά. Οι ξένες παραγωγικές επενδύσεις µειώνονται εντυπωσιακά. Ενώ στην περίοδο 1965-66 εισάγονται 200 εκατ. δολάρια για παραγωγικές επενδύσεις, σ’ όλη την επταετία 1967-1973 εισάγεται πραγµατικά το µισό περίπου της προηγούµενης επταετίας. Τα άλλα ξένα κεφάλαια που εισέρρευσαν ήταν ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ - αγορά γης, οικοπέδων και παρόµοια». Τελικά, αυτά τα περί «οικονοµικού θαύµατος της χούντας» δεν είναι απλά παραµύθια της Χαλιµάς, αλλά όσοι τα λένε προσπαθούν να βγάλουν λάδι, γκεµπελικά και προκλητικά, µια καταστροφική οικονοµική περίοδο που βάλτωσε τη χώρα σε όλα τα επίπεδα… Και το ότι κάποιοι θέλουνε να ξεχνάνε τόσο εύκολα, είτε επειδή είναι ωφεληµένοι από σκοτεινές περιόδους σαν την εφταετία είτε επειδή έστω είναι ανιστόρητοι, δεν πάει να πει ότι όλοι έχουµε πάθει µαζικό Αλτσχάιµερ και οµαδική τύφλωση… http://www.topontiki.gr/article/63414/Ta-foumara-ton-xountaion

ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΠΑΟΛΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΑ! (Εδώ ο κόσμος καίγεται καί ο Υπουργός λουλουδοχαριεντίζεται)

"Ζημιάρης" υπουργός έριξε στην Πάολα λουλούδια χιλιάδων ευρώ!

Το λουλουδικό έδινε και έπαιρνε στο νυχτερινό κέντρο που εμφανίζονται η Πάολα και ο Παντελίδης. Δεν ήταν άγνωστος ο θαμώνας που ξόδεψε χιλιάδες ευρώ σε λουλούδια. Και το διαδίκτυο βοά ότι ήταν υπουργός!

Τα σχόλια έδιναν και έπαιρναν από τους υπόλοιπους πελάτες που έβλεπαν τον υπουργό να μην τσιγκουνεύεται τα λουλούδια. 

Σύμφωνα με το antinews που δημοσιεύει την είδηση κάποιοι είπαν: "Ο υπουργός ξοδεύει χιλιάρικα για λουλούδια την ώρα που συζητάμε αν ο κόσμος θα παγώσει ή όχι".

Ο υπουργός, ο οποίος δεν κατονομάζεται, πήγε μια από τις προηγούμενες ημέρες στο νυχτερινό κέντρο που τραγουδούν η  Πάολα με τον Παντελίδη.
Συνοδευόταν από μια καλλίπυγο κυρία και έκανε μεγάλη «ζημιά» στο μαγαζί.

Εριξε πολλά πανέρια με λουλούδια και αδιαφορούσε πλήρως για τα βλέμματα αποδοκιμασίας των θαμώνων.

Ποιούς καρφώνει ο Κάντας στην απολογία του

Πολιτικός σεισμός από τις αποκαλύψεις - Διακομματικό (ΝΔ-ΠαΣοΚ) το έγκλημα της μίζας υποστήριξε - «Τα έπαιρνε» και επί κυβερνήσεως Ζολώτα - Η Υπεράκτια kourkoumpini και η παράνομη αμοιβή για ρώσικα αντιαρματικά

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  27/12/2013 19:42

 

25

emailεκτύπωση  

Πολιτικός σεισμός από την απολογία Κάντα για τον τρόπο που εισπράχτηκαν οι μίζες. Τα έπαιρναν στα γραφεία τους, σε περιβόλους εκκλησίας στην Αγία Σκέπη Παπάγου αλλά και σε λογαριασμούς του εξωτερικού. Πρώην πρωθυπουργός, υπουργοί ακόμα και αρχηγός κόμματος εμφανίζονται να υποστηρίζουν στη Βουλή συγκεκριμένα οπλικά συστήματα... Έρχονται κλήσεις για απολογίες σε εμπόρους, μεσάζοντες, διαχειριστές off - shore και άλλους ύποπτους επιχειρηματίες, όπως αποφασίστηκε σε σύσκεψη ανακριτών και εισαγγελέων το απόγευμα της Παρασκευής. Ορισμένες θα συνοδεύονται και από εντάλματα σύλληψης...

Διαβάστε το πρώτο μέρος της απoλογίας Κάντα

Διαβάστε το δεύτερο μέρος της απολογίας Κάντα

Να ποιοί με δωροδοκούσαν εμένα και τους ανωτέρους και κατωτέρους μου στο υπουργείο Άμυνας! Ενώπιον των ανακριτών κ.κ. Γαβριήλ Μαλλή, Ιωάννη Σταυρόπουλου, αλλά και των εισαγγελέων Ευγενίας Κυβέλου, Ελένης Σίσκου και Αντώνη Ελευθεριάνου ο απόστρατος της αεροπορίας και αξιωματούχος τα είπε όλα:

«Μου έδωσαν χρήματα για να μην έχω καμμία παρατήρηση, αντίρρηση και καθυστέρηση», οι επιχειρηματίες-όπλων, όπως τους αναφέρει στην απολογία του ο 71χρονος, πρώην αναπληρωτής διευθυντής Εξοπλισμών: Παναγιώτης Ευσταθίου,Κωνσταντίνος Δαφέρμος, Παύλος Νικολαϊδης, Λάμπρος Μπαρτζώκας, Δημήτρης Παπαχρήστος, Χρήστος Τούμπας, Κωνσταντίνος Μπαλέρμπας, Ι. Κομνόπουλος,Θωμάς Λιακουνάκος και ο διευθυντής του Γ. Αποστόλου...

Καρέ - καρέ με ονόματα, ποσά και λογαριασμούς στην Ελβετία με την ενθάρρυνση των συνηγόρων του Ιωάννη Μαντζουράνη και Ηλία Μπίσια, αποκαλύπτει ο Αντώνης Κάντας στην απολογία του, το κείμενο της οποίας δημοσιεύει ολόκληρο σήμεραtovima.gr, την πορεία της μίζας από τα εξοπλιστικά, που για λογαριασμό του έφθασε τα 11 εκατομμύρια ευρώ. Τα άλλα 4 εκατομμύρια ευρώ που του βρήκαν ήταν από μίζες πριν από το 1997, αλλά και αποδόσεις των εκατομμυρίων που είχε εισπράξει με σωστές επενδύσεις, σύμφωνα με όσα υποστήριξε! Τα έπαιρνε για εξοπλιστικά και επί κυβέρνησης Ζολώτα, από το 1989 δηλαδή και σύμφωνα με τον Αντώνη Κάντα το έγκλημα της μίζας ήταν κυρίως διακοματικό, όπως και η διαπλοκή των δυο μεγάλων κομμάτων, της Ν.Δ και του ΠαΣοΚ.

Σύμφωνα με τον ποταμό αποκαλύψεων του Κάντα, ύποπτες προμήθειες υπήρξαν όχι μόνο την εποχή, που δωροδοκήθηκε ο ίδιος, επί υπουργείας Τσοχατζόπουλου, αλλά και επίΓιάννου Παπαντωνίου, κάτι που το έχει ως εκτίμηση για συγκεκριμένη προμήθεια αρμάτων. Περιγράφει μάλιστα σκηνή, όταν αντιπρόσωπος εταιρείας όπλων «ξέχασε» στο γραφείο του στο υπουργείο Άμυνας, τον Δεκέμβριο 2001, σακ βουαγιάζ με 600.000 ευρώ:

«...Το άφησε στον καναπέ του γραφείου μου. Μόλις το αντιλήφθηκα βγήκα από το γραφείο στην πόρτα και του είπα: "ξέχασες τη τσάντα", εκείνος γύρισε και μου είπε "είναι για σένα δεν την έχω ξεχάσει... Μόλις έφυγε την άνοιξα, είχε 600.000 ευρώ... πράγματι έπαψα να έχω αντιρρήσεις για την προμήθεια».

Όπως εξηγεί τα χρήματα τα έπαιρνε και μέσω off - shore τις οποίες σήμερα δεν θυμάται ακριβώς, αλλά και οι καταθέτες - έμποροι όπλων είχαν υπεράκτιες...

Μίζα για τα υποβρύχια

«Υπηρετώ στη Διεύθυνση Εξοπλισμών του υπουργείο Άμυνας από το 1997 μέχρι την 5η Απριλίου 2002. Υπηρέτησα κατόπιν επιλογής και επιθυμίας του τότε υπουργού Άκη Τσοχατζόπουλου.... Αρχές του 1999 ήρθε στο γραφείο μου ο Πάνος Ευσταθίου, εκπρόσωπος της γερμανικής SNT ATLAS και μου ανέφερε για την προμήθεια των υποβρυχίων 214 από τη γερμανική κοινοπραξία Ferrostaal - HDW. Μου είπε ότι αποφασίστηκε σε όλα τα επίπεδα και με παρκάλεσε να προωθήσω το πρόγραμμα χωρίς καμμία καθυστέρηση και καμμία παρατήρηση. Μου είπε ότι για να το κάνω αυτό θα μου έδινε μισό τοις εκατό... Εγώ δέχτηκα και τελικά εισέπραξα για αυτό το πρόγραμμα της Atlas συνολικά περίπου 500-600.000 ευρώ. Πλήρη εικόνα για το ακριβές ποσό θα έχω όταν έρθουν στα χέρια μου όλα τα αντίγραφα των λογαριασμών, που έχω ζητήσει. Τα χρήματα αυτά άρχισε να μου τα καταβάλει σταδιακά και σε μεγάλα χρονικά διαστήματα, περίπου ένα εξάμηνο μετά την υπογραφή της σύμβασης, ανάλογα με το πότε εισέπραττε τις πληρωμές από τη γερμανική εταιρεία SNT ATLAS. Για τον σκοπό αυτό ο Ευσταθίου μου σύστησε το Φάνη Λυγινό (Ελβετός τραπεζίτης με ελληνική και ελβετική υπηκοότητα), ο οποίος μου έστειλε φόρμες ανοίγματος ονομαστικών λογαριασμών, τις οποίες υπέγραψα. Μου άνοιξε λογαριασμό στην Dresdner Bank της Γενεύης επ' ονόματί μου (αρθμ. 8.008.121.0071) και στη συνέχεια έναν ακόμα υπολογαρισμό, που δεν θυμάμαι το νούμερο του. Εκτιμώ ότι το πρώτο έμβασμα που έφθασε σε αυτόν τον λογαριασμό ήταν ένα μικρό ποσό 80.000 ευρώ... Δεν θυμάμαι αν κάποιο ποσό έχει εμβαστεί στον λογαριασμό για τον οποίον σήμερα δεν διατηρώ στοιχεία, αφού έχει κλείσει από το 2005. Προγενέστερα ο Ευσταθίου είχε καταθέσει χρήματα σε λογαριασμό μου στην τράπεζα ΒΑΝΚ HOFMANN Ζυρίχης (αριθμ. 12084) με κωδικό ΜΑΡΚΟΣ. Ο λογαριασμός επίσης άνοιξε το 1997 και έκλεισε το 2000 και είναι αυτόα καθώς και σε έναν ακόμα που άνοιξε ο Λυγινός στην ΒΝΡ PARIBAS, που μπήκαν συνολικά 600.000.

Υπεράκτια kourkoumpini

Το 2005 ο Λυγινός άλλαξε τράπεζα. Πήγε στην ΒΝΡ PARiBAS και τον ακολούθησε και ο Ευσταθίου και εγώ. Έτσι ανοίχτηκε άλλος λογαριασμός, νομίζω ότι ήταν σε off-shore στην οποία μπήκαν δόσεις μετά το 2005, και είχε το όνομα kourkoumpini COR... Ο Ευσταθίου έβαζε πάντα τα χρήματα μέσω off - shore, μια νομίζω ονομαζόταν IRON...

«Εκτός από τα υποβρύχια ο Ευσταθίου με πλησίασε και μου υποσχέθηκε προμήθεια ύψους 1% του κόστους του προγράμματος που αφορούσε το σύστημα κατεύθυνσης και ελέγχου του αντιαεροπορικού βλήματος STINGER ASRAD, που κατασκεύαζε επίσης η SNT ATLAS. Το συνολικό κόστος του προγράμματος ήταν 60. -70.000.000 ευρώ. Συνολικά εγώ έλαβα περίπου 1,5 εκατομμύρια ευρώ. Όπως και για τα υποβρύχια δεν έχω απόδειξη ότι πλήρωσε ο Ευσταθίου και αλλού προμήθεια όμως έχω την αίσθηση ότι είχε μια πρόσβαση στο Γενικό επιτελείο Στρατού. Η ιεραρχία από τον Λεονταρίτη και πάνω ήταν η ίδια...

Τα χρήματα εμβάστηκαν από εξωχώριες εταιρίες του Ευσταθίου στους ίδιους ατομικούς λογαριασμούς μου της Dresdner, στον ατομικό της HOFMANN και την BNP. Στη συνέχεια νομίζω ο Σπύρος Μεταξάς συνέστησε για λογαριασμό μου μια off-shore, της οποίας δικαιούχος ήμουνα εγώ...

Παράνομη αμοιβή για ρώσικα αντιαρματικά

«... Έλαβα παράνομη αμοιβή και για τους αντιαρματικούς πυραύλους KORNET, που προμηθεύτηκε το υπουργείο για λογαριασμό του στρατού ξηράς από τη ρωσική εταιρεία ΚΡΒ. Το συνολικό κόστος της προμήθειας είχε ανέλεθει σε 100.000.000 δολάρια ή ευρώ. Η προμήθειά μου ήταν εντυπωσιακά μεγάλη. Ανήλθε σε 3% του ύψους του προγράμματος. Εκπρόσωπος της κατασκευάστριας αυτής εταιρείας ήταν ο Κωνσταντίνος Δαφέρμος, τον οποίον αρχικά δεν γνώριζα. Τότε, το 2000, συνέβησαν δυο γεγονότα:στη σύνοδο ελληνορωσικής αμυντικής συνεργασίας με πλησίασε ο ρώσος ομόλογός μου και μου είπε ότι η προμήθεια μπορεί να γίνει μέσω της κρατικής εταιρείας, που μετονομάστηκε σε ROSOBONEXPORT... To γεγονός αυτό πληροφορήθηκε η κατασκευάστρια ΚΒΡ και κάποια μέρα ήρθε στο γραφείο μου ένα υψηλόβαθμο στέλεχος συνοδευόμενο από τον κ. Δαφέρμο. Πάντως άλλο στέλεχος της KBP με ρώτησε αν είχαμε προβλήματα με τον κ. Δαφέρμο, διότι άλλη ελληνική πηγή τούς κατήγγειλε ότι είχε δικαστική εμπλοκή. Του απάντησα ότι δεν έχω τέτοια πληροφορία...

Λίγες ημέρες μετά με επισκέφθηκε και με ευχαρίστησε και με ρώτησε τί ζητάω από αυτή τη σύμβαση. Δεν του απάντησα και φεύγοντας μου είπε ότι θα μου δοθεί το 3%, που αντιστοιχούσε σε 3.000.000 δολάρια ή ευρώ. Δεν τον πίστεψα, αλλά πράγματι ένα μεγάλο μέρος, τα 700.000, μου τα κατέβαλε σε μετρητά στην Ελλάδα και το υπόλοιπο ποσό σε λογαριασμό μου στην UBS Γενεύης...

Με ρώτησαν από την τράπεζα (λογαρ. 2206-885979) και τους είπα ότι ήταν αμοιβή για τεχνοοικονομική μελέτη. Ενδεχομένως εκεί να έχω και άλλον λογαριασμό... Τις 700.000 τις πήρα σε δύο δόσεις, το τέλος 2001 και αρχές 2002. Τις πήρα από το γραφείο του και αρχικά τις έκρυψα στο υπόγειο του σπιστιού μου και την άλη μέρα τις ήγα σε θυρίδα μου στι CITI BANK Φαλήρου. Από αυτά τα 500.000 ευρώ είναι εκείνα που παρέλαβα μαζί με τους Λυγινό και τον Ελβετό τραπεζίτη Oswald. Στη συνέχεια όλοι από κοινού μεταβήκαμε στο γραφείο της Dresdner Bank στην Αθήνα... Έμεινα με την εντύπωση ΟΤΑ τα χρήματα διακινήθηκαν μέσω τραπέζης και όταν το 2008 ξέσπασε στην Ελλάδα το σκάνδαλο Siemens έμεινα έκπληκτος που αναφερόταν το όνομά μου... Συγκεκριμένα αναφερόταν ότι από την υπεράκτια Martha Holdings του Πρόσδρομου Μαυρίδη έλαβα το πόσος στον προσωπικό μου λογαριασμ΄9ο στην Ελβετία. Όμως τα χρήματα δεν προέρχονταν από τη Siemens, ούτε ήξερα τον Μαυρίδη και την εταιρεία του. Τα χρήματα ήταν για τα KORNET...

«Μού ζήτησε και ο Νικολαΐδης »

 Τέλος, το 2002, με συνάντησε ο Παύλος Νικολαΐδης τον οποίον γνώριζα, ήταν στενός φίλος και κουμπάρος του Άκη Τσοχατζόπουλου... Μου ζήτησε να του καταβάλω χρήματα από αυτά που πήρα από τον Δαφέρμο. Όταν όμως του το είπα εκείνος μου είπε «τον έχω τακτοποιήσει καλά»...

Ερ: Υπό την ιδιότητα σας σε τι ενέργειες προβήκατε για το πρόγραμμα αυτό για τις οποίες σας δόθηκε η προμήθεια;

Απ: Ο Δαφέρμος μου έδωσε τα χρήματα για μην τον διώξει από εκπρόσωπο η κατασκευάστρια εταιρεία... Επίσης για να υπογράψω χωρίς καθυστερήσεις...

Πήρα 1,7 εκατομμύρια για τα αντιεροπορικά

«Για το πρόγραμμα του αντιαεροπορικού συστήματος μικρού βεληνεκούς OSA ΑΜΚ, κόστους 100.000.000, είχε αποφασίσει το ΓΕΣ το 1998... Εκείνη την περίοδο είχαμε μια σύνοδο στη Μόσχα... Εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος και μεταφραστής της ρωσικής κρατικής εταιρείας ο Λάμπρος Μπαρτζώκας... Μου είπε αν προχωρήσει το πρόγραμμα θα έχω ένα σοβαρό δώρο...». Συνολικά από την εταιρεία αυτή κατατέθηκαν από το 1999 ως το 2003-4 1,7 εκατομμύρια δολάρια στην ελβετική τράπεζα FERRIER LULLIN Γενεύης... Ένα από τα εμβάσματα προέρχονταν από τη Νέα Υόρκη και ο κ. Μπαρτζώκας ακούστηκε και στην προμήθεια των ΤΟΡ.

«Ενα άλλο εξοπλιστικό που πήρα προμήθεια ήταν το σύστημα WEGMANN. Το ΓΕΣ είχε εισηγηθεί στον υπουργό την προμήθεια των συγκεκριμένων αυτοκινούμενων πυροβόλων, που είχαν εκπρόσωπο τον Δημήτρη Παπαχρήστο... Μου είπε ότι θα πάρω προμήθεια 0,5%, που αντιστοιχούσε σε 150.000.000 ευρώ. Μετά τη σύμβαση ανοίχτηκε λογαριασμός στην τράπεζα UBP Ζυρίχης.. Στον λογαριασμό κατατέθηκαν χρήματα μέσω της εταιρείας OXYLOS, ιδιοκτησίας του... Μου έδωσε και μετρητά στο γραφείο του στη Βουκουρεστίου... Μου έστειλαν και εξώδικο να επιστρέψω χρήματα αλλά δεν δέχτηκα ποτέ ότι τα είχα πάρει...».

Στη συνέχεια ο Α. Κάντας είπε ότι του κατέθεσε και ο Ι. Τούμπας 150.000 ευρώ για το σύστημα επιτήρησης και ελέγχου ΑΣΕΠΕ του ΓΕΑ και είχε τοποθετηθεί στο σκάφος EMBAER 145... Περίπου 240.000 ευρώ πήρε και από τον επιχειρηματία Μπαλέρμπα για το ραντάρ ARTHUR με κατασκευάστρια εταιρεία την ERICSSON.

 Κάνοντας τον λογαριασμό για όσα ανέφερε, ο Α. Κάντας είπε ότι ανέρχονται 8.700.000 δολάρια, αλλά είχε καταθέσεις στο εξωτερικό ύψους 2.000.000 ευρώ, που ήταν προγενέστερα...

Μίζα και για τα μιράζ

«Σχετικά με το πρόγραμμα της προμήθειας των Μιράζ είχα λάβει προμήθεια 800.000 ευρώ από τον Παύλο Νικολαΐδη σε 3-4 δόσεις... Συνόδευε ένα έλληνα από τη Ρόδο, που ήταν φίλος του πρωθυπουργού Ζοσπέν... Η πρώτη δόση παραδόθηκε στο γραφείο μου στο υπουργείο και οι άλλες στο ιδιωτικό μου γραφείο...

Προμήθεια σε μετρητά έλαβα και από τον γενικό διευθυντή της Κεστρέλ, Κομνόπουλο, που εκπροσωπούσε την εταιρεία EXOSET. Με επισκέφθηκε στο γραφείο μου αλλά δεν προλάβαμε να συζητήσουμε διότι έπαθε κρίση και του έδωσα χάπι. Ο Κομνόπουλος μου έδωσε 400.000 ευρώ από το 2001-2004. Ορισμένα χρήματα μου τα έδωσε στην περιοχή του Παπάγου κοντά στην Αγία Σκέπη...».

«...Το επόμενο πρόγραμμα ήταν των LOPARD 2 με προμηθεύτρια την KRAUSSMAFFEI WEGMANN. Η σύμβαση υπεγράφη όταν είχα φύγει εγώ από τον κ. Τραυλό, εκπρόσωπος ήταν ο Θωμάς Λιακουνάκος και ιδιοκτήτης της εταιρείας ΑΧΟΝ. Έχει μεσολαβήσει για πολλά εξοπλιστικά, τον γνώρισα το 1988, όπως και τον κ. Αποστόλου. Από τον κ. Λιακουνάκο είχα δεχτεί εκείνη την περίοδο κάποια χρήματα αλλά δεν θυμάμαι πόσα, ούτε αν ήταν μετρητά. Όταν τοποθετήθηκα το 1997δεν είχα καμμία επαφή μαζίτου, συναντιόμουνα με τον Αποστόλου δεν ήθελα να συναντιέμαι μαζίτου...

Όταν ερωτάται γιατί απαντάει ότι «οι πρώτες συζητήσεις Λιακουνάκου-Σμπώκου και Τσοχατζόπουλου είχαν γίνει στο πολιτικό γραφείο του Τσοχατζόπουλου. Είχα πληροφορηθεί από τον κ. Αποστόλου ότι τα χρήματα στον κ. Τσοχατζόπουλο θα τα έδιναν οι εταιρίες, στον Γ. Σμπώκο ο Λιακουνάκος και σε χαμηλότερο επίπεδο θα τα έδινε ο Αποστόλου... Στη συνέχεια προσπάθησε ο Λιακουνάκος να με συναντήσει στέλνοντας τους Αποστόλου και Αρκουμανέα...

«Μην πάρετε τα άρματα»

«Οταν το υπουργείο ανέλαβε ο κ. Γιάννος Παπαντωνίου είχα ετοιμάσει παραίτηση. Εκείνος δεν την έκανε δεκτή και τότε του είπα, επειδή υπήρξε εξέλιξη του προγράμματος των Leopard 2, ότι το πρόγραμμα κόστιζε πολύ και δεν ήταν απαραίτητο. Μου απάντησε ότι δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε στον στρατό, διότι είχαν πάρει και η αεροπορία και το ναυτικό... Έκτοτε δεν με ξαναφώναξε. Τον Δεκέμβριο δέχτηκα τον κ. Λιακουνάκο στο γραφείο μου, αργά το απόγευμα, και μου είπε να μην φέρω καμμία αντίρρηση στη διαδικασία προμήθειας των Leopard2.. Μαζί του κρατούσε ένα σακ βοαυγιάζ...». Στο σημείο αυτό ο Α. Κάντας διηγείται το περιστατικό με τα 600.000 ευρώ...

Ερ: Αν εσείς πήρατε 600.000 ευρώ για να μην φέρετε αντιρρήσεις τι κατά τη γνώμη σας πρέπει να είχαν λάβει όσοι εισηγήθηκαν και ενέκριναν το πρόγραμμα (Τραυλός, Παπαντωνίου;)

Απ: «Όταν δόθηκαν 600.000 ευρώ σε εμένα, ο οποίος έφυγα πριν την υπογραφή και την υλοποίηση της σύμβασης, με βάση τον κοινό νου θεωρώ απίθανο να μην πήραν παράνομες προμήθειες οι από πάνω μου που αναφέρατε και θεωρώ βέβαιο ότι τα ποσά θα είναι μεγαλύτερα από τα δικά μου....

«Επίσης το 1989 επί κυβέρνηση Ζολώτα το ΓΕΣ επείγετο να υπογράψει σύμβαση για την αναβάθμιση των αρμάτων Μ48 αμερικανικής προέλευσης με γερμανική τεχνολογία. Ο Ευσταθίου μου είχε δώσει τότε 1.000.000 ευρώ με σημερινή ισοτιμία. Το άλλο ποσό των 2 εκ. προέρχεται από μικρά ποσά από τον κ. Λιακουνάκο...».

Στη συνέχεια ο Α. Κάντας εξήγησε πως έβγαιναν οι μίζες μέσω διαχειριστών με βαλίτσες από την Ελλάδα, πως επένδυσε στην ισοτιμία δολαρίου ευρώ, αλλά και πως ο βασικός διαχειριστής του Σπύρος Μεταξάς γνώριζε ότι τα χρήματα προέρχονταν από παράνομη δραστηριότητα...

Διακομματική διαπλοκή

«Θέλω να συμπληρώσω ότι είναι ενδεικτικό της διακομματικής διαπλοκής το γεγονός ότι κατά την προμήθεια αεροπλάνων στην Επιτροπή Άμυνας της Βουλής που ήμουν παρών, οΜητσοτάκης επιχειρηματολογούσε με πολύ λεπτομερή στοιχεία υπέρ της προμήθειας των F-16, ενώ ο Έβερτ υπέρ των F-15. Αυτό με εξέπληξε διότι ήταν στο ίδιο κόμμα. Μαζί με τον Έβερτ ήταν και ο Τσοχατζόπουλος. Όταν επελέγησαν τα F-16 στους διαδρόμους του ΥΕΘΑ κυκλοφορούσε με μια δόση χιούμορ η φράση ότι ο Μητσοτάκης κέρδισε τον υπουργό...», είπε ο Α. Κάντας δηλώνοντας επίσης, ότι έχει μετανιώσει και θα επιστρέψει όλα τα χρήματα. Ο συνήγορός του, κ. Ι. Μαντζουράνης δήλωσε ότι «ο δρόμος που άνοιξε ο Α. Κάντας πρέπει να ακολουθηθεί και από άλλους εμπλεκόμενους. Είναι η μόνη αποτελεσματκή υπερασπιστική γραμμή».

Ο Ερντογάν στα όρια της εξουσίας του

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Της ανταποκρίτριας της Καθημερινής στην Ουασιγκτον Κατερινας Σωκου

Στο ρεπορτάζ τους για το οικονομικό σκάνδαλο που κλονίζει την κυβέρνηση Ερντογάν, οι New York Times χαρακτηρίζουν την Τουρκία μία μετριοπαθή, ισλαμική δημοκρατία. Οι τρεις αυτές λέξεις εξηγούν σε μεγάλο βαθμό τη στάση των Ηνωμένων Πολιτειών απέναντι στην κυβέρνηση Ερντογάν, παρά τον αυξανόμενο αυταρχισμό που επιδεικνύει ο πρωθυπουργός της στο εσωτερικό της χώρας και τους πονοκεφάλους που τους δημιουργεί στο εξωτερικό.

Για πολλούς στις ΗΠΑ, η Τουρκία, μία ισχυρή σύμμαχος με στρατηγική θέση μεταξύ Ευρώπης και Μέσης Ανατολής, αποτελεί πρότυπο μουσουλμανικής χώρας με δημοκρατικό πολίτευμα. Ο αναλυτής και πρώην σύμβουλος στο υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζόσουα Γουόλκερ είναι από εκείνους που πιστεύουν ότι η Τουρκία δείχνει τον δρόμο της συνύπαρξης των συντηρητικών μουσουλμανικών αξιών με τους δημοκρατικούς θεσμούς για τις υπόλοιπες χώρες της περιοχής. Παράλληλα, είναι ξεκάθαρος όταν αναφέρεται στη σημασία της: η Τουρκία είναι πολύ κρίσιμη στρατηγικά για να την παρακάμψουν οι ΗΠΑ και κάθε απόφαση, συμπεριλαμβανομένης της αξιοποίησης των ενεργειακών κοιτασμάτων στην Ελλάδα και στην Κύπρο, δεν μπορεί να αγνοήσει τον τουρκικό παράγοντα. Ισως αυτός είναι ο λόγος που οι ΗΠΑ προτιμούν να μην εμπλακούν στα εσωτερικά της Τουρκίας και στις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο Ερντογάν προκειμένου να επιβληθεί στους αντιπάλους του, φυλακίζοντας όσους θεωρεί ότι επιβουλεύονται την τάξη και την ασφάλεια. Σε μία επίσκεψή μου στις αρχές του έτους στην εφημερίδα Hurriyet στην Κωνσταντινούπολη, παρά τα πολύχρωμα γραφεία, διαισθανόταν κανείς ένα μούδιασμα. Οπως ανέφεραν στελέχη της, η εφημερίδα έχει περιπέτειες με τη Δικαιοσύνη. Κατηγορώντας την ιδιοκτησία της για οικονομικά σκάνδαλα, η κυβέρνηση έχει καταφέρει να πτοήσει την αντιπολιτευόμενη εφημερίδα.

Οι τελευταίες αποκαλύψεις για δωροδοκίες, «ξέπλυμα μαύρου χρήματος» και λαθρεμπόριο χρυσού, για τις οποίες 24 άτομα κοντά στην κυβέρνηση αντιμετωπίζουν κατηγορίες, απειλούν να πληρώσουν τον Τούρκο πρωθυπουργό με το ίδιο νόμισμα. Το θέμα έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον των αμερικανικών μίντια, καθώς οι υποθέσεις διαφθοράς κάνουν πάντα αίσθηση στις ΗΠΑ, πόσο μάλλον όταν έρχονται ύστερα από μία σειρά επιπλοκών που έχει δημιουργήσει η εξωτερική πολιτική του Ερντογάν στη Μέση Ανατολή. Τα ΜΜΕ αναδεικνύουν επίσης τον ρόλο του μέχρι πρότινος συμμάχου του Τούρκου πρωθυπουργού, ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν. Ο Ερντογάν απάντησε στις κατηγορίες λέγοντας ότι δέχεται επίθεση από μία «εγκληματική συμμορία με διασυνδέσεις στο εξωτερικό», ενώ προειδοποίησε με απέλαση και τον Αμερικανό πρεσβευτή στην Τουρκία. Οι δηλώσεις του, εκτός του ότι εμπλέκουν τον αμερικανικό παράγοντα, «δείχνουν» τον ιμάμη που κατέφυγε στις ΗΠΑ το 1999, κατηγορούμενος από την τότε κυβέρνηση της Τουρκίας ότι επιβουλεύεται τον κοσμικό χαρακτήρα του πολιτεύματος.

Από αυτήν την άποψη, είναι τουλάχιστον αξιοπρόσεκτο ότι ο γηραιός θρησκευτικός στοχαστής, ο οποίος πρόσφατα ανασκεύασε σε συνέντευξή του στο περιοδικό The Atlantic προηγούμενες αντισημιτικές του απόψεις, ανησυχεί πλέον με τη στάση του Ερντογάν, αντιτιθέμενος στην επιθετική πολιτική του απέναντι στο Ισραήλ και επικρίνοντας την υπαναχώρησή του από την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας.

Η ανοιχτή ρήξη των δύο ανδρών, ωστόσο, ήρθε όταν ο πρωθυπουργός της Τουρκίας ανακοίνωσε το κλείσιμο των προπαρασκευαστικών σχολείων του κινήματος του Γκιουλέν με το επιχείρημα ότι επιβαρύνουν οικονομικά τη μικρομεσαία τάξη, πρόθεση που ο τελευταίος παρομοίασε με τα στρατιωτικά πραξικοπήματα του παρελθόντος. Ο εισαγγελέας που ξεσκέπασε την υπόθεση των δωροδοκιών ανήκει στην Αδελφότητα Γκιουλέν – όπως και πολλοί άλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι στην αστυνομία και στις δικαστικές αρχές. Πολλοί από αυτούς προέρχονται από τα προπαρασκευαστικά σχολεία του κινήματος, που έχουν επεκταθεί σε ολόκληρο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Σύμφωνα με τον Γουόλκερ, η σύγκρουση με τον Γκιουλέν θα επηρεάσει τις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, καθώς ο Ερντογάν χάνει τον πιο αποτελεσματικό υποστηρικτή της κυβερνήσής του όχι μόνο στην Ουάσιγκτον, αλλά και παγκοσμίως. Ισως αυτή τη φορά ο Τούρκος πρωθυπουργός να βρεθεί αντιμέτωπος με τα όρια της εξουσίας του.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_25/12/2013_544171

To έπος του σείχη Μπετρεντίν .wmv

"Μπεντρεντίν, ο Σεΐχης που μαρτύρησε στις Σέρρες"

Του Αϊντίν Χατζή Βελή (Aydin Haci Veli) Ημερομηνία δημοσίευσης: Τρίτη, 30 Οκτωβρίου 2007

!

Εγώ τώρα θα αποκαλυφθώ και θα επαναστατήσω!
Άνθρωποι της γης, θα πάμε να καταλάβουμε τη γη.
Και χρησιμοποιώντας τη δύναμη των επιστημών, και το μυστικό της ενότητας
εμείς θα καταργήσουμε τους κανόνες των εθνών και των θρησκειών.
(Απόσπασμα από το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ «Tο έπος του γιου του Καδή της Σιμάβνα Σεϊχη Μπεντρεντίν»)
Πολλοί είναι αυτοί που εκπλήσσονται όταν ανακαλύπτουν ότι οι Σέρρες μία σχετικά μικρή πόλη και όχι ιδιαίτερα τουριστική είναι γνωστή στους περισσότερους Τούρκους. Ένας από τους λόγους είναι ότι οι Σέρρες κατά την Οθωμανική κυριαρχία ήταν σημαντικό εμπορικό κέντρο που βρισκόταν στο δρόμο για την Κωνσταντινούπολη, κυρίως όμως είναι γνωστή γιατί στις Σέρρες δικάστηκε και τελικά απαγχονίστηκε ο πρώτος «μουσουλμάνος σοσιαλιστής» όπως αποκαλείται από πολλούς, ο Σεΐχης Μπεντρεντίν. Έτσι δεν είναι καθόλου περίεργο ότι επισκέπτονται τις Σέρρες πολλοί μουσουλμάνοι Αλεβίτες (ετερόδοξοι μουσουλμάνοι) για να προσκυνήσουν το μέρος όπου μαρτύρησε και θάφτηκε ο εμπνευστής ενός μεγάλου κοινωνικοπολιτικού κινήματος του 15ου αιώνα. Για τον Σεΐχη Μπεντρεντίν έχουν γραφτεί πολλά βιβλία και έργα, αλλά αυτό που αναβίωσε τη μνήμη του και να τον έκανε ευρέως γνωστό είναι το ποίημα του μεγάλου Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, «Το έπος του γιου του Καδή της Σιμάβνα Σεΐχη Μπεντρεντίν», το οποίο γράφτηκε το 1936, όταν ο ποιητής βρισκόταν στη φυλακή. Αλλά ποιος είναι ο Σεΐχης Μπεντρεντίν;
Ο Μπεντρεντίν γεννήθηκε το 1358 στη Σιμάβνα (κοντά στο Διδυμότειχο) από πατέρα Τούρκο Καδή (δικαστή) και μητέρα Ελληνίδα που εξισλαμίστηκε, από την οποία πιθανότατα έμαθε την ελληνική γλώσσα και τα στοιχεία του χριστιανισμού. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του φάνηκε η οξύτητα της σκέψης του. Οι πρώτες του σπουδές για το Ισλάμ έγιναν στην Αδριανούπολη και στο Ικόνιο, ενώ για να επεκτείνει τις γνώσεις του πήγε στο Κάιρο που μαζί με τη Βαγδάτη ήταν τα δύο μεγαλύτερα εκπαιδευτικά, και όχι μόνο, κέντρα του μουσουλμανικού κόσμου την εποχή εκείνη. Τότε γνώρισε τον άνθρωπο που σημάδεψε τη ζωή του, τον Σεΐχη Αχλάτι, ο οποίος διακήρυττε μία άλλη προσέγγιση στη μέχρι τότε σουνί (ορθόδοξη) μορφή του ισλαμισμού, ένα είδος ισλαμικού μυστικισμού. Μετά από συζήτηση που είχε με τον περίεργο αυτό άνθρωπο ο Μπεντρεντίν ανακάλυψε ότι οτιδήποτε είχε μάθει μέχρι τότε ήταν μόνο η μισή αλήθεια και σε ένδειξη απογοήτευσης πέταξε όλα τα βιβλία του στον Νείλο ποταμό και άρχισε να περιπλανιέται ενδεής και να καλλιεργεί νέες σκέψεις και απόψεις τις οποίες υπερασπιζόταν με σθένος. Οι ιδέες του απέβλεπαν στη δημιουργία μιας αρμονικής κοινωνικοπολιτικής ζωής στην Ανατολία και τα Βαλκάνια, όπου θα υπάρχει δικαιοσύνη, και κοινοκτημοσύνη και θα έχουν εξαλειφθεί οι ανισότητες και οι διαχωρισμοί έθνους και θρησκείας.
Με τον Σεΐχη Αχλάτι ο Μπεντρεντίν αναπτύσσει μία νέα πτυχή της προσωπικότητάς του,

ενώ είναι ειδικός στον ισλαμικό νόμο (κάτι αντίστοιχο με θεολόγο), γίνεται μυστικιστής και επαναστάτης, μαθαίνει για τον Πανθεϊσμό και τον Υλισμό και εμπνέεται από αντικομφορμιστικές αντιλήψεις. Ο Αχλάτι τον προέτρεψε να πάει στο Ταμπρίζ του Ιράν, που την εποχή εκείνη ήταν το μεγαλύτερο κέντρο του Ισλαμικού μυστικισμού. Στη συνέχεια επιστρέφει στο Κάιρο και διαδέχεται τον Σεΐχη Αχλάτι μετά τον θάνατό του το 1397.
Το 1403 αποφάσισε να εγκαταλείψει το Κάιρο και να μεταβεί στην Μικρά Ασία και στην γενέτειρα του την Αδριανούπολη, όπου έμεινε για λίγο με τους γονείς του. Εκεί γνώρισε και τον Μούσα Τσελεμπί, ο οποίος ήταν Σουλτάνος της Ρούμελης και ήταν σε εμφύλιο πόλεμο με τον αδελφό του Μεχμέτ Τσελεμπί, ο οποίος ήταν Σουλτάνος της Προύσας. Ο Μούσα Τσελεμπί τον διόρισε ανώτατο Στρατοδίκη (Καζασκέρ) της Ρούμελης, θέση την οποία χρησιμοποίησε για να προετοιμάσει την επανάσταση που σκόπευε να κάνει. Όταν το 1412 ο Μούσα Τσελεμπί τελικά νικήθηκε και απαγχονίστηκε από τον αδελφό του, ο Μπεντρεντίν εξορίστηκε στη Νίκαια μαζί με την οικογένειά του, την χριστιανή γυναίκα του και τα παιδιά του, δύο αγόρια και ένα κορίτσι. Ο σεβασμός στην προσωπικότητά του λόγω των εξειδικευμένων γνώσεων του στον Ισλαμικό Νόμο τον γλίτωσαν από το θάνατο.
Στη Νίκαια (Ιζνίκ/Τουρκία) πλέον μαζί με τους υποψήφιους διαδόχους του τους Μπερκλούτζε Μουσταφά και Τορλάκ Κεμάλ οργάνωσε την επανάσταση που θα ακολουθούσε ενάντια στην απόλυτη ηγεμονία της κεντρικής εξουσίας των ορθόδοξων Οθωμανών, ένα πολιτικό κίνημα με θρησκευτικές διαστάσεις. Το 1415/16 έφυγε από εκεί και πήγε στο Ντελίορμαν (σημερινή περιοχή Ντομπρουτζά που ανήκει στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία) καθώς κινδύνευε, αφού ο Μπερκλούτζε Μουσταφά ξεκίνησε την επανάσταση στο Καράμπουρουν του Αϊδινίου και ο Τορλάκ Κεμάλ στη Μανίσα. Σε αυτές τις συγκρούσεις σκοτώθηκαν συνολικά περίπου 10.000 οπαδοί του Μπεντρεντίν και μαζί με αυτούς οι δύο υποψήφιοι διάδοχοί του.

Νικήθηκαν
από τις 10.000 θυσιάστηκαν 8.000
Για να μπορέσουνε να πούνε
παντού
όλοι με ένα στόμα να τραγουδήσουνε,
όλοι μαζί να τραβήξουνε τα δίχτυα απ? τα νερά,
να κάνουνε δαντέλα το σίδερο όλοι μαζί,
όλοι μαζί να οργώσουνε τη γη,
τα μελωμένα σύκα για να μπορέσουνε να φάνε
όλοι μαζί
όλα, εκτός από το μάγουλο της αγαπημένης.
Ναζίμ Χικμέτ

Στο Ντελίορμαν, ο Μπεντρεντίν άρχισε να οργανώνει μία νέα επανάσταση, αλλά συλλήφθηκε με ύπουλο τρόπο (πιθανότατα το 1416) από τους άντρες του Σουλτάνου Μεχμέτ Τσελεμπί που τον έφεραν στις Σέρρες ενώπιον του. Μπροστά στο Σουλτάνο ξεκίνησε η δίκη του για τις ετερόδοξες θρησκευτικές του απόψεις που θεωρούνταν πολύ επικίνδυνες από την Οθωμανική κυβέρνηση, αλλά πιστεύεται ότι κανένας Καδής δεν μπορούσε να αντικρούσει τις απόψεις του και να αποδείξει την ενοχή του. Έτσι ο Σουλτάνος κάλεσε τον Μεβλάνα Χαϊδάρ, ο οποίος ήταν ειδικός στον Ιερό Νόμο. Πιστεύεται ότι ούτε αυτός μπορούσε να τον καταδικάσει και τελικά ο ίδιος ο Μπεντρεντίν αποφάσισε για την καταδίκη του και έβαλε τη σφραγίδα του στη φετβά (ιερονομική ρήτρα) του Μεβλάνα Χαϊδάρ με την οποία δινόταν εντολή για την εκτέλεσή του.

Και του είπαν: «απολογήσου»!
Ο Μπεντρεντίν χαμογέλασε,
τα μάτια του έλαμψαν,
είπε:
- αφού νικηθήκαμε αυτή τη φορά
τι άλλο μπορούμε να κάνουμε δογματικέ,
τώρα μη λες τίποτε άλλο.
- Αφού η φετβά είναι δική μας
δώστε τη σφραγίδα να τη βάλουμε εμείς.
Ναζίμ Χικμέτ

Κατ' εξαίρεση του γενικού κανόνα και λόγω του σεβασμού που ενέπνεε, ενώ τον καταδίκασαν σε θάνατο, δεν πείραξαν την οικογένεια και τα υπάρχοντά του. Έτσι ο Σεΐχης Μπεντρεντίν κρεμάστηκε πιθανότατα στις 18 Δεκεμβρίου του 1416 σε έναν πλάτανο στην αγορά των Σερρών απέναντι από το Εσκί τζαμί (βρισκόταν πίσω από το Μπεζεστένι) και το γυμνό του σώμα έμεινε εκεί κρεμασμένο για μια ολόκληρη μέρα. Στη συνέχεια το νεκρό σώμα παρέλαβαν οι μαθητές του, οι οποίοι το έθαψαν στο Ορτά Μεζαρλίκ (Τούρκικο

νεκροταφείο), δίπλα στο Καντιρί Τεκέ. Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει ο τάφος του Σεΐχη προσδιορίζεται στην οδό Ελ. Βενιζέλου 29, όπου σήμερα στεγάζεται ένα φαρμακείο. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών οι οπαδοί του μετέφεραν τα οστά του στην Τουρκία και τώρα ο τάφος του βρίσκεται στην περιοχή Μπαγιαζίτ της Κωνσταντινούπολης.

Ακόμη και σήμερα υπάρχουν οπαδοί της φιλοσοφίας του Μπεντρεντίν κυρίως στη Ντομπρουτζά και στην Ανατολική Θράκη. Ο εγγονός του Χαφίζ Χαλίλ έγραψε ένα βιβλίο για τη ζωή του παππού του, το ονομαζόμενο «menakibname», το μοναδικό αντίγραφο του οποίου βρισκόταν στις Σέρρες στον Καντιρί Τεκέ. Το βιβλίο αυτό έχει εκδοθεί πολλές φορές και μαζί με το βιβλίο «Varidat» (Εμπνεύσεις) που έγραψε ο ίδιος ο Σεΐχης Μπεντρεντίν είναι τα πιο δημοφιλή βιβλία για όσους θέλουν να μάθουν γι? αυτόν. Απόσπασμα από το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ μελοποιήθηκε από τον Θάνο Μικρούτσικο και συμπεριλήφθηκε στο δίσκο «Πολιτικά Τραγούδια» του 1975 σε ερμηνεία της Μαρίας Δημητριάδη. https://www.youtube.com/watch?v=DVfPIVkcSp8#t=100 
Αυτές τις μέρες προβάλλεται επίσης και ένα νέο ντοκιμαντέρ στην Αττάλεια της Τουρκίας για τον Σεΐχη που υπερασπίστηκε την ελευθερία, την ισότητα και τη δικαιοσύνη και διαλαλούσε ότι δεν υπάρχει κόλαση και παράδεισος και ότι όλα προέρχονται από την φύση την ίδια εποχή που στη Μεσαιωνική Ευρώπη «έκαιγαν μάγισσες».

του Aydin Haci Veli
Δρ Οθωμανικής Ιστορίας
Καθηγητή Τουρκικής Γλώσσας

30/10/2007
Εφημερίδα: Ελευθερία Σερρών


https://www.youtube.com/watch?v=DVfPIVkcSp8