Συνέντευξη Μάρκου Μπόλαρη στο Ρ/Σ ΑΛΦΑ 989 με το δημοσιογράφο Θεοφύλακτο Σπατούλα

Το πρόγραμμα που εφαρμόζεται δεν είναι βιώσιμο. Βαθαίνει την κρίση στην πραγματική οικονομία, στην κοινωνία. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΑΡΚΟΠΥ ΜΠΟΛΑΡΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟ ΣΠΑΤΟΥΛΑ Δημοσιογράφος: Καλησπέρα κύριε Υπουργέ. Μπόλαρης: Καλησπέρα κύριε Σπατούλα Θεοφύλακτε. Καλησπέρα σε όλους τους ακροατές. Δημοσιογράφος: Να κάνουμε αυτήν την ερώτηση, να ξεκινήσουμε έτσι. Είναι ερωτευμένοι οι πολίτες με τους πολιτικούς; Υπάρχει αυτή η αγάπη, αυτός ο έρωτας που υπήρχε παλιά; Μπόλαρης: Να πούμε ότι το ζητούμενο είναι αν οι πολίτες κατ' αρχάς είμαστε ερωτευμένοι με την πόλη, εννοώ με τον τόπο. Μετά να πούμε αν οι πολιτικοί υπηρετούν την πόλη και τον πολίτη, γιατί το θέμα όπως καταλαβαίνετε είναι θέμα δημοκρατικής λειτουργίας. Εάν υπηρετήσουμε όλοι τον πολίτη και την πόλη μέσω της δημοκρατικής λειτουργίας, τότε μπορεί να πάμε και στα αισθηματικά μας και στα συναισθηματικά μας. Δημοσιογράφος: Δημοκρατική λειτουργία δεν έχουμε δηλαδή, μου λέτε; Μπόλαρης: Θεωρώ ότι υπάρχει έλλειμμα δημοκρατικής λειτουργίας. Δημοσιογράφος: Έλλειμμα δημοκρατικής λειτουργίας, σε ποιο βαθμό; Μπόλαρης: Μεγάλη είναι η συζήτηση. Αλλά εάν αυτή τη στιγμή διαπιστώνετε και εσείς, διαπιστώνουν και οι ακροατές ότι δεν λειτουργεί το Υπουργικό Συμβούλιο για έξι επτά οκτώ μήνες. Εάν αντί να λειτουργήσει το Υπουργικό Συμβούλιο για να συζητήσει και να εισάγει νόμους στη Βουλή, έρχονται πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που τους ετοιμάζει ένας υπουργός, έστω δύο, και καλείται μετά η Βουλή να επικυρώσει προειλημμένες αποφάσεις, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει έλλειμμα δημοκρατικής λειτουργίας. Ή αν βγάζει μια απόφαση η Δικαιοσύνη, το δικαστήριο και παρεμβαίνει ο υπουργός και ζητά από τη ΔΕΗ να μην εφαρμόσει την απόφαση, αυτό σημαίνει έλλειμμα δημοκρατικής λειτουργίας. Στη Δημοκρατία έχουμε σαφή διάκριση ρόλων. Άλλος είναι ο ρόλος της Εκτελεστικής εξουσίας, δηλαδή της κυβέρνησης, άλλος είναι ο ρόλος της Βουλής, η οποία νομοθετεί και άλλος είναι ο ρόλος της Δικαιοσύνης, η οποία πρέπει να επιβλέπει την εφαρμογή των νόμων. Εάν κυριαρχεί η μια εξουσία επάνω στις άλλες, όπως συμβαίνει εδώ, τότε υπάρχουν ζητήματα λειτουργίας της Δημοκρατίας. Και μετά ξεσπούν μια σειρά από σκάνδαλα, αδιαφάνειες, κακολειτουργίες και τα λοιπά, που στο τέλος όλα αυτά τα πληρώνει ο πολίτης. Δημοσιογράφος: Την κυβέρνηση αυτή δεν τη στηρίζει και το δικό σας κόμμα; Μπόλαρης: Θέλετε να μπω σε μια συζήτηση με κομματικό μανδύα ή να λέω την αλήθεια στον κόσμο; Δημοσιογράφος: Εγώ χαίρομαι που λέτε την αλήθεια και αυτό που πιστεύετε, αλλά αυτή η ερώτηση την οποία κάνω είναι η ερώτηση που έρχεται αβίαστα αμέσως, δηλαδή ... Μπόλαρης: Πολύ καλά κάνετε και την υποβάλλετε την ερώτηση. Θα σας πω το εξής κύριε Σπατούλα. Ο κόσμος, οι πολίτες πήγαν την προηγούμενη χρονιά δύο φορές σε εκλογική αναμέτρηση, σε εκλογικές διαδικασίες και σε αυτές τις εκλογικές διαδικασίες επέλεξαν ένα κόμμα, το βγάλαν πρώτο γιατί άκουσαν κάποιες πολύ συγκεκριμένες υποσχέσεις. Δημοσιογράφος: Κύριε Μπόλαρη γίναν οι εκλογές, είχαμε όλα αυτά που ζήσαμε τους τελευταίους μήνες από πέρυσι την άνοιξη μέχρι και το καλοκαίρι και ούτω καθεξής, το έχουμε βιώσει και το έχουμε βιώσει στο πετσί μας, ενδεχομένως κάποιοι θα πούνε και με το χειρότερο τρόπο. Εγώ άλλο λέω τώρα. Μου λέτε ότι έχουμε έλλειμμα Δημοκρατίας, έχουμε ένα Συμβούλιο το οποίο δεν βγάζει νόμους, δεν φέρνει νόμους αλλά μόνο πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, είναι βαριές οι κουβέντες αυτές που ακούγονται...μη με παρεξηγείτε, λέτε την άποψή σας. Μπόλαρης: Κύριε Σπατούλα, όχι δεν είπα την άποψή μου. Περιέγραψα αυτό που συμβαίνει. Δεν είπα την άποψή μου. Άρα δεν είπα εγώ βαριές κουβέντες. Περιέγραψα αυτό που γίνεται όπως γίνεται. Αυτό που γίνεται πραγματικά συνιστά έλλειμμα Δημοκρατίας. Υπάρχει λοιπόν έλλειμμα Δημοκρατίας, είναι βαριά κουβέντα, αλλά περιγράφει αυτό που γίνεται. Δεν περιγράφει κάτι άλλο, μόνο αυτό που συμβαίνει. Δημοσιογράφος: Σέβομαι την άποψή σας και αμέσως σας ρωτώ, σε αυτή την κυβέρνηση υπάρχει και το δικό σας κόμμα, δεν έχετε δηλαδή εσείς ευθύνη; Σαν κόμμα, ως βουλευτές, ως άνθρωποι που είστε μέσα στο Κοινοβούλιο, που σας έχει επιλέξει ο λαός να είστε εκεί για να τον εκπροσωπείτε. Μπόλαρης: Γι’αυτό κύριε Σπατούλα, σε κρίσιμες διαδικασίες τους προηγούμενους μήνες είχα μία σαφώς διακριτή θέση. Γιατί θεωρώ πως το συμφέρον της χώρας, της πόλης που λέγαμε προηγουμένως και το συμφέρον του πολίτη είναι υποχρέωση του πολιτικού και της πολιτικής. Άρα, εγώ έχω εντολή από τους πολίτες να βρίσκομαι στη Βουλή και είμαι υποχρεωμένος να λειτουργήσω με βάση τη συνείδησή μου γι’αυτό που θεωρώ ότι συμφέρει σήμερα τον πολίτη. Όταν λοιπόν θεωρώ πως αυτό το πρόγραμμα το οποίο ξετυλίγεται σήμερα στη χώρα, είναι ένα πρόγραμμα το οποίο δεν βγαίνει, δεν είναι βιώσιμο. Και όταν αυτό δεν το λέω απλώς εγώ έχοντας τις άλφα ή βήτα νομικές ή οικονομικές γνώσεις, αλλά το λένε, με όλη την ένταση, ακόμα και οι δανειστές μας, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να τα βάλουμε κάτω τα πράγματα από την αρχή. Κάποιοι λοιπόν που έχουν θέσεις, πόστα, πρωθυπουργοί, υπουργοί, αρχηγοί κομμάτων και τα λοιπά δεν θέλουν να το συζητήσουν αυτό. Αλλά θέλω να πω το εξής για να γίνει κατανοητό αυτό. Θα το φέρω στο επίπεδο του καθημερινού πολίτη. Εάν λοιπόν τον ακροατή του Αλφα989, ο οποίος έχει την υπομονή και μας ακούει σήμερα αυτή τη στιγμή που κουβεντιάζουμε, τον φώναζαν στην Τράπεζα και του έλεγε ο υπάλληλος της Τράπεζας, ξέρεις Κώστα μου, εδώ εσύ πήρες ένα δάνειο, αλλά εμείς έχουμε κάνει λάθος. Με αυτό το λάθος που κάναμε σου βάζουμε τόκους παραπάνω και ενώ σε κυνηγούμε με τους δικηγόρους για να πάρουμε τα λεφτά, σου ζητάμε παραπάνω λεφτά από το κανονικό. Ερωτώ: Δεν θα τρελαινόταν ο άνθρωπος; Δεν θα έλεγε στο δικηγόρο του, στο λογιστή του πάτε στην Τράπεζα, διότι ενώ δεν τα βγάζουμε πέρα, αυτοί κατά λάθος μας χρεώνουν παραπάνω από αυτά που πραγματικά χρωστάμε. Δεν θα το έκανε ο κάθε ένας νοικοκύρης σε αυτόν τον τόπο; Εδώ λοιπόν, στην περίπτωση της χώρας, βγαίνουνε εκ μέρους των δανειστών μας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, βγαίνει η πρόεδρος του Ταμείου η κυρία Λαγκάρντ και λέει «το πρόγραμμα δεν είναι βιώσιμο» και μετά λέει «και έχουμε κάνει και λάθος». Και ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών, ο λαλίστατος περί τα άλλα, προσποιείται ότι δεν άκουσε. Το λάθος όμως όσο έγινε και όπως έγινε, εξακολουθεί και το πληρώνει ο πολίτης. Δημοσιογράφος: Κύριε Μπόλαρη, να σας πω το εξής, μην ξεχνάμε όμως ότι όταν ξεκίνησε αυτή η ιστορία και οι σφαλιάρες από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αυτά έγιναν επί πρωθυπουργίας του κυρίου Παπανδρέου, όπου και τότε κι εσείς ήσασταν στην κυβέρνηση. Αν δεν κάνω λάθος. Μπόλαρης: Φυσικά. Και σας ευχαριστώ πολύ για την ερώτηση. Έχει σημασία να την κάνετε. Δημοσιογράφος: Δηλαδή τότε δεν έγιναν λάθη και γίνονται μόνο τώρα λάθη; Έχω πολλά μηνύματα και θα σας διαβάσω δύο χαρακτηριστικά. Ο κύριος Μπόλαρης είναι δημοσιογράφος και κάνει διαπιστώσεις; Άλλο μήνυμα, αν δεν συμφωνεί ο κύριος Μπόλαρης να παραιτηθεί τώρα. Σας ακούω και για τις τρείς ερωτήσεις, τόσο για τη δική μου αλλά και των δύο ακροατών. Μπόλαρης: Ο κύριος Μπόλαρης δεν είναι δημοσιογράφος, έχει εντολή από τους πολίτες με βάση συγκεκριμένες εκλογικές δεσμεύσεις, τις οποίες έκανε το κόμμα του. Αυτές τις εκλογικές δεσμεύσεις υπηρετώντας είναι στη Βουλή και ψηφίζει αυτό το οποίο είναι το συμφέρον του πολίτη, του νεόπτωχου πολίτη που σήμερα υποφέρει, του πολίτη που δεν τα βγάζει πέρα για να πληρώσει τα κόκκινα δάνεια. Γιατί είναι σαφές ότι αυτό το οποίο εκτελείται σήμερα δεν είναι καν ελληνικό πρόγραμμα, είναι ένα πρόγραμμα νεοφιλελεύθερης συντηρητικής υφεσιακής επιβολής από τη Γερμανία και αυτό πρέπει να το πούμε. Για να το καταλάβει ο κόσμος. Ζήτημα ένα. Ζήτημα δεύτερο. Κύριε Σπατούλα, στην Ελλάδα εάν δεν καταλάβουμε ότι για να λύσουμε το πρόβλημα χρειάζεται η σωστή διάγνωση και εμμείνουμε σε λάθος συνταγές οδηγούμαστε σε πολιτική συζήτηση ατέρμονη, ατελείωτη. Δεν θα βγάζουμε άκρη. Εάν λοιπόν σε έναν άρρωστο ο οποίος έχει καρκίνο, του δίνεις φάρμακα για την καρδιά, θα τον πεθάνει και ο καρκίνος και η καρδιά. Δημοσιογράφος: Αυτό το φάρμακο για την καρδιά είχε δοθεί από την εποχή, σας το επαναλαμβάνω, για να μου απαντήσετε κιόλας... Μπόλαρης: Στην Ελλάδα, ακολουθώντας μια παλιά παράδοση να χωριζόμαστε στους μεν και στους δε, έχουμε στο Δημόσιο βίο διχαστεί σε αυτούς που είναι με τα μνημόνια και σε αυτούς που δεν είναι με τα μνημόνια. Όσο θα εξακολουθούμε να λειτουργούμε με τέτοια πόλωση, με τέτοιες λογικές θα κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και θα παίρνουμε λάθος πολιτικές αποφάσεις και θα εισηγούμαστε λάθος πολιτικές πρακτικές. Είναι λάθος να ισχυριζόμαστε ότι το μνημόνιο είναι η αιτία του κακού. Όταν βγαίνει κάποιος και ισχυρίζεται πως για όλα φταίει το μνημόνιο και πως αυτό είναι η αιτία του κακού, έχει κάνει λάθος προσέγγιση. Κύριε Σπατούλα, η Ιταλία δίπλα μας είναι μία χώρα στους G8, στα οχτώ πλουσιότερα κράτη του κόσμου. Και πιο δίπλα είναι η Ισπανία, το τέταρτο πλουσιότερο κράτος στην Ευρώπη. Ούτε η Ιταλία ούτε Ισπανία έχουν μνημόνιο. Έχουν ταυτότητα προβλημάτων, δημοσιονομικά, τραπεζικά, προβλήματα ανεργίας, προβλήματα τεράστια στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού λόγω των οικονομικών δυσχερειών. Αυτούς λοιπόν ποιος τους έχει κάνει τη ζημία; Δεν είναι αντίστοιχη η ζημία, δεν υπάρχει ταυτότητα προβλημάτων Ελλάδας, Ιταλίας, Ισπανίας σε σχέση με την διεθνή, ευρωπαϊκή παράμετρο; Διότι στην Ελλάδα έχουμε και άλλα ζητήματα, που αφορούν την παράλυση του δημόσιου τομέα και την κατάρρευση του παραγωγικού τομέα. Εγώ λοιπόν θέλω να εστιάσω σε αυτό για το οποίο έγιναν μνημόνια, συμφωνίες και τα λοιπά. Αυτά για τα οποία μας κουνάν το χέρι κάθε λίγο και λιγάκι ο κύριος Σόϊμπλε και η κυρία Μέρκελ. Εάν λοιπόν η Ιταλία, η μία από τις οκτώ πλουσιότερες χώρες του κόσμου έχει ίδια προβλήματα με μας σε σχέση με τη λειτουργία του ευρώ, δεν πρέπει να ανοίξουμε τη συζήτηση που δεν ανοίγει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης; Η ουσία του προβλήματος, η έκρηξη του προβλήματος στη χώρα οφείλεται στο γεγονός ότι μπήκαμε σε ένα κοινό νόμισμα, χωρίς να υπάρχει θεσμική προστασία των πιο αδύνατων χωρών, από τη λειτουργία και τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν από την υιοθέτηση του κοινού νομίσματος! Δημοσιογράφος: Κύριε Μπόλαρη, είστε βουλευτής Σερρών, σίγουρα έχετε τη δική σας πορεία, το ζητούμενο όμως είναι ότι όταν ξεκίνησε όλη αυτή η διαδικασία ήσασταν και στην κυβέρνηση, ήσασταν μέσα στα κέντρα λήψης αποφάσεων και ξέρετε, όλη αυτή η διαδικασία την οποία ζούμε τα τελευταία χρόνια είναι αλληλένδετα γεγονότα. Δεν μπορείς να γυρνάς τη σελίδα και να λες, δεν διαβάζω την πίσω σελίδα και τώρα διαβάζω την μπροστινή σελίδα. Μπόλαρης: Είναι καταγεγραμμένο γιατί το έχω πει πολλές φορές και το έχω γράψει. Η δική μου η άποψη ήταν ότι την ημέρα που ο Παπανδρέου ζήτησε να ψηφισθεί το μνημόνιο, έπρεπε να είχε προκηρύξει εκλογές. Το έχω πει και το ξαναλέω και σήμερα, επειδή ρωτάτε. Έπρεπε λοιπόν να προκηρυχθούν εκλογές για να αναλυθεί στον ελληνικό λαό ότι το έλλειμμα δεν ήταν τεσσεράμισι τοις εκατό, όπως ισχυριζόταν ο κύριος Αλογοσκούφης, αλλά ήταν δεκαπέντε, δεκαπεντέμισι. Έπρεπε να αναλάβει ο κάθε ένας τη δική του πολιτική ευθύνη. Όμως επιμένω σε αυτό, άλλο είναι κύριε Σπατούλα να υποχρεωθείς να ψηφίσεις, επειδή η χώρα απειλούνταν ότι θα χρεοκοπήσει και άλλο είναι να υιοθετήσεις τις πολιτικές της ύφεσης, συντηρητικές πολιτικές και να παλεύεις γι’αυτές τις πολιτικές εις το διηνεκές. Άλλο είναι να πάρεις μία ασπιρίνη και άλλο είναι να καταπιείς μια χούφτα ασπιρίνες. Δεν υιοθετώ ούτε πρόκειται να ασπαστώ σαν ιδεολογία αυτήν την υφεσιακή στρατηγική. Διευκρινίζω για να είναι σαφές: Άλλο είναι να σου λένε το Μάϊο του 2010 ότι αν δεν ψηφίσεις το μνημόνιο, την πρώτη Ιουνίου η χώρα θα χρεοκοπήσει και άλλο είναι αφού περάσουν τρία χρόνια να επιμένεις ότι αφού γλιτώσαμε τη χρεοκοπία, εμείς θα συνεχίσουμε να επιμένουμε συντηρητικά, υφεσιακά, νεοφιλελεύθερα. Τη στιγμή που οι νομπελίστες Αμερικάνοι οικονομολόγοι (Κρούγκμαν, κλπ) αποδεικνύουν ότι δεν είναι βιώσιμο το πρόγραμμα, αλλάξτε το, θα πάτε την κοινωνία στα βράχια, έχετε περάσει τα κόκκινα, δημιουργείται τεράστιο ζήτημα. Αυτό το αδιέξοδο το βιώνουμε καθημερινά εμείς, το βιώνουνε οι μικρομεσαίοι στην αγορά, έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες νεοάστεγους, ανέργους. Τι προτείνετε, να επιμένουμε πως αφού το 2010 έγινε ένα λάθος αντί να γίνουν εκλογές, αφού το 2010 γλιτώσαμε την πτώχευση, εμείς να επιμείνουμε στις υφεσιακές πολιτικές, που διαλύουν κοινωνία και οικονομίες σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο; Αντί να αντιπαρατάξουμε μέτωπο πολιτικής από τον ευρωπαϊκό Νότο εναντίον της ύφεσης και να πούμε, «κύριοι ως εδώ»! Η πρόκληση αυτή τη στιγμή είναι να πάρει μπρος η παραγωγική μηχανή της χώρας. Εάν δεν αρχίσουμε να συζητούμε πώς μπορεί αυτός ο τόπος να παράξει, για να βγάλει χρήματα και συζητούμε σε όλο το δημόσιο λόγο για το πώς θα πάρει το κράτος χρήματα από τους Έλληνες οι οποίοι είναι στα όριά τους και δεν έχουν άλλα, οδηγούμαστε σε μεγαλύτερο αδιέξοδο. Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι στην ημερήσια διάταξη θα πρέπει να συζητήσουμε πώς θα πάρει μπρος η μικρομεσαία επιχείρηση, πώς θα παράξει ο γεωργός, πώς θα έχουμε καινοτόμα προϊόντα, πώς θα εξυπηρετήσουμε καλύτερα τον τουρισμό, πώς θα αξιοποιήσουμε καλύτερα τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις της χώρας, να εμπιστευθούμε τα νέα προσοντούχα παιδιά τα οποία έχουμε στον τόπο μας αντί να τα στέλνουμε έξω, να τα αξιοποιήσουμε εδώ. Δημοσιογράφος: Κύριε Μπόλαρη, τα στοιχεία της ανεργίας σήμερα νομίζω ότι δίνουν απάντηση σε αυτό το οποίο λέτε. Διότι είστε ένας πολιτικός που έχετε συμμετάσχει και στην προηγούμενη κυβέρνηση, ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουνε δουλειά, ακόμη περισσότεροι είναι έξω στην αγορά και αναζητούν έστω και μία ώρα και δύο ώρες να δουλέψουν για να πάρουν λίγα ευρώ, για να συντηρήσουν την οικογένειά τους. Εσείς καλά το λέτε αλλά το ζήτημα είναι ότι δεν γίνεται τίποτα. Όλοι οι βουλευτές το ίδιο λένε. Όλοι οι βουλευτές και υπουργοί το ίδιο λένε, δεν λένε κάτι διαφορετικό. Μπόλαρης: Αυτό το οποίο ακούω καθημερινά είναι το πώς θα εισπράξει το Δημόσιο κι άλλα λεφτά από τους πολίτες. Δεν ακούω από τον αρμόδιο υπουργό είτε ανάπτυξης είτε αγροτικής ανάπτυξης να βγει και να πει ότι θα στηρίξουμε την παραγωγική διαδικασία. Το τελείως αντίθετο ακούω, ότι θα βάλουμε κι άλλο φόρο και άλλο φόρο και άλλο φόρο! Έτσι οδηγείται σε ασφυξία η πραγματική οικονομία. Γονατίζει η πραγματική οικονομία, γονατίζει η μικρομεσαία επιχείρηση, γονατίζει η οικονομία της Ελλάδος και μεγαλώνει το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε. Χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή αλλαγή στον πολιτικό λόγο. Στην πολιτική ύφεσης που ακολουθείται. Δημοσιογράφος: Εγώ νομίζω ότι ο καθένας από τους πολιτικούς διαβάζει ή βλέπει το νόμισμα ανάλογα από τη θέση που είναι την κάθε φορά.