Η απόλυτη εξειδίκευση είναι το μυστικό της προκοπής.
Για το λόγο τούτο σεβόμαστε τον ποινικολόγο που λέει «δεν έχω διαβάσει το
Σύνταγμα, δεν είναι δική μου δουλειά», δεχόμαστε ένας καθηγητής Φυσικής να
δηλώνει «δεν ξέρω γρυ ελληνικά, δεν είναι δική μου δουλειά» και παραμένουμε
ψύχραιμοι όταν ένας υπουργός της παρούσας και της παρελθούσας κυβέρνησης
αναφέρει ανέμελα «δεν διάβασα το Μνημόνιο, δεν είναι δική μου δουλειά». Το είπε
ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, εκείνος που όταν ρεμβάζει φαντάζεται τον εαυτό του να
μπαίνει στην κατάμεστη Βουλή και να λαμβάνει το λόγο στην «ώρα του
πρωθυπουργού».
Πρέπει σε αυτό το σημείο να κάνουμε μια διευκρίνιση: είμεθα και κουτσομπόληδες και κακιασμένοι οπότε δεν θα προστατεύαμε τον εν λόγω υπουργό αν ξέραμε ότι μεθοκοπάει το πρωί ή ότι ακολουθεί αγωγή με ψυχοφάρμακα. Ο κ. Χρυσοχοϊδης το είπε αυτό νηφάλιος, με τη συγκρότηση που διαθέτει ως επαγγελματίας πολιτικός. Δηλαδή το λέει και το πιστεύει ότι δεν ήταν δική του δουλειά να διαβάσει τους όρους της δανειακής σύμβασης (η έκταση ήταν 1.300 σελίδες αλλά κυκλοφόρησε λυσάρι των 200). Ο υπουργός είχε αφιερωθεί τότε στο ποδοπάτημα των εμπόρων πρέζας, στον διωγμό πεταλούδων νυκτός, στη φύλαξη των συνόρων, στη σύλληψη μαφιόζων (δεν είναι ώρα να κρίνουμε την αποτελεσματικότητα της βαριάς δουλειάς…).
Ο κ. Χρυσοχοϊδης είναι ο πρώτος που παραδέχεται δημόσια ότι δεν είχε ιδέα για το τι υποστήριζε. Οι υπόλοιποι είναι απλά μουλωχτοί. Την ίδια απερισκεψία έδειξαν πολλοί, από αυτούς που ψήφισαν και από αυτούς που καταψήφισαν. Όσοι έχουν την τύχη να συναγελάζονται τον πολιτικό κόσμο μεταφέρουν την ίδια εντύπωση: το μέγεθος της άγνοιας αφήνει άφωνους τους συνομιλητές. Δεν είναι λίγοι οι βουλευτές που περιμένουν τα δημοσιεύματα των εφημερίδων για να αποστηθίσουν κανένα τσιτάτο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που αδυνατούν να απαντήσουν στα πολύ βασικά. Να μην ξεχάσουμε ότι η διετία συνέβαλε στη σύγχυση. Πριν λίγο καιρό έπρεπε να κατανοήσουν και να διαδώσουν γιατί το κούρεμα θα ήταν η καταστροφή, τώρα πρέπει να λένε ότι είναι σωτήριο (ή αντίστροφα). Ακόμη όμως κι εκείνοι που καταφέρνουν να αρθρώσουν μια κουβέντα επί του περιεχομένου, πελαγώνουν μπροστά σε μια δεύτερη ερώτηση. Δεν έχουν που δεν έχουν σπουδάσει τα οικονομικά, έρχεται η επικαιρότητα και ανατρέπει τις απόψεις που δεν στηρίζονται σε γερά θεμέλια. Πώς να ανταπεξέλθουν οι άνθρωποι;
Ο υπουργός Ανάπτυξης είχε τη διακριτικότητα να μην εκθέσει συναδέλφους. Μίλησε για την προσωπική του ολιγωρία. Οι υπόλοιποι βουλευτές έχουν επίσης ένα σωρό δραστηριότητες: δεν προλαβαίνουν να διαβάσουν μακροσκελή κείμενα γιατί σκύβουν πάνω στα ενδιαφέροντα του λαού τους . Αξίζει να περιγράψουμε τι γινόταν στο Κοινοβούλιο το βράδυ που ψηφιζόταν ο Προϋπολογισμός 2012. Η αίθουσα Ολομέλειας ήταν άδεια την περισσότερη ώρα. Οι βουλευτές είχαν εκείνο το βράδυ άλλες αγωνίες. Στο εντευκτήριο οι τρεις οθόνες έδειχναν μπάλα. Ηταν μια ξεχωριστή αναμέτρηση, ο Ολυμπιακός έπαιζε με τη Μαρσέιγ. Στο γκολ ακούστηκαν ιαχές μέχρι έξω, στους αγανακτισμένους. Κανείς όμως δεν όρθωσε το ανάστημά του να πει δημόσια «δεν άκουσα ούτε μια τοποθέτηση για τον Προϋπολογισμό, δεν είναι δική μου δουλειά».
Πρέπει σε αυτό το σημείο να κάνουμε μια διευκρίνιση: είμεθα και κουτσομπόληδες και κακιασμένοι οπότε δεν θα προστατεύαμε τον εν λόγω υπουργό αν ξέραμε ότι μεθοκοπάει το πρωί ή ότι ακολουθεί αγωγή με ψυχοφάρμακα. Ο κ. Χρυσοχοϊδης το είπε αυτό νηφάλιος, με τη συγκρότηση που διαθέτει ως επαγγελματίας πολιτικός. Δηλαδή το λέει και το πιστεύει ότι δεν ήταν δική του δουλειά να διαβάσει τους όρους της δανειακής σύμβασης (η έκταση ήταν 1.300 σελίδες αλλά κυκλοφόρησε λυσάρι των 200). Ο υπουργός είχε αφιερωθεί τότε στο ποδοπάτημα των εμπόρων πρέζας, στον διωγμό πεταλούδων νυκτός, στη φύλαξη των συνόρων, στη σύλληψη μαφιόζων (δεν είναι ώρα να κρίνουμε την αποτελεσματικότητα της βαριάς δουλειάς…).
Ο κ. Χρυσοχοϊδης είναι ο πρώτος που παραδέχεται δημόσια ότι δεν είχε ιδέα για το τι υποστήριζε. Οι υπόλοιποι είναι απλά μουλωχτοί. Την ίδια απερισκεψία έδειξαν πολλοί, από αυτούς που ψήφισαν και από αυτούς που καταψήφισαν. Όσοι έχουν την τύχη να συναγελάζονται τον πολιτικό κόσμο μεταφέρουν την ίδια εντύπωση: το μέγεθος της άγνοιας αφήνει άφωνους τους συνομιλητές. Δεν είναι λίγοι οι βουλευτές που περιμένουν τα δημοσιεύματα των εφημερίδων για να αποστηθίσουν κανένα τσιτάτο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που αδυνατούν να απαντήσουν στα πολύ βασικά. Να μην ξεχάσουμε ότι η διετία συνέβαλε στη σύγχυση. Πριν λίγο καιρό έπρεπε να κατανοήσουν και να διαδώσουν γιατί το κούρεμα θα ήταν η καταστροφή, τώρα πρέπει να λένε ότι είναι σωτήριο (ή αντίστροφα). Ακόμη όμως κι εκείνοι που καταφέρνουν να αρθρώσουν μια κουβέντα επί του περιεχομένου, πελαγώνουν μπροστά σε μια δεύτερη ερώτηση. Δεν έχουν που δεν έχουν σπουδάσει τα οικονομικά, έρχεται η επικαιρότητα και ανατρέπει τις απόψεις που δεν στηρίζονται σε γερά θεμέλια. Πώς να ανταπεξέλθουν οι άνθρωποι;
Ο υπουργός Ανάπτυξης είχε τη διακριτικότητα να μην εκθέσει συναδέλφους. Μίλησε για την προσωπική του ολιγωρία. Οι υπόλοιποι βουλευτές έχουν επίσης ένα σωρό δραστηριότητες: δεν προλαβαίνουν να διαβάσουν μακροσκελή κείμενα γιατί σκύβουν πάνω στα ενδιαφέροντα του λαού τους . Αξίζει να περιγράψουμε τι γινόταν στο Κοινοβούλιο το βράδυ που ψηφιζόταν ο Προϋπολογισμός 2012. Η αίθουσα Ολομέλειας ήταν άδεια την περισσότερη ώρα. Οι βουλευτές είχαν εκείνο το βράδυ άλλες αγωνίες. Στο εντευκτήριο οι τρεις οθόνες έδειχναν μπάλα. Ηταν μια ξεχωριστή αναμέτρηση, ο Ολυμπιακός έπαιζε με τη Μαρσέιγ. Στο γκολ ακούστηκαν ιαχές μέχρι έξω, στους αγανακτισμένους. Κανείς όμως δεν όρθωσε το ανάστημά του να πει δημόσια «δεν άκουσα ούτε μια τοποθέτηση για τον Προϋπολογισμό, δεν είναι δική μου δουλειά».
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=439953
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου